menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / 1001 albums die je moet horen voor je sterft!

zoeken in:
avatar van zaaf
Kronos schreef:
The Stranglers - Rattus Norvegicus: ... maar de zang vind ik hier redelijk slecht.

2,75*
Jammer Kronos, ik vond je altijd wel een aardige kerel, ik zal maar niet iets gepasts quoten uit de songteksten

avatar van Kronos
Whatever.

Quote uit de songtekst van Ugly

avatar van Kronos
The Clash - The Clash: Iets beter dan Ramones maar daar is het wel mee gezegd.

1,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 28 (gekocht), 132 (reeds in bezit)


---------


https://www.musicmeter.nl/images/cover/5000/5372.300.jpg

378. David Bowie - Low (1977)

Low is het eerste album van Bowie's Berlijnse trilogie. Berlijn was de drugshoofdstad van Europa en Bowie was als Thin White Duke wellicht het grootste drugshoofd in Europa. De muziek weerspiegelt zijn troebele geestesgesteldheid. Op de a-kant horen we experimentele pop en op de tweede helft vier ambient nummers gemaakt met Brian Eno. Een wanhopig somber commentaar op de periode van de postpunk. Volgens velen een hoogtepunt in zijn carrière.

avatar van Kronos
David Bowie - Low: Voor mij niet het meesterwerk dat velen er in horen. Het werkt wel, die twee verschillende kanten. Maar op het formaat cd iets minder. En er staat nogal weinig sterk songmateriaal op dit album. Tussen twee instrumentale stukjes zitten vijf prima maar korte nummers waarvan sommige vrij snel in een fade-out eindigen, wat in deze gevallen onafgewerkt overkomt. De b-kant begint met het best wel intrigerende Warsawa dat me soms doet denken aan muziek van Twin Peaks. Art Decade borduurt er gewoon op voort wat jammer is. In Weeping Wall zit meer vaart maar ik ben geen liefhebber van filmmuziek zonder film.

3,75*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 28 (gekocht), 133 (reeds in bezit)


---------


https://www.musicmeter.nl/images/cover/8000/8786.300.jpg

379. Steely Dan (1977)

Donald Fagen en Walter Becker zijn als twee verstokte studioratten de enige vaste deelnemers van Steely Dan. Voor de rest mogen de beste sessiemuzikanten uit die tijd van zich laten horen. Het cynisme van The Royal Scam heeft plaatsgemaakt voor verfijning en weelderigheid. De nadruk ligt op jazz, blues en pop. Aja is een perfect geproduceerd jazzrock monument met weinig rock.

avatar van zaaf
3,75 is een mooi getal

avatar van Kronos
Zeker na al dat geklaag van mij. Maar als geheel werkt dit album wel. Al had ik liever meer echte nummers gehad en minder van die filmmuziek.

avatar van zaaf
Daar verschillen we over, en die 'onaffe' nummers kan ik misschien wat beter verdragen (Bowie is toch echt wel een held voor me), maar ik snap je commentaar wel.

avatar van Tony
Alles wel Kronos, leuk topic en zo, maar je gaat niet Aja afzeiken jongen, heb het lef....

avatar van Kronos
Aan lef geen gebrek. Maar wees gerust. Ik ben al lang fan van Steely Dan.

avatar van Rudi S
Hm, Steely Dan , ondanks dat het behoorlijke saaie muziek is kan ik het soms best hebben.
Die Bowie vind ik wel erg goed.

avatar van Rudi S
Kronos schreef:
Maar wees gerust.


Maar je gaat toch niet Steely Dan ophemelen jongen, heb het lef....

avatar van Kronos
De laatste keer dat ik The Royal Scam beluisterde viel het een beetje tegen. Dat kan met Aja ook zijn. Misschien wordt het iets tussen afzeiken en ophemelen. Iemand daar problemen mee?

avatar van zaaf
Afhemelen hoeft nou ook weer niet.

avatar van GrafGantz
zaaf schreef:
Afhemelen hoeft nou ook weer niet.


