Album I en ook II maken de verwachtingen alleen maar hoger voor de opvolger. Album III is voorzien van een leuk hoeswerk, met daarin een draaischijf, waardoor je zelf de plaatjes kan invullen in de hoes. Leuk verzonnen, en gelukkig weer terug gebracht in de laatste heruitgave.
1.Immigrant Song (2:26)
Het 3e album start net zoals
Led Zeppelin - Led Zeppelin II (1969), er worden geen doekjes om gewonden, ik heb een rock plaat gekocht. Alle Zep ingrediënten die ik verwacht zijn aanwezig: Aanstekelijke gitaar rif, vette bassound, Drums van Bonham zoals het hoort, en Plant gooit meteen alle remmen los. Dat is een heerlijke binnenkomer.
2.Friends (3:53)
Het nummer valt meteen op door zijn akoestische sound. Bonham is maar bescheiden te horen, en een orkest met violen is mooi te horen op de achtergrond. Die instrumenten spelen op een vrij relaxte manier, terwijl de akoestische gitaar van Page vrij opgefokt klinkt. Het nummer sluit op een interessante manier af, een donker synth geluid is te horen, die de overloop maakt naar de volgende track. Dit is een interessant nummer, maar behoort zeker niet tot mijn Zep favorieten.
3.Celebration Day (3:30)
Het opgefokte tempo blijft voortgaan. Dit zijn geen nummers die je eens lekker opzet als achtergrond muziek. De hoge stem van Plant draagt alleen maar bij aan dat opgefokte gevoel. Neemt niet weg dat dit een bijzonder lekker nummer is.
4.Since I've Been Loving You (7:24)
Een nummer wat me altijd doet denken aan Babe I'm Gonna Leave You van
Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969). Blues... het blijft waanzinnig mooi, zeker als het zo traag wordt gespeeld. Mooi Hammond orgel bespeeld doro Jones. De drums van Bonham zijn niet ingesmeerd met olie voor het opnemen, want je hoort zijn voetpedalen gewoon piepen (het hele nummer door) Vanaf de eerste toon is dit nummer één en al schoonheid. De relaxte gitaar van Page die langzaam overgaat in een mooie climax om zo het eerste couplet in te leiden. Plant die op dezelfde manier zingt, eerst vol bezinning, maar als het refrein nadert gaat die strot open. Mooiste nummer van dit album, en voor mij één van 's bands mooiste nummers. Pure klasse dit.
5.Out on the Tiles (4:07)
Een stevig nummer sluit kant A af. Het refrein valt op door de ritme wisseling die erin zit. Dit maakt 't nummer nog wat agressiever dan het al klinkt. Jones zijn bas is lekker aan t mee rammen op dit nummer. Dat is samen met het spel van Bonham wel het mooiste van dit nummer, wat me verder niet zo heel veel doet.
6.Gallows Pole (4:57)
Dit nummer kende ik eerder van
Jimmy Page & Robert Plant - No Quarter (1994). Op dat album vond ik het al een goed nummer, maar het origineel is toch nog een stuk lekkerder. Weer een akoestische song, maar daarmee niet rustig (in de zin van ballad of laidback) Als Bonham inzet hoor ik ook een Mandolin en / of Banjo, dat is een verrassende toevoeging aan het nummer. Past er mooi in.
Het akoestische is inmiddels al ingeruild voor allerlei instrumenten. Er gebeurt veel in dit nummer, ik hou er van.
7.Tangerine (3:11)
even rust met een mandarijn

mooi rustig nummer, met een erg mooi gitaar geluid van Page. De vocalen van Plant zijn ook erg genietbaar. Het nummer was oorspronkelijk bedoeld voor the Yardbirds, maar haalde 't niet. Gelukkig maar, want dit nummer is absoluut een toevoeging aan de Zep collectie. Ondanks de fol inslag die er in het nummer te horen is. (niet echt mijn ding) Het nummer doet me overigens denken aan Blinded by rainbows van
The Rolling Stones - Voodoo Lounge (1994)
8.That's the Way (5:37)
Nog meer rust. Weer een akoestische saus, waardoor kant B nu al meer rustig is dan de A kant. De zang van Plant springt eruit, erg mooi gezongen.
9.Bron-Y-Aur Stomp (4:17)
Mumford & Sons eat your heart out, wat jullie doen wordt hier gedaan, maar dan tig keer zo goed. Weer voert akoestisch de boventoon. Ik hoor zelfls Spaanse Castagnettes! Dat is een instrument wat ik nog niet eerder hoorde in een Zep nummer. Dit is een erg aanstekelijk meestamp nummer.
10.Hats Off To [Roy] Harper (3:42)
Page op slide guitar, Plant zit in een stemvervormer. Page speelt weer opgefokt, ik vind het niet mooi in dit nummer. Helaas is de afsluiter niet mijn ding, en eindig ik in mineur.
Ook nummer 3 voldoet wel aan de verwachtingen, al vind ik kant A op sommige momenten iets te veel opgefokt. Het mag best stevig zijn, maar het moet me niet op de zenuwen werken, en op kleine momenten doet dat het wel. Het prachtige Since I've been loving you maakt wel een heleboel goed. Eigenlijk heeft de plaat 2 gezichten, A is de rockband, B is de band die in de schuur met zijn allen muziek zit te maken. Al met al gewoon wel wéér een fijn album, en een ruime voldoende, 4 sterren.