OOR 1981/24

cover: Joy Division

artikels: Psychedelic Furs / Rottepunks / Styx /
McLaughlin - Di Meola - De Lucia / Chrissie Hynde / Joy Division

Gil Scott-Heron - Reflections (1981)



Het meest radicale politieke gedicht op deze plaat is ongetwijfeld een 12 minuten durende scherpe aanval op het Amerikaanse denken. De VS wordt als een B-film geportretteerd, waarin de onverzettelijke blanke held Amerika steevast van de ondergang redt. Engagement en gezellige muziek gaan meestal niet hand in hand. Reflections vormt daar een plezierige uitzondering op.

Roberto Palombit ****

Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality (1981)



OMD blijkt thans ook onder de invloedsferen van Joy Division terecht gekomen. De formulewijziging wordt evenwel niet consequent doorgetrokken. Daarvoor zijn de nummers niet sterk of opwindend genoeg. Of je voegt je bij het legioen navelstaarders, of je danst je frustraties weg op elektronische muziek. OMD doet allebei, waardoor een te verbrokkeld muzikaal beeld ontstaat.

Harry van Nieuwenhoven ***

The Jacksons - Live (1981)



De laatste twee elpees steunden stevig op uitgekiende platenstudiotechnieken. Het is interessant om even te checken of The Jacksons de nummers ook op het toneel waar weten te maken. Sterker nog, puntig begeleid door een compacte band voegen The Jacksons aan die gemodelleerde nummers in levende lijve een portie dynamiek toe, die een live-registratie volledig rechtvaardigt.

Harry van Nieuwenhoven ****

The Nits - Work (1981)



The Nits maken op berekende wijze gecultiveerde pop met slimme teksten en een intelligente begeleiding. In vergelijking met het verleden neigt de precisiepop op Work iets meer naar de rock en worden niet-alledaagse instrumenten als de klarinet en de hobo ingezet. De progressie in de muziek is te gering om Work de uiteindelijke artistieke topprestatie te laten zijn. Zo blijft het een "leuke" groep.

Harry van Nieuwenhoven ****

Rod Stewart - Tonight I'm Yours (1981)



Tonight I'm Yours is de zoveelste elpee van een artiest die zijn gebrek aan nieuwe ideeën op slimme wijze verbergt door zijn muziek louter tot entertainment te verheffen. En entertainment is één van de essenties van rock and roll, een element dat de muziek van veel moderne groepen moet ontberen en vandaar dat Stewart nog steeds zo populair is.

Harry van Nieuwenhoven ***

Japan - Tin Drum (1981)



Op Tin Drum is geen enkele normale vierkwarts terug te vinden, de fretloze bas hist en gromt als een boskat, de synths zijn meer dan atmosferisch en over dat onwezenlijke, geheimzinnige decor klinkt breekbaar als een nachtvlinder de romantische stem van David Sylvian. Even fijnzinnig als de tref-zekere penseelstreek van een Oosters aquarel. Ze zijn iedereen, inclusief zichzelf, weer een stap voor.

Alfred Bos ****

New Order - Movement (1981)



Naar mijn idee probeert New Order op deze plaat in het reine te komen met haar dramatische verleden. De titels van de nummers zijn veelzeggend. Het is een erg mooie plaat geworden, een typische Hannett-productie. Een plaat die een diepgaandere bespreking verdient. Een plaat die haar geheimen pas na zeer vaak draaien stukje voor beetje prijs zal geven. Een indrukwekkend debuut.

Bert van de Kamp ****

Buggles - Adventures in Modern Recording (1981)



Nog immer overheerst de elektronica, maar de toon is veranderd. Geen kijk-mij-eens-slim-bezig-zijn handigheidjes, maar breed aangezette, inderdaad symfonische klanken. Hoewel verschillende stukken knap pretentieus zijn opgezet, slaat de balans nergens door naar overdaad. Yes is definitief dood, de Buggles zijn weer opgestaan en trekken de lijn op hun eigen wijze door.

Alfred Bos ****

Frank Zappa - Shut Up 'N' Play Yer Guitar (1981)



Eindelijk zijn ze er, de drie lang aangekondigde gitaarplaten van Zappa. Dat deze elpees voor de normale koper niet revelant waren, wisten we al, maar door de tweederangs herhalingsoefeningen is hij zelfs voor de hardcore fan en gitaartifosi overbodig. Ik kan deze Shut Up-elpees alleen maar zien als een dure therapie voor Zappa's minderwaardigheidscomplex als gitarist.

