menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / De top 100 van... (Shaky)

zoeken in:
avatar van 123poetertjes
123poetertjes schreef:
Welke ex is next?


https://i.imgur.com/51g6yvF.png
50. The xx - Intro
Intro (duh), 2009, xx, 2:08
xx
xx
De chat ontploft! xx. We openen de tweede helft van mijn lijst met een kort instrumentaal mantra om eventjes je hoofd leeg te maken voor wat nog komen gaat. Ik heb het vaker gezegd maar Jamie xx solo vind ik gemiddeld gezien eigenlijk sterker dan zijn bandwerk. Misschien is het omdat Oliver en Romy hier hun muil een soort van houden (oké, juist dat geneurie maakt het zo fijn) want mijn favoriet van allemaal blijft toch echt wel dat korte intro. Er wordt vaak over gezegd dat het te kort is, dat het langer mag duren. Maar luister nu even naar dit: als het langer duurt, zou je dan de spanning er niet uit halen? De kracht zit hem er juist in dat hij na twee minuten ophoudt en dat het toch in die twee minuten alles bereikt waar andere nummers inderdaad tien minuten voor nodig hebben. Het is de soundtrack van ambities, de weide wereld intrekken, het genieten van de stiltes om je heen, of juist het samenzijn met de personen die je liefhebt. Durf vooral te dromen in die twee minuten. Meer heb je soms niet nodig om alles even op een rijtje te zetten. Voor degene die wel een langere versie verlangt: ik heb hier nog wel mijn kusjesplaat liggen, daar blijft Intro op meerdere plekken en hangen en duurt ie dus meerdere plekken en hangen en duurt ie dus meerdere plekken en hangen en duurt ie dus meerdere plekken en hangen en duurt ie dus… enfin, je snapt het, fijner is ie er daarmee niet op geworden. Dat kan ook haast niet, het is al perfectie in huidige vorm. xx

Ook kjoel, instrumentaal en subtiel elektronisch: Oh Wonder - Technicolour Beat (Instrumental)



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/ZIo70Oc.png
49. Caribou - Odessa
Tropic housepop pop, 2010, Swim, 5:16

In de MuMeladdercanon zal ik dan wellicht niet zo heel veel nummers plukken, de Witte Trui zit toch al wat meer in mijn richting. In deze update alleen al zeker zes artiesten die al eventjes niet meer zijn weg te denken. In het geval van Caribou moeten we er wel maar alvast aan gaan wennen wat dit jaar zou wel eens zijn laatste deelname kunnen worden. In een ver verleden wilde ie nog wel eens een keer de finale halen maar sinds mijn tijd op deze site is het helaas niet meer gelukt. Jammer he. Swim was één van mijn eerste LP’s (ik kreeg hem overigens tegelijk met The xx) en is zo’n ontiegelijk warm, vullend, creatief album waarin uit alle delen van de wereld bloemetjes zijn geplukt om één bloeiend boeket van te maken. Odessa is hierin een Charmander, een schatje met ongelooflijke speelsheid maar ook flink wat furie in zn donder. Maar ook eentje met het fleurige van een Bulbasaur en de dappere branie van een Squirtle. Het beste van alles ineen, als je ooit Pokémon Swim wil spelen is het in honderd procent van de gevallen het nummer dat je bij professor Oak moet adopteren. Het is ook niet voor niets de opener van het albumfeest. Dan Snaith probeerde Cuidado Peligro Eclipse mee te zingen, verstond de zin “o da sol” verkeerd, stapte terug in zn hyperfancy tijdmacine en creëerde zes jaar eerder dit nummer. Jongens, vooral die drums zijn mijn alles. Een soort in yer face kicks die je wel nog even bewust maken dat je dit daadwerkelijk beluistert in de echte wereld in plaats van in één of ander utopia met limonadefonteinen en deernes die met van die grote palmbladeren wapperen. De man verwerkt bovendien William Onyeabor in zijn livesets en snapt dus wel shit. Sowieso schijnt ie echt geweldig te zijn om een keer mee te maken dus ik ga denk ik toch maar eens kaartjes bestellen voor de Ronda. De Caribour, dát is pas de keerl.

