menu

Crosby, Stills, Nash & Young - Déjà Vu (1970)

mijn stem
4,19 (1099)
1099 stemmen

Verenigde Staten / Canada
Rock / Folk
Label: Atlantic

  1. Carry On (4:25)
  2. Teach Your Children (2:53)
  3. Almost Cut My Hair (4:25)
  4. Helpless (3:30)
  5. Woodstock (3:52)
  6. Déjà Vu (4:10)
  7. Our House (2:59)
  8. 4 + 20 (1:55)
  9. Country Girl (5:05)
  10. Everybody I Love You (2:20)
  11. Graham Nash - Our House * (2:57)
  12. Stephen Stills - 4 + 20 * (2:18)
  13. David Crosby en Graham Nash - Song with No Words (Tree with No Leaves) * (3:13)
  14. Neil Young en Graham Nash - Birds * (3:36)
  15. Stephen Stills - So Begins the Task / Hold on Tight * (7:46)
  16. Graham Nash - Right Between the Eyes * (2:06)
  17. David Crosby - Almost Cut My Hair * (4:39)
  18. David Crosby en Graham Nash - Teach Your Children * (3:14)
  19. Crosby, Stills & Nash - How Have You Been * (3:44)
  20. David Crosby - Triad * (5:30)
  21. Graham Nash - Horses Through a Rainstorm * (3:51)
  22. Stephen Stills - Know You Got to Run * (4:12)
  23. Graham Nash - Question Why * (2:02)
  24. David Crosby - Laughing * (4:27)
  25. Stephen Stills - She Can’t Handle It * (6:44)
  26. Graham Nash - Sleep Song * (3:01)
  27. David Crosby en Graham Nash - Déjà Vu * (4:25)
  28. Graham Nash en Joni Mitchell - Our House * (2:43)
  29. Everyday We Live * (3:18)
  30. The Lee Shore [1969 Vocal] * (6:03)
  31. I’ll Be There * (3:41)
  32. Bluebird Revisited * (3:24)
  33. Horses Through a Rainstorm * (3:32)
  34. 30 Dollar Fine * (2:45)
  35. Ivory Tower * (3:51)
  36. Same Old Song * (4:21)
  37. Hold on Tight / Change Partners * (5:04)
  38. Laughing * (4:09)
  39. Right on Rock ’N’ Roll * (2:47)
  40. Carry On [Early Alternate Mix] * (4:34)
  41. Teach Your Children [Early Version] * (3:02)
  42. Almost Cut My Hair [Early Version] * (10:14)
  43. Helpless [Harmonica Version] * (3:48)
  44. Woodstock [Alternate Vocals] * (4:18)
  45. Déjà Vu [Early Alternate Mix] * (3:42)
  46. Our House [Early Version] * (2:55)
  47. 4 + 20 [Alternate Take 2] * (2:08)
  48. Know You Got to Run * (6:42)
toon 38 bonustracks
totale tijdsduur: 35:34 (3:10:20)
zoeken in:
avatar van Co Jackso
4,0
De grote kracht van dit album is dat het geen mindere nummers bevat en daarnaast de verschillende stemmen die langskomen. Teach Your Children en Our House zijn de bekende nummers die, hoewel geen meesterwerken zijn, wel heel lekker klinken. Almost Cut My Hair vind ik minder bijzonder, hoewel het goed past in het geheel. De verrassingen waren voor mij Country Girl en Woodstock. Beide uitstekende en afwisselende nummer die goed tonen waren deze heren tot in staat zijn.

avatar van Wally 61
5,0
Hier is het voor mij allemaal mee begonnen.

Mijn vader kocht deze plaat toen die net uitkwam. Ik draaide hem vaak op zondagmorgen en zong met een nepmicrofoon mee. Lekker hard, waardoor mijn vader waarschijnlijk snel spijt kreeg van zijn aankoop.

Deze plaat is mijn hele verdere leven met me meegereisd. Ook de muziek is telkens en na ontelbare luisterbeurten enorm overeind gebleven. Voor mijn steeds een feest van herkenning en luistergenot.

