menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / De top 100 van... (Shaky)

zoeken in:
avatar van Dance Lover
Wow, Niek wat een geweldige platen, een tikje eigenzinnigheid en geweldige schrijfsels komen er voorbij!

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Fijne update met mooie ontdekkingen als Courtney Barnett, Tim Buckley en Nina Simone! Azealia Banks is wel heel erg naar

avatar van ArthurDZ
Leuk lijstje heb je al, Niek! Song To The Siren Kende deze versie nog niet, inderdaad ook erg mooi! Ik zwier er de This Mortal Coil-versie meteen nog even achteraan (man, niet kapot te krijgen die compositie, al denk ik dat het Azealia wel nog zou lukken )

Mooie bijhorende tekstjes ook, zoals verwacht. Zo valt er zelfs bij nummers die minder mijn ding zijn nog iets te beleven! Ga zo door man (en aan hetzelfde tempo liefst )!

avatar van Johnny Marr
Swingen maar met Eefje en poetje x

avatar van JoaMuse
123poetertjes is ook wel de man van de leuke woordspelingen. Wannes Kapelmuur

avatar van Johnny Marr
Ik ging wel kapot op je stukje bij Ploegsteert zeg

Vooral dit:

123poetertjes schreef:
En eigenlijk is het hele album zo fraai, een 51 minuten lange ode aan het lelijke dat het leven zo mooi maakt .

Vloer me af ofzo

avatar van Weirdo Wizzy
Dit is best buiten mijn eigen smaak, maar de schrijfsels zijn erg onderhoudend

avatar van Rudi S
Sinnerman en Tim
Ojeeee ik ben oud

avatar van 123poetertjes
Thanks voor de lieve comments!

Half 11 stipt een nieuwe update ya bish, vanuit Casa Geert. Waar Arrie ons inmaakt met schaken en de singles er alles aan doen om morgen met een flinke kater wakker te worden.

avatar van Gretz
AAAAAAAAAAAAH πŸ‡ΈπŸ‡ͺ

avatar van 123poetertjes
Somebody said I got a new update

https://i.imgur.com/QQNAh9b.png
80. Robyn - Dancing On My Own
Pop pop pop, 2010, Body Talk, 4:43

Openingsplaatje dit. Goeiegod zeg, wat heeft ze hier toch een modderfokking anthem neergezet. De laatste tijd heb ik Dancing On My Own best vaak op openbare plekken opgezet en ik was eigenlijk verbaasd hoeveel mensen dit nummer kennen en omarmen. Echt een hit is het namelijk nooit geweest en als ik de cijfers mag geloven is de versie van Calum Scott, tevens gewoon een rechtstreekse cover van een akoestische versie van Robyn herself, de populairste versie. Ikke nie begrijpen, het origineel werkt namelijk altijd weer. Een tragisch doch herkenbaar partynummer waarin je met lede ogen aanziet dat de liefde van je leven er op een fissa haar muiltje krijgt van een dude die haar daarna achterop z’n witte paard meeneemt naar de horizon (of neukhol, kan ook), waarna je met pijn in het hart je zegeningen telt en probeert de knop om te zetten om toch nog iets van je avond te maken. Dat werkt nooit, weten we allemaal. Des te vetter is het dat juist een nummer als dit zoveel mensen samenbrengt waardoor je dus helemaal niet op je eentje hoeft te dansen. De beelden van een metrorave waarin een heel perron compleet uit zijn plaat gaat op Dancing on My Own zeggen genoeg, het geeft mij gewoon vertrouwen in de mensheid. Kots, wat een uitspraak maar ik trek hem niet terug hoor. Wat mij betreft is dit zelfs het absolute anthem van de tenties. Alles wat ik boven dit nummer heb gerankt is maar snobbistisch gedrag. Voila, hier heb je de kern van mijn lijst al te pakken. Stop er maar mee. Het is mooi geweest. Ga maar lekker dansen.

