Led Zeppelin - Led Zeppelin III (1970)

180 grams vinyl zegt helemaal niets over de geluidskwaliteit, alleen over het gewicht van de plaat. Het is gewoon audiofiele marketing. Zoals gezegd, de mastering doet alles, en die hoort voor vinyl anders te zijn dan bij een CD. Gebruik je een CD als master voor vinyl, dan is de kans groot, dat de LP versie slechter klinkt vanwege verlies van frequenties. Een LP master heeft ook geen beperking aan frequenties, al hoor je die niet, maar die frequenties maken wel deel uit van de totale toonbalans van het geluid. Een LP kan zomaar doorlopen naar 70.000 Hz. Een CD kapt bij rondwg 20.000 Hz. En het element en de vorm van de naald, waarmee je afspeelt, bepaalt weer hoeveel er uit de groef opgepikt wordt.

Ik geef enkel aan dat deze remaster op vinyl bij mij geen enkele verbetering is ten opzichte van het origineel uit 1970. Dus met speler, naald, phonotrap en de rest van de hifiketen als constante, kan ik dan concluderen dat er voor mij geen meerwaarde in deze serie remasters zit.

Jee, ik ben duidelijk geen audiofiel; het komt mij niet zo precies, maar er zijn ook anderen. Het gaat mij om de beleving van de muziek zelf, opname maakt me niet zo veel uit of het moet niet voldoende zijn. Enne....het bespaart ook bakken met geld (van de 350 albums heb ik er slechts een handvol dubbel op CD en het gaat dan om de extr's en niet eens om het geluid; sommige heb ik 3 maal, nml. 2 x op CD en 1 op vinyl om de grotere hoes of artwork). LZ III is als artwork wel een gave om te hebben trouwens, maar ik heb het er niet voor over,nieuw)

Sorry, maar dat klopt echt niet. Juist heel wat Music on Vinyl LP's zijn geremastered van de originele tapes. Vandaag luisterde ik bijvoorbeeld naar Alice in Chains MTV Unplugged: dit klinkt echt geweldig. Nu las ik vandaag een interview met Jimmy Page himself over deze heruitgaves en hij geeft zelf de voorkeur aan vinyl. Ik weet in ieder geval dat de remastering voor vinyl van Mothership ook van de originele tapes is gedaan door Jimmy Page, zelfs op halve snelheid. Hij geeft nu zelf aan dit te doen, steeds weer met nieuwe technieken en mogelijkheden, maar recht doend aan de originele insteek van de muziek.

Zo, de re-master is binnen, en ook hier weer het art-work mooi "restored", inclusief de draaischijf en de doorkijk gaatjes. Over de muziek valt niets te zeggen..topklasse, en misschien is dit wel de beste remaster van de drie qua geluid. Alleen jammer, dat de B-kant van The Immigrant Song single niet meegenomen is als bonus (Hey, hey, what can i do?).

Een redelijke opvolger voor Led Zeppelin 2, ik heb zelf iets minder met dit album dan met hun andere albums. Toch heeft het wel iets, een paar nummers met folk-invloeden.

Ja, leuk die verpakking!
Mijn 'vorige' III op cd had dat ook (mini-lp verpakking), maar had niet de kleinste gaatjes. Deze dus wel.

De remaster klinkt geweldig. De bonusdisc moet ik nog beluisteren.

Naar verluidt komt dat b-kantje volgend jaar op de deluxe-uitgave van Coda terecht.

De remasters van IV en Houses Of The Holy verschijnen in november.
Physical Graffiti en Presence als het goed is volgend jaar maart.

Ben nu aan t genieten van de nieuwe uitgave op vinyl!

De 2e lp met daarop de zogenoemde companion disc stelt me zeer tevreden! Wat een enrom lekker geluid zeg! En die versie van Since I've been loving you is echt weergaloos!!

Ben blij dat ik toch besloten heb om de dubbel lp te kopen, want eerst wilde ik daar niet aan, omdat ik dat weinig vond toevoegen.

III heb ik ook zo gekocht, alleen I heb ik origineel, en heb wel tig keer met die dubbele nieuwe versie in mijn hand gestaan, en toch niet gekocht. Komt vast nog wel denk ik

Wat is dat, die 'companion disc'? Zit er een CD bij het vinyl?

Nee, zijn gewoon de extra tracks op een extra lp.

Beter lezen, buizen!

Och ja. Dom. Een 'disc' is in dit geval dus vinyl. Verwarrend enigszins.

Tja, don't shoot the messenger he.. staat gewoon op het label en een disc is een disc inderdaad.. plastic of vinyl... rond blijft rond...

daar is geen naald tussen te krijgen, lennon.

Gallows Pole kreeg ik altijd al wel een harde van.

Led Zeppelin weekendje anders.

Nog even en het wordt zelfs stoer om met een shirt van ze aan te komen.

Meestal gebeurt zoiets vrij kort nadat ik er voor het eerst mee ben gezien.