Ook kjoel en hophop, kom maar op met die Truifinale: Moderat - Bad Kingdom



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/u8jP55S.png
48. Let’s Eat Grandma - Eat Shiitake Mushrooms
Psychedelica, 2016, I, Gemini, 6:12

Een viertal updates geleden kwam er al een soundtrack uit de Efteling voorbij maar deze zou daar ook zo passen. Enige probleem: geen schrijver heeft in al die jaren nog geen sprookje kunnen verzinnen dat zo crazy fucked up is dat Eat Shiitake Mushrooms er geschikt voor is bevonden. Misschien lopen er ergens nog sadistische ouders rond die dit willen gebruiken om hun kinderen ‘s nachts badend in het zweet wakker te houden maar die zullen ze vermoedelijk snel in de gevangenis gooien. Het is wat dat betreft maar goed dat Jenny en Rosa nog een beetje jong zijn om mama te worden. Ze waren zestien, misschien zeventien toen ze dit nummer uitbrachten en je hoort tussen die creepiness door ook echt wel hun onschuldige kinderlijkheid er doorheen. Glitteroogjes en vooral een idee van: hé laten we gewoon kijken waar we allemaal mee weg kunnen komen. Waarbij ze bij test ook eventjes shiitakes wilden proeven maar deze bij toeval verwisselden met paddoo’s. Het leuke is dat ze live ook nog zo onschuldige kindertjes zijn. Ik zag ze eind 2018 in het voorprogramma van CHVRCHES, dit nummer kwam niet voorbij maar het was wel een hyperspeelse bedoening. Handjeklap, op het podium liggen terwijl ze het publiek dromerig aanstaarden en Jenny die nog een huppelrondje deed door het publiek. Na afloop wilde ik merch en handtekening jonguuuhhh. Ook hier weer een probleem tho: geen monnies, doekoes en scrillas in mijn pocket. In de wetenschap dat ze redelijk snel op zouden stappen ben ik als een malle Tivoli uitgerend, blind naar de eerste de beste flappentap gespurt en toen ik terugkwam was op Jenny, Rosa en G na iedereen al vertrokken. Kon ik nog met ze op de foto ook, charmeur die ik ben. En niet zomaar hun nummer gescoord: ik heb wel elf nummers gescoord. En in tegenstelling tot bij Eefje ben ik ditmaal níet gevallen op weg naar huis dus mijn limoengroene vinyl draait nog steeds als een klok. Toch grijp ik nog steeds graag terug op het nummer waardoor ik ze echt heb leren kennen. Ik ga even mezelf citeren hier:
Het is eigenlijk bijna een gimmick. En ik weet ook niet eens of het wel zo goed is. En dat is dan tegelijk ook weer wat het briljant maakt.
Allemaal woorden waarvan je je nooit had voorgesteld dat ze zo vet zouden klinken als je ze achter elkaar zou zetten maar Jenny spit ze gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het is zo’n nummer waarin werkelijk elke regel te quoten valt, het is bij mij inmiddels traditie om elke keer als ie in de Witte Trui passeert een nieuwe lyric te verwerken in mijn stempost. En ik kan nog wel even vooruit dus laat ze de finale maar halen x.


Ook kjoel en hoorde ik die dag ook niet live (feitelijk hoorde ik 99,99999999999999999 procent van alle muziek ooit gemaakt niet daar maar you get my drift): CHVRCHES - Tether



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/QPw69Qf.png
47. CHVRCHES - Keep You On My Side
Pop pop pop, 2015, Every Open Eye, 4:25