Ook kjoel, harde bangeuuhhrr en een absoluut anthem van de tenties: Carly Rae Jepsen - Run Away With Me. RUN AWAY WITH ME



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/ItorCkV.png
79. The Beatles - In My Life
Pop'n'roll, 1965, Rubber Soul, 2:26

Zoals vele van jullie wel weten donderde ik eind september nogal hard op mijn achterhoofd. Damn you, gladde vloeren. En speciaalbier, maar daar kan ik natuurlijk niet boos op blijven x. Anyway, ik moest even mijn studie, werk, concertjes, voetbal en borreltjes stopzetten en ook mijn schermtijd moest nog beperkt blijven en dus ontstonden er naast gaten in mijn hoofd ook gaten in mijn dagbesteding. Ik begon me toch af te vragen hoe gepensioneerden dat toch zo goed volhouden, zo’n dag vullen met niks? Vier weken heb ik thuisgezeten waarna ik in Eindhoven de draad weer een heel klein beetje kon oppakken. Daar gaf mijn huisgenootje de beste remedie die ik me maar kon voorstellen: ze had nog een ukelelelelelelelelele liggen en omdat zo’n ding in haar oren nergens naar klinkt (en eerlijk is eerlijk: ze heeft daar wel een punt) en hem sowieso al lang niet meer had aangeraakt mocht ik hem lenen. Meid blij, Niek blij. Anyway, als je zo’n ding een beetje begint te leren spelen door je een weg door de akkoordjes te vingeren, tutorials te kijken en fingerpickingdingetjes begint te oefenen dan merk je toch al snel dat het ene liedje wat vernuftiger in elkaar zit dan het andere. Het is vanaf toen dat de Beatles in één keer flink in mijn achting begonnen te stijgen. Ik had er altijd al meer mee dan met de Stones maar daar bleef het tot dan toe ook bij. Maar boy oh boy, wat zitten die liedjes toch ontzettend sterk in elkaar. Paul, John, Ringo en George bezitten de zeldzame gave om heel simpel iets heel vernuftigs te craften. Nu snap ik dus ook echt waarom de waardering die ze zestig jaar na dato nog krijgen nog altijd meer dan terecht is. En toen wist ik het: er moest en zal iets van de Bietels in mijn top 100 komen. De afgelopen tijd ben ik een beetje gaan zoeken naar wat mijn favoriete nummer van hen is, en om eerlijk te zijn is die zoektocht nog steeds wel gaande want wat ze hebben ook wel behoorlijk veel liedjes. En laten we niet vergeten dat daar toch ook een partij zaadnummers hebben tussen zit waar niet doorheen te komen is maarja, die tjdsgeest, ik vergeef het ze. Mijn eerste balans bleek uiteindelijk toch uit te komen bij vier nummers die ik eigenlijk al wel kende: Norwegian Wood, For No One, Eleanor Rigby en In My Life, waarvan die laatste het uiteindelijk dus is geworden. Tijdlozer wordt muziek niet en zal het vermoedelijk ook nooit worden. Harmonieën, catchy gitaarloopjes en die hemelse bridge zo weggelopen uit een muziekdoos. Heb ik het woord vernuftig al gebruikt?

Ook kjoel en een ekte evergreen: Simon & Garfunkel - The Sound of Silence



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/r7gD8RA.png
78. Arctic Monkeys - From The Ritz To The Rubble
rrrebelindie, 2005, Whatever People Say I Am, That's What I'm Not, 3:13

Ergens heeft Arctic Monkeys het in zich om uiteindelijk de boeken in te gaan als Beatles van de vroege 21e eeuw. Alex Turner is een genie, zowel tekstueel als hoe hij die teksten aandraagt. Speels, subtiel en met de branie van een verveeld schoffie uit Sheffield dat eventjes wil delen hoe zijn generatie de huidige tijd beleeft. Vooral het debuutalbum Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not is een machtige weerspiegeling van het leven in zo’n ietwat troosteloze industriestad met foute mannen die naïeve meisjes willen lokken, minderjarigen die flink op stap willen en gasten wiens avond pas geslaagd is wanneer ze in een duchtige knokpartij verzeild raken. From The Ritz To The Rubble is het uitgaanscircuit uitgelegd in een drietal minuutjes. Of eigenlijk twee minuten want het slot bestaat enkel nog uit een ziek lekker opgefokt outro waarin verzocht wordt de boel even flink te slopen. Wat kut om deze top 100 in de winter te doen, nu heb ik net mijn ramen aan gort geslagen en vries ik straks nog dood. Het van club naar club zwerven, uitgekickt worden door bouncers en brabbeltaal uitslaan tegen chicks die je morgen niet meer herinnert want kacheltjelam: Alex heeft het allemaal met eigen zien gebeuren en vermoedelijk ook zelf ondergaan en de luisteraar ondergaat het ook alsof ie er bij is geweest. Ik ben nooit echt een uitgaanspersoon geweest, achteraf had ik zeker mijn middelbareschooltijden en vroege studententijd toch wat meer het iets ruigere leven op willen zoeken, maar ook ik voel ze zo voor me staan, die twee bouncers. In de zomer van 2014 heb ik weleens een hele dag besteed om die openingsstrofe foutloos mee te kunnen wauwelen. En ik mag jullie trots mededelen: Ik kan hem nog steeds!