Roberto Palombit *

The Teardrop Explodes - Wilder (1981)



Cope heeft een aangrijpende plaat gemaakt en zeker aan sympathie gewonnen, maar in de maalstroom van innerlijke worsteling, raakt helaas ook de muzikale eenheid versplinterd. De songs klinken krampachtig en futloos, verkeerd gekanaliseerde agressie tegenover een wanhopig zoeken naar sfeer en melodie. Vol emotie, dat wel, maar uiteindelijk alleen voor Cope van werkelijk belang.

Swie Tio ***

Depeche Mode - Speak & Spell (1981)



Depeche Modes ouders heten The Monkees, die van Soft Cell The Supremes: daarin verschillen ze, bubblegum en soul, maar hun grote liefde delen ze: de klassieke popsong. Drie minuten plezier en dans, een besmettelijke melodie en een ijzersterk refrein. Een beperkt genre, maar ze steken er al hun talent en enthousiasme in. Ze weten de val van de oppervlakkigheid te ontlopen ... wordt vervolgd

Swie Tio ****

Soft Cell - Non-Stop Erotic Cabaret (1981)



het vervolg ... door een cynische en relativerende kijk. Daarmee blijft hun consumptie-pop jarenlang houdbaar en smakelijk, iets waar je vandaag apetrots op mag zijn. Het gevaar van meer willen, de hele wereld op de schouders nemen en daar niet toe in staat zijn, is natuurlijk niet denkbeeldig (zie OMD), maar voorlopig verkeren deze jongens nog in een uitstekende gezondheid.

Swie Tio ****

AC/DC - For Those About to Rock We Salute You (1981)



Het is een beetje wrang, maar na de dood van zanger Bon Scott is AC/DC over heel de wereld gigantisch doorgebroken. Het meest opvallend aan de plaat zijn de nogal zacht gemixte vocalen, de nadruk op songs en de beslist kleinere hoeveelheid gitaarsolo's. Een lichte koerswijziging dus, zonder dat de liefhebbers van het keiharde werk teleurgesteld zullen zijn. The continuing story of AC/DC.

Kees Baars ****

Oeps 1981 is alweer bijna voorbij, wel een mooi jaar hoor.

Prince Charming (1981) - 2.5* - een terechte recensie. Toch opmerkelijk dat hun grootste 2 hits op dit album terug te vinden zijn. Kings of the Wild Frontier (1980) was een stuk opzwepender en regelrecht een sensatie. Vooral Antmusic en KOTWF belanden nog weleens op de draaitafel.

Die recensie over het album van Frank Zappa vergelijkende met het gemiddelde hier op MuMe ben ik toch benieuwd of Roberto Palombit een groot Zappafan is

Best wel, maar ook niet de aller grootste fan.

http://www.muzieklijstjes.nl/PalombitR.htm

OOR 1981/25&26

cover: alarm nummer

artikels: UB40 / 1984 / Joan Armatrading / Berlijn / Radio Thuisland / Hans Dulfer /
John Lennon / fascisme / Polen / NATO (Nieuw Aangekomen Troepen Overzicht / Felix Meurders
/ Texas 1981 / Ken Kessey . Protest / Zwitserland / Steve Miller / Atoom-Fuif

DE LIJSTJES van de recensenten die we in dit topic aan het werk zagen

01. The Clash - Sandinista!
02. Public Image Ltd. - The Flowers of Romance
03. Akiko Yano - Gohan Ga Dakita Yo
04. The Police - Ghost in the Machine
05. Black Uhuru - Red
Fer Abrahams

01. David Thomas & The Pedestrians - The Sound of the Sand & Other Songs of the Pedestrians
02. Heaven 17 - Penthouse and Pavement
03. Bruce Cockburn - Inner City Front
04. Grace Jones - Nightclubbing
05. Art Garfunkel - Scissors Cut
Jan-Maarten de Winter

01. David Thomas & The Pedestrians - The Sound of the Sand & Other Songs of the Pedestrians
02. Joan Armatrading - Walk under Ladders
03. Mink DeVille - Coup de Grace
04. Was (Not Was) - Was (Not Was)
05. U2 - October
Harry van Nieuwenhoven

