menu

Kate Bush - Hounds of Love (1985)

mijn stem
4,14 (822)
822 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: EMI

  1. Running Up That Hill (A Deal with God) (4:59)
  2. Hounds of Love (3:02)
  3. The Big Sky (4:40)
  4. Mother Stands for Comfort (3:06)
  5. Cloudbusting (5:09)
  6. And Dream of Sheep (2:46)
  7. Under Ice (2:21)
  8. Waking the Witch (4:19)
  9. Watching You Without Me (4:06)
  10. Jig of Life (4:04)
  11. Hello Earth (6:13)
  12. The Morning Fog (2:33)
  13. The Big Sky [Meteorogical Mix] * (7:44)
  14. Running Up That Hill [12" Mix] * (5:45)
  15. Be Kind to My Mistakes * (3:00)
  16. Under the Ivy * (2:08)
  17. Burning Bridge * (4:38)
  18. My Lagan Love * (2:30)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 47:18 (1:13:03)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
5,0
Kate Bush............ sinds ik haar bij toppop zag is er iets voorgevallen wat ik tot op de dag van vandaag niet kan verklaren.
Als 8 jarig jongentje zag ik een heuse heks op het tv-scherm ronddwarrelen. Echt waar: het was een heks, maar wel een goede heks, eentje die je op positieve wijze kon betoveren. Ze deed het met Wuthering Heights.
Deze mevrouw bleef rondspoken in mijn hoofd.

Zeven jaar later was ze daar opeens weer (tussendoor ook hoor, alleen ging dat wat langs me heen), maar verrek het leek nu wel een klein knulletje. Heks? Nee een tovenaarsleerling in de weer met een groot magisch apparaat. Nu heette het Cloudbusting. Zie je wel...........magie.........