Ook een kjoele ode aan het uitgaansleven, door een in de Benelux behoorlijk ondergewaardeerde artiest: Jamie T - Sticks & Stones



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/XDThgfw.png
77. Athlete - Wires
Britpop, 2005, Tourist, 4:20

Twee updates terug sprak ik al over mijn indietijd, eigenlijk mijn eerste golf uit muziekland. Nu was er in het tijdperk vóór die golf natuurlijk ook al muziek in mijn leven zoals Guus Meeuwis over wie ik het ook al heb gehad. Niet heel veel daarvan maakt echter aanspraak op mijn lijst, maar hier hebben we er weer eentje te pakken. In mijn jonge jaren luisterde ik altijd Q-Music maar sinds SR11 ben ik langzaam maar zeker overgestapt naar 3FM, een zender die ik daarna toch wel zo’n vijf jaar met plezier beluisterd heb. Daarna kreeg ik een telefoon die geen FM meer ondersteunde en haakte ik eigenlijk beetje bij beetje af. Eigenlijk jammer want die 3FM-jaartjes hebben best veel voor me betekend. Naast een zwak voor sommige programma’s en dj’s begon hier eigenlijk echt stilaan mijn ontdekkingsreis door muziekland. De eerste stop was, grappig genoeg, een nummer dat destijds al acht jaar oud was. In het kader van de Zeroes Request werd er een ietwat vergeten nummer gebombardeerd tot 3FM Megahit en tengevolge een week lang in elke show op de dag gedraaid zodat je hem niet kon missen. En daar ben ik blij om: Het nummer in kwestie was namelijk dit Wires en die had ik niet willen missen. Vanaf de eerste luisterbeurt werd ik er eigenlijk al stil van. Het nummer gaat over het dochtertje van leadzanger Joel Pott, en de complicaties die bij haar geboorte kwamen optreden waarna ze naar de couveuse gebracht moest worden. Het nummer bevat angst, spanning, paniek en vooral de hoop dat het goedkomt. Ik kan me voorstellen dat dit je als ouder enorm kan raken, op mij maakt het al enorm veel indruk. Zelf was ik ook een couveusekindje. Niet dat ik me dar nog iets van herinner ofzo, maar misschien kan ik me dan toch onbewust ook makkelijker in mijn eigen ouders verplaatsen die blauw geboren ik direct uit handen moesten geven. Nog steeds een prachtig nummer dat voor mij nóg een extra laag kreeg toen ik op de één of andere manier een gewoonte van ben gaan maken om het te gaan draaien als ik thuiskwam van toffe huisfeestjes. Halflam naar de bank strompelen, oortjes in, oogjes dichtknijpen en dan deze die langskomt. Wauw gewoon.

Ook kjoele Britpop (of naja, Ierpop) van voor mijn snobtijd: Keane - Everybody's Changing



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/9OFC6WZ.png
76. Massive Attack - Teardrop
Triphop, 1998, Mezzanine, 5:31

In meerdere opzichten een mooi vervolg op de vorige. Mezzanine is nou echt wat je noemt een nachtplaatje Geweldig album waarin eigenlijk constant een dreiging actief is. Teardrop is dan juist even een verfrissend rustpuntje, een baken om je aan vast te houden wetende dat het grootste enge deel van het album nog moet komen. En de clip past er in dat opzicht ook perfect bij. Een nog ongeboren baby, een foetus, nog beschermd door de baarmoeder voor alles wat nog komen gaat in de boze buitenwereld. De (baar)moeder in kwestie die de lieve woordjes fluistert is Elizabeth Fraser, gezegd me een wonderschone stem. De triphopbassen knallen als een hartslag via je geluidsdragers zo je eigen hart binnen. Daar is je hart dus dus niet op berekend waarna het breekt. Een echte hartenbreker dit nummer. Laagje voor laagje schept het nummer leven, als dat piepje intreedt kun je me echter wegdragen en zou het eigenlijk één lange piep moeten worden. Oh oh oh prachtig.

