Heerlijke cd.
Wel weer veel van hetzelfde: standaard repeterend riedeltje, de donkere stem van Mark Burgess en daar om/door/over heen allemaal heerlijke gitaartapijtjes. Bijzonder vind ik dat er dus in geen enkel nummer een echte gitaarsolo zit terwijl de gitaren toch erg prominent aanwezig zijn.
Beste nummers voor mij "Tremble" en "Shadow of the Star. "Happy" is een vreemd tussen "Doors"-je.
Deze plaat maakt de herfst wat aangenamer, hopelijk komt BSL ook nog even langs in Nederland om alles live te spelen.

Dan was jij het dus die voor me stond in het Paard en de beleving van sommige nummers en gitaargeluid opving en verorberde voordat ik het kon ontvangen .
Ook ik stond links vooraan en ik verwacht niet dat mensen die moeite voor een kaartje doen en dus Editors fan zijn bij een concert negatief gaan reageren op nieuwe nummers....
De cd was twee weken geleden al illegaal te downloaden vandaar dat sommige aanwezigen (ook ik) de nummers al kenden en dus konden luisteren hoe ze live zouden klinken te opzichte van de cd.
En dan vielen mij "Ocean of Night" en "Life is a Fear" flink tegen, de overige nummers waren live goed.
In november in de HMH een nieuwe stem ronde.

Keek erg uit naar een nieuwe ILT maar met voorloper "The Truth" werden de (mijn) verwachtingen al naar beneden bijgesteld. De monotone (praat) zang in combinatie met het kille industriële geluid is niet echt mijn ding. Helaas begint deze cd met meer van dit soort nummers. Vanaf "Prism" hoor ik weer de ILT zoals ik ze ken om vervolgens steeds beter te worden met uiteindelijk "New Geography" als hoogtepunt.

Mijn 1e kennismaking met Slowdive was pas in 2017 met het uitkomen van “Slowdive”. Heel het oude repoirtore ingedoken en samen met het fenomenale concert op YT (Live at the Garage Londen 2017) werd Slowdive een favoriet van mij.

Was dus ook erg benieuwd naar deze nieuwe CD. De eerder uitgebrachte nummers beloofde al veel goeds maar nu als geheel is het betoverend mooi.
De donkere kant van The Cure is dichtbij (“prayer remembered” en “andalucia plays”) maar de synthesizer toevoegingen in “shanty” en “chained to a cloud” geven genoeg lucht.
Voor mij zijn het vooral de Shoegaze gitaar dekentjes die in elk nummer opduiken die dit een prachtig album maken.

Eigenlijk is deze cd iets te vroeg uitgekomen want het is voor mij de ideale soundtrack om de herfst en winter mee door te komen, nu met 30 graden buiten komt hij net niet helemaal tot zijn recht.

Voor mij nu al de beste cd van dit jaar, alleen een nieuwe (donkere) cd van The Cure zou misschien een concurrent kunnen worden.

Eerste cd met de nieuwe gitarist, ben benieuwd.
Ik hoop dat "Keep Me Close" het rustigste nummer van het album is en deze nieuwe cd niet in het verlengde van de vorige ("Promises") ligt.

De nieuwe super deluxe uitgave van Urban Hymns is werkelijk prachtig.
Het reguliere album is al een meesterwerk maar op deze 5 cd uitgave staan ook wat extra pareltjes.
De B sides met wat demo's warenover het algemeen al bekend maar geven weer een goed beeld van de ontwikkeling van The Verve vanaf "Storm in Heaven" tot "Urban Hymns" .
Het concert in Haigh Hall uit 98 laat The Verve op zijn hoogtepunt horen.
Maar het zijn vooral de live nummers van CD5 die hemelse uitvoeringen laat horen van oa "Space and Time" met Ashcroft in topvorm, Nick McCabe die even een dekentje legt over "History" en eindelijk mooie live uitvoeringen van "Slide Away"en "A Man Called Sun".
Samenvattend""This Is Music"!