Dan ben ik blijkbaar al jaren stoer

De vierde in de serie remaster op WoNoBlog is vandaag gepubliceerd. Toevallig onze 1000e post.

Als 'III' iets is, dan is het het album van 'Since I've been loving you'. Waarschijnlijk toch wel het beste bluesnummer ooit. Het heeft alles wat een nummer speciaal, spannend en mooi maakt. Daarnaast bevat het ook nog 'Immigrant song'. Een van de beste power rock nummers ooit.

Wat 'III' verder speciaal maakt, is dat Led Zep hier de paden echt insloeg waar het daarvoor wel naar hintte, maar nu echt doorzette. Dat levert songs op als 'Gallows pole', 'Tangerine' en 'Friends', naast meer traditionele rockers waarmee ze hun naam al gevestigd hadden in 1969. 'III' is het album waarmee de band, terugkijkend vanuit het heden, de transitie van rockband naar legende inzette. Niets meer en niets minder dan een hoogtepunt in een tot dat al geweldig oeuvre.

Wo.

Je kunt het hele verhaal lezen op WoNo Magazine.

Vanwege de (suggestie in de) titel ?

Viel mij achteraf ook op ja, geen idee wat het is met deze harde pole maar van mijn hand kwam ie niet.

Gewoon toeval.

Niet 'gewoon' denk ik maar verder zou het kunnen.

Ik moet een jaar of twaalf zijn geweest toen ik tussen de "troep" op de zolder van mijn ouders een stapel lp's vond. Buddy Holly, The Golden Earring, The Eagles, Deep Purple en nog vele andere muzikale helden uit vervlogen tijden. We waren inmiddels halverwege de jaren '90, en de hoogtijdagen van het vinyl lagen ruimschoots achter ons. De muzikale jeugdherinneringen van pa en ma lagen dus, vanwege onpraktisch en niet meer van deze tijd, stof te happen op zolder. Tijdens het doorspitten van de stapel platen, werd mijn aandacht getrokken door een witte, enigszins drukke platenhoes. Led Zeppelin III, nog nooit van gehoord. Hee, er zitten gaatjes in! En, als ik hier aan draai dan....Wow! Ik was benieuwd of de muziek net zo'n indruk op me zou maken als de hoes zojuist had gedaan. Voorzichtig werd de plaat uit zijn indrukwekkende hoes gehaald en onwennig op de pick-up gelegd (Ik was immers cassettebandjes en cd's gewend). Nadat ik de naald had laten zakken en het afspelen had gestart, werd ik weggeblazen door Immigrant Song. Ik had zojuist kennisgemaakt met Led Zeppelin....
Tussen dezelfde stapel lp's bleken ook nog Led Zeppelin II en Physical Grafitti te zitten. Na het beluisteren van III wilde ik meer horen, dus ook deze twee moesten eraan geloven. Later heb ik zelf de resterende albums op cd aangeschaft en werd er zo af en toe wel vreemd op aangekeken dat ik als tiener naar die "ouwelullenmuziek" luisterde. Ik heb me er nooit wat van aangetrokken en mijn liefde voor de muziek van Led Zeppelin bleef. We zijn nu twintig jaar verder en ik luister nog steeds naar Led Zeppelin, ook weer op vinyl. Onlangs heb ik de re-issues aangeschaft van de eerste vier albums, en het blijft genieten. Ik vind het lastig te zeggen wat ik het beste album van Led Zeppelin vind, maar voor mij begon het allemaal met III en daarom zal dit voor mij altijd een bijzondere plaat blijven.

Prachtig verhaal!

Hulde, mwout83, was erg leuk om te lezen.

Dank voor jullie reacties, leuk!

Niets is zo saai als 2D rock. Nou heeft Led Zeppelin nooit echt 2D rock gemaakt, maar Led Zeppelin III is voor mij wel het album waar de band eindelijk overal de diepte in gaat. De folkinvloeden en door Roy Harper geïnspireerde intermezzo's geven alles een mysterieuze lading en de akoestische elementen maken de productie van de toch al wel vrij uitstekende nummers op meerdere punten ronduit subliem.

Album I en ook II maken de verwachtingen alleen maar hoger voor de opvolger. Album III is voorzien van een leuk hoeswerk, met daarin een draaischijf, waardoor je zelf de plaatjes kan invullen in de hoes. Leuk verzonnen, en gelukkig weer terug gebracht in de laatste heruitgave.

1.Immigrant Song (2:26)
Het 3e album start net zoals Led Zeppelin - Led Zeppelin II (1969), er worden geen doekjes om gewonden, ik heb een rock plaat gekocht. Alle Zep ingrediënten die ik verwacht zijn aanwezig: Aanstekelijke gitaar rif, vette bassound, Drums van Bonham zoals het hoort, en Plant gooit meteen alle remmen los. Dat is een heerlijke binnenkomer.

