Muziek / Toplijsten en favorieten / De top 100 van... (Shaky)
zoeken in:
5
geplaatst: 8 november 2018, 19:07 uur
70. The Smashing Pumpkins - Tonight, Tonight
Billy Corgan en zijn kornuiten is muziek die ook helemaal in mijn straatje ligt. Nummers die zowel hard gaan als zacht, slaan en zalven. Het beste stuk bij dit nummer vind ik de versnelling in de ritmesectie naar het einde van het nummer toe.
69. Revere - I Won't Blame You
Ik denk dat Aerodynamic blij is om te zien dat het promoten van deze band geholpen heeft om het tot mijn 100 favoriete nummers te schoppen. Een zwaardere stem die je eerst rustig binnenhaalt in dit nummers, vervolgens komt er meer spanning in het nummer, waarna een complete explosie volgt. Ook de frase 'I Can't Save You, Child. But I Won't Blame You' vraagt erom om luidkeels meegeschreeuwd te worden op een concert en is voor mij telkens opnieuw een hoogtepunt in het nummer.
68. Zornik - Scared of Yourself
Waar ik vroeger compleet into Zornik was, is dit ondertussen wel fel geminderd. Ik voelde me toendertijd ook wel aangetrokken tot de meer poppy emoscene, waarbij voor mij ook Zornik valt. Scared of Yourself is voor mij hun beste nummer en vermoedelijk ook het populairste in België. Een nummer dat ik volgens mijn statistieken op Last.fm het meest heb gedraaid ooit, waardoor het waarschijnlijk ook nooit echt uit mijn hoofd zal verdwijnen. Nogal vreemde clip ook trouwens.
67. Tool - The Pot
De tickets zijn binnen en ik ga ze deze zomer EINDELIJK zien. Een band die al zeer lang op mijn bucket list nog stond en waar ik zeer benieuwd naar ben. Via de Afrekening en de Tijdloze hen opgemerkt en ik vermoed dat ze me ook wel de metalscene binnengeloodst hebben. Ideale en volkomen eigen mix ook tussen prog en metal voor mij. Met net genoeg prog om op te vallen, maar anderzijds ook niet te veel zodat het saai wordt. The Pot is één van de singles van 10.000 Days die indertijd sterk zijn binnengekomen bij en die nooit aan kracht ingeboet hebben.
66. Bon Iver - Re: Stacks
Van de schreeuwen van Tool naar de minstens even sterk binnenkomende tristesse van Bon Iver. Die akkoorden zijn in het begin zo perfect gekozen dat de tranen in je ogen al opwellen, waarna de vocalen van Justin Vernon nog moet invallen en dit op zo'n zalvende manier dat je het gevoel hebt dat het inderdaad zwaar is wat je overkomen is, maar dat er hoop op komst is. Bijna pijnlijk hoe mooi dit nummer is.
spotify:user:schran:playlist:256U6YuGCcndab7iUEmlOS
Billy Corgan en zijn kornuiten is muziek die ook helemaal in mijn straatje ligt. Nummers die zowel hard gaan als zacht, slaan en zalven. Het beste stuk bij dit nummer vind ik de versnelling in de ritmesectie naar het einde van het nummer toe.
69. Revere - I Won't Blame You
Ik denk dat Aerodynamic blij is om te zien dat het promoten van deze band geholpen heeft om het tot mijn 100 favoriete nummers te schoppen. Een zwaardere stem die je eerst rustig binnenhaalt in dit nummers, vervolgens komt er meer spanning in het nummer, waarna een complete explosie volgt. Ook de frase 'I Can't Save You, Child. But I Won't Blame You' vraagt erom om luidkeels meegeschreeuwd te worden op een concert en is voor mij telkens opnieuw een hoogtepunt in het nummer.
68. Zornik - Scared of Yourself
Waar ik vroeger compleet into Zornik was, is dit ondertussen wel fel geminderd. Ik voelde me toendertijd ook wel aangetrokken tot de meer poppy emoscene, waarbij voor mij ook Zornik valt. Scared of Yourself is voor mij hun beste nummer en vermoedelijk ook het populairste in België. Een nummer dat ik volgens mijn statistieken op Last.fm het meest heb gedraaid ooit, waardoor het waarschijnlijk ook nooit echt uit mijn hoofd zal verdwijnen. Nogal vreemde clip ook trouwens.