En die magie start gelijk al met de eerste single Running Up That Hill. Die drums, het zijn net machines die maar doordenderen. Ze krijgt je er gelijk mee in een trance. Zeker als ze er op haast stiekeme wijze allerlei andere geluiden bij tovert.
Derde single Hounds of Love dondert je kamer in onder begeleiding van haar waakhonden. Of is het dan toch die mevrouw zelf die honden nadoet. Ik ga steeds meer twijfelen. Een harde sound waar af en toe rauw doorheen gezongen wordt.
En dan opeens het wat uibundige The Big Sky die wederom drums in de hoofdrol heeft. En dan die vocalen! Om je vingers bij af te likken. Altijd een enorme favoriet geweest van mij. Het heeft wat middeleeuws en was dat niet de tijd dat ze niet zo vriendelijk waren voor heksen? Ach, hou daar maar over op, concentreer je, laat je niet te veel meevoeren door alle magie want de wereld is jou straks kwijt aERo.
En dat gaat ook niet gebeuren, want op Mother Stands For Comfort schrik ik wakker door het rinkelende glasgeluid. Kurkdroog en zelfs wat kil. Let vooral eens op de bas in dit nummer. Je krijgt er spontaan kippenvel van, maar of dat nu is omdat het zo koud klinkt of omdat de zang zo huiveringwekkend is of simpelweg vanwege de pracht van het nummer.........
De strijkers van het Medicci Sextet dragen het fantastische Cloudbusting, die van die clip dus.
Heel gedragen, maar tegelijk ook episch. Duidelijk een juweel uit de Kate Busch schatkist.
Ook wel één van de toegankelijker nummers op dit album en daardoor waarschijnlijk ook een grote hit waarmee Kate Bush weer in ieders hart werd gesloten (want ze raakte door het album hiervoor toch wel wat vervreemd van veel mensen).
Op die goede, oude LP begint nu kant 2 en hier opent And Dream Of Sheep de grilliger kant van Hounds of Love die hier overigens de titel The Ninth wave draagt.
Die titel is niet zomaar gekozen. Deze kant 2 verhaalt over een vrouw die van boord is geslagen en in een donkere nacht aan het verdrinken is (let ook op de bijbehorende foto's van Kate). Hier levert deze vrouw een strijd met alle emoties van dien die dus bezongen worden in 7 experimentele nummers. Zoals gezegd dus geopend door dit And Dream of Sheep, een schitterende piano-ballade dat ondersteuning krijgt van o.a. bouzouki en whistles. Zo hoor ik haar toch altijd heel erg graag.
Under Ice klinkt haast luguber, maar wat wil je met zo'n onderwerp. Is dit dan het gedeelte dat de vrouw de strijd gaat opgeven?
Als je de titel Waking The Witch ziet zou je denken van niet. Ook hier weer die enge, verstikkende sfeer. Het schijnt dat de titel verwijst naar het verleden waarin vrouwen het water in werden gesmeten en waar men keek of ze bleef dreven. Dit om te zien of het een heks was of niet. Het zijn blijkbaar de beelden die de verdrinkende vrouw krijgt.
Vocaal ook een bijzonder nummer want het gegrom is wel degelijk La Bush zelf. Spannend en haast ongrijpbaar. Dit is nu avontuurlijke muziek. En Kate overtreft zichzelf.
Bij Watching You Without Me lijkt het wel of we langzaam in een trance wegzakken. Het is allemaal niet helder meer. De vrouw is ongetwijfeld buiten bewustzijn. Het klink allemaal heel watterig. Kate zingt ook minder helder. Let vooral maar eens op de achtergrondzang in dit nummer.
Opmerkelijk is dan de opleving in Jig of Life. Dit Iers klinkende folk nummer zweept weer op. 'Come on Let me Live Girl' zingt ze dan ook. Niemand minder dan Bill Whelan schijnt aan dit nummer meegewerkt te hebben (ja die van Riverdance).
En na deze opleving volgt misschien wel mijn favoriete kate Bush nummer ooit: Hello Earth. Duidelijk grootster aangepakt. Piano die bijval krijgt van een flinke stoot strijkers. Bombastisch zo u wilt. En dan weer die vocals: alsof de engelen klaar staan om de verdrinkende vrouw op te nemen in hun midden: 'Get Out of the Water'.
Ik krijg telkens weer kippenvel bij het horen van dit nummer.
Bij afsluiter The Morning Fog krijg ik telkens het gevoel dat ik genept ben. Dit klinkt zo lichtvoetig en zoet. Is het dan toch allemaal niet waar? Ben ik er dan toch ingetuind? Ben ik dan toch betoverd als 8-jarig jongentje en verbreekt die betovering nu pas?
Geen idee (eigenlijk wel: want de vrouw verdronk niet maar werd gered). Waar ik in elk geval duidelijk over uit ben is dat dit een meesterwerk is. Zo eentje waar je U tegen zegt. Volwassen, gerijpt en vooral heel groots................dat is Hounds of Love / The Ninth Wave voor mij

avatar van dazzler
5,0
HOUNDS OF LOVE 1985

Meestal haal ik een album nog eens uit de kast
terwijl ik een recensie schrijf, maar soms hoeft dat niet.
Dan zit een plaat zodanig in mijn systeem, dat ik hem meteen kan oproepen.

Hounds of Love is een slimme plaat.
Na het experimenteel te mistige The Dreaming (1982),
schrijft Kate alvast 5 potentiële hitsingles voor het volgende album.

Kant 1 bevat dan ook daadwerkelijk 4 singles,
waarvan vooral de twee eerste (tracks 1 en 5) het bijzonder goed deden.

Running up That Hill was overal in Europa een waardige top 10 hit.
EMI vond de oorspronkelijke titel "A Deal with God" iets te riskant.
Bush slaagt erin om een perfecte synthpop single te schrijven.

De tekst probeert om op subtiele wijze het menselijk liefdesspel
te omschrijven als een goddelijke ervaring ... Althans, zo ervaar ik het.

Cloudbusting vind ik nog net iets sterker dan Running up that Hill.
Meesterlijke clip ... vader uitvinder geeft kennis door aan dochter elf.
Je hoort in de muziek als het ware dat wolkenkanon tot leven komen.

YouTube - Kate Bush Cloudbusting

Ik ben zowat verslaafd aan die typische 80s synth strings.
Denk oa ook aan Here Comes the Rain Again van Eurythmics,
Wishful Thinking van China Crisis of Sounds Like a Melody van Alphaville.

Titelsong Hounds of Love was de derde single.
Misschien vind ik dit wel de meest commerciële track van de plaat.
Een goed hoorbare knieval richting hitparade ... maar aardig genoeg.