01. This Heat - Deceit
02. David Thomas & The Pedestrians - The Sound of the Sand & Other Songs of the Pedestrians
03. Black Uhuru - Red
04. Public Image Ltd. - The Flowers of Romance
05. Peter Hammill - Sitting Targets
Bert van de Kamp

01. Steve Winwood - Arc of a Diver
02. The Human League - Dare!
03. Basement 5 - 1965-1980
04. Grace Jones - Nightclubbing
05. Prince - Controversy
Bram van Splunteren

01. Scars - Author! Author!
02. The Undertones - Positive Touch
03. Au Pairs - Playing with a Different Sex
04. U2 - October
05. Modern Eon - Fiction Tales
Swie Tio

01. Der Plan - Normalette Surprise
02. The Sound - From the Lion's Mouth
03. The Comsat Angels - Sleep No More
04. U2 - October
05. Echo & The Bunnymen - Heaven up There
Alfred Bos

01. King Crimson - Discipline
02. Split Enz - Waiata
03. Phil Collins - Face Value
04. Steve Winwood - Arc of a Diver
05. Frank Zappa - You Are What You Is
Roberto Palombit

01. Steve Winwood - Arc of a Diver
02. Marianne Faithful - Dangerous Acquaintances
03. New Musik - Anywhere
04. Kid Creole & The Coconuts - Fresh Fruit in Foreign Places
05. Grace Jones - Nightclubbing
Jan Libbenga

01. Mink DeVille - Coup de Grace
02. Terry Allen & The Panhandle Mystery band - Smokin' the Dummy
03. Tom Petty & The Heartbreakers - Hard Promises
04. The Undertones - Positive Touch
05. U2 - October
Geert Henderickx

01. Y&T - Earthshaker
02. Black Sabbath - Mob Rules
03. Rush - Moving Pictures
04. Blue Oyster Cult - Fire of Unknown Origin
05. AC/DC - For Those about to Rock
Kees Baars

01. Grace Jones - Nightclubbing
02. Cabaret Voltaire - Red Mecca
03. Joy Division - Still
04. Heaven 17 - Penthouse and Pavement
05. Black Uhuru - Red
Paul Evers

01. Bunny Wailer - Rock 'n Groove
02. Black Uhuru - Red
03. U2 - October
04. Various Artists - Mutant Disco
05. Grace Jones - Nightclubbing
Pieter Franssen

01. David Thomas & The Pedestrians - The Sound of the Sand & Other Songs of the Pedestrians
02. The Cramps - Psychedelic Jungle
03. Mink DeVille - Coup de Grace
04. Snakefinger - Greener Postures
05. The Clash - Sandinista!
Herman van der Horst

Ik tel toch opvallend veel albums die in dit topic het overzicht niet haalden
omwille van hun makke prestatie op onze MusicMeter site 33 jaar later.

Tijd voor jullie lijstjes!

Je zou het niet verwachten, maar U2 werd bij Oor plaat vh jaar.

Opmerkelijk, het album van David Thomas & The Pedestrians staat in vele lijstjes maar ik heb er nooit van gehoord (en op MuMe heeft dit album amper 16 stemmen).

Album Top 5 1981

01. Black Uhuru - Red
02. T.C. Matic - T.C. Matic
03. The Cure - Faith
04. U2 - October
05. Fischer-Z - Red Skies over Paradise

Dit is mijn top-20 van 1981 (iets minder sterk jaar dan 1980 maar die was dan ook prima):

1. Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality 5*
2. U2 - October 4,5*
3. Echo & The Bunnymen - Heaven Up Here
4. Kraftwerk - Computer World
5. ABBA - The Visitors
6. The Rolling Stones - Tattoo You
7. The Cure - Faith
8. Camel - Nude
9. Mink DeVille - Coup de Grace
10. Simple Minds - Sons and Fascination

11. Doe Maar - Skunk
12. Willem Vermandere - Lat Mie Maar Lopen
13. T.C. Matic - T.C. Matic
14. Grace Jones - Nightclubbing 4*
15. The Human League - Dare!
16. The Pretenders - Pretenders II
17. Electric Light Orchestra - Time
18. Phil Collins - Face Value
19. The Police - Ghost in the Machine
20. Jon & Vangelis - The Friends of Mr. Cairo

49 albums heb ik inmiddels beluisterd, enkele (zoals The Sound die ik maar niet kan vinden) ontbreken nog.