4,5
De toevoeging van Neil Young aan het sterrenensemble heeft de band echt goed gedaan. De vier muzikanten stuwen elkaar op dit album naar ongekende hoogten, met country-invloeden, subtiele nummers en wat ruiger werk. De zangpartijen zijn in elk nummer subliem en sluiten ontzettend nauw. Daarnaast zit het instrumentale gedeelte met muzikanten als Young, Stephen Stills, David Crosby en Graham Nash natuurlijk ook wel snor.

Het eerste nummer bevat meteen misschien wel de beste zangharmonieën van het hele album. 'Carry On' begint met een nogal vreemd klinkende intro, maar dat gaat later over in een buitengewoon vloeiend nummer met ook zeer goed gitaarwerk (volgens mij van Stills). Een heel mooi stukje komt ongeveer halverwege als het even helemaal stilvalt en alleen de zangharmonie is te horen. Vervolgens krijg je 'Teach Your Children'. De intro doet mij meteen denken aan het stoffige zuiden van de Verenigde Staten, waar altijd de zon schijnt en waar een hoog 'ons kent ons'-gehalte heerst. Dit is nou typisch een nummer dat ik tijdens een barbecue op een zomeravond kan luisteren en dan puur kan genieten.

'Almost Cut My Hair' is het volgende pareltje op het album. Het gitaarwerk klinkt typisch als Neil Young, vergelijkbaar met bijvoorbeeld 'Southern Man' en 'Cortez The Killer' van hem. Daarnaast is de zang bijzonder sterk. Dit is een iets ruiger nummertje op het album. Dan volgt het mooiste nummer van het hele album: 'Helpless'. De zang van Neil Young gaat werkelijk door hart en ziel. De tekst is prachtig en het is een mooi ingetogen nummer, waar ik keer op keer naar kan luisteren. Eigenlijk zit dit intieme nummer tussen de twee rockers van het album in, want ook 'Woodstock' is weer een iets ruiger nummer. Ook dit nummer zit goed in elkaar, met goed gitaarspel en een lekker pianootje op de achtergrond.

'Déjà Vu', de titelsong, is een heel bijzonder nummer, vooral de intro is uniek. De zangharmonieën zijn weer van het hoogste niveau en er zit een fraaie twist in het nummer. Dan komt, samen met 'Teach Your Children', het 'liefste' nummer van het album. 'Our House' is een simplistisch, maar daarom niet minder mooi nummer, dat ontzettend fijn in het gehoor ligt. '4 + 20' is ook een lekker kabbelend nummertje, waar eigenlijk niet veel bijzonders over te vertellen valt; het is gewoon ook weer fijn om te beluisteren.

'Country Girl' is vervolgens weer een typisch Neil Young-nummer. Het is duidelijk te horen dat hij uit de periode van Everybody Knows This Is Nowhere komt. Dan komt een ietwat ruige afsluiter met 'Everybody I Love You'. Een nummer dat ook perfect bij het album past. Dat is namelijk iets dat dit album kenmerkt: het lijkt alsof alles bij elkaar past en precies op elkaar is afgestemd. Dat is het knappe aan deze plaat.

Al met al is dit een bijzonder prettige luisterplaat die nooit gaat vervelen. Ik zei dan wel dat alles op elkaar lijkt afgestemd, er zit genoeg variatie in om er een bijzonder interessant album van te maken. Neil Young is de versterking gebleken die de band nodig had, hoewel het debuutalbum van het trio Crosby, Stills en Nash ook prachtig is natuurlijk. Deze plaat is bij uitstek geschikt voor - zoals ik al zei - een zomeravond, waarbij de muziek van Crosby, Stills, Nash & Young de perfecte achtergrondmuziek zal blijken.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Deze plaat is nu 42 jaar oud, ik ken hem nu ongeveer 40 jaar, ik heb hem al zeker honderd maal gedraaid, de omstandigheden waaronder hij gemaakt werd waren al lang niet meer zo amicaal als ten tijde van z'n voorganger, eigenlijk is het een raar allegaartje, ik las zelfs ergens dat het niet zozeer een groepselpee is alswel een verzameling nummers waarbij elke componist steeds de andere twee (of soms drie) gebruikte als begeleidingsband… en toch klinkt de plaat nog steeds ontzettend fris en scherp, alsof de vier heren hun persoonlijke problemen en hun onderlinge animositeit gewoon opzij konden zetten zodra het op muziek maken aankwam. Nog altijd een geweldig rijke en gevarieerde plaat.