The Big Sky (single vier dus) trekt de wolkenmetafoor van Cloudbusting
door tot in een bombastische finale: stapelwolken zeg maar.

Mother Stands for Comfort past in de ongeschreven regel
dat Kate minstens één liedje per album wijdt aan de moederschoot.
Ook hier een lullaby, vanuit de baarmoeder gecomponeerd bijna.

THE NINTH WAVE 1985

Kant 2 van het album krijgt op de vinyl editie een subtitel mee.
En je hoort ook meteen dat tracks 6-12 een songcyclus vormen.
Nummers die qua stijl en arrangement soms loodrecht op elkaar staan,
worden naadloos in elkaar gemixt ... ik moet aan Pink Floyds The Wall denken.

And Dream of Sheep is een breekbaar wiegeliedje
en vindt zijn doublure in The Morning Fog, een coda om bij te ontwaken.
De eerste vind ik prachtig, de laatste overtuigt me veel minder.

Daartussen ontspint zich een reeks dromen en visioenen.
Under Ice is onheilspellend donker: krokodil onder het bed.

Waking the Witch is een logisch gevolg daarop.
Klapwiekende stem ... ik moet almaar aan Platvoetje van de Schuberts denken
(wie kids heeft, kent die prachtig geïllustreerde boeken van dit duo misschien).
De heksen van Kate Bush hebben altijd meer in hun toverhoed
dan een bezemsteel, een zwarte kat en wat paddengif.

Watching You Without Me verbreekt even de magie.
Een "down to earth ballad" over jij en ik. Een welgekomen rustpunt ook,
want met een minimum aan productionele trucs en synths tot stand gebracht.

Jig of Life trekt plotsklaps een blik folkviolen open.
Dit nummer contrasteert misschien iets te nadrukkelijk
met het andere materiaal op het album om te overtuigen.

Hello Earth vraagt een paar beluisteringen.
Een behoorlijk lang nummer dat me altijd wat
aan de foetus uit 2001 A Space Odyssey doet denken.
Astronautenkoren: mens en machine versus elfje en natuur.

YouTube - Kate Bush - Hello Earth

Hoeveel ruimte is er anno 2009 nog voor het sprookje?
Waar anders dan in de oude platen van Kate Bush vinden
Oberon, elfen, trollen en heksen nog een veilig onderkomen?

I get out of my car,
Step into the night
And look up at the sky.
And there's something bright,
Travelling fast.
Just look at it go!


De ruimte is zwanger van satellieten en radioverkeer.
Het is in de muziek dat sprookjesfiguren uit de kinderdroom
hun eeuwige leven nog onbekommerd kunnen leiden.
Waar mythe en werkelijkheid hand in hand gaan.
Toen de dieren nog spraken en de wereld nog een wonder heette.

En God Sprak: laat er licht zijn.
En er was licht.


De magie van het woord.
Het wonder van een verhaal.
De kracht van een lied.

And I don't know when
But just saying it could even make it happen.


Leve Kate Bush.

avatar van deric raven
5,0
Het lijkt net alsof Kate Bush na het experimentele The Dreaming niet goed wist welke kant ze op zou gaan.
Zou ze eerst onder de werktitel The Ninth Wave aan de slag zijn gegaan?
Want dat zie ik toch wel als logisch vervolg op het vorige album.
Dit is een soort van concept album over de angst om dood te gaan.
Als vervolg op The Dreaming krijgen we The Nightmare.
Het schijnt een traumatische ervaring uit haar jeugd te zijn, toen ze ooit bijna verdronk.
Waarschijnlijk de meest persoonlijke openbaring op haar mysterieuze leven.
Omdat The Dreaming commercieel gezien na het succes van de vorige albums toch wel een flop genoemd mag worden; durfde ze het waarschijnlijk niet aan om het als volwaardig album uit te brengen.
In verhouding tot de andere albums heeft ze hier ook langer de tijd voor genomen.

