menu

De Site / Gebruikers / Essentiële Albums Voor je Eigen Muzikale Reis

zoeken in:

avatar van herman
Erg vermakelijk om te lezen, ga zo voort.

avatar van Fathead
Ja, supertof tot nu toe!

avatar van Sandokan-veld
EttaJamesBrown schreef:
Heerlijk om te maken. En slecht ook.



avatar van aERodynamIC
Heaven 17

avatar van aerobag
Prachtig Etta, gaat zo door

avatar van Mjuman
Krijg spontaan met alle instrumenten die jeugdige mume'anen werd opgedrongen: niet alleen viool leek uitermate uncool, en voor accordeon gold hetzelfde. Totdat we kennis maakten met Janine Janssen en Mario Batkovic. Maar ook de basgitaar - zo kan ik vertellen - is meer een instrument voor 'nerds' op de achtergrond.

Zo kwamen we voorbij station Hoogezand-Sappemeer, gaat u verder met de trein, meester!

avatar van jordidj1
Front row seat hiero

avatar van EttaJamesBrown
3. We doen de jaren zeventig over.

Iets nieuws? Wie zei dat iets nieuws ook nieuw moet zijn? Ik in ieder geval niet.
We gaan nu eerst een koe in de kont kijken. Terug naar de jaren zeventig.
Met veel plezier luisterde ik in 1981-1984 naar Veronica’s Top 100 Allertijden. Daar kwamen exotische dingen voorbij zoals Nights in White Satin, School, Money, Riders on the Storm en Sebastian. Daar moest ik meer van weten. In 1986/1987 gooide ik het roer om en kocht nagenoeg daarom alleen maar (tweedehands) platen van Supertramp, Moody Blues, Marillion en Genesis. Bovenal raakte ik verslingerd aan Pink Floyd. Eerst The Wall en van daaruit steeds verder terug in de tijd. Monumentaal voor mij is daarbij:
https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/62.jpg

Wat een durf om een hele plaatkant te wijden aan een enkel liedje! Prachtig.

Het eindexamen in 1986 ging heel soepel. In de lange zomervakantie werkte ik voornamelijk bij de luierfabriek voor Libero’s en Libresses. Wat zullen die werklui mij een rare snuiter gevonden hebben met die oude meuk uit m’n Walkman terwijl ik de dozen luiers en maandverband zat te stapelen. Of ze zagen mij als een idioot die onvermijdelijk zijn einde zou vinden onder een van links komende heftruck. Dat is me gelukkig niet overkomen.

“Maybe I’m a beggar” blijf ik voor altijd associëren met die nachtdiensten van 1986. En die mooie debuutplaat van Supertramp, waar dit prachtige liedje opstaat, laat ook maar eens zien dat je je eigen smaak niet moet verwarren met de gemene deler van de rest van de wereld. Hoezo Crime of the Century veel beter?

Mijn intermezzo met symfo-rock heeft slechts een paar jaar geduurd. Met de aanschaf van “War of the Worlds” was de rek er wel een beetje uit. Het overdadige concert van Pink Floyd in De Kuip was een mooie afsluiting van die periode.

M’n eigen muzikale activiteiten verschoven nogmaals. In de lesstudio bij ons thuis repeteerde ook wekelijks de coverband van m’n vader. De drummer had permanent z’n reservedrumstel bij ons opgesteld. Regelmatig ging ik na schooltijd een partijtje drummen. Gewoon voor de fun met Sunday Bloody Sunday op de speakers. Zonder de vastigheid van U2 vond ik het maar lastig maathouden. (Zonder drumstel ook overigens, vindt mevrouw Etta. Maar zij was toen nog niet in beeld)

M’n studie algemene economie was in de nadagen van m’n symfoperiode al begonnen. Leuke materie die ik vanuit huis prima kon volgen. Het was echter tijd om uit te vliegen. Op naar de grote stad! Op naar de kleine clubzaaltjes. Jammergenoeg ook weg van de drumkit en keyboards. Een groot muzikant is met die beslissing verloren gegaan....not.

avatar van herman
Mooi verhaal weer. En inderdaad een prachtige plaat.

avatar van EttaJamesBrown
Ha, dank allemaal voor de positieve reacties. Ik ben nu 120 pagina’s historie aan het doorlezen om het been bij te trekken.

