menu

The Chameleons - Script of the Bridge (1983)

mijn stem
4,12 (433)
433 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Statik

  1. Don't Fall (4:05)
  2. Here Today (3:58)
  3. Monkeyland (5:17)
  4. Second Skin (6:51)
  5. Up the Down Escalator (3:58)
  6. Less Than Human (4:12)
  7. Pleasure and Pain (5:11)
  8. Thursday's Child (3:33)
  9. As High as You Can Go (3:35)
  10. A Person Isn't Safe Anywhere These Days (5:43)
  11. Paper Tigers (4:17)
  12. View from a Hill (6:40)
  13. In Shreds [Previously Unreleased] * (4:09)
  14. Dear Dead Days [Previously Unreleased] * (4:31)
  15. Things I Wish I'd Said [Previously Unreleased] * (5:12)
  16. Don't Fall [Live in Bremen, 1983] * (3:49)
  17. Here Today [Live in Bremen, 1983] * (3:51)
  18. Thursday's Child [Live in Bremen, 1983] * (3:46)
  19. A Person Isn't Safe Anywhere These Days [Live in Bremen, 1983] * (4:48)
  20. Less Than Human [Live in Bremen, 1983] * (4:01)
  21. Pleasure and Pain [Live in Bremen, 1983] * (4:31)
  22. Second Skin [Live in Bremen, 1983] * (6:01)
  23. Paper Tigers [Live in Bremen, 1983] * (4:07)
  24. Monkeyland [Live in Bremen, 1983] * (4:56)
  25. Singing Rule Britannia [Live in Bremen, 1983] * (4:19)
  26. Up the Down Escalator [Live in Bremen, 1983] * (3:59)
  27. View from a Hill [Live in Bremen, 1983] * (6:17)
toon 15 bonustracks
totale tijdsduur: 57:20 (2:05:37)
zoeken in:
ben heel benieuwt naar dit album heb hem besteld maar moet nog 2 weken wachten

zeer goed maar vind dat het 2de album gemakelijker tussen de oren blijft hangen

avatar van James Douglas
What Does Anything Mean? Basically blijft over de gehele linie spannend en dat ontbeert dit debuut van The Chameleons. De eerste vijf songs zijn wat mij betreft allemaal genadeloos in de roos maar daarna komt de sleet er een beetje op. De opvolger had welliswaar minder aanwijsbare hoogtepunten maar houdt de sfeer wel het gehele album vast.

avatar van starsailor
5,0
James Douglas schreef:
De eerste vijf songs zijn wat mij betreft allemaal genadeloos in de roos maar daarna komt de sleet er een beetje op.


Heb je Thursday's Child wel eens goed beluisterd? In mijn ogen toch een van Chameleon's finest moments. Verder is A person isn't Safe ook een dijk van een nummer, lijkt me zo.

avatar van Chameleon Day
5,0
Het hele album is een dijk, bedoel je denk ik Starsailor.

avatar van orbit
4,0
Ben het wel eens met James Douglas, blijft niet de gehele luisterbeurt scherp dit. De afsluiter is natuurlijk wel weer prachtig.

avatar van Chameleon Day
5,0
James Douglas schreef:
De opvolger had welliswaar minder aanwijsbare hoogtepunten maar houdt de sfeer wel het gehele album vast.


....maar is dan weer teveel een herhalingsoefening van dit album.

avatar van Mjuman
Van alle wave-platen die ik heb herontdekt, was dit één van de meest verstopte. Toen ik dit album "vond" in een platenzaken in Bonn, herkende ik de hoes meteen - en wist ik dat het album móest hebben.

Bij het beluisteren was het genoegen en de herkenning groot; omdat dit het eerste album van de band was,heeft dit zich het meest tegen mijn ziel aangenesteld. Verder vind ik de JP-sessies ook de moeite waard. Strange Times is imo de (iets) zwakkere broer.

avatar van dazzler
4,0
Gisteren voor het eerst echt voor gaan zitten.
Het album begon diffuus, behoorlijk postpunk clichee.
Pas vanaf Second Skin hoorde ik een paar nummers die me echt aanspraken.
Daarna viel ik in slaap (maar het was dan ook al na twaalven 's nachts).

Wat ik wil zeggen: deze plaat grijpt me niet meteen naar de keel
zoals The Lions Mouth deed (ook die leerde ik via MuMe kennen twee jaar geleden)
of zoals Heaven's Up Here van Echo & The Bunnymen bijvoorbeeld.

