Vanavond maar weer eens opgezet. Tijd geleden en ik wilde wel eens weten wat ik nu zo mis op de nieuwe ELO, die ik vandaag van een oordeel heb voorzien.
Eigenlijk slaat het nergens op, we zijn inmiddels 38 jaar verder en ook Lynne is inmiddels 67.
Man's visie is natuurlijk anders, alles was anders.
Qua creativiteit is dit wel een heel compleet album.
Lynne was hier al een producer van formaat, want ga er maar aan staan......het arrangeren van vooral strijkers is bepaald geen makkelijke opgave.
Daarbij klinkt Out Of The Blue frivool en in enkele gevallen melanchoniek - met Steppin' Out kun je een aantal kanten op.

Hier de positieve gelukkig.
Het is natuurlijk een dubbelaar en die zijn zelden in zijn totaliteit perfect, maar het blijft een indrukwekkend geheel die geweldig is uitgewerkt.
Lynne hield de tijdsgeest goed in de gaten en heel scherp voegt hij sneaky eigentijdse muzikale vormen toe - die nu wat gedateerd klinken overigens.
Prijsnummer blijft echter Mr.Blue Sky. Dat is over 100 jaar nog een klassieker.
In het heden hoeft Jeff al die poespas niet meer en gaat nu puur voor het liedje en laat op bescheiden schaal nog wat voorzichtige ELO echo's toe.
Ik verhoog toch een halfje. Ik vind dat dit album de status van een 4.5 heeft.
Elderado mag dan over het algemeen als de beste plaat beschouwd worden......in de praktijk doet deze er niet echt voor onder.
Als dit een compacte enkele plaat had geweest, hadden de meningen wel eens anders kunnen uitpakken.
Da's nu eenmaal de vloek van dubbelaars.