67. Tool - The Pot
De tickets zijn binnen en ik ga ze deze zomer EINDELIJK zien. Een band die al zeer lang op mijn bucket list nog stond en waar ik zeer benieuwd naar ben. Via de Afrekening en de Tijdloze hen opgemerkt en ik vermoed dat ze me ook wel de metalscene binnengeloodst hebben. Ideale en volkomen eigen mix ook tussen prog en metal voor mij. Met net genoeg prog om op te vallen, maar anderzijds ook niet te veel zodat het saai wordt. The Pot is één van de singles van 10.000 Days die indertijd sterk zijn binnengekomen bij en die nooit aan kracht ingeboet hebben.
66. Bon Iver - Re: Stacks
Van de schreeuwen van Tool naar de minstens even sterk binnenkomende tristesse van Bon Iver. Die akkoorden zijn in het begin zo perfect gekozen dat de tranen in je ogen al opwellen, waarna de vocalen van Justin Vernon nog moet invallen en dit op zo'n zalvende manier dat je het gevoel hebt dat het inderdaad zwaar is wat je overkomen is, maar dat er hoop op komst is. Bijna pijnlijk hoe mooi dit nummer is.
spotify:user:schran:playlist:256U6YuGCcndab7iUEmlOS
1
Mausie (crew)
geplaatst: 9 november 2018, 00:28 uur
Re:Stacks Het beste wat Bon Iver gemaakt heeft en wat mij betreft ook een van de mooiste nummers ooit.
0
geplaatst: 9 november 2018, 11:00 uur
Laatst "Melon collie"nog eens opgezet. Wat een schitterende band is dit toch.
De Peter Luts remix van "Scared of yourself" heeft ook wel iets.
Jammer dat de Tool tickets al uitverkocht zijn anders had ik ook wel interesse gehad.
Rever is voor mij nieuw. Daar ga ik zo dadelijk eens wat meer van beluisteren.
De Peter Luts remix van "Scared of yourself" heeft ook wel iets.
Jammer dat de Tool tickets al uitverkocht zijn anders had ik ook wel interesse gehad.
Rever is voor mij nieuw. Daar ga ik zo dadelijk eens wat meer van beluisteren.
1
geplaatst: 11 november 2018, 18:22 uur
65. Gorki - Ooit Was Ik Een Soldaat
Vooral bekend in de live-versie en dat is ook mijn geprefereerde versie. Wijlen Luc De Vos op zijn best voor mij in een rustig nummer. Vooral tekstueel - zoals bij de meeste van zijn nummers - een pareltje en gedragen door de stem van Vos wordt het nog aannemelijk ook. Fijne, maar ingetogen instrumentatie tevens.
64. Franz Ferdinand - Take Me Out
Die intro is ongeëvenaard voor mij en is ontzettend uitnodigend om mee te kwelen. Het is ook door die intro dat ze voor mij een top-100 nummer hebben gemaakt. De rest van het nummer vind ik ook de moeite, maar die intro die stuwt het naar een hoger niveau en onderscheidt het nummer en band van de vele tijdsgenoten. Ik heb trouwens gehoord dat ze het nummer oorspronkelijk in een andere volgorde deden, waarbij de bekende intro eerst in het midden van het nummer zat. Uiteindelijk (en gelukkig) hebben ze ze dit alsnog aangepast en op die manier een klassieker gemaakt.
63. Interpol - Mammoth (Live in Astoria)
Vreemd dat ik deze liveversie neem, niet? Eigenlijk ook per toeval dat ik deze versie verkies. Ik had het nummer op de radio gehoord en via iTunes gedownload, maar blijkbaar niet de oorspronkelijke single, maar wel deze live-versie dus. Deze versie heeft ook een pak meer kracht dan iets meer gepolijste studioversie. De spanning druipt ervan af, maar het beste stuk is wanneer het nummer op het einde opbouwt en Banks je letterlijk vraagt om te wachten tot het tijd is, waarna de climax er dan toch komt.
62. U2 - Beautiful Day
Vermoedelijk ook niet het nummer dat de meesten als favoriet van U2 zullen nemen (of toch niet op dit forum), maar ik ben met dit nummer opgegroeid en voor mij is dit ook echt U2. Een nummer ook waar de positiviteit van straalt en waarmee je dag ook direct veel beter is na het beluisteren.