Mijn alfabetische 20 van 1981.

ABBA - The Visitors
Duran Duran - Duran Duran
Echo & The Bunnymen - Heaven Up Here
Fischer-Z - Red Skies over Paradise
Joan Armatrading - Walk under Ladders
Kim Wilde - Kim Wilde
Kraftwerk - Computer World
New Order - Movement
Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality
Siouxsie & The Banshees - JuJu
Soft Cell - Non Stop Erotic Cabaret
Split Enz - Waiata
TC Matic - TC Matic
The Comsat Angels - Sleep No More
The Cure - Faith
The J. Geils Band - Freeze Frame
The Human League - Dare!
The Nits - Work
The Sound - From the Lion's Mouth
The Stranglers - The Meninblack

Geweldig jaar, 1981 ! 20 albums geselecteerd deze keer.

Zoiets dan maar :

01. Wipers - Youth of America
02. New Order - Movement
03. The Gun Club - Fire of Love
04. Brian Eno & David Byrne - My Life in the Bush of Ghosts
05. Simple Minds - Sister Feelings Call
06. Clock DVA - Thirst
07. Section 25 - Always Now
08. The Cure - Faith
09. Cabaret Voltaire - Red Mecca
10. Medium Medium - The Glitterhouse
11. T.C. Matic - T.C. Matic
12. Comsat Angels - Sleep No More
13. The Sound - From The Lions Mouth
14. Grace Jones - Nightclubbing
15. Rush - Moving Pictures
16. U2 - October
17. Simple Minds - Sons and Fascination
18. Echo & the Bunnymen - Heaven Up Here
19. Fischer-Z - Going Deaf For A Living
20. The Cramps - Psychedelic Jungle

01. Iron Maiden Killers
02. Rush - Moving Pictures
03. Black Sabbath - Mob Rules
04. Journey - Escape
05. Ozzy Osbourne - Diary Of A Madman
06. Echo & The Bunnymen - Heaven Up Here
07. U2 -October
08. New Order - Movement
09. Def Leppard - High 'N' Dry
10. The Cure Faith

11. Joy Division - Still
12. Y&T - Earthshaker
13. Prince - Controversy
14. Motörhead - No Sleep 'Til Hammersmith
15. Frank Zappa - You Are What You Is
16. Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality
17. Toto - Turn Back
18. Van Halen - Fair Warning
19. Depeche Mode - Speak & Spell
20. Judas Priest - Point Of Entry

1 Echo & The Bunnymen - Heaven Up Here
2. Au Pairs – Playing with a different sex
3. U2 – October
4. The Cure - Faith
5. This Heat – Deceit
6 The Sound - From the Lion's Mouth
7. The Comsat Angels - Sleep No More
8. The Birthday Party - Prayers on Fire
9. Siouxsie and the Banshees - Juju1
10. Scars - Author! Author!
11. Simple Minds - Sons and Fascination
12. King Crimson - Discipline
13. Japan - Tin Drum
14 The Cramps - Psychedelic Jungle
15. Modern Eon - Fiction Tales
16. David Thomas & The Pedestrians - The Sound of the Sand & Other Songs of the Pedestrians
17. Black Uhuru – Red
18. Peter Hammill – Siting Targets
19. Modern Eon – Fiction Tales
20. King Crimson - Discipline

1. Kraftwerk - Computer World (1981)
2. Brian Eno & David Byrne - My Life in the Bush of Ghosts (1981)
3. Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality (1981)
4. The Sound - From the Lions Mouth (1981)
5. The Human League - Dare! (1981)
6. Grauzone - Grauzone (1981)
7. The Comsat Angels - Sleep No More (1981)
8. The Cure - Faith (1981)
9. Scars - Author! Author! (1981)
10. U2 - October (1981)

11. Jerry Harrison - The Red and the Black (1981)
12. The Police - Ghost in the Machine (1981)
13. Buggles - Adventures in Modern Recording (1981)
14. Public Image Ltd. - Flowers of Romance (1981)
15. New Order - Movement (1981)
16. Grace Jones - Nightclubbing (1981)
17. Japan - Tin Drum (1981)
18. Glenn Branca - The Ascension (1981)
19. Opposition - Breaking the Silence (1981)
20. Deutsch Amerikanische Freundschaft - Alles Ist Gut (1981)

Bedoel je nu gewoon Architecture & Morality of is dit een andere release?