Script of the Bridge "klinkt" vooral als een postpunk album.
Ik moet echter nog dieper graven om goud te vinden.

Maar ik hou jullie op de hoogte van het luisterproces.

avatar van Leeds
5,0
dazzler schreef:
Maar ik hou jullie op de hoogte van het luisterproces.


Wel, ik ben alvast nieuwsgierig. Een typische dazzlerbespreking is eveneens welkom.

skyline
dazzler schreef:
deze plaat grijpt me niet meteen naar de keel
zoals The Lions Mouth deed .

dazzler is dan ook geen anagram voor Daniel.

avatar van herman
4,0
dazzler schreef:

Wat ik wil zeggen: deze plaat grijpt me niet meteen naar de keel
zoals The Lions Mouth deed (ook die leerde ik via MuMe kennen twee jaar geleden)
of zoals Heaven's Up Here van Echo & The Bunnymen bijvoorbeeld.

Script of the Bridge "klinkt" vooral als een postpunk album.
Ik moet echter nog dieper graven om goud te vinden.

Grappig, ik ervaar dit precies zo, maar dan met Heaven's Up Here. Daar kan ik het goud ook nog niet vinden, terwijl de sound helemaal goed is.

avatar van dazzler
4,0
De 2de luistersessie gisterenavond was lichtjes teleurstellend.
Er zit naar mijn mening iets scheef met de harmoniën op deze plaat.
Alsof de basmelodie en de gitaarmelodie elkaar soms in de weg zitten.
Gooi daar bovenop nog de matige zang waarvan ik niet echt onder de indruk ben.

De bas spijkert meestal een beloftevolle basis bij elkaar.
De drums vind ik niet zo bijster, heel vaak een clichee roffel ertussen door.
En de gitaren gaan aanvankekelijk mee met bas en drums maar kiezen
soms voor akkoorden die er haaks op staan. Zo ook de vocalen.

Bij een aantal nummers zit ik meteen in een lekkere zetel,
maar door de soms ongewone wendingen in de harmoniën
wordt ik even vaak aan het twijfelen gebracht. Het loopt niet gesmeerd.
De songs nemen soms merkwaardige wendingen: vooral in het bruggedeelte.

Ik moet hierbij denken aan de Belgische postpunk groep Red Zebra.
Vooral de kleur van de muziek en het stemgeluid van de zanger gelijken.
Geestdriftig, ijverig en vaak oprecht in het zweet, maar muzikaal staan
de songs niet altijd op vier poten. Of anders nog: het rijdt niet lekker.

Denk aan de supermarktkar of een buggy met vier rond hun as draaiende wielen.
Je kan er een behoorlijke vaart mee halen, maar als je de bocht niet soepel neemt,
kan één van de vier wieltjes blokkeren en stropt de kar of de buggy. Zoiets ...

De 2de luisterbeurt viel dus lichtjes tegen.
De songs die ik bij de eerste beluistering beloftevol vond, onthulden
dit keer ook de mankementjes zoals ik ze hierboven trachtte te beschrijven.
Het album is wel behoorlijk gevarieerd. The Chameleons doen echt hun best.
Daarvoor alle sympathie, maar muzikaal vind ik het minder overtuigend.

Maar het is nog vroeg: volgende afspraak na luistersessie 3.

avatar van Chameleon Day
5,0
Mss moet je het album in delen tot je nemen. Begin eens met de eerste 4 tracks en de afsluiter. Beluister die een paar keer aandachtig, tijdje wegleggen en probeer dan de rest, Wie weet dat de klik alsnog komt.

avatar van dazzler
4,0
De plaat is inderdaad wat lang om gemakkelijk te verteren.

skyline
dazzler schreef:

De songs nemen soms merkwaardige wendingen: vooral in het bruggedeelte.

Die hebben het script niet gelezen.

Volhouden denk ik Dazz. Deze ligt mij net zo aan het hart als die Lion's Mouth die jou nog probeerde te bijten. Al was het met deze plaat bij mij wel gelijk de allereerste keer volop raak.

avatar van Leeds
5,0
dazzler schreef:
De plaat is inderdaad wat lang om gemakkelijk te verteren.


Beste Dazz.

Misschien moet je een ommetje maken en eerst Tony Fletcher Walked on Water proberen. Naar mijn mening 4 zeer sterke songs. Kort maar krachtig!!!