Tja, Let’s Eat Grandma was een tof voorprogramma maar er kan er maar één hoofdprogramma zijn en de Kerkjes staan dan ook net een plekje boven de oma-eters. Wel een nummer dat ze óók niet live speelden, heb ik die avond dan helemaal niks gehoord? Iemand van de flat earth society zal zeggen dat geen artiest meer één met de natuur is dan CHRVRCHES. Het is namelijk een band die nogal graag platte liedjes maakt, platter dan 90 procent van de gemiddelde Top 40. Waarom de snobs CHVRCHES dan doorgaans wel kunnen waarderen? Omdat ze echt heel awesome zijn. The Mother We Share vond ik in 2013, dus vóór mijn eerste golf, een behoorlijke openbaring om te luisteren, alsof je de poorten opengooit naar een stad met gebouwen zo hoog dat ze het Vliegend Spaghettimonster kunnen kussen. Maar daar, helemaal bovenin, torent er nog iets bovenuit dat alles in de schaduw zet en dat iets is Keep You On My Side. Het refrein is ingepakt tussen twee nagenoeg gelijke passages die toch beiden briljant zijn op hun eigen manier. Waar het voorrefrein juist een break is waarin alles kortstondig verstomt op dat heerlijke synthloopje na, zo is het narefrein juist uitbundig gemaakt door er een nog heerlijker drumwerkje aan toe te voegen. En in de bridge slash outro doen ze eigenlijk hetzelfde, weergaloos. Wat een euforie, wat een gelukszaligheid. Als Lauren dit live zou spelen zou ze pirouettes draaien zo snel dat ze een tornado creëert. Misschien dat ze het daarom maar skipten, het arme kind zou nog misselijk worden.

Ook kjoel en hoorde ik die dag wél live: Let’s Eat Grandma - Donnie Darko



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/kUuxjpW.png
46. Kendrick Lamar - The Blacker The Berry
Hiphop, 2015, To Pimp A Butterfly, 5:29

HO
HO
De hiphopplaat van deze update is op naam van Kenny ya bish. Ook in het geval van Kendrick was het weer vooral de vraag met welk nummer want good kid, m.A.A.d city is toch wel echt zn dopeste plaat en daar niks van opnemen is toch een beetje gekkenwerk. Maar ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvtt flapper flapper. Oké, ik pleit schuldig, ik ben weldegelijk knetter dus bij deze passeer ik Money Trees, m.A.A.d city, Swimming Pools én Sing About Me. Hoe durf ik dat te doen joh? Als ik donkerder was geweest dan Kendrick dan had ie me nu zonder wroeging afgeknald en ik geef hem daar het recht toe ook. Nu is aan mij de lastige taak om in één nummer samen te vatten wat hem de huidige koning van de hiphop maakt. Maar eigenlijk laat ik Kenny zelf wel gewoon het werk doen, dan weet je al genoeg. In The Blacker The Berry licht ie een enorme kloof uit maar voordat hij met een moralistisch geprevel aan komt zetten haalt ie juist alles onderuit omdat ie t kan. Hoezo al het wit-op-zwartgeweld zo hard veroordelen? Zorg eerst dat de zwart-op-zwrt crime een keertje stopt ofzo, dan praten we verder. Een keiharde blik op de realiteit waarin de Muricaanse rassenoorlog gewoon zwaar verneukt is. En hij is boos, dat kunnen we horen. Boos of hullie, boos op wullie, boos op Kullie. Niemand is goed, iedereen is fout en hijzelf de grootste hypocriet van allemaal. Wist niet dat hypocriet synoniem is voor eindbaas. Deze zomer staat ie op WOO HAH en ocharme ik moet me nu a voorbereiden op moshpits en alles. Sla me maar op mijn hoofd, test of alles aan mij terug werkt want anders wordt het gehei mijn dood. Er zijn ergere momenten om te sterven tho.

Ook kjoel en Song van het Jaar heeft me toch een paar fraaie winnaars opgeleverd, toeme zeg doe normaal ofzo: A Tribe Called Quest - We The People....



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van jordidj1
45 plaatsjes te laag tho x


avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/qknmMm5.png
45. Johnny Cash - San Quentin (Live at San Quentin Prison)
Kuntrie, 1969, At San Quentin, 4:09