Een mysterieus collector's item, waarvan maar één exemplaar bestaat ... in mijn dromen.



Foutje rechtgezet.

1. The Human League - Dare! (1981)
2. Heaven 17 - Penthouse and Pavement (1981)
3. Prince - Controversy (1981)
4. Scars - Author! Author! (1981)
5. Yello - Claro Que Si (1981)
6. Simple Minds - Sons and Fascination (1981)
7. Kraftwerk - Computer World (1981)
8. Duran Duran - Duran Duran (1981)
9. New Order - Movement (1981)
10. Level 42 - Level 42 (1981)

11. Black Uhuru - Red (1981)
12. The Rolling Stones - Tattoo You (1981)
13. Wah! - Nah = Poo - The Art of Bluff (1981)
14. Grace Jones - Nightclubbing (1981)
15. The Sound - From the Lions Mouth (1981)
16. UB40 - Present Arms (1981)
17. Depeche Mode - Speak & Spell (1981)
18. Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality (1981)
19. Brian Eno & David Byrne - My Life in the Bush of Ghosts (1981)
20. Echo & The Bunnymen - Heaven Up Here (1981)

Ik houd het bij 10. Heb 35 albums bestemd zie ik. Met de besprekingen van 4 en 6 was ik het dan ook wel oneens.

1. Kraftwerk - Computer World (1981)
2. New Order - Movement (1981)
3. The Human League - Dare! (1981)
4. The Cure - Faith (1981)
5. Scars - Author! Author! (1981)
6. Orchestral Manoeuvres in the Dark - Architecture & Morality (1981)
7. Brian Eno & David Byrne - My Life in the Bush of Ghosts (1981)
8. The Sound - From the Lions Mouth (1981)
9. Zounds - The Curse of Zounds! (1981)
10. Felt - Crumbling the Antiseptic Beauty (1981)

Ik was het uiteraard ook oneens met de bespreking van OMDs A&M.
Het valt me op dat anno 1980 en 1981 synthpop in OOR nog gelijk moet staan
aan onbezorgde dansmuziek (lees ook wat geschreven werd over Depeche Mode en Soft Cell).

Dat synthpop ook emoties kan aanboren, een zekere melancholie of sacrale uitstraling
kon hebben (precies daar waar OMD in uitblonk) stuit op twijfel of onbegrip, al is een Paul Evers
bijvoorbeeld niet te beroerd om toe te geven dat het album van Heaven 17 een zekere diepgang bezit.

Dat wil eigenlijk zelfs zeggen dat het koude, berekende, louter op de dansvloer afgestemde karakter
van de synthpop deels een cliché was dat door de pers in stand werd gehouden: want zo hoorde het.

Een benieuwd of daar in 1982 kentering in komt.

Enola Gay schetst perfect de ambiguïteit waarmee OMD heel haar carrière
zal af te rekenen krijgen: dansen op de bom. Plezier en doem in drie minuten.

Toen de groep in 2007 tijdens haar comeback tour eerst het integrale A&M album bracht
en daarna doorging met een overzichtje van de grootste hits, markeerde zanger Andy McCluskey
beide helften van de avond, niet zonder enige zelfspot als volgt:

enough intellectual weirdness, now it's time for the brainless dancepop ...

Ook opvallend: hoeveel platen die wij vandaag klassiekers noemen,
pas aan het eind van 1981 in de besprekingen zijn terug te vinden.

Alsof er halverwege het jaar een soort kantelmoment was,
waarna de muziek die wij vandaag classic 80s noemen zijn definitieve vorm kreeg.

Net als Dazz - in alfabetische volgorde; geen onderlinge waardering verder, omdat deze selectie al voor genoeg hoofdpijn zorgde. Prima jaar!