Het Hounds Of Love gedeelte bestaat dan ook uit toegankelijke nummers die stuk voor stuk op single konden worden uit gebracht.
Met Running Up That Hill sloeg ze dan ook direct terug.
Het gaat over een gevoelig onderwerp; namelijk over een vrouw die liever als man geboren had willen zijn.
Misschien wel een van de mooiste nummers uit de jaren 80.
Cloudbusting is van ongeveer dezelfde sterkte; elke keer kippenvel als ze de zin Like The Sun Coming Out zingt.

De minst geslaagde song vind ik The Big Sky.
Doet mij teveel denken aan Girls Just Want to Have Fun van Cyndi Lauper.
Kate Bush heeft teveel kwaliteiten om een kopie uit te hangen.

Van de bonusnummers moet ik Under The Ivy toch nog benoemen.
Deze b-kant van Running Up That Hill is van grote klasse, maar begrijpelijk dat deze niet op het album terecht is gekomen.
Past niet in het totaalbeeld, maar wel weer Kate Bush op haar best.

avatar van Ataloona
4,0
Kate Bush – Hounds of Love

Kate Bush is momenteel 1 van mijn favoriete zo niet de beste zangeres van de wereld.
Met een dromerige en hoge stem weet ze menig luisteraar te betoveren. Zelfs mensen die niet houden van die stem zijn nog steeds onder de indruk. Eerder behoorde ik tot die laatste groep mensen. Wuthering Heights en Babooshka had ik altijd zo’n Efteling gevoel bij.
Alsof zij de heks van de eeuwenoude sprookjes is.
Vreemd eigenlijk, ze is beeldschoon. Enfin, haar stem kon ik niet echt waarderen, tot ik een maand of 2 dit album toch maar een kans gaf. Nummers als Running Up That Hill en Cloudbusting kende ik allang maar ze waren me niet echt opgevallen. Tot 2 maanden geleden dus. Ondertussen is deze geweldig gevallen en de andere platen beginnen ook erg leuk te worden. Waar de voorgaande platen ietwat experimenteel waren en heel dromerig en rustig, bij vlagen zelfs apart is deze een stuk toegankelijker. Kate Bush zingt niet de hele tijd enorm hoog als op Wuthering Heights en de muziek is wat commerciëler, meer de popkant op.

Wanneer ik de eerste klanken van de magistrale drums hoor en die fantastische keyboard klanken besef ik me gelijk al dat ik in Running Up That Hill (A Deal With God) zit.
Een fantastisch nummer waarop Kate prachtig zingt. Een nummer over het zich tijdelijk verplaatsen in een man om te weten wat hij denkt en voelt. Ze zingt het ook, als ik het kon zou ik een deal sluiten met God. Natuurlijk om even van lichaam te verwisselen.
Een fantastisch popnummer dat door merg en been gaat. Is dit trouwens ook het nummer waarop we David Gilmour horen?

In Hounds of Love horen we weer die perfecte drums. Die klinken heerlijk op dit album.
De magische stem van Kate Bush klinkt weer en ze zingt echt mooi. Er is niemand die zo mooi op een manier als Kate zingt. Kate kan zo in mijn rijtje favoriete zangeressen als Beth Gibbons en Claudia Brücken. (bekend van de Duitse groep Propaganda)
Ook dit is weer een heerlijk nummer. Na het horen van dit nummer realiseer ik mij dat ik nog een mooie (her)ontdekkingsreis voor de boeg heb.

The Big Sky valt weer in zoals Running Up That Hill, zelfde drumgeluid.
Een uptempo nummer wat ik iets minder vind dat haar voorgangers maar beslist een sterk nummer. Hij is ietwat druk door de gitaarpartijen en de drukke drums.
Toch pakt het me wel.

Er moet een rustpuntje komen na 2 snelle popnummers en een derde uptempo popnummer.
Dat komt er ook met alweer het vierde nummer namelijk: Mother Stands For Comfort.
De muziek is wat experimenteel met de geluidseffecten en de glijdende en zeer aanwezige bas. Ook hier is er weer een prominente rol voor de drummer.
Het is een dreigend nummer en soms kil maar het is een perfecte inleiding voor het mooiste nummer van de plaat.