61. The National - Mr. November
Tijd voor de eerste van mijn favoriete band. Een publieksfavoriet die op concerten collectief meegebruld wordt. Sowieso heb ik wel voor de iets hardere The National waarbij Matt Berninger zich ook volop laat gaan, geholpen door de gebruikelijke fles(sen) wijn, zowel vocaal als in zijn bewegingen. Ten slotte is het gitaarriedeltje doorheen het nummer betoverend.
Vooral bekend in de live-versie en dat is ook mijn geprefereerde versie. Wijlen Luc De Vos op zijn best voor mij in een rustig nummer. Vooral tekstueel - zoals bij de meeste van zijn nummers - een pareltje en gedragen door de stem van Vos wordt het nog aannemelijk ook. Fijne, maar ingetogen instrumentatie tevens.
64. Franz Ferdinand - Take Me Out
Die intro is ongeëvenaard voor mij en is ontzettend uitnodigend om mee te kwelen. Het is ook door die intro dat ze voor mij een top-100 nummer hebben gemaakt. De rest van het nummer vind ik ook de moeite, maar die intro die stuwt het naar een hoger niveau en onderscheidt het nummer en band van de vele tijdsgenoten. Ik heb trouwens gehoord dat ze het nummer oorspronkelijk in een andere volgorde deden, waarbij de bekende intro eerst in het midden van het nummer zat. Uiteindelijk (en gelukkig) hebben ze ze dit alsnog aangepast en op die manier een klassieker gemaakt.
63. Interpol - Mammoth (Live in Astoria)
Vreemd dat ik deze liveversie neem, niet? Eigenlijk ook per toeval dat ik deze versie verkies. Ik had het nummer op de radio gehoord en via iTunes gedownload, maar blijkbaar niet de oorspronkelijke single, maar wel deze live-versie dus. Deze versie heeft ook een pak meer kracht dan iets meer gepolijste studioversie. De spanning druipt ervan af, maar het beste stuk is wanneer het nummer op het einde opbouwt en Banks je letterlijk vraagt om te wachten tot het tijd is, waarna de climax er dan toch komt.
62. U2 - Beautiful Day
Vermoedelijk ook niet het nummer dat de meesten als favoriet van U2 zullen nemen (of toch niet op dit forum), maar ik ben met dit nummer opgegroeid en voor mij is dit ook echt U2. Een nummer ook waar de positiviteit van straalt en waarmee je dag ook direct veel beter is na het beluisteren.
61. The National - Mr. November
Tijd voor de eerste van mijn favoriete band. Een publieksfavoriet die op concerten collectief meegebruld wordt. Sowieso heb ik wel voor de iets hardere The National waarbij Matt Berninger zich ook volop laat gaan, geholpen door de gebruikelijke fles(sen) wijn, zowel vocaal als in zijn bewegingen. Ten slotte is het gitaarriedeltje doorheen het nummer betoverend.
0
geplaatst: 11 november 2018, 18:26 uur
Ooit Was Ik Een Soldaat en Mr. November
Toch meer overlap met mijn top 100 dan ik vooraf had verwacht.
Toch meer overlap met mijn top 100 dan ik vooraf had verwacht.
1
geplaatst: 11 november 2018, 19:27 uur
dumb_helicopter schreef:
69. Revere - I Won't Blame You
Ik denk dat Aerodynamic blij is om te zien dat het promoten van deze band geholpen heeft om het tot mijn 100 favoriete nummers te schoppen. Een zwaardere stem die je eerst rustig binnenhaalt in dit nummers, vervolgens komt er meer spanning in het nummer, waarna een complete explosie volgt. Ook de frase 'I Can't Save You, Child. But I Won't Blame You' vraagt erom om luidkeels meegeschreeuwd te worden op een concert en is voor mij telkens opnieuw een hoogtepunt in het nummer.
69. Revere - I Won't Blame You
Ik denk dat Aerodynamic blij is om te zien dat het promoten van deze band geholpen heeft om het tot mijn 100 favoriete nummers te schoppen. Een zwaardere stem die je eerst rustig binnenhaalt in dit nummers, vervolgens komt er meer spanning in het nummer, waarna een complete explosie volgt. Ook de frase 'I Can't Save You, Child. But I Won't Blame You' vraagt erom om luidkeels meegeschreeuwd te worden op een concert en is voor mij telkens opnieuw een hoogtepunt in het nummer.