Sjonnie op me Monnie is een baas. In een tot op de bodem verdeeld Murica bleef mister Cash zijn hele leven de man van het volk, waarever ze ook vandaan kwamen. The man in black was zodoende een beetje een lichtpuntje in de donkere maatschappij. Zijn liedjes gingen over het leven. Dan schoot ie weer iemand neer, dan gaf hij een ode aan de arbeider, dan gaf ie een lesje opvoeding, dan was ie weer verrekkes religieus en dan weer gitzwart, zwarter dan zijn pakken. Prachtig is zijn werk in zijn late jaren waarin hij zich een breekbare oude man toont die de strijd met het leven eigenlijk al heeft verloren. Als ik echter moet kiezen, geef maar dan toch maar de Sjonnie uit zijn topvormjaren, vlijmscherp en droogkomisch. Gewoon simpel tokkelend op zijn hot and blue guitar en die kenmerkende lage stem van m, zo effectief. Zo is ie op zijn best. En het beste van zijn best komt zonder twijfel uit zijn gevangenisshows. Niet veel mensen kunnen een zaal vol met de crimineelste criminelen helemaal plat krijgen. En San Quentin zit echt vol met het gajes van het gajes, die zitten daar niet voor vrolijke belastingontduiking of het pissen over iemands tuinkabouters heen. Dappere guy om daar een showtje te doen. Johnny had het lef en maakte een show die genieten geblazen is. Dan weer neemt hij een loopje met de beveiligers, een moment later speelt ie met de voeten van al die gangsters daar en tijdens het nummer over het leven in de hel die San Quentin heet dreigt ie haast een opstand te ontbolsteren. Tot twee keer toe nog wel. En iedereen heeft de tijd van zijn leven. Ergens maar goed dat hij er nu niet meer is, anders zou menigeen nog een man in Reno omleggen alleen maar omdat ze dan deze man kunnen aanschouwen



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
Ook kjoel en tja, als ik de ene draai kan de ander niet achterblijven: Johnny Cash - San Quentin (Reprise)

hihi

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/wO21pnq.png
44. Nick Cave and the Bad Seeds - Higgs Boson Blues
Blues, 2013, Push The Sky Away, 7:51

Nick Cave, de man van wie je bijna hoopt dat ie tot zijn dood een kutleven leidt omdat ie daarmee zijn mooiste liedjes schrijft. Oké, dat is misschien wel iets te zwartgallig maar als je hem op Push The Sky Away toch bezig hoort, man man man. De man heeft daar zoveel hart en ziel in gestopt dat ik overweeg om mijn LP maar op het donorregister te registreren. Aan de andere kant, met zo’n donker hart maak je ook niemand gelukkig. Op de cover stuurt ome Nick de naakte waarheid naar buiten om zich eventjes aan de hele wereld te tonen en die waarheid kan zwaar op de maag liggen. Zelf heeft hij zich er al bij neergelegd, er zit een onbeschrijfelijke berusting in alle nummers die hij maakt. Higgs Boson Blues is uitgesponnen en geeft je tijd om te overdenken, en de berusting slaat hier om in twijfel. Nick wil naar Genève, naar CERN, omdat daar de wetenschap misschien wel had antwoord op zijn levensstrubbelingen heeft maar eigenlijk weet ie al dat het toch niet helpt. Laat Miley Cyrus maar Afrikaane kindjes knuffelen, ook dat maakt helemaal niet meer uit. Who cares? Och arme man, geef hem even een break ofzo. Dat ie maar eens uitbundig zijn wittetruizege mag vieren. Eén ding moet ik hem nageven: je hebt oud worden en je hebt oud worden. Nick wordt oud in stijl en waardigheid, album achter album. Wat een man.

Ook kjoel en van een gebroken man, helaas wel wat jonger: Joy Division - Decades



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/XxQv7z7.png
43. Air - Alone In Kyoto
Ambient, 2004, Talkie Walkie, 4:51

Dit is een liedje dat ik eigenlijk alleen maar ’s nachts kan draaien, als het buiten donker is en ik net van plan van om mijn bed in te duiken. Maar voordat ik dat doe loop ik even naar het raam, schuif eventueel de gordijnen weg en staar naar buiten. Meestal zie ik dan ofwel een grauwig pleintje in Vianen, ofwel een grauwig pleintje in Eindhoven. In het laatste geval staat er wel een sick mooie boom voor me te shinen tho. Ik denk eventjes aan mijn dag, aan mijn jaar, aan mijn leven. Aan de plannen die ik nog heb, aan de mensen die dichtbij me staan. Ik denk aan of er ergens iemand op datzelfde moment ook aan mij denkt terwijl diegene ook naar buiten staart. Zal wel niet, maar af en toe is het toch lekker om even alleen te zijn. Dan, wanneer de bliepjes verstommen en ook de piano langzaam dooft, sluit ik met een leeg gevoel terug de gordijnen, kruip ik mijn bed in en wacht tot de golven me in slaap sussen.