Kate Bush neemt de instrumentatie een aantal seconden voor zichzelf, met haar zang natuurlijk. De basdrum begint te kloppen en de keyboards komen erbij. Het nummer komt los met de strijkers. Kippenvel. Erg mooi en dromerig nummer. Ook hier klinken die drums weer als het eerste nummer. Kloppend en beklemmend. Episch zelfs.
Machinaal soms, heerlijk. De prachtige stem van Kate leidt het prachtige lied naar de finale waar de achtergrond de zang bekleed. Hier gaan al mijn haren overeind staan.
Alsof ik zo’n kitkat papiertje boven mijn armen houd. En daar komt de achtergrond als de drummer opzwepend begint te drummen weet je dat het komt. Dat ‘’YeehYeioYeioYeeh’’ moment is geweldig. Het mooiste nummer van deze plaat.
Ik heb het natuurlijk over Cloudbusting.

Dan komt de rustige ballade And Dream of Sheap. De 2de helft van de plaat.
Dit is echt gewoon een heel ander album.
Het verhaal begint hier pas. Het originele concept van dit album wordt hier ingezet zoals aERo al vertelde.

Het vervolgt met het grimmige en dreigende Under Ice. De strijkers konden zo uit een ijzingwekkende thriller zijn. Kate zingt zeer onheilspellend. Zo hoor ik haar ook wel graag.
Dit klinkt super. Maar het verhaal is wat lastiger. Een Titanic gevoel als het schip is gezonken en de overlevenden alles proberen om niet te bevriezen in het ijskoude water.

‘’Wake Up’’ Hoor je gelijk nadat Under Ice is afgelopen. De heks is gevonden nadat ze met een verzwaarde ketting in het water is gegooid. Ze wordt wakker, is ze dan toch een heks.
De muziek is snel. Gevaarlijk zelfs. Erg spannend, ik voel me echt alsof ik achtervolgd wordt door een heks. Kwaad als ze is wordt ze een demon, het gegrom is spannend.
Ze vermoordt iedereen die ook maar iets te maken had met haar verdrinking.
Een ‘’The Crow-effect’’ zullen we maar zeggen. Ze is ‘’guilty’’ aan hekserij.
Zo beleef ik Waking the Witch.

Watching You Without Me is het rust punt. Ze is afgekoeld van haar uitbarsting. Is ze weer terug in het ziekenhuis of ligt ze nog steeds in het water en was Waking the Witch maar een droom.
We weten het niet mij we mogen wel weer op adem komen al blijven we betoverd door mevr. Of heks Kate Bush.

Jig of Life. Iers, Riverdance het komt allemaal bij mij op. Heeft dit wel iets te maken met het album of worden we hier express op het verkeerde been gezet. Toch heeft het nummer door de drums iets herkenbaars. Ze droomt weer, over haar favoriete moment in haar leven.
Ze koestert St. Patrick’s Day. Daar ontmoette zij haar levenspartner waarmee ze de hele dag de riverdance meedanste.

Er komt dan weer wat rustigs voorbij. Het tragische Hello Earth.
Haar redders proberen Kate nog te redden, ze reanimeren haar maar ze ziet het licht aan het eind van de tunnel. Ze ziet haar geliefde in gedaante van een engel. Samen met haar zoon.
Ze krijgt de hand van haar zoon en man. Ze wordt uit het water gehaald. Ze wordt weer wakker, al snikkend haar zoon en haar man zaten op de betreffende boot. Zij hebben het niet gehaald, Kate wel. Tragisch verhaal.

Toch wordt je na het tragische Hello Earth volkomen op het verkeerde been gezet door
The Morning Fog. Of juist niet. Ze pakt haar leven weer op na de tragische ramp.
Ze draagt nog steeds de littekens maar ze wordt weer gelukkig. De ramp heeft haar 1 ding opgeleverd. 1 keer het leven via een man zien dankzij Running Up That Hill.

Dit is echt een fantastisch album. Na het vandaag nog eens geluisterd te hebben verhoogde ik het van 4* naar 4,5* maar ik verhoog het weer. Nu ik dieper in ga op vooral het 2de thema vanaf kant 2 word ik zo diep geraakt dat ik er 5* van maak. De eerste kant is echt een fantastische popplaat en de 2 kant heeft een serieus thema waarover je kunt twisten.
Echt fantastisch.