A Certain Ratio - To Each …
Deutsch-Amerikanische Freundschaft - Alles Ist Gut
The Durutti Column - LC
Echo & The Bunnymen - Heaven up Here
Brian Eno - David Byrne - My Life in the Bush of Ghosts - eerste versie
Flue - One and a Half
Heaven Seventeen - Penthouse and Pavement
Japan - Tin Drum
Josef K - The Only Fun in Town
Medium Medium - The Glitterhouse
Modern Eon - Fiction Tales
New Order - Monument
The Scars - Author! Author!
Simple Minds - Sons and Fascination/Sister Feelings Call *
Siouxsie and the Banshees - Juju
The Sound - From the Lions Mouth
TV21 - A Thin Red line
U2 - October
Wah! - Wah - Nah = Poo, The Art of Bluff
Was (Not Was) - Was (Not Was)

* verschenen destijds tezamen (in een package deal)

@Dazz: toch schuilt er wel iets in, in wat de recensent aanstipt: die tweespalt. Dat was echter niet de reden dat het album mijn lijstje niet haalde; dat deden de tweede van CSA en het debuut van The Pretenders en Magazine (Magic Murder etc) evenmin; er was genoeg kwaliteit dit jaar.

Doe je goed, we hebben 7 albums overlap in de top 10. Van de overige 3 heb ik er nog eentje op plek 15 (New Order) en eentje viel er heel nipt buiten de top 20 (Zounds). Met andere woorden, ik zal dat album van Felt eens proberen .

OOR 1982/01

cover: Thomas Dolby

artikels: Elvis Presley / The Sound / TC Matic / Jim Carroll / Camel /
Terry Allen - Butch Hancock / Barrelhouse / Bauhaus / Thomas Dolby

The Associates - Fourth Drawer Down (1981)



Fourth Drawer Down is erg brokkelig van karakter geworden. Er staan hoogtepunten op, maar ook mindere songs, waarin ideeën te weinig vorm hebben gekregen. Toch is het zeer terecht dat deze plaat er is. Hun benadering van songs is heel subtiel. Er wordt met geluid, melodie en structuur gespeeld dat het een lieve lust is, terwijl altijd het drama, de beeldende kracht, centraal staat.

Paul Evers ***

Yello - Claro Que Si (1981)



Het trio gaat niet gebukt onder de loodzware ernst van zovele elektronische collega's. De toon is speels en de teksten grappig. Avant-garde of niet, het blijven songs en dat is de kracht van Yello. Claro Que Si is in zijn soort een uitschieter, een sterke plaat die ondanks zijn freaky karakter gemakkelijk toegankelijk is en derhalve ook buiten het incrowd-kringetje gehoord moet worden.

Alfred Bos ****

The Stranglers - La Folie (1981)



Krachteloze deuntjes, beschaafd geluid, een hupse tango, een zwoel walsje, fletse rok en nergens roll. The Stranglers zijn dood en daar zijn ze zelf echt schuldig aan. Mijn God, wat genant, deze La Folie, zeker na het verrassingspakket The Meninblack waarop het viertal werkelijk tot bezinning leek te zijn gekomen. Wat nu nog rest, zoals zo vaak, is de dansvloer. En daarna: de vergetelheid ...

Swie Tio * (die de hitkansen van Golden Brown niet opmerkte)

Fad Gadget - Incontinent (1981)



Het is een plaat vol bruuske contrasten. In Gadgets vlotte maar nergens oppervlakkige synthpop mag de ritmebox het tempo en een minimum aan accenten aangeven. Nog een contrast en tevens het enige kwalijke: kant 1 is vlekkeloos, kant 2 bevat geen hoogtepunten. Incontinent is geen onberispelijk product, maar het is de vraag of je het altijd in de kwantiteit van de goede nummers moet zoeken.

Rogier van Bakel ***

T.C. Matic - T.C. Matic (1981)



Een elpee die de reputatie van het Vlaamse gezelschap dubbel en dwars rechtvaardigt. White Rhythm noemen ze hun muziek zelf en dat lijkt me de enige juiste omschrijving: razende grootstadsmuziek, energiek, gedreven en explosief, akelig scherp en bloednerveus, gestookt op een verbeten funkritme. Muziek die er geen doekje om windt, krachtig is maar nooit lomp, brutaal als een hond met jongen.

Swie Tio *****

Liaisons Dangereuses - Liaisons Dangereuses (1981)



Een debuutelpee die afgezien van de kunstgreep van Franse en Spaanse teksten een regelrechte kopie van DAF is. Dezelfde mechanische synth-beat, dezelfde tekstkreetjes, staccato de microfoon ingeslingerd. Toch zijn er verschillen: het slagwerk is elektronisch, incidenteel is er een vervreem-dende sax en verschillende nummers gaan mank aan structuur waar DAF rücksitchslos voortstampt.