Uiteraard
Helaas zal zo'n concert er niet meer komen nu ze uit elkaar zijn gegaan en zanger Stephen binnenkort voor het eerst vader wordt. Toch is het contact nog steeds niet verloren gegaan dus het heeft een hoop moois opgeleverd.
Verder herken ik veel in je top 100. Qua smaak liggen we wel op 1 lijn.
0
geplaatst: 12 november 2018, 20:18 uur
60. Converge - All We Love We Leave Behind
Onvoorstelbaar dat dit nummer ooit maandwinnaar is kunnen worden in Song v/h Jaar, maar het geeft aan hoe hoog de kwaliteit wel niet is. Die drums zijn weergaloos, de riffs bruut en snijdend, de stembanden van Bannon zijn ongelofelijk en toch verliest het nummer niet de melodie uit het oog.
59. Cloud Nothings - Wasted Days
Gaat hevig uit de startblokken, maar mondt dan uit in één grote chaotische jamsessie om uiteindelijk nog eens all the way te gaan. Bijna 9 minuten lang, maar er gebeurt genoeg om elke seconde boeiend te houden. I Thought I Would Be More Than This!!!
58. The War On Drugs - Red Eyes
En toen kwam er plots een reteaanstekelijk nummer dat het zowel in alternatieve als populaire kringen goed deed en waar ik volledig in de ban door geslagen was en nog steeds ben. Ontzettend vrolijk en het is onmogelijk om hier niet mee te deinen op deze golf van warmte die je overspoelt.
57. CYNE - First Person
Misschien wel het perfecte hiphopnummer voor mij met die gezapige, maar tegelijk ook opwindende flow met de sample van die xylofoon (?). Ooit eens opgepikt op deze site en het is vooral altijd blijven hangen. Fijn begin en einde van het nummer ook.
56. The Black Eyed Peas - Where Is The Love?
Ook met deze lui ben ik opgegroeid en ik ken vermoedelijk de helft van hun repertoire nog vlot uit het hoofd. Maar dit steekt er bovenuit, omdat het niet goedkoop overkomt, maar toch die idealistische toets heeft en dit weet te koppelen aan een hoge meezingfactor.
Onvoorstelbaar dat dit nummer ooit maandwinnaar is kunnen worden in Song v/h Jaar, maar het geeft aan hoe hoog de kwaliteit wel niet is. Die drums zijn weergaloos, de riffs bruut en snijdend, de stembanden van Bannon zijn ongelofelijk en toch verliest het nummer niet de melodie uit het oog.
59. Cloud Nothings - Wasted Days
Gaat hevig uit de startblokken, maar mondt dan uit in één grote chaotische jamsessie om uiteindelijk nog eens all the way te gaan. Bijna 9 minuten lang, maar er gebeurt genoeg om elke seconde boeiend te houden. I Thought I Would Be More Than This!!!
58. The War On Drugs - Red Eyes
En toen kwam er plots een reteaanstekelijk nummer dat het zowel in alternatieve als populaire kringen goed deed en waar ik volledig in de ban door geslagen was en nog steeds ben. Ontzettend vrolijk en het is onmogelijk om hier niet mee te deinen op deze golf van warmte die je overspoelt.
57. CYNE - First Person
Misschien wel het perfecte hiphopnummer voor mij met die gezapige, maar tegelijk ook opwindende flow met de sample van die xylofoon (?). Ooit eens opgepikt op deze site en het is vooral altijd blijven hangen. Fijn begin en einde van het nummer ook.
56. The Black Eyed Peas - Where Is The Love?
Ook met deze lui ben ik opgegroeid en ik ken vermoedelijk de helft van hun repertoire nog vlot uit het hoofd. Maar dit steekt er bovenuit, omdat het niet goedkoop overkomt, maar toch die idealistische toets heeft en dit weet te koppelen aan een hoge meezingfactor.
0
geplaatst: 13 november 2018, 10:28 uur
0
geplaatst: 13 november 2018, 11:04 uur
Ik vind persoonlijk bijna alles van de eerste twee albums van de Peas beter. Voordat Fergie erbij kwam. Ik mag die albums nog steeds graag horen.
