HOUNDS OF LOVE 1985
Meestal haal ik een album nog eens uit de kast
terwijl ik een recensie schrijf, maar soms hoeft dat niet.
Dan zit een plaat zodanig in mijn systeem, dat ik hem meteen kan oproepen.
Hounds of Love is een slimme plaat.
Na het experimenteel te mistige The Dreaming (1982),
schrijft Kate alvast 5 potentiële hitsingles voor het volgende album.
Kant 1 bevat dan ook daadwerkelijk 4 singles,
waarvan vooral de twee eerste (tracks 1 en 5) het bijzonder goed deden.
Running up That Hill was overal in Europa een waardige top 10 hit.
EMI vond de oorspronkelijke titel "A Deal with God" iets te riskant.
Bush slaagt erin om een perfecte synthpop single te schrijven.
De tekst probeert om op subtiele wijze het menselijk liefdesspel
te omschrijven als een goddelijke ervaring ... Althans, zo ervaar ik het.
Cloudbusting vind ik nog net iets sterker dan
Running up that Hill.
Meesterlijke clip ... vader uitvinder geeft kennis door aan dochter elf.
Je hoort in de muziek als het ware dat wolkenkanon tot leven komen.
YouTube - Kate Bush Cloudbusting
Ik ben zowat verslaafd aan die typische 80s synth strings.
Denk oa ook aan
Here Comes the Rain Again van Eurythmics,
Wishful Thinking van China Crisis of
Sounds Like a Melody van Alphaville.
Titelsong
Hounds of Love was de derde single.
Misschien vind ik dit wel de meest commerciële track van de plaat.
Een goed hoorbare knieval richting hitparade ... maar aardig genoeg.
The Big Sky (single vier dus) trekt de wolkenmetafoor van Cloudbusting
door tot in een bombastische finale: stapelwolken zeg maar.
Mother Stands for Comfort past in de ongeschreven regel
dat Kate minstens één liedje per album wijdt aan de moederschoot.
Ook hier een lullaby, vanuit de baarmoeder gecomponeerd bijna.
THE NINTH WAVE 1985
Kant 2 van het album krijgt op de vinyl editie een subtitel mee.
En je hoort ook meteen dat tracks 6-12 een songcyclus vormen.
Nummers die qua stijl en arrangement soms loodrecht op elkaar staan,
worden naadloos in elkaar gemixt ... ik moet aan Pink Floyds The Wall denken.
And Dream of Sheep is een breekbaar wiegeliedje
en vindt zijn doublure in
The Morning Fog, een coda om bij te ontwaken.
De eerste vind ik prachtig, de laatste overtuigt me veel minder.
Daartussen ontspint zich een reeks dromen en visioenen.
Under Ice is onheilspellend donker: krokodil onder het bed.
Waking the Witch is een logisch gevolg daarop.
Klapwiekende stem ... ik moet almaar aan Platvoetje van de Schuberts denken
(wie kids heeft, kent die prachtig geïllustreerde boeken van dit duo misschien).
De heksen van Kate Bush hebben altijd meer in hun toverhoed
dan een bezemsteel, een zwarte kat en wat paddengif.
Watching You Without Me verbreekt even de magie.
Een "down to earth ballad" over jij en ik. Een welgekomen rustpunt ook,
want met een minimum aan productionele trucs en synths tot stand gebracht.
Jig of Life trekt plotsklaps een blik folkviolen open.
Dit nummer contrasteert misschien iets te nadrukkelijk
met het andere materiaal op het album om te overtuigen.
Hello Earth vraagt een paar beluisteringen.
Een behoorlijk lang nummer dat me altijd wat
aan de foetus uit 2001 A Space Odyssey doet denken.
Astronautenkoren: mens en machine versus elfje en natuur.
YouTube - Kate Bush - Hello Earth
Hoeveel ruimte is er anno 2009 nog voor het sprookje?
Waar anders dan in de oude platen van Kate Bush vinden
Oberon, elfen, trollen en heksen nog een veilig onderkomen?
I get out of my car,
Step into the night
And look up at the sky.
And there's something bright,
Travelling fast.
Just look at it go!
De ruimte is zwanger van satellieten en radioverkeer.
Het is in de muziek dat sprookjesfiguren uit de kinderdroom
hun eeuwige leven nog onbekommerd kunnen leiden.
Waar mythe en werkelijkheid hand in hand gaan.
Toen de dieren nog spraken en de wereld nog een wonder heette.
En God Sprak: laat er licht zijn.
En er was licht.
De magie van het woord.
Het wonder van een verhaal.
De kracht van een lied.
And I don't know when
But just saying it could even make it happen.
Leve Kate Bush.