Alsnog te prefereren boven opzeiken.

avatar van Kronos
Om niemand door de worst te boren twijfel ik nog tussen aanzemen of uitheikelen.

avatar van Kronos
Steely Dan - Aja: Het blijft een goede plaat maar Steely Dan heeft hier inmiddels zo'n typerend eigen stijl uit een mix van verschillende stijlen ontwikkeld dat in plaats van kleurrijk alles bruin dreigt te worden. Gelukkig staan sterke nummers op zichzelf. Deacon Blues en Peg zijn het meest aanstekelijk. Het gehele album doet wel wat loom aan maar loom is best lekker op een zomerse dag als vandaag. Daarom zou ik een vrij neutrale waardering van vier sterren willen toekennen. Mijn oprechte excuses mocht iemand onverhoopt toch geschoffeerd zijn door mijn mening.

4,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 28 (gekocht), 134 (reeds in bezit)


---------


https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/465.jpg?cb=1541446278.300.jpg

380. Wire - Pink Flag (1977)

Te oud en te middle-class voor punk, maar toch wist Wire het origineelste punkalbum van de eerste golf op de wereld los te laten. Op iets meer dan een half uur stormen eenentwintig nummers voorbij, in een brute minimalistische aanpak. Hardcore/crossover bands haalden in de jaren tachtig inspiratie uit die intens geuite woede. Al liep de verkoop van dit debuut voor geen meter, mede door de intellectuele teksten die zich als poëzie laten lezen hebben deze ex-academie studenten er grote artistieke invloed mee gehad.

avatar van zaaf
hoeh... ben weer benieuwd....

avatar van Kronos
zaaf schreef:
hoeh... ben weer benieuwd....

Naar het album of naar mijn reactie erop. Soms krijg ik de indruk dat ik hier in dit topic de enige ben die deze 1001 albums nog niet allemaal heeft gehoord.

Ben nu Pink Flag aan het beluisteren. Iets dat het label punk draagt en mij bevalt, het kan echt wel.

avatar van Rudi S
Kronos schreef:

Soms krijg ik de indruk dat ik hier in dit topic de enige ben die deze 1001 albums nog niet allemaal heeft gehoord.


Twee zielen, een gedachte.

avatar van Kronos
Wire - Pink Flag: Mooie hoes met die blauwe lucht en roze vlag. In plaats van Pink Flag zou de titel wel beter Mixed Bag geweest zijn. Al schrijf ik er meteen bij dat dit een smaakkwestie is, want muzikaal zakt het niveau nergens in. Ik had verwacht dat ik vooral de korte snelle nummers goed zou vinden omdat die mogelijk het dichtst bij de crossover met metal in de jaren tachtig zouden liggen. Maar het zijn de langere die mij doen opveren. Het begint sterk met Reuters, waarvan het gitaarwerk een inspiratie voor Sonic Youth geweest zou kunnen zijn. Maar echt enthousiast word ik pas bij Lowdown. Daar doet zelfs de zang me even aan Sonic Youth denken. Eveneens bevallen mij het slepende titelnummer en al even slepende Strange dat bijna vier minuten duurt. Op zich is de mix van langere en korte nummers goed voor de dynamiek van het album, maar de stijl van de korte nummers ligt mij niet. De typische punk zanglijnen en die vreselijke uitspraak van het Engels, niks voor mij. Het maakt dat Pink Flag voor mij veel pap is met weinig krenten. Het zijn gelukkig wel grote lekkere krenten.

3,0*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 28 (gekocht), 134 (reeds in bezit)


---------


https://www.musicmeter.nl/images/cover/9000/9363.300.jpg

381. John Martyn - One World (1977)

Van John Martyn kwam al eens een album voorbij en ik heb geen behoefte aan meer. Het voelt als een reisdag die al begint met grijze lucht en regen. Het type weer dat gewoonlijk een dag of zelfs hele week aanhoudt. Alsof de zon nooit meer gaat doorbreken. Maar misschien valt het wel mee met One World. Na een periode van vermoeidheid, onder andere omdat zijn vriend Nick Drake alleen nog zon in de dood zag en dus uit het leven stapte, hervond John Martyn zijn enthousiasme door een uitnodiging van Chris Blackwell, oprichter van Island Records. Een uitnodiging om wat tijd door te brengen op het zonnige eiland Jamaica. De hele zomer van 1977 werkte hij daar aan One World. En volgens de critici werd het een slimme plaat van een slimme hippie.

