menu

Iron Maiden - Seventh Son of a Seventh Son (1988)

mijn stem
4,05 (609)
609 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Metal
Label: EMI

  1. Moonchild (5:41)
  2. Infinite Dreams (6:09)
  3. Can I Play with Madness? (3:31)
  4. The Evil That Men Do (4:34)
  5. Seventh Son of a Seventh Son (9:53)
  6. The Prophecy (5:06)
  7. The Clairvoyant (4:27)
  8. Only the Good Die Young (4:42)
  9. Black Bart Blues * (6:40)
  10. Massacre * (2:53)
  11. Prowler '88 * (4:07)
  12. Charlotte the Harlot '88 * (4:11)
  13. Infinite Dreams [Live] * (6:03)
  14. The Clairvoyant [Live] * (6:09)
  15. The Prisoner [Live] * (6:03)
  16. Killers [Live] * (5:03)
  17. Still Life [Live] * (4:37)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 44:03 (1:29:49)
zoeken in:
Cured
Wat me opvalt en wat tegenstaat dat er veel gebruikt maakt van dezelfde type akkoorden en vooral akkoordeninterval /progressie en het daarom , voor mij iig,wat teveel op elkaar lijkt, ondanks wat transponeren. Overigens is dat niets nieuws bij dit 7e studio-album. Desondanks een aantal goeie tracks en wat leuke 'vondsten'.

avatar van Casino Boogie
3,5
AstroRocker schreef:
tja, kweet niet maar volgens mij zijn Smith en Murray als gitaartandem meer te vergelijken met een Tipton/KKDowning. Waarbij ik het laatste duo kwalitatief iets hoger inschat als Murray/Smith.

Wellicht heeft dat ook te maken met smaak.
Anderzijds: als ik een cd top vier zou maken met Priest en Maiden dan scoort Maiden iets hoger:
1) Piece of Mind
2) Defenders of the Faith
3) Number of the Beast
4) Screaming for Vengeance

Maar dat heeft wellicht iets meer te maken met de compositionele kwaliteiten van een Harris. Wat dat betreft is het een leuke gedachte hoe zoiets als een Rime of The Trooper geklonken zou hebben met Tipton/KKDowning


Qua composities vind ik Maiden in ieder geval een stuk beter dan Priest. Laatstgenoemde band heeft toch behoorlijk wat missers in dat opzicht op zn naam staan.

avatar van Dibbel
Lag zaterdag zomaar ineens in het tweedehandswinkeltje in het dorp hier voor 1 Euro .
Had hem eigenlijk nog steeds alleen maar op een bandje staan, dat weliswaar nog goed klinkt, maar toch....
Dus maar meegenomen dan toch.

avatar van freakey
3,5
Dibbel schreef:
Lag zaterdag zomaar ineens in het tweedehandswinkeltje in het dorp hier voor 1 Euro .
Had hem eigenlijk nog steeds alleen maar op een bandje staan, dat weliswaar nog goed klinkt, maar toch....
Dus maar meegenomen dan toch.


Pik in, 'tis winter Dibbel... ... (of in elk geval koud...)

avatar van Lonesome Crow
4,0
Viel best tegen toen ie uitkwam,een kwarteeuw geleden.
Dat was de algemene teneur ook, de Aardschok schreef in hun recensie dat er uitgebreid in de afgekeurde ideeenbak was gegraaid en na veel draaien kwam ik ook tot die conclusie.

Heden ten dage is dit album behoorlijk opgewaardeerd, heb net de CD besteld en ben benieuwd wat ik er nu van ga vinden want ik denk dat ik de LP al een jaar of 20 niet meer gedraaid heb.

Zo, bijna alle studio-CD's van Maiden origineel in bezit alleen "Virual XI" nog (die heb ik nog nooit gehoord).

avatar van Kronos
5,0
Dat kun je beter houden zo misschien.