Ook kjoel en welterusten schattebouten: Trentemøller - Miss You



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/Ba0Zg3v.png
42. girl in red - 4am
Slaapkamerpop pop pop, 2018, chapter 1, 1:50

Maar dacht je daadwerkelijk al dat ik kan slapen? Natuurlijk niet joh. Eerlijk gezegd denk ik echt dat ik ADD heb. Heb het nooit getest maar snelle blik wijst erop dat ik alle vakjes wel kan afvinken. Eén van die vakjes is dat mijn hoofd dus eigenlijk 24/7 aan staat en juist wanneer ik niks te doen heb, zoals als ik wil slapen, sluipen die gedachten naar de voorgrond. Dan overdenk ik dus zaken waar ik op dat moment toch nul invloed op heb, ik lig immers in bed niet als iedereen en het is middenin de nacht. Who cares? IK CARE VERDOMME. Of ik die studieopdracht af ga krijgen, wat ik überhaupt met die studie wil gaan doen, of mijn sociale leven nog lekker loopt, of dat meisje op wie ik een oogje heb me wel zo leuk vindt, of ik toch wel die serie moet gaan kijken, of ze mijn posts op Musicmeter nog geliket hebben en vooral waarom ik in godsnaam altijd aan allerlei shit moet denken. Veel zelftwijfel, onzekerheid en angst, wat dat betreft ben ik volgens mij best een product van de huidige generatie. Onlangs hebben mijn gedachten echter een stem gekregen en die stem heet Marie Ulven. meisje in rood maakt niet alleen nummers vanuit haar eigen slaapkamer, soms heb ik het idee dat ze ook in de mijne is geslopen. Haar teksten zijn heel simpel maar zo ontzettend waar, het is echt iets dat ik al heel vaak heb verzonnen maar nog nooit op papier heb kunnen krijgen. Zij doet het wel. En dan kan het maar beter een goede stem zijn ook en gelukkig is die van haar prachtig. Of ze nou zingt over depressie, het even alleen willen zijn of juist hechte momenten met dierbaren herbeleeft: alles klopt en alles komt hard binnen. En net als ik valt ze op meisjes, is dat niet cute?

Waar ik Billie moest missen op Lowlands kon ik girl in red gelukkig wel zien en ze was geweldig. Zo’n meid als zij kan zich onwijs opladen voor een optreden en daar ook echt de tijd van haar leven beleven met een onwijs grappige en spontane show. Tegelijkertijd vraag ik me af wat ze nu, op zo’n random vrijdagavond, aan het doen is. Vermoedelijk heeft ze zich weer eventjes opgesloten in haar kamertje, peinzend over alles en nog wat. Tot 4am aan toe. Arme meid. Arme ik.

Ook kjoel en toch maar weer even proberen in te dutten: Marika Hackman - Before I Sleep



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/Wx2h2Mi.png
41. The Comet Is Coming - Summon The Fire
Spacefusion, 2019, Trust In The Lifeforce Of The Deep Mystery, 3:55

En als je je dan, plotseling, toch weer richting dromenland begeeft sluip je ook meteen een wereld in waarin alles mogelijk is. Ik merk zelf dat ik heel vaak over dezelfde locaties droom. Alof ik twee parallelle levens leid en dit als ik hier in slaap val ik in dat andere leven juist wakker word. Lekker weird huh? Anyway, maak kennis met Summon The Fire, de soundtrack van je dromen. Enter een planeet in onze kosmos ver bij ons vandaan, waarin het landschap dor en kaal is en een permanente roodoranje gloed aanwezig is. In de klamme loeihete atmosfeer hangt jazzfusion als een nog warmere deken rond het aardoppervlak om te zingen als een snerpende wind die de hele planeet op zijn grondvesten doet schudden. Het geluid wordt steeds harder en luider. De komeet komt eraan en hij komt als een motherfucker.