Teach your children was volgens mij het eerste nummer waarop ik bewust een steelgitaar hoorde, en nog altijd is dat nummer voor mij een soort maatstaf om aan af te meten hoe zo'n instrument moet klinken. Jammer verder dat voor de geremasterde CD-release niet is gekozen voor de extended version van Almost cut my hair (8'49, met lekker veel extra gitaarduel), gewoon als derde nummer van de CD of voor de puristen onder ons desnoods als bonustrack.

Favoriete stukje: Country girl, "the one moment in which Nash's voice soars out past Mars" (zoals Neil Youngs biograaf David Downing het zo treffend uitdrukt) – wie niet nú al weet welk moment ik bedoel zal de ijzingwekkende schoonheid ervan ook niet herkennen wanneer het hem wordt aangeduid.

Overigens staan in de top-10 van de favoriete nummers van dit album volgens de MuMe-gebruikers bij de statistieken de twee nummers van Graham Nash toch strak op 3 en 4. Veel mensen vallen er over, maar kennelijk zijn er ook veel liefhebbers.
 

avatar van Illmaticly Ill
5,0
Ik heb afgelopen zaterdag op Bospop de heren Crosby, Stills & Nash zien optreden als afsluiter van de dag. Ik kende hier en daar wel wat van hun muziek, maar had me er tot dan nooit echt in verdiept. De dag was eigenlijk al perfect met fantastische optredens van bijvoorbeeld The Pink Floyd Sound en Roger Hodgson & Band. Ik dacht zo van, deze mannen zijn al rond de 70, die zullen wel niet meer veel energie hebben en het zal allemaal wel niet zo indrukwekkend worden.

Maar, tegen al mijn verwachtingen in, werd ik volledig overweldigd, wat een fantastisch optreden was dat! Anderhalf uur lang alleen maar geweldige nummers, de heren schijnen niets aan kwaliteit ingeleverd te hebben na al die jaren. Fantastisch gitaarspel (voornamelijk Stephen Stills die keihard rockte met z'n solo's), geweldige zang, etc., alles was perfect. Deze heren waren, en zijn nog altijd, perfect op elkaar afgestemd. Het was natuurlijk voornamelijk dit album wat er werd gespeeld, en het album hiervoor uit '69, en nog wat andere nummers. Raar dat ik me hier nooit verder in heb verdiept, (ik luister toch best wel wat van dit soort jaren '60/'70 rock) want wat een geweldige muziek is het toch! Ik was met mijn vader gegaan, en hij was ook helemaal overweldigd. Dit is allemaal muziek van zijn tijd. Hij is naar behoorlijk wat optredens geweest door de jaren heen, maar dit was voor hem tot nu toe het beste optreden. Hij zei, ''jongen, ik hoop het niet voor je, maar ik vrees dat dit waarschijnlijk al het beste optreden is geweest dat je ooit zal hebben meegemaakt.'' Ik vind het ook geweldig om dit soort artiesten nog live te zien performen, muziek van dit niveau wordt wellicht nooit meer gemaakt en natuurlijk over een jaar of 10 à 15 zijn al die jaren '60 en '70 artiesten sowieso ook wel klaar met optreden. Heel bijzonder om dit mee te mogen maken. Nummers zoals, bijvoorbeeld: Our House, Teach Your Children, Almost Cut My Hair... Geweldig... Dat zegenende gevoel wanneer duizenden mensen meezingen met zo'n nummers... Keer op keer stond ik met open mond te kijken, overal kippenvel. Fantastisch gewoon. Ik zal dit nooit meer vergeten.