Heb je van Seventh Son of a Seventh Son een oorspronkelijke persing, of die later uitgebrachte 'enhanced cd'?

Nieuwstad
Lonesome Crow schreef:
Viel best tegen toen ie uitkwam,een kwarteeuw geleden.
Dat was de algemene teneur ook, de Aardschok schreef in hun recensie dat er uitgebreid in de afgekeurde ideeenbak was gegraaid en na veel draaien kwam ik ook tot die conclusie.


Heb me altijd afgevraagd voor welke nummers dit dan zou gelden, ik hoor juist een band die (heel voorzichtig weliswaar) wat nieuwe wegen bewandeld.

Ik vond hem destijds meteen erg goed. Behoort nog steeds tot hun beste werk vind ik, maar eigenlijk is al hun jaren 80 werk van zeer hoog niveau.

avatar van Lonesome Crow
4,0
Kronos schreef:
Dat kun je beter houden zo misschien.

Heb je van Seventh Son of a Seventh Son een oorspronkelijke persing, of die later uitgebrachte 'enhanced cd'?


Heb net de CD besteld, een release uit 2009 (ik zie er geen extra songs bij staan).
Had toendertijd gewoon de LP gekocht.

avatar van Kronos
5,0
Latere uitgaven zijn alllemaal 'enhanced cd' denk ik. Extra nummers staan hier niet op, maar wel wat extra's voor op de computer (video's, photo galleries enz.).

Nadeel is dat de hoesjes niet zo'n beste print zijn en het originele artwork in het boekje aangepast is. Maar als je de lp nog hebt is dat geen groot gemis.

avatar van glenn53
2,0
Vooral de nieuwe met picture disc, echt geweldig afgeleverd

avatar van Kronos
5,0
Ik vind de herdruk van de hoezen daar ook wat te wensen overlaten. Bovendien biedt een picturedisc altijd mindere geluidskwaliteit. Maar mooi zijn ze wel.

4,0
Destijds in '88 was ik teleurgesteld in Maiden omdat ze softer werden en keyboards gebruikten. Een paar jaar terug herondekte ik dit album. De nummers van de eerste 5 albums had ik al zo vaak gehoord, dat ik vanzelf weer meer de latere Maiden ging draaien.
Het is niet zo heavy en gewichtig als die eerste 5 albums, maar de composities zijn gewoon goed! Ok, hier en daar is er wel een net iets te happy keyboardsdeuntje, maar alles bij elkaar vind ik dit toch een heel avontuurlijk album met erg mooie gitaarmelodien, zoals in The evil that men do en The Clairvoyant.

avatar van Casino Boogie
3,5
Lonesome Crow schreef:

Zo, bijna alle studio-CD's van Maiden origineel in bezit alleen "Virual XI" nog (die heb ik nog nooit gehoord).


Heb ze allemaal origineel (geen enhanced dus), op The X Factor na. Tot Seventh Son zelfs origineel op LP in prima staat.

Straks dit albums weer eens opzoeken.

avatar van De buurman
3,5
Ik vind het samen met Piece Of Mind de minst constante uit hun "golden years": topstukken, afgewisseld met een paar mindere nummers. The Number Of Beast, Powerslave en Somewhere In Time vind ik daareentegen over de hele linie goed. Echter, Seventh Son scoort nog steeds een dikke voldoende.

Stijn_Slayer
Voor twee euro kon ik deze niet laten liggen. Ik bewonder Iron Maiden wel, maar aan de andere kant wekken ze soms ook wel wat afweer op. Ze zijn ook een beetje verbonden aan een fase van mijn leven die ik eigenlijk al lange tijd afgesloten heb. Daarnaast heb ik alleen wat met de gitaar- en baspartijen.