1
geplaatst: 13 november 2018, 12:21 uur
Mausie schreef:
Re:Stacks Het beste wat Bon Iver gemaakt heeft en wat mij betreft ook een van de mooiste nummers ooit.
Re:Stacks Het beste wat Bon Iver gemaakt heeft en wat mij betreft ook een van de mooiste nummers ooit.
Dit!
2
geplaatst: 13 november 2018, 20:09 uur
55. Bloc Party - Helicopter
Deel 1 van mijn username is ondertussen niet meer echt een favoriet (hoewel nog steeds een goed nummer van Nirvana), deel 2 vind ik nog altijd onwijs goed. Bloc Party op hun best, toen Kele nog niet de overhand kreeg met zijn EDM. Enkele weken terug de integrale uitvoering van het debuutalbum gezien en jezus wat een sfeer bracht dat teweeg: ik voelde me gelijk terug 10 jaar jonger. Bloc Party heeft veel zaken die me kunnen boeien: die stuwende drums, die gitaren op de voorgrond, de catchy songs en de bezwerende stem van Kele.
54. Linkin Park - Numb
Deze update is eentje waarbij ik veel nostalgie voel en daarbij kan voor iemand van mijn generatie Linkin Park niet bij ontbreken. Dit nummer eerst leren kennen in de versie met Jay-Z, waarbij ik de hip-hopstukjes doorspoelde/wegdacht en mijn interesse dus vooral uitging naar de schreeuwstukjes. Topnummer!
53. Iron Maiden - Children of the Damned
Iron Maiden mag hier ook niet in ontbreken. Hoewel ik pas op latere leeftijd hen ontdekt heb, denk ik niet dat er 10 bands zijn die ik beter vind dan hen. In dit nummer zit zowat alles wat ik goed vind aan deze oermetalhelden: het opvallende stemgeluid van Dickinson, de meezingbaarheid, de melodieusheid en - natuurlijke - de weergaloze gitaarsolo's!
52. Eminem - Lose Yourself
Deze heb ik vanzelfsprekend leren kennen door de film 8 Mile, waarin Eminem ook de hoofdrol speelt. Het verhaal dat hij hierin schetst zit dan ook perfect op mijn netvlies geprint doordat ik het effectief gezien heb. Daarnaast heeft een ontzettende goede opbouw met een geweldig refrein. Marshall Matters in topvorm!
51. Natalie Imbruglia - Torn
Torn is één van mijn voornaamste guilty pleasures. Een fantastische popparel met een leuke outro, waarbij je niet anders kunt dan hierin meegezogen worden en het uit volle borst mee te zingen. Zouden er hier ook hartjes voor komen?
Deel 1 van mijn username is ondertussen niet meer echt een favoriet (hoewel nog steeds een goed nummer van Nirvana), deel 2 vind ik nog altijd onwijs goed. Bloc Party op hun best, toen Kele nog niet de overhand kreeg met zijn EDM. Enkele weken terug de integrale uitvoering van het debuutalbum gezien en jezus wat een sfeer bracht dat teweeg: ik voelde me gelijk terug 10 jaar jonger. Bloc Party heeft veel zaken die me kunnen boeien: die stuwende drums, die gitaren op de voorgrond, de catchy songs en de bezwerende stem van Kele.
54. Linkin Park - Numb
Deze update is eentje waarbij ik veel nostalgie voel en daarbij kan voor iemand van mijn generatie Linkin Park niet bij ontbreken. Dit nummer eerst leren kennen in de versie met Jay-Z, waarbij ik de hip-hopstukjes doorspoelde/wegdacht en mijn interesse dus vooral uitging naar de schreeuwstukjes. Topnummer!
53. Iron Maiden - Children of the Damned
Iron Maiden mag hier ook niet in ontbreken. Hoewel ik pas op latere leeftijd hen ontdekt heb, denk ik niet dat er 10 bands zijn die ik beter vind dan hen. In dit nummer zit zowat alles wat ik goed vind aan deze oermetalhelden: het opvallende stemgeluid van Dickinson, de meezingbaarheid, de melodieusheid en - natuurlijke - de weergaloze gitaarsolo's!