=>

The hidden treasure of a hidden treasure, The Chameleons' Tony Fletcher EP is on the same awe-inspiring level of brilliance as their first 3 proper LPs.

"Denims and Curls" is the best crafted pop song Burgess ever penned. Imagine finding "Just Like Heaven" or "Bizzare Love Traingle" on an obscure EP and you get the idea of just how speical it is to hear on first listen. One can only hope that in due time The Chameleons will be mytholigized in a similar manner as Big Star or The Velvet Underground- When talking about a songwriter capable of expressing youthful yearning and confusion as adeptly as Burgess on this track, it should be a matter of "when" rather than "if".

"The Healer" is the moment of catharsis that The Chameleons had been bulding towards since their inception. The brooding, the introspection and the anger has faded, leaving Burgess pleading for an emotional, spiritual release. It's powerful stuff

The Chameleons didn't play to packed arenas or release platinium albums, and that's OK. What's not Ok is that it's a chore to find their back catalouge at 99% of the record stores in the US. Their albums desperatley need to be reissued ASAP.

Unieke band, zonder meer.

avatar van dazzler
4,0
Hey, die Tony Fletcher ep staat kennelijk niet op MusicMeter?
Of ja, toch wel, is uit 1990 blijkbaar? Merkwaardig.

Wat ik ook heb zitten denken is: deze plaat zou ik wellicht erg goed gevonden hebben
in de jaren 80 toen ik nog jonger en helemaal into new wave was. Ik heb het gevoel
dat ik er wat te oud voor geworden ben. Een gevoel dat ik niet had bij The Sound
of bij Echo & The Bunnymen. Twee groepen die ik ook vooral later heb ontdekt.

Deze Chameleons plaat laat zich moeilijk anders beluisteren
dan als een op en top postpunk product. De leeuw van The Sound
en de muziek van The Bunnymen heeft een breder appeal, vind ik.
Die muziek sluit beter aan bij wat ik vandaag (nog) graag hoor.

Maar we geven het niet op. Nochtans ...
Een plaat die niet "valt" na drie luisterbeurten voorspelt weinig goeds bij mij.
Voorlopig zweeft Script of the Bridge ergens tussen 3 en 4 sterren. Te ver van de 5.
Misschien zoals New Gold Dream van Simple Minds ... die hapert bij mij ook bij de 4.

avatar van Leeds
5,0
dazzler schreef:
Hey, die Tony Fletcher ep staat kennelijk niet op MusicMeter?
Of ja, toch wel, is uit 1990 blijkbaar? Merkwaardig.


Volgens wiki:

In 1987, The Chameleons were ready to record their fourth studio album, to be released on Geffen. The band recorded four songs which were supposed to be released before the full album.
The band's manager Tony Fletcher died of a heart attack just two days before these songs were recorded, and the band broke up acrimoniously soon after.

Although recorded in 1987, Tony Fletcher Walked on Water was not released until 1 October 1990, well after the band had broken up. In 1990, the band's main songwriter, Mark Burgess, formed the record label Glass Pyramid to help pay off the band's debts. The still-unused tracks from the 1987 Geffen session were to be used as the first Glass Pyramid release, and the label pressed 1100 copies of Tony Fletcher Walked on Water on each CD and 12" vinyl. However, due to legal threats by guitarist Dave Fielding, the EP never made it to shops. Some copies were provided for people in the music industry; Burgess sold copies at his concerts and for free to people who donated to the "LiBEARty", a bear protection campaign run by the World Society for the Protection of Animals; additionally, Pivot Records in Grand Rapids, Michigan continued to provide 12" copies. The song "Free for All" is named after an episode of the 1960s British television program The Prisoner.

avatar van Leeds
5,0
dazzler schreef:
Een plaat die niet "valt" na drie luisterbeurten voorspelt weinig goeds bij mij.
Voorlopig zweeft Script of the Bridge ergens tussen 3 en 4 sterren. Te ver van de 5.
Misschien zoals New Gold Dream van Simple Minds ... die hapert bij mij ook bij de 4.


3 sterren zijn zeker geen schande. The Chameleons hadden wel een eigen typisch geluid die misschien niet voor iedereen te pruimen valt.

Zopas nog es genoten van het nummer "On the Beach". Te vinden op de opvolger.

skyline
Leeds schreef:
3 sterren zijn zeker geen schande.

Voor deze plaat wel. Zelfs Orbos geeft er vier.
Nog...

avatar van orbit
4,0
Nou je het zegt, als ik naar die 5* van jou kijk vraag ik me wel af of ik niet veel te hoog zit

avatar van dazzler
4,0
Gisteren nog eens een 3de keer geluisterd.