Hier slaat Iron Maiden een nieuwe weg in. Dat is wel verfrissend. Zo af en toe lijkt veel van Maiden toch wel erg op elkaar. Die afhankelijk van die paardengalopjes bijvoorbeeld. Seventh Son of a Seventh Son heeft wat anoniemer songmateriaal dan The Number of the Beast, maar ik vind die leadgitaarthema's, tempo- en maatwisselingen hier wel erg lekker. De keys stellen niet veel voor, maar vullen het geheel aardig op. Alles bij elkaar geeft het de plaat een proggy tintje dat me goed bevalt. 'Infinite Dreams' vind ik zelfs één van hun beste nummers.

Het blijft wel even doorbijten als Bruce op zijn irritantst aanwezig is. Dat ge-oh op het titelnummer, gadverdamme. Toch is het na Killers waarschijnlijk wel mijn favoriete album van Maiden.

avatar van Lonesome Crow
4,0
Die afkeer dat herken ik wel.
Vanaf het verschijnen van "Killers" volgde ik ze, fantastische band technisch erg vaardig en geweldige albums.
Echter ten tijde van "Powerslave" ging die gigantische populariteit mij tegenstaan.
Het aantal Maiden T-shirts bij concerten was niet te tellen en de kritiekloze benadering van de media begon mij ook te storen.
Ikzelf vind "Powerslave" niet zo goed, kant 1 is super maar kant 2 vond (en vind ik nog steeds) zwaar ondermaats.
De hoezen en mascotte Eddie, iedereen vond het geweldig het leek wel een grote perfecte marketing stunt !
Ik weet het, je zou er boven moeten staan of negeren maar dat lukte me niet.

Toen ik braaf "Seventh Son of a Seventh Son" op LP aanschaf bij verschijnen was ik zwaar teleurgesteld.
Ik hoopte op een album zoals "The Number of the Beast" of "Piece of Mind" maar qua stijl leek het er niet eens op.
Maar toch, een paar jaar geleden mij weer verdiept in de Maiden discografie en ik ken nu wel deze waarderen.
Best wel afwisselend, redelijke singles met licht progressieve songs nu nog 3,5 ster maar daar zou nog wel eens een halfje bij kunnen.

avatar van Sir Spamalot
4,5
Na het verschijnen van Somewhere in Time in juni 1986 vertrekt Iron Maiden “Somewhere on Tour” en dit voor een dikke acht maanden. Het laatste optreden vind plaats op 21 mei 1987 in Osaka, Japan. Op 11 april 1988 verschijnt deze Seventh Son of a Seventh Son, hun zevende album sinds 1980. Het is hun eerste en enige conceptalbum met acht nummers in drie kwartier. Op Wiki lees ik dat dit album gebaseerd is op het boek Seventh Son van ene Orson Scott Card, wist ik ook niet (meer) dus het zijn weer “andermans verhalen”. Nergens bij de credits wordt hier naartoe verwezen, maar ik moet ook dringend naar de oogarts dus...

Ditmaal schrijft zanger Bruce Dickinson wel mee aan enkele nummers, drie in totaal: Moonchild, Can I Play With Madness en The Evil That Men Do, samen met Adrian Smith. Bij Somewhere in Time had Bruce noch muziek noch teksten bijgedragen. Het merendeel van de andere nummers komt uit de pen van Steve Harris, Dave Murray draagt bij aan The Prophecy. Ze hebben allemaal hun beste beentje voor gezet. Van dit album komen maar liefst vier singles, Can I Play with Madness, The Evil That Men Do, The Clairvoyant (live) welke ik ook heb en Infinite Dreams (live).

De gitaarsynthesizers op Somewhere in Time boeten hier aan belang in, men opteert ditmaal meer voor echte keyboards waar nodig. Het zorgt voor een minder druk geluid maar aanvankelijk deed dit het album ook gladjes aanvoelen. Ik vond het bij aankoop tamelijk ontgoochelend. Het duurt vele jaartjes voor dit album mijn definitieve grote goedkeuring kan wegdragen. Voor mij zijn hiervoor twee redenen: de kwaliteit van de nummers en de gitaarlijnen van Smith & Murray, Murray & Smith om eenieder tevreden te stellen. Goede wijn heeft een langere rijpingstijd nodig.