5,0
Wat is dit toch een prachtig album! ik draai hem momenteel met alle aandacht voor KB weer dagelijks en blijf me verwonderen door alles wat ik hoor. The Dreaming was natuurlijk al geen misselijke plaat maar ik denk dat weinigen destijds verwachtte dat er een Ninth Wave aan zat te komen. Een zeldzaam geval waarbij tekst en muziek en sounds samenkomen op een mystieke en hemelbestormende manier die ik daarna nooit meer tegengekomen ben. Hoewel, Ariel komt wel in de buurt. En langzaam glij ik onder het ijs...

avatar van Lexcoaster
5,0
Misterfool schreef:
(quote)

Je vergeet "And Dream of Sheep". Ook een godsgruwelijk mooi nummer, overigens!
Voor de rest een prima recensie: ben het helemaal met je eens.


Oei! Ik beschreef And Dream Of Sheep toen ik het had over Under Ice. Sheep is een prachtig, koel en melancholisch liedje wat zeer goed een gevoel van desolatie weet op te wekken. Under Ice is een nummer wat een geweldig dreigende sfeer heeft, onheil nadert... Gewoonweg een subliem album.

5,0
Nieuwe muziekinstallatie. Als een kind in een snoepwinkel, alle muziek ben ik aan opnieuw aan het luisteren, ik ontdek nieuwe werelden die tot nu toe verborgen zijn geweest. Eindelijk een installatie die volledig verdwijnt en waar de muziek overblijft.

Van het ene hoogtepunt naar het andere hoogtepunt na het rippen van cd's op volledige kwaliteit.
The Hounds Of Love ook opnieuw geript en op een onbewaakt moment opgezet.

De bekende 'hits' klinken vertrouwd, maar overspoelen me in al hun glorie. En dan komt het moment dat Under Ice begint. Ik ben altijd geïntrigeerd geweest door de Ninth Wave, maar behalve The Morning Glory heb ik toch altijd het idee gehad dat ik nooit helemaal begreep. Er is van die muziek die je nooit helemaal zal doorgronden en La Bush heeft voor mij met The Hounds Of Love ook iets neergezet waar ik iedere keer weer diep door geraakt wordt, maar snappen of het doorvoelen? Nee.

En ineens zat ik onder het ijs. Ik voelde mezelf wegglijden op de klanken en ik probeerde uit alle machten mezelf boven te worstelen. De helikopter kwam over en verdween weer uit zicht, mij achterlatend met hoop dat ik gevonden zou worden. Met The Jig Of life werd de hoop versterkt en op de ijle klanken van Hello Earth zweefde ik boven mezelf. De Morning Glory zette me weer terug op vaste grond en het album was voorbij.

Mahler symfonieën, of de passies van Bach, of de herhaalde ritmes van Steve Reich kunnen op de luisteraars een bezwerend effect hebben. The Hounds of Love heeft dezelfde kwaliteiten. Luisteren op een moment dat je helemaal open staat om de muziek te beleven en er gebeurt iets magisch..

avatar van B22
4,5
B22
De briljante kant 2 schalt door het huis. Wat een juweel. Kate Bush raakt mij hier het hardst. Alle registers open. Bijzondere combinatie van muziek die gewoon overeind is gebleven na ruim 30 jaar maar ook het warme gevoel van de 17 jarige terugroept, die ik was toen ik dit voor het eerst hoorde.

avatar van bikkel2
4,5
Na de teleurstellende verkopen van Kate's vorige album The Dreaming, komt zij 3 jaar later weer met een plaat.
Van The Dreaming kan ik nog steeds weinig chocola maken, maar Hounds Of Dog is een prachtige plaat.
Kate zingt uitstekend en laat de iele heksenstemmetjes grotendeels achterwege.
Het valt mij sowieso op hoe krachtig haar stem is geworden t.a.z van de vorige platen.
Prachtige start ook met het stuwende bezwerende Running Up That Hill, tevens de 1e single.
Het 1e gedeelte is constant in kwaliteit.
Nummers die opvallend toegankelijk zijn, maar ook heel afwisselend.
Cloudbusting is een all-time favorite van mij.
De repeterende strijkers, het marsritme en een passievolle Bush, die emotioneler dan ooit klinkt.
En wat blijft de bijhorende clip toch prachtig.
Het 2e gedeelte is een suite, bekend als The Ninth Suite.
Het is dan gelijk progessiever en fragmentarischer, maar de aandacht blijft het sterk vasthouden.
Verhalend en met geweldige studiotrucjes.
Hello Earth is een apart uitgewerkt meesterwerkje.