Gisteravond nog kreeg ik het nieuws binnen dat ik voor mijn bachelor eindproject een autonome saxofoonspelende robot mag ontwerpen. Omdat ik te lui ben om de naam van Donny’s saxpartner op te zoeken ga ik hem toch maar Shabaka noemen. Zestien weken lang kan ik kutten met system control, advanced machine learning en soundfeedback en als uit het resultaat blijkt dat die een procent van de foefjes en capriolen van deze jazzgod kan uitvoeren dan krijg ik al een tien. Dit heb per mail afgesproken met mijn supervisor. Goed, die mail moet nog zowel verzonden als ontvangen als positief beantwoord worden maar feit is dat my king is Shabaka Hutchings. Hij heeft de gave om de saxofoon, een instrument dat doorgaans behoorlijk abstract wordt ingezet, perfect te plaatsen in sicke sterke mixen van funk, rock en elektronica. Alsnog mag de man zijn gang gaan maar er zit zowaar structuur in. Nu is de rest van het trio ook zeker niet niet te onderschatten, zo merkte ik op Down The Rabbit Hole waar ze een uur lang een hele tent in de hens zetten terwijl de avondzon brutaal net onder het zeil door kwam koekeloeren en een felle gloed afleverde aan ons kosmisch reizigers. Wondermooi moment, vergeet het nooit meer. Een band kan liedjes maken wat ze willen, dierbare herinneringen creëren hebben ze echter niet zelf in de hand. Gelukkig houden de weergoden ook van ze en willen ze daar dus maar al te graag een handje bij helpen. Iedereen houdt van The Comet Is Coming. Oeps, dat zei ik ook al over Vampire Weekend. Het is niet voor niets dat dit na Harmony Hall gelijk de laatste notering uit 2019 in mijn lijst is. Summon The Fire is het summum en het vuur van muzikaal 2019. Tot nu toe dan, want ik zal de komende jaren vast nog veel moois ontdekken uit dit jaartal. Nu ik toch even door de ruimte zweef kan ik net zo goed meteen wat nieuwe onontdekte planeten verkennen met elk hun eigen soundtrack. Eerst maar even mijn FF-uitslagjes plaatsen tho x.

Ook kjoel en my king is Shabaka Hutchings: Sons of Kemet - My Queen Is Ada Eastman



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
damn deze afterfissa loopt uit de hand



avatar van Rudi S
Sjonnie op me Monnie nog niet gehoord deze.
Nick en Kenny hadden van mij wel wat hoger gemogen , maar fijn dat ze zijn toegelaten.


avatar van Johnny Marr
Helemaal TOP man! Gaaf concept ook met die CSL!

avatar van 123poetertjes
Rudi S schreef:
Sjonnie op me Monnie nog niet gehoord deze.
Dan moet je duidelijk vaker chat komen x

avatar van Johnny Marr
123poetertjes schreef:
(quote)
Dan moet je duidelijk vaker chat komen x

Morgenavond meer van dat? X

avatar van 123poetertjes
Ik hoop het, moet nog wel even aan de bak

avatar van Weirdo Wizzy
Staat wel wat moois in deze update...en Alone In Kyoto is inderdaad een mooie afsluiting van wat voor dag dan ook

avatar van Johnny Marr
123poetertjes schreef:
Ik hoop het, moet nog wel even aan de bak

DEURDONDEREN

avatar van 123poetertjes
Johnny Marr schreef:
(quote)

DEURDONDEREN
22:00 x


avatar van 123poetertjes
Heb toch nog even een extra kwartiertje nodig. 22:15 dus

Uiteraard kunnen jullie wel alvast chat komen x: klik

avatar van Johnny Marr
123poetertjes schreef:
(quote)
Heb toch nog even een extra kwartiertje nodig. 22:15 dus

Uiteraard kunnen jullie wel alvast chat komen x: klik

Geen probleem. Ik kom eraan.

avatar van 123poetertjes
how does it feel to update like I do?

https://i.imgur.com/y32MvAs.png
40. New Order - Blue Monday
nieuweordewave, 1983, Power, Corruption & Lies, 7:29