Met het gezongen a capella intro van Can I Play with Madness heb ik nog grote moeite, akkoord, het is eens iets anders maar het valt op als een Wartburg op een autosalon. Het nummer zelf vind ik maar matig en iets te luchtig maar het zal wel passen in het concept. Ook vind ik Bruce iets te herhalend bezig in het titelnummer. Spijkers op laag water. De rest is grote klasse en het album heeft een slimme flow en opbouw met afwisselend snelle en minder snelle nummers. Infinite Dreams behoort tot mijn favoriete songs van Iron Maiden, hoewel het niet zo hapklaar en gemakkelijk te volgen is. Heel melodieus is het en het bevat voor mij die goddelijke gitaarlijnen, het knettert er op los. The Prophecy is “klein maar fijn”.

Op 28 april 1988 vertrekken ze al op toer met Michael Kenney op keyboards, de roadie van Steve Harris. Ik herinner me nog enkele commentaren in de Aardschok hiervoor, waar men opmerkt dat het talrijke publiek live maar niet in de maat kan klappen bij Infinite Dreams. Het album was nog te vers van de pers. De toer duurt tot 12 december 1988 en Adrian Smith verlaat dan Iron Maiden tot in 1999. Een aantal creatief magere jaren breken voor mij aan. Ze wilden terug naar hun basis maar zelfs in hun beginjaren speelden ze geweldige muziek, tussen 1990 en 2000 daarentegen.

avatar van IJH15
5,0
De zevende studioplaat van Iron Maiden is voor het eerst een conceptalbum. Ook is dit het eerst Maiden album waarop Keyboards gebruikt worden.

‘Moonchild’ begint met een akoestische intro. Vervolgens een lekker typisch Maiden-nummer met onheilspellende zang.
‘Infinite Dreams’ past ongetwijfeld prima in het concept, maar is tekstueel gezien ook prima ‘los’ te beluisteren. De mooie opbouw in het begin, het machtige instrumentale middenstuk en de schitterende tekst maken dit voor mij tot het beste nummer van Iron Maiden.
‘Can I Play With Madness’ is een commercieel nummertje met een carchy refrein. Eerst vond ik het maar matig, maar ik ben het inmiddels toch wel gaan waarderen. Het nummer valt qua sfeer wel een beetje uit de toon, naast alle wat zwaarmoedigere tracks. De andere single, ‘The Evil That Men Do’, heeft ook een meezing-refrein, maar past wel in het concept en is door Bruce’ duistere manier van zingen in de coupletten moeilijk echt commercieel te noemen.
Het titelnummer herbergt de meeste prog-invloeden. Het refrein is wat repetitief, maar komt gelukkig maar twee keer voor. Het middenstuk bouwt heerlijk op naar een zinderende gitaarclimax van drie minuten.
‘The Prophecy’ vind ik het minste nummer hier, ondanks een mooi rustig intro en outro. Iets aan de vocalen staat me niet aan en het nummer weigert echt tot leven te komen. Niet slecht hoor, wel matig.
‘The Clairvoyant’ begint met een uit duizenden herkenbaar basloopje. Verder ook weer gewoon een sterk nummer, met een ietwat stompzinnig refrein (het zingt wel lekker mee en klint ook wel ‘stoer’).
De afsluiter is een ‘makkelijk’ nummer met een meezingrefrein. Lekker luchtig, ik mag het wel, al kan het niet concurreren met het sterkste werk op dit album. Aan het eind wordt de akoestische opening van ‘Moonchild’ nog eens herhaalt, om nog maar eens te benadrukken dat het hier echt om een conceptalbum gaat.