Ik heb nog geen letter op papier voor de volgende 7 bijdragen. Het wordt aanpoten om 1 per dag vol te houden. Zo, en nu deel 4 schrijven....

http://wendykoops.nl/media/2019/02/Vera-Groningen-e1550070414243-1200x675.jpg

avatar van Koenr
Voel je niet verplicht om 1 per dag te plaatsen, als je een dag of twee extra nodig hebt voor een stuk is dat ook prima. De laatste paar posters hebben zich ook niet aan dat schema gehouden.

Voor mij ook een iconische plaat/hoes, deze van PF, ik weet nog dat ik gefascineerd naar die koe op de hoes van mijn vader's LP zat te kijken. Ik wist ook niet wat ik hoorde toen ik de A-kant voor de eerste keer draaide als 15-jarige.

Heel erg leuke stukken tot nu toe!

avatar van aerobag
Precies Etta, het Groninger Forum is ook niet in één dag gebouwd

avatar van EttaJamesBrown
4. Kreet uit een kelderwoning

Had ik jullie een reis door mijn kamer beloofd? Dan gaan we nu naar m’n nieuwe kamer in die grote stad: Groningen. In een statig herenhuis aan de Hoge der Aa had ik een buitenkansje voor de kelderwoning. Een huis met een respectabele geschiedenis, waar de 20 studenten zonder al teveel gevoel voor die geschiedenis er een nette puinhoop van maakten. In de negentiende eeuw woonde er een bankier Mesdag met enkele zonen die behoorlijk konden schilderen. De Panorama kennen jullie wel:

https://nos.nl/data/image/2019/03/28/539975/2560x1440a.jpg

Het blijft een leuke gedachte dat ik zat te zwoegen in m’n economische boeken op dezelfde plek waar de kleine Taco en Hendrik Mesdag verstoppertje speelden. In 1990 was het anders: regelmatig stonden er tippelaarsters voor ons huis te onderhandelden met mannen van allerlei pluimage. Perfect om geconcentreerd bij te studeren.

——

In 1988 hoorde ik Orange Crush op de radio. Een game changer. Ik kocht daarop Green van R.E.M. De wereld van de gruizige gitaarmuziek openbaarde zich. Elke week schreef Wierd Duk een stukje in Het Dagblad van het Noorden over een naderend concert in VERA. Dat las ik altijd. Op 9 december 1989 trok ik mijn stoute schoenen aan en ging Mudhoney bekijken. Wat een takkeherrie! Ik vond het heerlijk. Met m’n huisgenoten gingen we daarna maandelijks naar een concert in die mythische VERA. In het kader van name dropping enkele fijne herinneringen: The Lemonheads, Dead Moon, Beasts of Bourbon, The Replacements, Magnapop, Pearl Jam, Green en The Red Devils. Ach, wat een tijden waren dat!
Het fijnst aan VERA is wellicht de Kelderbar. Onder originele 14e eeuwse gewelven kun je aan de bar hangen waar grootheden zoals Nick Cave ook speciaal voor langskomen (tijdens Let Love In tour). Een aanrader voor jullie allemaal.

Op andere plekken heb ik ook wel eens geschreven, maar Pearl Jam was legendarisch. “Ten” was net uit en het Pinkpop-optreden moest nog plaatsvinden. Na het concert kwamen wij de band midden in de nacht tegen in koffieshop De Zolder. De mannen dronken cola. Wij niet. Ik geloof dat de bandleden ons te dronken vonden om lang en diepzinnig mee in gesprek te gaan.

De band die in VERA de meeste indruk op mij heeft gemaakt is Tragically Hip. Ik heb ze daar tweemaal gezien. De eerste keer in november 1990 in een halflege zaal. Later nog verschillende keren in grotere zalen mogen bewonderen. Nu nooit meer: Een paar jaar geleden is de zanger Gordon Downie overleden. Door een hersentumor. Het is raar, maar het voelde net of een oom of goede vriend is overleden. Er is een indrukwekkende documentaire gemaakt over de laatste tour, waarbij iedereen wist dat Gordon snel zou overlijden. Zelfs president Trudeau komt in de kleedkamer langs om Gordon te bedanken voor zijn muziek en zijn rol om Canada op de muzikale kaart te zetten. Daarom voor nu:

https://www.musicmeter.nl/images/cover/4000/4280.jpg?cb=1572992346

Vera is nooit uit mijn oog verloren. Ik heb er nog vele helden in de afgelopen jaren gezien, zoals Mark Lanegan, Buffalo Tom en Teenage Fanclub. Het hoofdstuk “rammelrock” blijft in mijn leven doorlopen.