Ook kjoel en heel erg dreamy, tevens een geniale soundtrack: Julee Cruise - Falling



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van jordidj1
OMG

Nou beter wordt t niet jongens

En ik ben helemaal niet ingemaakt met schaken door Arnout bood goed partij x

avatar van Rudi S
123poetertjes schreef:
ukelelelelelelelelele


en ja die bietels hebben vaak naar een ukelele vertaalde klote akkoorden

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/lze5Ird.png
75. Lauran Hibberd - The House I Built When I Was Small
Poetertjespop, 2015, single, 3:19

NIET OP SPOTIFY DUS DOE MAAR JIJBUISLINK KLIKKEN YA BISH

Poetertjesartiest! Je kan onmogelijk niet van Lauran houden want ze heeft een onweerstaanbare zwerm van coolheid over zich heen. Ze woont op een eiland naast een dinosaurusboerderij, ohme what a dream. Het eiland in kwestie is Wight, een paar kilometer verwijderd van de kust van Hampshire. Tel er dus bij op dat ze generatiegenootje van Jerry Williams is en voila, inmiddels blijken de twee besties te zijn. Je weet wel, Jerry. Wordt anders later nog wel duidelijk x. Wist ik overigens nog niet toen ik Lauran ben beginnen volgen, dat kwam (wederom) door Breaking More Waves. De paralellen met Jezza werden daar trouwens ook al wel gelegd en niet onlogisch want qua muziek staan ze behoorlijk dicht bij elkaar. Lauran is de laatste jaren wel meer een naughty slackerrockchick geworden met vooral een heel sterke tongspier, zo vaak steekt ze dat ding uit op foto’s. Geil hoor. Het totaalplaatje staat haar goed tho, ergens nog dat schattige kleine lieve meisje maar toch inmiddels ook eentje met een grote fuck-it-attitude die je ergens ook wel nodig hebt om je staande te houden in de wilde muziekindustrie. Al geraak je er met haar talent voor liedjesschrijven hoe dan ook wel. “Don’t tell me stories, I write songs about them,” zegt ze zelf al in inderdaad, het lijkt erop alsof haar oren direct met haar pen verbonden zijn. Met de uitzondering van Courtney Barnett en Alex Turner ken ik eigenlijk geen artiest die zo speelse tongue’n’cheek situatieschetsen kan maken vol met bizarre plotwendingen als Lauran en ze krijgt het ook zo voor elkaar om dan weer een lach, dan weer een kleine traan op je face te tonen. Na haar optreden in de Tolhuistuin afgelopen juni heb ik even met haar gepraat en ze is precies zoals hoe ze schrijft, hoe ze haar social media hanteert en hoe ze performt: een onwijs leuke, grappige en spontane meid. Minicrush, jawel, laat ik maar eerlijk zien. Het nummer dat ik nu gekozen heb is nog uit haar snoezige beginperiode toen ze nog hipsterhoeden droeg en ook onbewust weer een vervolg op die Massive Attack van de vorige post. Baby’s worden kleine kindjes en kleine kindjes worden grote kinderen. Toen Lauran dit nummer uitbracht was ze met 18 jaar net aan volwassen maar toch al weemoedig over de speelse veilige jaren die al achter haar liggen. Inmiddels zal ze de wereld die in is gestuurd best omarmen want die wereld ligt echt aan haar voeten. Lauran, meid, je komt er wel. Cuz you fucking fuck. Schreef ik terwijl ik een shirt van Lauran draag. Eigenlijk had ik m'n blouse open willen scheuren voor extra effect op de hier zittende PBH-clan, helaas was ik t vergeten.