Ik twijfel nog tussen 4 en 4,5 sterren. Voor nu 4, dan kan het alleen maar beter worden

avatar van Edwynn
4,5
IJH15 schreef:
‘The Evil That Men Do’, heeft ook een meezing-refrein, maar past wel in het concept en is door Bruce’ duistere manier van zingen in de coupletten moeilijk echt commercieel te noemen.


Toch heeft het een aantal weken in de Nederlandse top 40 gestaan. Niet bijster hoog, maar toch. Redelijk wat airplay gehad, meen ik mij te herinneren. Dan mag je rustig spreken van een bescheiden hitje.

avatar van IJH15
5,0
Ik ben dan ook geen kenner op het gebied van de Nederlandse top 40 van 1988. Maar dat verbaast me wel enigszins, 'Can I Play with Madness' verwacht je daar (heeft er ook in gestaan, dat weet ik), deze toch veel minder.

avatar van Edwynn
4,5
Madness stond wel wat hoger inderdaad.

avatar van deric raven
3,5
The Evil That Men Do is duister, vond deze ook sterker dan Can I Play With Madness?
Beetje hetzelfde gevoel wat ik had bij Stranger in a Strange Land, die vond ik ook duisterder en sterker dan Wasted Years.
Het grote publiek dacht daar anders over.

avatar van Sir Spamalot
4,5
Metalgroepen zijn geen singlesgroepen en metalheads zijn ook geen singleskopers, de hitnoteringen kwamen door de enorme populariteit van Iron Maiden bij het metalpubliek dat ook maar al te goed wist dat hun singles altijd de moeite waard waren wegens verpakking en inhoud. Na een paar weken was het volgens mij dan ook gedaan met de hitnotering.

avatar van Edwynn
4,5
Deels waar. Al kwam ik mijn bed niet uit voor lamme herbewerkingen van Charlotte The Harlot en Prowler. Verder kan ik mij herinneren dat onze muziekleraar in de brugklas het nummer voorspeelde op zijn witte ietwat ontstemde piano. Aan ons de taak om het te ontleden, te analyseren en mee te zingen. Was nog eens wat anders dan die eeuwige Beatlesfetish van de man die ons normaliter werd opgedrongen. Als enige metalhead was ik zeker niet de enige die het 'cool' vond.

avatar van spinout
3,5
Bij de aanvang van het album moet ik direct aan Jethro Tull denken. Bij de rest van het album is die associatie verdwenen.

avatar van The_CrY
4,5
Mijn favoriete Maiden plaat uit hun 'gouden' era. Het ademt sfeer en luistert heel anders dan de paar voorgangers vind ik. En dat terwijl er gerust nog een stel klassiekers opstaan.

avatar van AC-dW
5,0
Dit is toch wel echt mijn favoriete maiden album. Heb me een beetje verdiept in de betekenis van de liedjes, en vind het toch gaaf dat het hele album eigenlijk een soort doorlopend verhaal is. Maiden is toch een van de weinige bands die echt zingen over een onderwerp, ipv altijd hetzelfde liefdesverdreit, verliefdheid, sex en drank. Super interessant om naar de mix te zien van religieuze verdieping en mythes!!!

avatar van Tony
5,0
Dit is dan ook hun enige conceptalbum...
(hebben wij het hier al uitgebreid over gehad, voordat er weer een discussie over wel/niet concept, wel/niet voldoende doorgevoerd om van een conceptalbum te kunnen spreken --> zie ongeveer augustus 2012)

P.S. Top dat jij Maiden luistert, AC-dW. Vinden je vriendinnen daarvan?

avatar van AstroRocker
4,0
hum, gisteren sinds lange tijd nog eens goed beluisterd, het album groeit inmiddels....
Ik geef een halve punt erbij. Haalt het nog niet bij de vier voorgangers....

buizen
Eigenlijk ken ik deze elpee alleen van horen en zeggen, en een keertje over de telefoon gehoord.
Maar ik wist genoeg.
De afhaakplaat. Zo niet Powerslave dat al was.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:27 uur

geplaatst: vandaag om 19:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.