En zo was de inmiddels 27 jarige Kate weer helemaal op de kaart.
Terecht. Dit behoort zonder enige twijfel tot haar beste werken.
Een highlight ook uit 1985.

avatar van ZERO
3,0
1001 Albums you must hear before you die

Na The Dreaming beluisterd te hebben, vond ik het wel leuk om meteen door te gaan met het andere Kate Bush-album in de lijst: The Hounds of Love (1985).

Ik had er eigenlijk goede hoop in, aangezien The Hounds of Love over het algemeen toch aanzien lijkt te worden als het beste Kate Bush-album. Na een aantal luisterbeurten, moet ik echter concluderen dat dat voor mij toch niet het geval blijkt te zijn. The Hounds of Love weet me eigenlijk niet echt te pakken. Slecht vind ik het zeker niet, maar het ontbreekt toch aan de uitschieters die voor mij op The Dreaming wel staan.

Het eerste deel van het album wordt aanzien als het toegankelijke deel en dat is het ook zeker. Op het tweede deel staan dan weer iets meer experimentele nummers. Voor mij wordt er echter wat te weinig balans gevonden. Op The Dreaming vond Kate Bush voor mij op veel nummers de perfecte balans tussen goed in het oor liggend en toch ook een beetje prettig gestoord, zoals te horen is op Sat In Your Lap, Suspended in Gaffa, Night of the Swallow, Pull Out the Pin and There Goes a Tenner bijvoorbeeld.

Hier blijft het geschreeuw wat achterwege en die uithalen mis ik toch. Als Kate Bush hier wel kiest voor het experiment, slaat de balans dan weer helemaal door naar de andere kant. Zo vind ik Waking The Witch en Watching You Without Me eigenlijk echt wel niets.

Ik hoor zeker wel de kwaliteit op dit album en begrijp ook zeker dat genoeg mensen het wel helemaal geweldig vinden. Maar voor mij pakt de mayonaise niet helemaal.

Het was een korte maar aangename ontdekkingstocht en ik ben blij dat ik het werk van Kate Bush beter heb leren kennen door de 1001 Albums you must hear before you die-lijst. Maar meer luisteren dan The Dreaming en The Hounds of Love zit er voorlopig niet in, denk ik.

Favorieten: Running Up That Hill, Hello Earth

3*

avatar van Roxy6
5,0
Na de -soms- meedogenloze kritiek op haar vierde album "The Dreaming" zal Kate Bush zich wellicht achter de oren gekrabd hebben met het idee, wat nu? EMI was ook niet onverdeeld blij met de respons op haar vierde album en de matige verkoopcijfers stemde de platenmaatschappij niet vrolijk.

Kate richte haar eigen 48 sporen studio in, daarvoor leende zich een oude schuur achter haar huis, zo kon ze in alle rust en ruimte werken aan dat wat voor haar belangrijk was. En ze nam haar tijd, in ruim een jaar nam ze veel demo's op en bleef daar lang aan schaven, tot ze zelf tevreden was over het eindresultaat.

Bijna drie jaar na de release van "The Dreaming", verscheen op 5 augustus 1985 "Running up that hill (a deal with God)" op single als voorloper van het nieuwe album. "The Hounds of love", haar vijfde album werd uitgebracht op 16 september van dat jaar. De single werd haar haar grootste hit in Engeland, een commercieel succes waarbij ze terug keerde in de limelights. Ook het album kreeg direct enkel maar positieve recensies en kritieken en dat is altijd zo gebleven. Het was het tweede album van Kate dat de hoogste positie bereikte in de albumcharts.

Het album zelf, wederom voorzien van een prachtige coverfoto, bestaat uit twee delen. Kant A van het album werd "Hounds of love". Bestaande uit vijf bijzondere nummers waaronder de titel track.
Het opent met "Running up that hill", een song welke zich in je hoofd nestelt al bij de beginnende stuwende geluiden uit de synthesizer (de Fairlight CMI) met een dwingende drum daaronder. Kate zingt de longen uit haar lijf. Al bij aanvang is duidelijk dat het hier een evergreen betreft.