Hop, openen met een onvervalste klassieker. Er is al veel over gezegd en over geschreven, niet voor niets is het een vaste finalist in de Ladder. Tevens de beste finalist ook. Je moet het maar kunnen, je frontman moet op veel te jonge leeftijd toegeven aan zijn problemen en als band belsuit je om radicaal van koers te veranderen en een weergaloze dancetrack te produceren die nog altijd en overal gedraaid kan worden. Man wat voelde ik me kut toen ik op Lowlands stond en van achteruit de ArmadlilLowtent waar ik werkte de bassen van Blue Monday kon voelen, wetende dat ze op dat moment honderd meter verderop de Bravo stonden te vermorzelen en ik er niet heen kon want werruk. Dammit. Deze versie kan ik gelukkig zo vaak draaien als ik wil en dus moest en zou ik van de gelegenheid gebruik maken door hem in mijn 123 toppertjes te droppen. Oeioeioei die breaks. Als zware SM gewoon, klap maar met die zweep, ik schik me wel als onderdaan.

Ook kjoel en, zn tijd ver vooruit, geregeld Ladderfinalist en omdat FF m zo fijn heeft aangepakt: Donna Summer - I Feel Love


spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/UBqkQ2C.png
39. Kasabian - L.S.F.
Indierock, 2003, Kasabian, 3:18

Kindje van mn eerste luistergolf. Kasbian kwam eigenlijk direct in het spoor van Franz Ferdinand en Arctic Monkeys. Ging ik bij die eerste twee al snel door hun hele discografie, bij Kasabian duurde dat iets langer maar uiteindelijk moesten zij er ook aan geloven. Al snel bleek dat het debuut wat mij betreft wel overal ver bovenuit stak met die fijne toetsen van elektronica en daadwerkelijk spannende liedjes. Op Velociraptor kwam die spanning wel weer een beetje terug maar lag het niveau ook iets lager. Daarmee wil ik niet zeggen dat hun albums slecht zijn want ook West Ryder is nog fantastisch en Empire behoorlijk. Ik blijf mezelf herhalen hierin maar ik blijf het toch apart vinden Kasabian nooit helemaal is aangeslagen in Nederland. Steek de plas over en ze zijn huge, veel groter dan Elbow of Editors. En die status gaat ze goed af want het schijnt een fenomenale liveband te zijn. Meighan en vooral Pizzorno zijn me de mannetjes wel. L.S.F. blijft na al die jaren nog steeds een meesterwerkje en één brok energie in een lekker broeierig omhulsel. Verloren zielen zijn toch wel een spannend thema om over te zingen. Ik zou het bijna vergeten maar ik heb de hoes van L.S.F. zelfs nog even als avatar gehad. In een bewerkte versie dan wel want tja, ik zat in een Adventure Timefase, mag ik? Oh my glob you guys.

Ook kjoel, van een debuutalbum met een elektronische toets en omdat deze niet de FF GH-finale haalde toch eventjes een eervolle vermelding: Franz Ferdinand - Come On Home



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
https://i.imgur.com/fUHpCtm.png
38. Skee Mask - 50 Euro To Break Boost
Breakdub, 2018, Compro, 5:07