52. Eminem - Lose Yourself
Deze heb ik vanzelfsprekend leren kennen door de film 8 Mile, waarin Eminem ook de hoofdrol speelt. Het verhaal dat hij hierin schetst zit dan ook perfect op mijn netvlies geprint doordat ik het effectief gezien heb. Daarnaast heeft een ontzettende goede opbouw met een geweldig refrein. Marshall Matters in topvorm!
51. Natalie Imbruglia - Torn
Torn is één van mijn voornaamste guilty pleasures. Een fantastische popparel met een leuke outro, waarbij je niet anders kunt dan hierin meegezogen worden en het uit volle borst mee te zingen. Zouden er hier ook hartjes voor komen?
0
geplaatst: 13 november 2018, 20:25 uur
Vind ook echt niks guilty aan Torn. Omdat het een grote hit was ofzo?
0
geplaatst: 13 november 2018, 20:30 uur
Mooie update weer! Numb staat ook bij mij top 100. En Torn een guilty pleasure noemen is wat gek (terwijl ik dit typ verschijnt ook de reactie van Arrie ). Het zou zomaar kunnen dat meer mensen op musicmeter het fout vinden om Linkin Park goed te vinden dan om Torn goed te vinden.
1
geplaatst: 13 november 2018, 20:38 uur
JoaMuse schreef:
Het zou zomaar kunnen dat meer mensen op musicmeter het fout vinden om Linkin Park goed te vinden dan om Torn goed te vinden.
Het zou zomaar kunnen dat meer mensen op musicmeter het fout vinden om Linkin Park goed te vinden dan om Torn goed te vinden.
Dat vind ik in ieder geval zeker.
Edit: ik bedoel dat ik Linkin Park fouter vind dan Torn
0
geplaatst: 13 november 2018, 20:40 uur
Arrie schreef:
Vind ook echt niks guilty aan Torn. Omdat het een grote hit was ofzo?
Vind ook echt niks guilty aan Torn. Omdat het een grote hit was ofzo?
Het leek me altijd een hoog guilty pleasure gehalte te hebben. Het is niet dat je het nummer op MuMe bv ziet voorkomen in toplijstjes.
0
geplaatst: 14 november 2018, 15:20 uur
Ik vind best veel guilty aan Torn. Maar Numb is nog een graadje erger, ja. Waar in de vorige updates dat soort mindere nummers werden afgewisseld met toppers, ontbreekt die laatste categorie dit keer. Ach, volgende keer is het vast weer prijs.
0
geplaatst: 14 november 2018, 21:11 uur
50. Bob Marley & The Wailers - No Woman, No Cry (Live at the Lyceum)
Dit nummer ooit opgemerkt en dan per ongeluk de live-versie gedownload en nu is dit voor mij de enige versie. Dat live-gebeuren geeft het ook een extra toets. Het is voor mij gemoedelijker en gezelliger. En dat de boxen af en toe eens piepen, hoort erbij. Ik heb verder eigenlijk niets met reggae, maar dit is instant happiness.
49. Virgin Steele - The Burning of Rome (Cry for Pompei)
Wat over the top bij momenten, maar dergelijke epische power metal hoor ik ook wel graag. Makkelijk in het gehoor liggend, met een fijn refrein en een aangename solo. Eigenlijk ook het enige nummer van hen dat me echt interesseert en ik ben ze daarom ook gaan zien op Graspop, maar gezien we al enkele dag ver waren heb ik me op de plankenvloer neergelegd... en werd ik wakker toen het optreden net afgelopen was. Hopelijk kan ik dus nog wel eens live horen.
48. Queens of the Stone Age - Go With the Flow
Eén van de bands die ik al jàren volg, maar die in tegenstelling tot anderen wel nog regelmatig kwaliteit leveren. Go With the Flow heeft een bepaalde drive met die stuwende drums en gitaren en heeft na al die jaren nog niets aan kracht ingeboet bij mij. De zin 'I Want Something Good to Die for, to Make It Beautiful to Live' is daarnaast voor mij onsterfelijk.
47. Dire Straits - Tunnel of Love
Veel nummers van Dire Straits zijn regelrecht saai, maar Tunnel of Love blijft wel boeien ondanks de niet geringe lengte. Eigenlijk moeilijk om te zeggen wat hier zo goed bij is. Het heeft een bepaalde sfeer die iets nostalgisch heeft en anderzijds goed gitaarspel natuurlijk.