Oh, en omdat ik het nog niet gezegd heb deze update:
Ochtendplaatje dit

Ook kjoel, en een bewijs dat Lauran echt mooie teksten heeft: Lauran Hibberd - Shark Week



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/wN7wDzU.png
74. William Onyeabor - When The Going Is Smooth And Good
Afrofunktronic en nog wat stijlen, 1985, Anything You Sow, 12:52

Moge ik duidelijk zijn: mijn Top 100 is echt geen blauwdruk of gids naar de beste muziek ter wereld. Ik richt me namelijk vooral op westerse muziek en laat hierbij praktisch hele continenten links liggen. Eigenlijk mag ik me daar best een beetje voor schamen want ik ben me tot bepaalde hoogte best wel bewust van hoeveel briljante muziek er bijvoorbeeld uit Afrika komt en sta er ook nog zeker voor open ook. derhalve ben ik nog blij dat ik in elk geval één Afrikaanse artiest gevonden heb die ook daadwerkelijk een plekje heeft mogen afdwingen. Degenen die me hiermee voor zijn gegaan hebben het ook al gezegd, maar kijk vooral de documentaire Fantastic Man. Misschien wel de meest fascinerende muziekdocu die ik ooit gezien heb over misschien wel de meest fascinerende muzikant die de laatste jaren geleefd heeft. Alles aan de man is een mysterie en er doen de gekste verhalen de ronde over hem. Hoe hij aan zijn apparatuur komt, waarom hij zich zo afsluit en het feit dat hij lastig en zelfs gevaarlijk werd bevonden door de mensen die hem kende. Dit allemaal staat zo haaks op de open minded, moderne en voornamelijk positieve muziek die hij maakt. When The Going Is Smooth And Good is gewoon een heel lief liedje over hoe je je goede vrienden bij je moet houden in goede én in slechte tijden. Een mooie boodschap waardoor het eigenlijk niet onlogisch is dat hij zich bekeerd heeft tot het priesterschap. Onyeabor zelf mag er dan niet meer zijn en zich eigenlijk altijd buiten de publiciteit gehouden hebben, zijn muziek leeft voort en is nog altijd zijn tijd ver vooruit.

Ook kjoel en ergens een spirituele opvolger qua blending van Afrikaanse muziek en westerse electronic: Ebo Taylor - Eye Nyam Nam 'A' Mensuro (Henrik Schwarz Blend)



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van jordidj1
Lang nummer ook

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/OqYvEEq.png
73. Alvvays - In Undertow
Tweeeeepop, 2017, Antisocialites, 3:17

Alvvays is één van die paar artiesten met ongeveer twintig nummers uit waarvan er eigenlijk wel tien een plekje in deze lijst hadden mogen krijgen. Eentje is echter ook wel genoeg - eerlijk is eerlijk, hun nummers lijken allemaal wel een beetje op elkaar - dus dan ga ik toch voor het nummer waarmee ik ze pas echt heb leren waarderen. We hebben hier met een band te maken waarbij ik toch wel even tijd nodig had om het kwartje te laten vallen, maar toen mijn smaak zich steeds meer in hun richting ging verschuiven gebeurde dat allemaal vrij soepel zonder dat ik er echt moeite voor hoefde te doen met luisterworstelingen enzo. Plots vond ik ze tof, niet veel later begon ik “marry me Mollyyyyy” mee te schreeuwen tijdens hun liveshow, die tevens in het teken stond van mijn eerste ontmoeting met Drank Lover , en blijk ik nu zelfs de allereerste te zijn die de band in dit topic vermeldt. Heerlijke tweepop en heel melancholisch in zowel tekst als instrumentatie. Zo ook In Undertow, waarin de lover van de ik-persoon lover tevergeefs de relatie probeert te redden terwijl het trekken aan een dood paard is. Ik vind je geen dood paard hoor Molly.

Ook kjoele tweepop met enkele van de mooiste vocalen ooit: The Sundays - Can’t Be Sure



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/zZLB791.png
72. Foals - Spanish Sahara
Mathpoprock, 2010, Total Life Forever, 6:50