De eerste trits songs zijn allemaal fraaie staaltjes postpunk.
Maar compositorisch vind ik ze niet zo sterk. De groep slaagt er wel in
om de juiste sfeer op plaat te zetten. Donker, dreigend en vooral strijdlustig.
Zoals eerder gezegd: ze doen hun best en het lijkt me een sympathieke groep.
Maar de songs klinken hol, zoeken muzikaal onvoldoende naar de diepte.

Second Skin en Up the Down Escalator verbreden het spectrum.
Ze klonken me bij de eerste luisterbeurt erg befolftevol, maar hebben
die glans daarna wat verloren. Hier en daar echoot de branie van de jonge U2,
of het holle drumwerk van The Cure. Maar de stem van de zanger overtuigt niet.

Less Than Human vind ik op dit moment het interessantste nummer
van de hele plaat. Ik probeer daar later uitgebreider op terug te komen.
Pleasure and Pain is ook erg goed. Compositorisch beter gestroomlijnd
dan andere songs op deze plaat. Daarna gaat het weer langzaam bergaf.

De titels heb ik nog niet helemaal onder de knie,
maar ik geloof dat A Person Isn't Safe Anywhere These Days
het nummer is dat ik wel exemplarisch vind voor de bedenkingen
die ik me bij de compositorische talenten van de groep maak.
Ook daar kom ik later in een recensie uitgebreid op terug.

Eerst nog even doorgaan met luisteren.
Het plaatje begint zich langzaam duidelijker af te tekenen.
Overroepen of niet aan mij besteed, al vrees ik echt het eerste.

Dit album telt voorlopig maar één bericht dat als mening staat aangevinkt.
En ik zie wel wat overeenkomsten met mijn eigen, nog beperkte luisterervaringen.

VanDeGriend schreef:
Ik heb mezelf, dol op Special Editions, de 2CD versie maar eens gescoord. En dat is nu eens met recht een overbodige actie geweest. Reteduur natuurlijk maar daar waar bij de ook vet dure U2 -remasters de live opnames op de bonusdiscs een meerwaarde geven aan de albums, is het materiaal op de bonusdisc alhier ernstig mytische status ondermijnend. Tis me nu ook duidelijk waarom er maar een paar albumpjes gemaakt zijn en daarna de comateuze toestand in werd gestapt. Live waren ze zo te horen gewoon niet zo best. Half strafpunt en terug naar 4* en aanvullend bewijs voor mijn statement in mijn Under a Blood Red Sky review.

avatar van dazzler
4,0
't Is gebeurd.

Net op klaarlichte dag nog eens een 4de keer beluisterd.
En de laatste knopen zijn doorgehakt. Dit worden 4 sterren.
Alsof ik de draad van het muzikale verhaal dit keer wel beet had.

Nu zal het niet lang meer duren voor ik kan gaan recenseren, hoop ik.

avatar van starsailor
5,0
dazzler schreef:
't Is gebeurd.

Net op klaarlichte dag nog eens een 4de keer beluisterd.
En de laatste knopen zijn doorgehakt. Dit worden 4 sterren.
Alsof ik de draad van het muzikale verhaal dit keer wel beet had.



avatar van Chameleon Day
5,0
dazzler schreef:
Nu zal het niet lang meer duren voor ik kan gaan recenseren, hoop ik.


En dan meteen door naar dit album!

avatar van Omsk
4,0
Exact! Of de eerste (enige) van Scars .

avatar van Mjuman
Jaja, laat ik dan mijn troeven nog even in de hand houden; vooruit ik geef één letter: een H - binnenkort wellicht een keer als dagplaat of anders in MOOWS (zit daar nog leven in?).

Qua melancholica en introversie sla ik S L & G een paar streepjes hoger aan dan deze kamelenjongens, maar goed such is an (acquired) personal taste

avatar van dazzler
4,0
Sad Lovers & Giants heb ik vorig jaar al even van geproefd.
Ik voelde minder weerstand dan bij deze Chameleons.
Die suggestie van CD ga ik zeker in praktijk brengen.

avatar van fatima
3,5
Omsk schreef:
Exact! Of de eerste (enige) van Scars .


Dat is toch wel een treetje (of drie) hoger, toch?

Gast
geplaatst: vandaag om 13:26 uur

geplaatst: vandaag om 13:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.