avatar van GrafGantz
Ken ik niet (ken wel 2 eerdere albums van de beste man), klinkt interessant dus ga me hier binnenkort ook maar eens aan wagen

avatar van Kronos
John Martyn - One World: Een westerling die zijn naam in Japanse tekens heeft laten tatoeëren, een blanke met dreadlocks, een blondine die een sari draagt, het ziet er niet uit. Als witte muzikanten exotische uitstapjes maken is dat ook zelden geslaagd. Within You, Without You kan ermee door, maar zonder zou Sgt. Pepper van mij vijf sterren krijgen. John Martyn doet mij met Dancing even denken aan You Can Call Me Al van Paul Simon, een verschrikkelijk nummer. Verschrikkelijk is One World zeker niet maar blij word ik er niet van. Martyn mag zich dan beter gevoeld hebben door de omgeving, de zwaarmoedigheid blijft in zijn stem doorklinken. Loom en gezapig kabbelt de muziek voort en als er dan wat meer tempo in komt gaat het finaal mis (door een onprettige associatie in mijn hoofd).

2,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 28 (gekocht), 134 (reeds in bezit)


---------


https://www.musicmeter.nl/images/cover/4000/4439.300.jpg

382. Talking Heads - Talking Heads: 77 (1977)

In de jaren tachtig verwarde ik Talking Heads al eens met Talk Talk, tot ik begin jaren negentig doorhad dat het irritante Psycho Killer van Talking Heads was en het mooie nummer Such a Shame van Talk Talk. Dat was dus de beste band van de twee en begin jaren negentig kocht ik ongeveer al hun prachtige albums. Aan Talking Heads hoefde ik niet meer te denken. Of toch? Zo'n vijftien jaar later, volgens MusicMeter wel. Remain in Light is inderdaad goed. Vaak heb ik het nog niet beluisterd en het heeft me ook nooit aangezet tot andere albums. Maar nu kom ik er dus niet onderuit.

avatar van Rudi S
Hier word ik verdrietig van, wie vindt Psycho Killer nou niet mooi?
Kronos blijkbaar en 77 is mij ook zeer lief hoewel ik Remain in Light toch nog mooier vind.

avatar van Kronos
Rudi S schreef:
Hier word ik verdrietig van, wie vindt Psycho Killer nou niet mooi?
Kronos blijkbaar

Ik ben vast niet de enige. Geen reden om verdrietig te zijn.

avatar van zaaf
Rudi is een gevoelige jongen

avatar van Kronos
Talking Heads - Talking Heads: 77: Gisteren Remain in Light nog eens beluisterd. Viel wat tegen. Misschien daarom dat 77 goed meevalt. Op Remain in Light gaat het vaak om een soort van jams lijkt het. Een drumritme wordt ingezet en daar wordt amper nog van afgeweken. Op 77 hoor ik beter uitgewerkte nummers. Verre van slecht maar een echte klik heb ik er niet mee.
En Psycho Killer blijf ik irritant vinden. (< niet lezen Rudi S.)

3,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 28 (gekocht), 134 (reeds in bezit)


---------


https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/329.300.jpg

383. Fleetwood Mac - Rumours (1977)

Het echtscheidingsverhaaltje achter dit album zoals dat in de aflevering van Classic Albums uit de doeken gedaan wordt ben ik beu. McVie merkte op dat het album klonk als geroddel of geruchten. Vandaar de titel Rumours. Volgens mij is het gewoon een matig popalbum. Bij ABBA vind ik wel dat hun onderlinge sores op een aangrijpende manier in sommige nummers te horen is. Maar nu ga ik deze van Flietwoet Mek nog maar eens proberen.

avatar van Tony
Je bent je krediet van Dan's Aja alweer heel snel aan het verspelen bij mij, beste Kronos... Je fileert hier de ene na de andere favoriet van me. Alleen je intro over Rumours is een . Haha. Maar dat zal je vast een lauwe rotzorg zijn, he? Je moet wel een beetje eelt op je ziel hebben om dit topic te kunnen volgen. .

avatar van Kronos
En ik doe nog zo mijn best de gevoelige zieltjes te sparen.

avatar van Tony
Als zelfs Rudi S je nog volgt, lijk je daar nog in te slagen ook.
Als je maar niet te voorzichtig gaat formuleren, daar hebben we er hier op de site al genoeg van.

avatar van Rudi S
Kronos jammer dat jij mij niet getagt hebt want nu weet ik nog niet of jij Psych killer ondertussen wel een leuk liedje vindt?
Over leuke liedjes gesproken, met Rumours kun je jouw hart ophalen.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:48 uur

geplaatst: vandaag om 23:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.