Een labiel karakter komt de kunst ten goede, een donkere kant hoort een artiest wel te hebben dat hoor je dan weer terug in de muziek zeg maar.
En Lennon, gespleten als de pest. Aan de ene kant was het LSD, drank, heroïne, boulimia, Coke, depressief, vreemdgaan, gewelddadig, een kille en afstandelijke vader ( Julian ) en huichelachtige echtgenoot. ( Cyntia)
Aan de andere kant een innemende warme persoon, trotse vader ( Sean ), geëmancipeerde echtgenoot ( Yoko ) , gezondheidsfreak, optimist, humanist en vredelievend.
Hij had wel een keihard bazig wijf nodig om mee te trouwen, met een wat gevoeliger wezen had hij de vloer aangetrokken.
Maar door al deze tegenstellingen in zijn aard is er muziek geschreven die al 50 jaar overeind staat en dat nog heel lang zal blijven. Er zijn al genoeg gelijkmatige mensen op de wereld, laat de kunstenaar maar lekker labiel zijn