In m’n eigen keldertje hing ik de eerste VERA-posters op, draaide ik luid VPRO’s Villa65 en leerde ik braaf mijn tentamens. Voor het schrijven van mijn scriptie ging ik terug naar m’n oude huis. Met het zicht op de aardappelmeelfabriek had ik mijn gedachten elders. Bij Brazilië en de regenwouden. In 1993 had ik mijn verhaal af over de economische oorzaken en gevolgen van de ontbossing in de Amazone. Tijd voor nieuwe ontdekkingen en een nieuwe kamer.

avatar van aERodynamIC
Heerlijke verhalen (maar dan ook herkenbaar qua tijdsbeeld voor mij). Dat PJ verhaal heb je inderdaad al eens eerder verteld: geweldig!!!

avatar van vigil
The Hip live

avatar van EttaJamesBrown
5. Greppelverhalen en the birth of Etta

Nu komen we ergens. Weg uit Groningen, weg uit het leven van schoolbanken en abstracte economische theorieën. De militaire dienstplicht loopt in Nederland op haar laatste voeten en ik mag dat als beoogd sergeant actief meemaken. Straks een paar greppelverhalen daarover, nu eerst mijn hart openen voor de grootste zangeres ooit.

Ik was in 1993 al behoorlijk ver met m’n platencollectie. R.E.M. bracht me op the Velvet Underground, Oor deed hetzelfde met Tom Waits. The Doors had ik compleet, terwijl ik bij Jimi Hendrix en Led Zeppelin ook al redelijk begon op te schieten. En natuurlijk gitaarherrie van komende VERA-bandjes. En toch voelde het niet compleet en bevredigend. “Hoe zou het origineel zijn van Red Rooster?”, vroeg ik mij af. De live-versie van the Doors is ongeëvenaard, vond ik. Maar was dat wel zo? Bij Back Door man hetzelfde. The Red Devils deden Automatic en I’m Ready. Hoe zou het origineel van Muddy Waters zijn? Ik zou dat ontdekken en kocht een 4-cd box genaamd “Chess Blues”. Wat een snoeptrommel met prachtige ellende! Vanaf dat moment was Howlin’ Wolf een van mijn grote helden. Op die box stonden ook twee blues/soul-achtige liedjes van een voor mij onbekende Etta James. Een van de 2 liedjes is “I’d rather go blind”. Een messteek in m’n ziel. Niet lang daarna kocht ik:
https://www.musicmeter.nl/images/cover/145000/145555.jpg


Werkelijk ieder liedje is prachtig. De begeleiding is subtiel en op een charmante manier oubollig en toch tijdloos. De combinatie Soul/Blues had mij te pakken. Op basis van een tip in OOR en een hoge positie in de Moordlijst kocht ik:
https://www.musicmeter.nl/images/cover/18000/18000.jpg

Ook deze dubbelaar is zeldzaam mooi en heeft precies het authentieke gevoel dat ik op dat moment in de muziek zocht. Vanaf dat moment waren Etta James en James Brown vrienden voor het leven voor mij. Ik zal af en toe een kattebelletje plaatsen, zodat ze niet in vergetelheid raken.

Zo, met Etta James en James Brown in de achterzak naar de kazerne. Het land moet beschermd worden!