avatar van HugovdBos
4,5
De in 1968 gevormde supergroep Crosby, Stills & Nash kent verschillende samenstellingen waarbij Neil Young zich later ook toevoegde. In 1970 verscheen van het viertal het album Déjà Vu dat gekenmerkt wordt door de harmonie in zang, lange opnameduur en de individuele kwaliteiten van de bandleden.
Het eerste nummer Carry On is geschreven door Stephen Stills en kent een mooie samenzang tussen de bandleden. Korte gitaarsolo’s worden afgewisseld met de teksten die ingaan op de vragen die je stelt indien een geliefde je verlaten heeft. We gaan verder in het leven maar kijken terug naar het verleden. De countryklanken van Teach Your Children vormen de basis van het nummer dat Graham Nash heeft geschreven naar aanleiding van een foto van een kind met een handgranaat van speelgoed in de hand. Het nummer gaat in op de impact op kinderen van berichten over oorlog en andere gebeurtenissen in de wereld. Opnieuw smelten de stemmen samen tot een warm geheel dat met de zonnige gitaarklanken wordt ondersteunt.

Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by,
And feed them on your dreams, the one they fix,the one you’ll know by.
Don’t you ever ask them why, if they told you, you would cry,
So just look at them and sigh and know they love you.

Op Almost Cut My Hair horen we de scherpe gitaarsound afkomstig van Neil Young. David Crosby die het nummer heeft geschreven stuwt de teksten op met schreeuwerige zinnen. De ritmische klanken van de gitaar van Crosby verweeft zich met het gitaargeluid van Neil Young. Een sterke combinatie waarbij de gitaarsolo’s naar voren komen. Helpless wordt in de coupletten door Neil Young bezongen waarbij de achtergrondzang in het refrein door de overige bandleden wordt gevormd. De combinatie van piano, akoestische gitaar en hoge zang geeft de teksten extra waarde mee. Woodstock vormt een uitzondering op het album omdat het geschreven is door zangeres Joni Mitchell de vriend van Graham Nash in die tijd. Ondanks dat ze niet aanwezig was op het festival probeert ze toch de sfeer van het festival in het nummer te werken. De saamhorigheid en vrolijkheid klinkt terug in de versie van C,S,N & Y.

By the time we got to Woodstock
We were half a million strong
And everywhere there was song and celebration


Het gelijknamige nummer aan de albumtitel kent een korte muzikale opening waar we Crosby horen. De teksten worden op een vertellende wijze gebracht en kennen een licht ritme op gitaren en piano. Vergeleken met de rest van het album valt de track wat minder op door zijn simpelheid en zachte instrumentale gedeeltes. Op Our House wordt de kracht van de band zichtbaar door een melodieus ritme met een warme zang gebracht. Het nummer gaat in op de relatie van Nash met Joni Mitchell, een mooie ode aan de liefde.

Our house is a very, very, very fine house
With two cats in the yard
Life used to be so hard
Now everything is easy
‘Cause of you


4 + 20 is onder de meeste mensen niet erg bekent maar is in al zijn eenvoud erg mooi. Stills bezingt het leven en de tijden dat je het even niet meer ziet zitten. De klanken van het keyboard en piano vormen de ondersteuning voor Country Girl. Afkomstig van Neil Young wordt de langste nummer van de plaat in samenzang bezongen. Bij vlagen bombastisch en boeiend tot het einde aan toe door de complexe arrangementen. Afsluiter van de plaat is Everybody I Love You dat met een stevige gitaarsound opent en ritmische melodieën combineert met simpele teksten, kort maar krachtig.
Het in 1970 verschenen album Déjà Vu bevat een samenzang van uitzonderlijke kwaliteit. De combinatie van totaal verschillende stemmen en instrumentaties vormt af en toe een complex geheel ondanks de eenvoud die het naar buiten toe uitstraalt. De supergroep zou het ondanks dit succes niet lang in dit viertal volhouden maar ze laten een waardig muziekstuk over wat de boeken in kan.