De tweede track, de titeltrack "Hounds of love" opent met een mannenstem die roept:
It's in the threes! it's coming, waarna Kate het stokje zingend overneemt. Deze openingszin is uit 'Night of Demons' een Britse horror film uit 1957.

Het vijfde nummer van kant A "Cloudbusting" werd een volgende hit. Het betreft ook hier een prachtig nummer dat toewerkt naar een bijzondere finale . Kate liet zich hiervoor inspireren door het leven van psycholoog Willem Reich. Er werd door Julian Doyle een prachtige clip opgenomen met naast Kate een hoofdrol voor Donald Sutherland.

Kant B bevat een concept suite met zeven nummers. Deze hele kant is gebaseerd op het werk van Alfred Tennyson, zijn Arthurian poems, en verhaald over dood en wedergeboorte, de overlevingskansen en de daarvoor gevoerde strijd van een vrouw in open water. Later in 2014 bij de Concertreeks "A new Dawn" is het ook gevisualiseerd op het toneel.

Kate Bush zingt erg goed en loepzuiver, op het hele album. Kant B heeft een heel andere meer ingetogen sfeer dan kant A. Alhoewel er ook hier wel meer dreigende passages zijn, waarop de muziek aanzwelt en er ook onderwatergeluiden worden gebruikt, ("Waking the Witch") met stem hervormers.
In het folky "Jig of Life" waan je je even in een Ierse pub, het nummer is gearrangeerd met originele oude instrumenten. En ook in dit nummer toont Kate haar zangcapaciteiten.

Het voorlaatste nummer i de Suite: "Hello Earth", is prachtig, het begint met radio/scanner-achtige berichten, waarna de heldere stem van Kate klinkt. Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers. Dit nummer verdient meerdere luisterbeurten en laat zich als een bloem ontvouwen. De afsluiter "The morning fog" opent met harp klanken en Kate's stem die hoorbaar is in de koorwerkjes.

Kate Bush heeft met "Hounds of love" een waar masterpiece neergezet en ook mondiaal haar visite kaartje afgegeven.

Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.

avatar van Bruce Almighty
4,0
Ik had dit album al een aantal maanden geleden voor het eerst beluisterd, maar wilde dat nog een aantal keren opnieuw doen voordat ik er een waardering aan zou hangen. In die tussentijd is Running Up That Hill (en daarmee Kate Bush en daarmee dit album) natuurlijk nieuw leven ingeblazen door het fantastische Stranger Things.

Heel fijn natuurlijk, maar ik was stiekem al een beetje verliefd voordat de bekende Netflix-serie ermee aan de haal ging. Running Up That Hill en Cloudbusting kende ik ook al een beetje, maar ik ben die nummers eigenlijk alleen nog maar meer gaan waarderen. Cloudbusting is het nummer dat me naar het album getrokken heeft en dat blijft voor mij ook nog altijd het hoogtepunt. Wat een schitterend lied blijft dat zeg.

Kate is uniek. Ze heeft een fijn stemgeluid, maar er is ook sprake van een bepaalde mystieke sfeer, die ik niet goed onder woorden kan brengen. Het voelt een beetje alsof je een sprookjesboek leest als je hiernaar luistert. Overigens ben ik ook heel eerlijk: het wat meer 'experimentele' gedeelte op de tweede helft (Under Ice, Waking the Witch en Watching You Without Me) is niet helemaal mijn ding. Ook na een aantal luisterbeurten willen die nummers niet helemaal landen. Verder niet zo erg, want de eerste vijf á zes nummers zijn ook wel écht steengoed, maar de plaat weet zich imo ook nog te herpakken met de laatste twee nummers.

Ik vertik het om op te zoeken wat de daadwerkelijke betekenis is achter elk nummer. Nu nog even wel, tenminste. Dit is immers een heerlijke plaat om bij weg te dromen en een eigen invulling aan te geven. Het steekt heel goed in elkaar en zorgt er zondermeer voor dat ik interesse heb gekregen in al haar andere werk.

4*

Gast
geplaatst: vandaag om 12:31 uur

geplaatst: vandaag om 12:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.