Als je geacht wordt (onder)officier te worden, ga je de eerste 10 dagen direct het bos in. In volstrekte isolatie ga je werken aan discipline en groepsgevoel, zodat je na die 10 dagen al onoverbrugbaar voor ligt op de gewone soldaten. Allemaal leuk en aardig, maar ik vond dat soldaatje spelen maar raar en eng. Op dag 3 of 4 was ik het groepshoofd. Om 7:30 moesten we op appel in afwachting van de luitenant. Die liet ons expres wachten.”It builds character” zullen ze denken. Ik bedacht mij dat ik een flinterdun boekje meegenomen had voor momenten dat ik genoeg zou hebben van dat soldaatje spelen en terug naar het oude leven wilde gaan. In m’n hoofd in ieder geval. Ik pakte “Kreet uit een Kelderwoning” van Maarten Biesheuvel uit m’n borstzak en begon midden in het bos voor te lezen aan 12 jongemannen die ik pas enkele dagen kende. Iedereen luisterde. Niet gek, want ze stonden opgelijnd en mochten geen kant op. De luitenant naderde en lachte voor het eerst in ons bijzijn.

In de maanden daarna was ik paraat in Garderen. Daar valt niet veel over te vertellen, behalve dat ik elke dag douchte met Etta James op m’n ghettoblastertje. Een fijne akoestiek in die gezamenlijke doucheruimtes. Het zou mij verbazen of een van die andere sergeanten ook fan van Etta geworden is. Ik heb eerder het idee dat ze geconcludeerd hebben dat ze met die rare snuiter “de oorlog niet zouden winnen”. Daar konden ze best weleens gelijk in hebben kunnen gehad. Om mijn tijd wat te doden deed ik een module Filosofie via de Open Universiteit. Was eens een keer wat anders dan geneuzel over geld en welvaart.

Vooruit, nog een greppelverhaal. We hadden een oefening in Drenthe in de buurt van Assen. Met een kleine groep soldaten liepen we in de nacht naar een onbekende plek. Mijn groepje soldaten bestond uit jonge koks. Joligheid in de nacht. De dienstplichtige sergeant (ik) was toch een softe langharige vriendelijke reus in hun ogen. Dat was ook zo. In het bos doemden ineens grote schotels op. Die kende ik: we waren bij Westerbork. Na een kwartiertje lopen herkende ik meer. De contouren van Kamp Westerbork werden zichtbaar. De groep was nog steeds jolig. Ik heb halt gehouden en de jongens laten opstellen.
Zo serieus mogelijk heb ik ze uitgelegd welk terrein we nu in de nacht zouden passeren. Dat respect en eerbied nu gewenst was, zeker met een Nederlands legeruniform aan. Ik geloof dat ze die nacht voor het eerst echt naar mij geluisterd hebben. Voor mij heeft het diepe indruk gemaakt toen wij muisstil en in het donker langs het monument van de spoorlijn liepen.

In april 1994 zwaaide ik af. In diezelfde week schoot Kurt Cobain zich door zijn hoofd. Einde van een tijdperk. Tijd voor een nieuwe.

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Wat een heerlijke verhalen EttaJamesBrown! Blijft fascineren die dienstplicht. Levert mooie verhalen op, maar het lijkt mij een zware bevalling als je er niet voor gemaakt bent.

avatar van zaaf
jezus hij heeft alwéér gedropt! ff lezen...

avatar van zaaf
EttaJamesBrown schreef:
Daar valt niet veel over te vertellen, behalve dat ik elke dag douchte met Etta James op m’n ghettoblastertje.
Ik heb een beeld.

avatar van Fathead
Een echte Groningse trenchpoet!

avatar van jordidj1
Etta met z’n ghettoblaster

Heerlijke verhalen!!

avatar van EttaJamesBrown
zaaf schreef:
jezus hij heeft alwéér gedropt! ff lezen...


Ja, ja, ik ben halverwege. Komend weekend ben ik er door. Met veel plezier heb de 120 pagina’s doorgelezen. Het knaagt een beetje dat jouw reis nog niet af is. Ergens in 2012/2013 is de jouwe halverwege gestrand. Ga je jouw reis na die van mij afmaken? Ik moet toch weten hoe/wanneer jij hip-hop ontdekt hebt. En de dokter bij jou de intolerantie voor Simple Minds vastgesteld heeft.

avatar van zaaf
er stond mij inderdaad vaag bij... 2012/2013 ging het mij niet te geweldig.
zal het teruglezen, als het inspireert, maak ik hem af of maak ik hem beter niet heel snel in ieder geval, want ook nu staat de energie suboptimaal...

jouw avonturen inspireren zeker wel!

avatar van EttaJamesBrown
6. Uit het leven van een nietsnut

Mijn lange haren had ik - vlak voordat ik uit dienst zou gaan - door mijn eigen Sergeant-Majoor in het bijzijn van het kader laten afknippen. Na 9 maanden zeuren vond ik dat hij daar wel recht op had. Dat ik met die actie een paar honderd gulden voor een goed doel had opgehaald en binnenkort sollicitaties wat representatiever kon ingaan, was mooie bijvangst. Andermaal was ik weer thuis met het uitzicht op de aardappelmeelfabriek.