46. Elbow - One Day Like This
Guy Garvey en de zijnen moet je ook ooit eens live zien. Zij brengen voor mij de perfecte sfeer voor een aangename zomeravond. One Day Like This is daarbij het voorbeeld van perfecte in het gehoor liggende muziek waar positiviteit uitstraalt. Daarnaast neigt het naar het einde toe naar iets anthem-achtigs en doe het dit op een onvoorstelbaar goede wijze.
Dit nummer ooit opgemerkt en dan per ongeluk de live-versie gedownload en nu is dit voor mij de enige versie. Dat live-gebeuren geeft het ook een extra toets. Het is voor mij gemoedelijker en gezelliger. En dat de boxen af en toe eens piepen, hoort erbij. Ik heb verder eigenlijk niets met reggae, maar dit is instant happiness.
49. Virgin Steele - The Burning of Rome (Cry for Pompei)
Wat over the top bij momenten, maar dergelijke epische power metal hoor ik ook wel graag. Makkelijk in het gehoor liggend, met een fijn refrein en een aangename solo. Eigenlijk ook het enige nummer van hen dat me echt interesseert en ik ben ze daarom ook gaan zien op Graspop, maar gezien we al enkele dag ver waren heb ik me op de plankenvloer neergelegd... en werd ik wakker toen het optreden net afgelopen was. Hopelijk kan ik dus nog wel eens live horen.
48. Queens of the Stone Age - Go With the Flow
Eén van de bands die ik al jàren volg, maar die in tegenstelling tot anderen wel nog regelmatig kwaliteit leveren. Go With the Flow heeft een bepaalde drive met die stuwende drums en gitaren en heeft na al die jaren nog niets aan kracht ingeboet bij mij. De zin 'I Want Something Good to Die for, to Make It Beautiful to Live' is daarnaast voor mij onsterfelijk.
47. Dire Straits - Tunnel of Love
Veel nummers van Dire Straits zijn regelrecht saai, maar Tunnel of Love blijft wel boeien ondanks de niet geringe lengte. Eigenlijk moeilijk om te zeggen wat hier zo goed bij is. Het heeft een bepaalde sfeer die iets nostalgisch heeft en anderzijds goed gitaarspel natuurlijk.
46. Elbow - One Day Like This
Guy Garvey en de zijnen moet je ook ooit eens live zien. Zij brengen voor mij de perfecte sfeer voor een aangename zomeravond. One Day Like This is daarbij het voorbeeld van perfecte in het gehoor liggende muziek waar positiviteit uitstraalt. Daarnaast neigt het naar het einde toe naar iets anthem-achtigs en doe het dit op een onvoorstelbaar goede wijze.
0
cosmic kid (moderator)
geplaatst: 14 november 2018, 21:25 uur
omhoog voor Top 2000 klassiekers Dire Straits, Elbow en Bob Marley.
3
geplaatst: 15 november 2018, 00:15 uur
Enerzijds mooi om Tunnel of Love te zien. Anderzijds wordt alles verpest door die eerste zin.
0
geplaatst: 15 november 2018, 12:57 uur
"Tunnel of love": De live versie op Alchemy heeft mijn voorkeur
0
geplaatst: 15 november 2018, 16:16 uur
dumb_helicopter schreef:
51. Natalie Imbruglia - Torn
Torn is één van mijn voornaamste guilty pleasures. Een fantastische popparel met een leuke outro, waarbij je niet anders kunt dan hierin meegezogen worden en het uit volle borst mee te zingen. Zouden er hier ook hartjes voor komen?
51. Natalie Imbruglia - Torn
Torn is één van mijn voornaamste guilty pleasures. Een fantastische popparel met een leuke outro, waarbij je niet anders kunt dan hierin meegezogen worden en het uit volle borst mee te zingen. Zouden er hier ook hartjes voor komen?
Tuurlijk, prachtig nummer. En de mooiste van de laatste 10 wat mij betreft... al heb ik Helicopter in 2005 ook grijsgedraaid.
Dit topic is gesloten. Alleen moderators kunnen nog berichten plaatsen.
* denotes required fields.