Ik heb haar al een paar keer terloops genoemd maar best een paar nummers uit deze lijst heb ik te danken aan mijn lieve huisgenote. In een huis waarin alles een beetje door elkaar heen leeft is zij de enige met wie ik het afgelopen jaar echt een band heb opgebouwd. En zoals het bij goede banden gaat was het gelijk daar, vanaf de eerste keer dat ik haar sprak zo’n beetje. Zij is eigenlijk net als ik: sociaal een beetje teruggetrokken maar ook vol ambitie en creativiteit. En ze houdt van dezelfde muziek als ik en gaat naar concerten, yay! Dus dan begint het, ik tipte haar Agar Agar, zij tipte mij King Princess, beiden tipten we elkaar Naaz. Muziek is een heerlijk dankbaar onderwerp om met elkaar over te praten omdat het zo dicht bij je gevoel staat dat je vanzelf je hele leven aan elkaar openbaart. Toen ik haar een keer laat op de avond wat electronicgerichte tips gaf was ze blij verrast want dat had ze ook niet achter me gezocht. We startten vrij spontaan een behoorlijke technorave van twee uurtjes ofzo terwijl we met zn tweetjes door de keuken banjerden met de lichten uit. Echt hard, het klapte alle kanten op. Om daarna nog, het was toen echt 2 uur ’s nachts ofzo, het nog met elkaar te hebben over best heavy thema’s als onzekerheid, sociale angst en depressie. Toch apart hoeveel van mijn diepste gesprekken eigenlijk een muzikale omlijsting hebben gekregen. Die avond bracht mij Skee Mask, een artiest die ik al wel een beetje kende maar niet heel goed ofzo. Zij was groot fan en omdat we zeker qua chillmuziek echt wel oreveenkomen wilde ik de uitdaging wel aangaan. Die avond zou ie nog vaker voorbijkomen, wat een geweldig ijzige sound heeft ie neergezet vol kille breakbeats en verfijnde achtergrondklanken. Heel sober maar dat biedt weer ruimte om zelf kleur eraan te geven. Wat ga ik hier lekker op zeg. Wat gaan wij hier lekker op zeg. Compro, één van de beste electronicalbums van het afgelopen decennium. Je hoort het van mij. Je hoort het van ons. Nu je klep houden graag en doe maar luisteren. En dromen.

Ook kjoel en geschikt voor na de rave, kreeg deze getipt in de Plato door de meid die daar werkt trouwens: Gidge - Midra



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

avatar van 123poetertjes
DOODGEWOON. IK ROOK EN SPORT. Oké, ik rook niet hoor. Ik ga dit najaar wel een halve marathon doen dus sporten moet er binnenkort maar wel weer van komen x.
https://i.imgur.com/dftg2tD.png
37. Opgezwolle - Gebleven
Hiphopinjesmoel, 2006, Eigen Wereld, 2:52

HO
HO
HO
Overgangetje dit, of niet dan. Al is het in dit geval niet zo moeilijk. Waar je deze ook achter zet, hij kickt toch zoooo vet in hè. Alleen die eerste seconden al geven Gebleven een streepje voor op het resterende werk van Rickert, Stickert en Delickert. Nu ben je er dan natuurlijk nog niet want team Zwolle heeft me toch een paar briljantjes bijzitten. Eigenlijk heb ik pas vrij laat ontdekt wat voor meesterwerk Eigen Wereld wel niet is. Nummer voor nummer is raak, strak in de producties, teksten en holy fuck dat samplegebruik van baasje Delic. Van Ovide naar Nasty Nas, het komt allemaal voorbij en het past allemaal. Rappers hebben gelijk: dit ís een vette cd! En Gebleven is, met Sticks volop in je district en Rico die z’n muntjes omdraait voor m’n beugelflesje Grolsch en een doos vol pizzapuntjes, zo vet dat het streepje voor gewoon is gebleven. Phreako is technisch een behoorlijk vaardige MC, of zeg maar briljant. Het gaat hem zo natuurlijk af, versnellingen en alles. Steez is meer het strijdende type, niet echt een natuurlijke flow maar wel met een ijzeren wil. Gecombineerd klopt het gewoon en klapt de boel gewoon. Gewoon, want dat zijn ze gebleven, ze nergens heen jeweettoch. HO. HO. HO. Sampletje van Herman van Veen, duifjes en ja, de beatswitch nadat Sticks hangt met Kubus, ja die met één been in de techno, is wereldklasse. We mogen trots zijn op deze tjappies. En dat zijn we ook. Jordi blijft maar met lyrics strooien en inmiddels kan ik ze nog bijna allemaal thuisbrengen ook. De rest van PBH niet dus dat maakt het alleen maar leuk. Oh boy, we zijn nog Sticky Steez aan het bijkomen van die moshpits in de Ronda, doe normaal zeg dat kon echt niet. Ga veters strikken ofzo.

Ook kjoel: HEEL EIGEN FOKKING WERELD OF NIET DAN?



spotify:playlist:0PIr1UuaWHzV8ZEtyyWwVT

Dit topic is gesloten. Alleen moderators kunnen nog berichten plaatsen.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:43 uur

geplaatst: vandaag om 06:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.