En nu? In kort komt het hier op neer: ik zocht een baan en vond een vrouw. Bijna gelijktijdig daaraan stapte ik af van mijn tijdelijke dwaling dat elektronische muziek slecht is. Na “Arcadia - So Red the Rose” had ik geen nieuwe bliebjes-muziek meer gekocht. In 1994 veranderde dat fors. Op de radio hoorde ik “Sour Times” en was onder de indruk van de sfeer van dat liedje. Tegen al mijn principes van dat moment in kocht ik:
https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/55.jpg?cb=1566497682

Dummy liet mij horen dat mijn waanbeeld dat “electronische muziek niets voor mij was” op niets gestoeld was. Het andere beeld dat er geen “mevrouw Etta” voor mij rondliep kon ook op de schop. En laat nu Dummy een perfecte slaapkameralbum zijn. Echt een genietplaat. Ik koester Dummy en mevrouw Etta nog steeds. Met Dummy stond ook de weg open voor Massive Attack, Hoover, Chemical Brothers, Air, Moby en Royksopp.

En die betaalde baan dan? Nou dat viel tegen. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik iets leuks vond. Het gaf in ieder geval de ruimte om veel muziek te luisteren en mooie romans te lezen. En bij te klussen als schilder. Hoe vaak krijg je de kans om met mooi weer op de bouwsteiger te staan met te luide muziek aan de singel van Groningen? Zelfs 3FM wordt dan leuk.

Hoewel thuis nog steeds de keyboards en zo stonden, heb ik ze nagenoeg niet meer aangeraakt. Er was één instrument dat ik nog wel eens bespeelde. Dat was een antieke Harmonium. Je kan daar op spelen terwijl je met je voeten pompt en met je knieën het geluid voller maakt. Tom Waits zou er jaloers op zijn (niet mijn spel, wel het instrument).

Het is 1996. Tijd voor een andere kamer. Dit keer aan de overkant van het IJsselmeer. Dummy en mevrouw Etta gaan mee. Jullie ook?

avatar van EttaJamesBrown
Vandaag geen verhaaltje. Voor de jongeren onder ons een plaatje van zo’n traporgel (NB: geen stekker!) De onze was wat eenvoudiger -minder snijwerk- uitgevoerd.

https://cdn.nieuws.nl/media/sites/47/2019/04/03174654/harmonium.jpg

avatar van EttaJamesBrown
7. Stadse fratsen

Voor een Groninger is alles vanaf Utrecht gelijk aan De Randstad. Druk, vol en allemaal snelwegen die binnen twee afslagen weer met elkaar verbonden zijn. In alles anders dan Groningen. Daar had ik andermaal een wereldbeeld dat ik bij kon stellen. Ik kreeg een leuke baan in Hoorn en huurde een leuk flatje boven winkelcentrum Betje Wolffplein. Al snel had ik leuke vrienden en collega’s die echte West-Friezen waren. Horinezen die Amsterdam nog nooit van binnen hebben gezien. Soulmates in plattelandsdenken.

Ik heb in mijn Hoornse jaren niet veel nieuwe muziek ontdekt. Wel veel nieuwe plekken om naar live-muziek te luisteren. Ik ontdekte exotische festivals zoals Kippebillenstrandfeest in Wijdenes, Forever Young in Bovenkarspel, Dijkpop in Andijk en Singlesfestival in Edam. Overal dronk ik Amstel bier, dat is het enige wat in West-Friesland op het menu staat. Flexibel als ik ben kon ik met dat menu prima vooruit.