Veulens, nog zo eentje uit de eerste golf. In de eerste jaren van mijn studie woonde ik nog thuis en moest dan ook dagelijks heen en weer pendelen. De reis bestond uit twee delen: de bus tussen Vianen en Utrecht en de trein tussen Utrecht en Eindhoven. Het treintraject heeft een duur van 50 minuten waardoor het daar voor mij eigenlijk pas echt het idee in me opkwam om maar eens te beginnen met het luisteren van albums. Total Life Forever klokt ook 50 minuten en was denk ik het eerste album waarvan ik de liedjes puur in albumcontext heb leren kennen. Zeker in de wintermaanden, wanneer het om 17:30 al pikkedonker is, kon ik me graag onderdompelen in wat mij betreft het beste album dat de Veulens gemaakt hebben. Total Life Forever is een nachtplaat en, zoals de hoes al treffend weergeeft, een diepe duik onder water. De uptempo nummers zijn de koraalriffen met vol met leven van talloze kleurrijke vissen en zeepaardjes, waar de rustige nummers dan weer de eindeloze leegte van de oceaan weergeven. Bij Spanish Sahara ben je op de bodem beland. Het is er kaal, stil en pikkedonker, en beetje beangstigend ook. Dan, bij de climax, ga je door de bodem heen, zweef je even rond niemandsland en kom je uiteindelijk boven in een totaal andere wereld. Betoverd. Zo mooi dat een band, die normaliter vooral bekend staat om z’n lekker grommende liveoptredens waarbij alles gesloopt wordt wat op hun pad komt, in dit album zo’n vertederende kant laat zien. Dichtgesmeerd ja, maar soms is zo’n lekker dikke laag smeerkaas juist waar je zin in hebt.

Ook kjoel en nog een bewijs van het briljantje wat Total Live Forever toch is: Foals - After Glow.



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van jordidj1
Kijk, we gaan beginnen x

avatar van Gretz
jordidj1 schreef:
Kijk, we gaan beginnen x

123poetertjes schreef:
Half 11 stipt een nieuwe update ya bish, vanuit Casa Geert. Waar Arrie ons inmaakt met schaken en de singles er alles aan doen om morgen met een flinke kater wakker te worden.

https://i.ibb.co/QvdSs8X/E1-DB3-E77-2-E1-F-46-FA-8577-AA848459-E512.jpg
x PBH

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/nd4ojep.png
71. The Ronettes - Be My Baby
good ol' girl pop, 1963, Presenting the Fabulous Ronettes Featuring Veronica, 2:41

We sluiten het derde blokje af met een smeltmomentje. Ja, ik heb me toch een enorm zwak voor dit soort oude girlgroups. Ze zijn gewoon zo sweet. Prachtige stemmen in harmonie en smeltbare liefdesteksten. Be My Baby is ook wel echt het absolute hoogtepunt. Het is gewoon zo sweet. Had ik al gezegd he? Ze brengen me gewoon in verlegenheid, hihi. Echt, als er deze avond nog een meid voor mijn huis gaat staan en dit nummer voor me zingt dan boek ik ondertussen al voor een huwelijksreis on the coast of Santorini. Ik verschiet er eigenlijk telkens van dat dit nummer al zo oud is, de oudste uit mijn lijst zelfs (konden jullie niet eens raden, foei) want het klinkt na al die jaren nog steeds fris en fruitig. Behalve die kapsels dan, die kunnen echt niet meer. Een paar jaar terug is Be My Baby nog gecoverd door een duo dat (veeeel) later in deze lijst nog terugkomt en eigenlijk, nu ik erover nadenk, hun stijl een beetje heeft overgenomen, vet he? Ook nog eventjes Phil Spector benoemen. Een enorme mafketel die nogal graag zijn wapenverzameling van dichtbij toonde, maar wel aan de wieg van een paar echt meesterlijke hits. Zijn laatste hit greep nog een lady in de strot, wat een banger.

Ook kjoel, ook een oude girlgroup en zowaar gebruikt in Adventure Time: The Shirelles - Mama Said



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
Tot zover update numero 3. Van het weekend een nieuwe update, waarschijnlijk zaterdag. Nu ga ik even 30 Seconds spelen met mn homies x

avatar van VladTheImpaler
Probs voor de keuze voor From The Ritz to the Rubble . Meest legendarische uitvoering daarvan; Arctic Monkeys - From the Ritz to the Rubble @ Glastonbury 2007 - HD 1080p - YouTube. Ohja, en die van Foals zijn ook best wel heul erg mooi.

avatar van 123poetertjes
123poetertjes schreef:
Nu ga ik even 30 Seconds spelen met mn homies x
Nu weet ik dat Geert graag over Eefje de Visser pist x

Lekker lijstje! Mooi dat Onyeabor erin staat, wel met een opvallende keuze.

avatar van jordidj1
Jezus die foto kan echt. niet.

Dit topic is gesloten. Alleen moderators kunnen nog berichten plaatsen.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:18 uur

geplaatst: vandaag om 10:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.