4,5*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van LucM
5,0
De tracks één voor één beoordeeld:

1. Carry On
Akoestische gitaarbegeleiding met meer dan sublieme samenzang in combinatie tempowisselingen, gitaar van Stills en aparte percussie. Heeft een zonnige maar ook wat mystieke sfeer, dit is niet minder dan top!
Cijfer: 10

2. Teach Your Children
Verrukkelijke samenzang en gitaarbegeleiding en het heeft een aangenaam relaxte countrysfeer. Tekst handelt over het vreedzaam opvoeden van kinderen.
Cijfer: 9,5

3. Almost Cut My Hair
Vrij rauw nummer voor hun doen mede door de overigens geweldige elektrische gitaren die de boventoon voeren (onder invloed van Neil Young), klinkt ook bitter en ook meer bluesy en dat pakt prima uit.
Cijfer: 9

4. Helpless
Een pareltje van Neil Young (had op een solo-album van hem kunnen staan), vrij simpel maar met aangrijpende zang en tekst en functionele achtergrondkoor.
Cijfer: 9,5

5. Woodstock
Geschreven door Joni Mitchell maar past goed in het geheel, geeft perfect de sfeer van het legendarische festival. Hierdoor tijdsgebonden maar zeker niet gedateerd.
Cijfer: 9

6. Déjà Vu
Licht progressief met ook hier tempowisselingen en even avontuurlijke als sublieme arrangementen, geweldige baslijn ook. Heeft net als het openingsnummer een wat mysterieuze, duistere sfeer en verhalende tekst.
Cijfer: 9

7. Our House
Dit nummer heeft - wat de titel belooft - inderdaad een gezellige, huiselijke sfeer. Relaxt met heel aangename vocalen en samenzang en een ode aan de liefde.
Cijfer: 9

8. 4 + 20
Het kortste nummer hier, louter akoestisch met duistere sfeer. Het minst aansprekende nummer hier maar met mooie tekst over het leven.
Cijfer: 8

9. Country Girl
Het langste nummer, geschreven door Neil Young. Vrij progressief en zelfs licht bombastisch door de aanwezigheid van de orgel, heeft een wat grimmige ondertoon maar boeiend tot de laatste noot en ook hier prachtige samenzang.
Cijfer: 9,5

10. Everybody I Love You
Het meest rockende nummer op dit album maar wederom met die perfecte samenzang en uitstekend gitaarwerk.
Cijfer: 8,5

Dit album ken ik allang, ik was bij de eerste beluistering meteen onder de indruk en na vele luisterbeurten nog steeds. Een compleet album dat in nauwelijks 36 minuten veel te bieden heeft: de samenzang die zelden zo perfect is als op dit album, de sublieme gitaarsound, de even inventieve als sfeervolle arrangementen, de soms aangrijpende teksten.
Duidelijk in de hippie-tijdgeest (1970) gemaakt, klinkt misschien nu naïef maar nog steeds erg charmant en muzikaal blijft dit album staan als een huis. Overigens vind ik American Dream (1988) veel gedateerder klinken. Looking Forward (1999) is een degelijk album maar heeft niet de magie van Déjà-Vu.

avatar van frolunda
4,0
Omdat ik ooit eens de verzamelaar CSN (1991) aangeschaft heb en ook het live album 4-Way street veel gedraaid heb kwam ik er vandaag toevallig achter dat ik het bekendste album van Crosby, Stills, Nash & Young nooit met een cijfer gewaardeerd heb.Simpelweg omdat vrijwel alle nummers (en zeker de beste) van Déjà Vu ook op die twee platen voorbij komen.
Maar dit album was natuurlijk het grote succes van het viertal,en de hoes vind ik toch ook wel een klassieker.Déjà Vu is in zijn geheel mij net iets te zoet/folky/akoestisch maar ik kan natuurlijk niet ontkennen dat we het hier over artiesten hebben die muziekgeschiedenis hebben geschreven.
Vooral het eerste gedeelte is van zeer hoog niveau en het is natuurlijk niet vreemd dat ik Almost Cut My Hair en Woodstock als mijn favorieten heb aangevinkt,dat zijn namelijk de nummers waar de (rock)gitaar het meest op de voorgrond treedt.Maar ook Helpless (ooit eens heel mooi door Nick Cave opgenomen),Teach Your Children en Carry on zijn erg de moeite waard,al prefereer van de laatste de heel lange live versie die op 4-Way street staat.
Het laatste gedeelte van de plaat vind doet me iets minder,met het titelnummer en 4 + 20 als de wat zwakkere nummers maar de laatste twee nummers zijn weer een schot in de roos.
Déjà Vu is dan ook een mijlpaal op de grenzen van Rock,folk en iets wat later Roots of Americana genoemd zou worden..
Erg goed.

avatar van ZERO
3,5
1001 Albums you must hear before you die

Nummer 184 is een album dat ik al heel lang op de 'to listen'-list had staan, maar waar het om de één of andere reden nog nooit van gekomen was: Crosby, Stills, Nash & Young - Deja Vu (1970). Een ware klassieker met bijna unaniem lovende recensies, een zeer hoog stemgemiddelde hier en bovendien een album dat perfect in m'n straatje zou moeten passen. De verwachtingen lagen dus hoog.