Het werk was zeer intensief. Overdag sprak ik met werkgevers in het MKB over pensioenregelingen en bedrijfsspaarregelingen. In de avonduren bezocht ik de werknemers thuis om hen te overtuigen met de afgesproken regelingen mee te doen. Dat betekende veel avondlijke ritjes kris-kras door Noord-Holland. Schagen? Been there. Twisk, Middenmeer, Medemblik, Zwaag, Alkmaar, Purmerend, Schoorl en Nibbixwoud? Done that! In m’n oude Mazda 323 trotseerde ik alle binnenwegen. De cassettespeler was m’n grootste vriend bij die ritjes. Er is een cassettebandje dat mij vele avonden heeft geholpen. Vooral op de terugreis van weer een vergeefse missie voor handtekeningen. Op de ene kant stond OK Computer. Daar hoef ik verder niets over te schrijven. De grootsheid is jullie bekend. Op de andere kant stond een album dat minstens zo indrukwekkend was. Het blijft voor mij een raadsel waarom zo weinig dat met mij eens zijn. There is no space and time:
https://www.musicmeter.nl/images/cover/16000/16830.jpg

Het is desolaat, weids, in your face, opzwepend en ongrijpbaar ineen. Soms bestaat een muzikale reis uit een tocht naar bekende oorden, naar thuiskomen. The Verve is de warme deken die thuis op je wacht als je van De Rijp zonder navigatie je koers naar je Betje zoekt.

Ik vond het heerlijk om die gesprekken met werkgevers en werknemers te voeren. Daarentegen had ik vanaf het begin moeite met het provisiemodel en de perverse prikkels die dat gaf. Het woord bestond toen nog niet, maar ik verkocht woekerpolissen. Weliswaar niet de ergste variant en veel winst werd er daarom niet gemaakt. Na een paar jaar had ik er genoeg van en ben op zoek gegaan naar werk dat beter paste bij mijn ethisch gevoel. En de wens begon te ontstaan om terug te gaan naar De Ommelanden van Groningen. Ik had net een dochtertje gekregen dat we graag op het Groningse land groot willen laten worden. Dus...Hey Ho, Let’s Go!

Ik ging dat flatje op Betje Wolffplein dus verlaten. Nu moeten jullie weten dat er een lelijk straatje liep vanuit Betje Wolffplein naar m’n kantoor aan de doorgaande weg naar Enkhuizen. Een straatje vol rijtjeshuizen met de gordijnen dicht en de armoede, werkloosheid en andere sociale problemen achter die gordijnen verstopt. Zo voelde dat althans als ik daar fietste. In maart 2001 verhuisde ik naar Groningen. Een maand later gaf Johan mij een blijvende herinnering aan Hoorn, De Kersenboogerd en dat lelijke straatje met de gordijnen dicht (waar Jacco woonde): Pergola.

avatar van GrafGantz
EttaJamesBrown schreef:
Op de andere kant stond een album dat minstens zo indrukwekkend was. Het blijft voor mij een raadsel waarom zo weinig dat met mij eens zijn.


Ik vind het vooral een album met 2 gezichten. De 4 singles zijn goed tot briljant, maar de albumtracks blijven daar, voor mij althans, mijlenver vandaan. Ook goed terug te zien bij het kopje met de favoriete tracks hier op MuMe, geen enkele non-album track wordt blijkbaar hoog gewaardeerd. Conclusie: goed genoeg om op cd in de collectie te hebben, maar komt bij mij toch niet verder dan 3,5*.

avatar van andré
EttaJamesBrown schreef:
Ik heb in mijn Hoornse jaren niet veel nieuwe muziek ontdekt. Wel veel nieuwe plekken om naar live-muziek te luisteren. Ik ontdekte exotische festivals zoals Kippebillenstrandfeest in Wijdenes, Forever Young in Bovenkarspel, Dijkpop in Andijk en Singlesfestival in Edam


Herkenbaar! Ik kom ook uit deze regio vandaan. Heb ook jaren in Hoorn gewoond. Ben je nooit in Swaf, de leukste kroeg van Hoorn, geweest?

avatar van EttaJamesBrown
Is de paus katholiek?

Gast
geplaatst: vandaag om 09:41 uur

geplaatst: vandaag om 09:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.