Alfred Bos ***

David Byrne - The Catherine Wheel (1981)



David Byrne loopt al geruime tijd met ideeën rond voor een solo-plaat, wanneer hij door choreografe Twyla Tharp wordt benadert om de muziek voor haar ballet The Catherine Wheel te verzorgen. Het is hem echter niet helemaal gelukt om alle losse segmenten tot een net zo eenduidig, krachtig of opzienbarend geheel om te smeden als de twee voorlaatste Talking Heads-elpees.

Herman van der Horst ***

ABBA - The Visitors (1981)



De elpees Voulez-Vous en Super Trouper waren familie-elpees die totaal niet aan mij waren besteed. Met The Visitors heeft ABBA gelukkig weer een elpee afgeleverd die iets meer venijn heeft, met name kant 1 is beslist niet meer voor alle leeftijden. Opvallend is daarbij dat de drums flink naar voren zijn gemixt. Alleen het laatste nummer heb ik er voor mijn oma afgeknipt. De rest is absolute topklasse.

Roberto Palombit ****

Op zoek naar ...

Ik kan maar moeilijk geloven dat deze drie albums die eind 1980 verschenen
door OOR over het hoofd gezien zouden zijn. En toch ... ik vind de recensies nergens terug.

ABBA - Super Trouper (1980)
Adam and the Ants - Kings of the Wild Frontier (1980)
REO Speedwagon - Hi Infidelity (1980)

Omdat ze in dezelfde periode verschenen, zou je haast denken dat ze in hetzelfde nummer
hadden moeten staan. En toch kan ik me vaag herinneren dat ik ze ooit gezien heb.

Iemand die licht kan werpen op deze zaak?

Het lijkt er op dat Abba niet besproken is of wel maar in een andere vorm.
http://www.muzieklijstjes.nl/register/main/lijst.php?lijst=1143

Op 124 dat album met klik verwijzingen naar recensie's , geen Oor.

Okee, dus toch geen recensie.

Wat men soms wel deed was een recensie in een artikel verwerken
als het dezelfde journalist betrof en beide bijdrages in hetzelfde nummer verschenen.

Zo is er in OOR 1981/4 een artikel over Adam Ant dat weliswaar eerder het fenomeen
dat het album beschrijft (geeft wel een overzicht van zijn discografie tot dusver) en ik speelde
met het idee om bij wijze van volledigheid daar een recensie-quote uit te puren.

Maar nu ik dus merk dat ook ABBA en REO Speedwagon ontbreken, ben ik toch verbaasd.
Dat waren toch twee releases die je moeilijk kon negeren, dacht ik. Een beetje jammer toch.
Temeer daar het eerste nummer van 1981 een opvallend korte elpee-oase heeft.

Nu even een paar berichten terugkeren naar het eerste nummer van 1982.

Kees Baars was wel een redelijke fan van Reo Speedwagen.
Harrie van Nieuwenhoven heeft eens een Abba recensie geschreven als zijnde Henriette van Niewenhoven (nichtje van).
Ik weet niet meer welk album, heb mijn oude oren niet meer

Ik begrijp dat jij tegenwoordig meer doet aan "voelen" - of heb je nieuwe oren laten zetten bij Robert Schoemaker - al dacht ik dat die alleen lippen en tieten deed. Zou trouwens wel een oplossing geweest zijn voor Vincent.

Gek he niemand die de goedheid had om Paul Evers te vertellen dat die Fourth Drawer Down (Associates) eigenlijk een compilatiealbum (van singles) is. Dat was imo ook een opvallend verschil tussen NME en OOR destijds: NME deed heel veel singles en verzamelcassettes en OOR liet dat gewoon zitten. Singles waren in de UK altijd heel belangrijk en daar werd veel werk van gemaakt.

Fourth Drawer Down is, als de verzameling '81-singles (plus een bewerking van de b-kant van hun allereerste single), dan ook erg brokkelig van karakter geworden. (Paul Evers)

De volledige zin, die ik inkortte voor dit topic.

Ik probeer het verschil te begrijpen tussen een regulier album uit 1981
waarvan dan singles worden getrokken en een verzameling van in 1981 uitgebrachte singles.
Het enige verschil dat ik kan aanstippen is dat in het tweede geval de nummers deel uitmaken
van eenzelfde opnamesessie. Maar het blijven in beide gevallen songs uit dezelfde periode.

Zoiets, Hubert van Hooff had een single rubriek )met sterren'.