Ben Howard - I Forget Where We Were (2014)

Mijn eerste kennismaking met Ben Howard had moeten zijn RW 2015, helaas liet hij toen op het laatst verstek gaan. Achteraf een goede zaak want ik had dit album nog niet geluisterd. Ik kom er nu achter hoe goed het is. Waar ik vroeger Ben Howard op een hoop gooide met James Bay, concludeer ik nu dat Ben Howard buitencategorie is. Dit zijn niet zomaar popnummers met een vrolijk deuntje en een hoog meezinggehalte. Nee, Ben Howard heeft nummers gemaakt waarbij het kippenvel op je rug gaat staan.
4,5*

(Wanneer komt er een nieuw album van Ben Howard?)

Sorry, ik heb het (weer) geprobeerd, maar ik wordt er niet warm of koud van. Blijkbaar gewoon mijn smaak niet. Ik stem daarom niet.

Maar weer eens opgezet. Blijft een zeer sterk album.

Op 1 juni komt de nieuwe Ben Howard, genaamd Noonday Dream, uit. Het album telt 10 tracks die bij elkaar ca. 50 minuten duren. De nieuwe single A Boat To an Island On the Wall is al te beluisteren op iTunes en Spotify.

Ik heb het geluk gehad om de show in de Heineken Music Hall van december 2014 te mogen aanschouwen. Spectaculair in zijn soberheid, waarbij hij er wijs aan deed om Keep Your Head Up te negeren. Alleen The Fear werd gespeeld van zijn vorige album en dat paste eigenlijk volledig in de sfeer van de avond.

Nu ik dit album opnieuw beluister valt mij dan ook op dat Ben Howard hier commercieel wellicht minder interessant is voor het grote publiek, dat lekker stond te 'Keep Your Head Up'-pen op de festivals, maar de muziekliefhebber verder omarmt. Dit is echt een conceptalbum geworden, met een duidelijk terugkerende sound en donkere teksten.

Ik kijk uit naar Noonday Dream, al lijkt het mij lastig dit pareltje te overtreffen. Zeker 'singles' I Forget Where We Were en End Of The Affair zijn fenomenaal, al is de release als single volstrekt overbodig. Het is namelijk geen muziek voor de radiozenders die de singles van Every Kingdom wel veel draaiden. En dat bleek dan ook, en dat doet dit album niet de eer aan die het verdient.

Hoe meer ik luister, hoe mooier dit wordt! Pracht plaat ?

5*

Hij staat al een tijdje op 4,5*, nu heb ik hem eindelijk maar eens verhoogd naar 5*. Hij komt zelfs in de buurt van m'n top 10. Voor mij is dit absoluut één van de beste albums ooit gemaakt.

Het zit hem in zoveel dingen. Enerzijds de sterkte van alle nummers, maar toch ook de kracht als geheel. Enerzijds het simpele, maar toch ook de gelaagdheid die er telkens in zit. Enerzijds de rust die de plaat uitstraalt, maar toch ook de ondergrondse spanning die er steeds in zit. En ga zo maar door.

Het titelnummer is voor mij het beste nummer op de plaat, gevolgd door de opener. Ik ben blij dat ik maar 2 favorieten hoef aan te duiden, want voor een derde is er veel te veel keuze.

Hoewel ik de opvolger ook zeker niet slecht vind, heeft Ben Howard met deze plaat voor mij z'n absolute meesterwerk afgeleverd.

Ik geniet ook al een flinke tijd van deze meesterlijke plaat. Er werd hier al eerder aan gerefereerd in het forum: "End of The Affair" bij Jools is de absolute top qua bezieling en beleving; ook zeker één van mijn favoriete tracks. Toch vind ik afsluiter "All Is Now Harmed" nog fijner, het subtiele drumwerk, de melodielijn, de spanningsboog van het nummer, ja, het is werkelijk heel knap om zulke liedjes te schrijven in de overvolle singer/songwriter-wereld..........hier live bij de BBC.


Volg hier mijn playlist met indie-folk-pop-soul-juweeltjes

In Dreams is een nummer van de absolute buitencategorie. Die tokkel, die tekst, de manier waarop Ben Howard het tot je brengt... Als ik het wil beschrijven, moet ik het haast citeren: "Where to... where to begin?"

Een prachtige versie van één man met één gitaar, die het laat klinken als een orkest.
Ben Howard - In Dreams (Solo Session) - YouTube

I may be troubled, but I'm gracious in defeat.

Dit is een album met een donkerheid en simpliciteit die in beginsel enorm afschrikt. Het is echter zoals veel meesterwerken een album dat je vaak moet luisteren om de muziek en de boodschap op waarde te schatten. Dit album staat voor altijd in mijn top 10 allertijden.

Niet het folkalbum dat ik initieel verwacht had. Vrij donker en niet zo behapbaar als bv. Oats in the Water of Keep Your Head Up dat ik al eerder kende. Het intrigeert maar geeft anderzijds ook een ongemakkelijk gevoel (bv. De aanslag die gelijkloopt met de stem in het openingsnummer) waardoor het mij voorlopig ook niet volledig kan overtuigen en met een wat gemengde opinie overblijf.

Hoe heb ik deze plaat links kunnen laten liggen? Geweldige sfeermuziek zeg. Fijngevoelig en sterke teksten. Het titelnummer is het nummer dat het beste in het gehoor ligt en zelfs hier valt nog veel te ontdekken.

Ik ben een vrij snelle muziekopgever. Als iets mij één of twee draaibeurten niet boeit dan probeer ik het eigenlijk niet verder. Ben Howard kwam altijd op mij over als eentonige moeilijke muziek waar vooral niet zoveel aan was. How was I this wrong? Natuurlijk, het komt bij vlagen allemaal niet zo snel op gang als dat menig persoon zou willen - maar het is wel heel goed. Small Things met een fijne opbouw, In Dreams met een aanstekelijk stukje gitaar, het titelnummer als prijswinnaar en She Treats Me Well is onvervalst lekkere country. Zitten er dan ook minpunten aan, ja zeker. De spaarzame oplevingen in bijvoorbeeld End Of Affair zijn wel een lichtpuntje in een vrij langdradig geheel. Bij vlagen is het allemaal erg mooi, maar soms is het net iets te eentonig. Ik zou dit daarom zeker opzetten op een lekkere zondag, maar niet met vrienden. Al met al wel heel blij dat ik het heb ontdekt. Lekker voor een dag, maar niet voor iedere.

Ik beluisterde dit album n.a.v. dit topic.

Ik link de naam van Ben Howard aan de hit Keep Your Head Up. Verder me nooit verdiept in zijn muziek. Dit is toch wel erg mooie muziek. Fijne sfeervolle luistermuziek. Gedegen opgebouwde nummers met de nodige melancholie, de nodige weemoedigheid. De stem van Howard is heel erg mooi, de begeleiding smaakvol. Dit is toch weel mooie ontdekking op deze reis te noemen. Dit gaat 100% zeker nog vaker op staan.