Die verwachtingen zijn jammer genoeg niet ingelost. Déjà Vu klinkt voor mij om eerlijk te zijn iets te veel als achtergrondmuziek. Het kabbelt allemaal rustig verder, zonder dat er voor mij echte hoogtepunten te ontdekken vallen. Ik had gehoopt dat na enkele luisterbeurten het kwartje wel zou vallen, maar dat is eigenlijk helemaal niet gebeurd.

Ik ga zeker niet zeggen dat ik dit slecht vind. Het klinkt allemaal leuk en het zit op zich goed in elkaar. Er staan een aantal perfecte popnummertjes op. Maar als ik dit vergelijk met het werk dat Neil Young solo gemaakt heeft, vind ik het niveauverschil toch wel erg groot eigenlijk.

Helpless is wellicht mijn favoriete nummer op dit album, maar valt voor mij in vergelijking met andere nummers die Neil Young in dezelfde periode maakte toch gewoon in de middenmoot.

Dat geldt ook voor de andere nummers op het album. Ik vind ze allemaal wel leuk, maar ook niet meer dan dat. Het is allemaal iets te veel middenmoot. Het geniale dat iedereen hier lijkt in te horen, hoor ik jammer genoeg niet.

Favorieten: Helpless, Teach Your Children

3,5*

avatar van Reijersen
3,0
N.a.v. dit topic heb ik dit album beluisterd.

Volgens mij heeft m’n vader deze plaat in de kast staan. Dit is toch best fijne muziek. Waar de energie en sfeer in de nummers toch wel afwisselend is, is het mijn inziens vooral die meerstemmigheid waar het album op staat. Het gaat van bluesy naar rustig, van lijzig naar stemmig, van wat meer pop/rock naar weer eens mooie samenzang. Prettige muziek is dit.

3,5
Nummer 175 in mijn platencollectie. Ik heb hem dus al best lang en ook best veel gedraaid. Ik vind het alleen moeilijk te achterhalen waarom ik de lp destijds tweedehands gekocht heb. In die tijd dacht ik nog erg in muziekhokjes en CSN&Y pasten daar niet echt in. Ik heb hem waarschijnlijk gekocht omdat het zo'n beroemde plaat was die zo hoog door iedereen werd gewaardeerd dat ik hem dan ook maar "moest" hebben. En terecht. Het is ook een echt goede plaat. Van alle vele CSNY,CSN,CN of andere combinaties die platen gemaakt hebben staan er op de meeste platen wel 1 of 2 nummers die de moeite waard zijn en is de rest maar matig. Maar bij deze plaat is de score aan goede nummers wel erg hoog. Our house en Teach your children zijn weliswaar leuk, maar ook wel erg lullige deuntjes. Gelukkig zijn dat de enige twee. Er staan meer echte juweeltjes op de plaat. Mijn favorieten zijn Carry on, Deja vu, 4+20 en vooral Country girl.
Toen ik met een groepsreis zo'n 15 jaar geleden in Vietnam was moesten we uiteraard ook met de groep naar een Karaoke bar. Weliswaar gezellig met de groep, maar eigenlijk houd ik helemaal niet van dat soort dingen. En meezingen daar had ik al helemaal geen zin in. Maar uiteraard word je dan een soort van gedwongen en toen zag ik 4+20 tot mijn grote verbazing op de lijst staan van mogelijke nummers om te zingen. En dat heb ik toen maar gedaan. En het resultaat was nog niet eens zo slecht als ik de video-opname later terug zag. Dus dat is wel een speciale herinnering voor me aan Deja-Vu.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:25 uur

geplaatst: vandaag om 18:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.