Urban Hymns / 5CD+DVD super deluxe edition

CD1
Remastered album
1. Bitter Sweet Symphony
2. Sonnet
3. The Rolling People
4. The Drugs Don’t Work
5. Catching the Butterfly
6. Neon Wilderness
7. Space and Time
8. Weeping Willow
9. Lucky Man
10. One Day
11. This Time
12. Velvet Morning
13. Come On

CD2
B-sides
1. Lord I Guess I’ll Never Know
2. Country Song
3. Bitter Sweet Symphony (James Lavelle Remix)
4. So Sister
5. Echo Bass
6. Three Steps
7. The Drugs Don’t Work – original demo
8. The Crab
9. Stamped
10. Never Wanna See You Cry
11. (Bitter Sweet Symphony) MSG
12. The Longest Day
13. Lucky Man (Happiness More or Less)

CD3
B-sides (cont.) + 2 session tracks issued in 2004*
1. Bitter Sweet Symphony (extended version)
2. This Could Be My Moment *
3. Monte Carlo*
BBC Evening session 27/8/97 – PREVIOUSLY UNRELEASED
4. Life’s An Ocean
5. A Man Called Sun
6. The Drugs Don’t Work
7. On Your Own
8. So Sister

CD4 Live at Haigh Hall 24/5/98 – PREVIOUSLY UNRELEASED
1. This Is Music
2. Space and Time
3. Catching the Butterfly
4. Sonnet
5. The Rolling People
6. Neon Wilderness
7. Weeping Willow
8. The Drugs Don’t Work
9. Lucky Man
10. Life’s an Ocean
11. Velvet Morning
12. Bitter Sweet Symphony

CD5 – PREVIOUSLY UNRELEASED
Haigh Hall Encore:
1. One Day
2. History
3. Come On
Further live material (Washington / Brixton / Manchester – 1997/8)
4. A New Decade – Washington DC 9.30 Club (3/11/97)
5. The Rolling People – Brixton Academy (16/1/98)
6. On Your Own – Brixton Academy (16/1/98)
7. History – Brixton Academy (16/1/98)
8. The Drugs Don’t Work – Washington DC 9.30 Club (3/11/97)
9. Slide Away – Manchester Academy (11/8/97)
10. A Man Called Sun – Washington DC 9.30 Club (3/11/97)
11. A Northern Soul – Washington DC 9.30 Club (3/11/97)
12. Space and Time – Brixton Academy (16/1/98)
13. This Is Music – Manchester Academy (11/8/97)
14. Weeping Willow – Washington DC 9.30 Club (3/11/97)
15. Stormy Clouds (and Reprise) – Manchester Academy (11/8/97) 7.24

DVD
The Video 1996-1998 –originally issued as HUTVID1
Later with Jools Holland – 01/11/97 – PREVIOUSLY UNRELEASED
1. Lucky Man
2. Life’s An Ocean
3. The Drugs Don’t Work
4. Bitter Sweet Symphony
Live at Haigh Hall – PREVIOUSLY UNRELEASED

1. This Is Music
2. Space and Time
3. Catching the Butterfly
4. Sonnet
5. The Rolling People
6. Neon Wilderness
7. Weeping Willow
8. The Drugs Don’t Work
9. Lucky Man
10. Life’s an Ocean
11. Velvet Morning
12. Bitter Sweet Symphony
13. One Day
14. History
15. Come On
The promo videos:
Bitter Sweet Symphony
The Drugs Don’t Work
Lucky Man
Lucky Man (US version)
Sonnet

Kan me wel vinden in de recensie van OOR:
"Wat ook opvalt is dat er amper traditionele gitaarsolo’s voorbijkomen. Telkens wanneer je er eentje verwacht, gebeurt er juist iets spannends, zoals die priemende synthdolk aan het eind van Victim of de stampende break in de prachtige slotsong Occasional Rain. Binnen de lijntjes gebeuren er dus best wat nieuwe dingen bij The War On Drugs, maar de lijntjes zelf zijn onveranderd".