2.Friends (3:53)
Het nummer valt meteen op door zijn akoestische sound. Bonham is maar bescheiden te horen, en een orkest met violen is mooi te horen op de achtergrond. Die instrumenten spelen op een vrij relaxte manier, terwijl de akoestische gitaar van Page vrij opgefokt klinkt. Het nummer sluit op een interessante manier af, een donker synth geluid is te horen, die de overloop maakt naar de volgende track. Dit is een interessant nummer, maar behoort zeker niet tot mijn Zep favorieten.

3.Celebration Day (3:30)
Het opgefokte tempo blijft voortgaan. Dit zijn geen nummers die je eens lekker opzet als achtergrond muziek. De hoge stem van Plant draagt alleen maar bij aan dat opgefokte gevoel. Neemt niet weg dat dit een bijzonder lekker nummer is.

4.Since I've Been Loving You (7:24)
Een nummer wat me altijd doet denken aan Babe I'm Gonna Leave You van Led Zeppelin - Led Zeppelin (1969). Blues... het blijft waanzinnig mooi, zeker als het zo traag wordt gespeeld. Mooi Hammond orgel bespeeld doro Jones. De drums van Bonham zijn niet ingesmeerd met olie voor het opnemen, want je hoort zijn voetpedalen gewoon piepen (het hele nummer door) Vanaf de eerste toon is dit nummer één en al schoonheid. De relaxte gitaar van Page die langzaam overgaat in een mooie climax om zo het eerste couplet in te leiden. Plant die op dezelfde manier zingt, eerst vol bezinning, maar als het refrein nadert gaat die strot open. Mooiste nummer van dit album, en voor mij één van 's bands mooiste nummers. Pure klasse dit.

5.Out on the Tiles (4:07)
Een stevig nummer sluit kant A af. Het refrein valt op door de ritme wisseling die erin zit. Dit maakt 't nummer nog wat agressiever dan het al klinkt. Jones zijn bas is lekker aan t mee rammen op dit nummer. Dat is samen met het spel van Bonham wel het mooiste van dit nummer, wat me verder niet zo heel veel doet.

6.Gallows Pole (4:57)
Dit nummer kende ik eerder van Jimmy Page & Robert Plant - No Quarter (1994). Op dat album vond ik het al een goed nummer, maar het origineel is toch nog een stuk lekkerder. Weer een akoestische song, maar daarmee niet rustig (in de zin van ballad of laidback) Als Bonham inzet hoor ik ook een Mandolin en / of Banjo, dat is een verrassende toevoeging aan het nummer. Past er mooi in.
Het akoestische is inmiddels al ingeruild voor allerlei instrumenten. Er gebeurt veel in dit nummer, ik hou er van.

7.Tangerine (3:11)
even rust met een mandarijn mooi rustig nummer, met een erg mooi gitaar geluid van Page. De vocalen van Plant zijn ook erg genietbaar. Het nummer was oorspronkelijk bedoeld voor the Yardbirds, maar haalde 't niet. Gelukkig maar, want dit nummer is absoluut een toevoeging aan de Zep collectie. Ondanks de fol inslag die er in het nummer te horen is. (niet echt mijn ding) Het nummer doet me overigens denken aan Blinded by rainbows van The Rolling Stones - Voodoo Lounge (1994)

8.That's the Way (5:37)
Nog meer rust. Weer een akoestische saus, waardoor kant B nu al meer rustig is dan de A kant. De zang van Plant springt eruit, erg mooi gezongen.

9.Bron-Y-Aur Stomp (4:17)
Mumford & Sons eat your heart out, wat jullie doen wordt hier gedaan, maar dan tig keer zo goed. Weer voert akoestisch de boventoon. Ik hoor zelfls Spaanse Castagnettes! Dat is een instrument wat ik nog niet eerder hoorde in een Zep nummer. Dit is een erg aanstekelijk meestamp nummer.

10.Hats Off To [Roy] Harper (3:42)
Page op slide guitar, Plant zit in een stemvervormer. Page speelt weer opgefokt, ik vind het niet mooi in dit nummer. Helaas is de afsluiter niet mijn ding, en eindig ik in mineur.

Ook nummer 3 voldoet wel aan de verwachtingen, al vind ik kant A op sommige momenten iets te veel opgefokt. Het mag best stevig zijn, maar het moet me niet op de zenuwen werken, en op kleine momenten doet dat het wel. Het prachtige Since I've been loving you maakt wel een heleboel goed. Eigenlijk heeft de plaat 2 gezichten, A is de rockband, B is de band die in de schuur met zijn allen muziek zit te maken. Al met al gewoon wel wéér een fijn album, en een ruime voldoende, 4 sterren.

1. Immigrant Song !

2. Since I've Been Loving You
3. Out on the Tiles

In jouw visie op Since I've Been Loving You kan ik een heel eind mee gaan, lennon.
De tekst vertoont ook hartverscheurende overeenkomsten met Babe I'm Gonna Leave You.

Everybody's trying to tell me that you didn't mean me no good.
I've been trying, Lord, let me tell you, Let me tell you I really did the best I could.
I've been working from seven to eleven every night, I said It kinda makes my life a drag

En Page is terecht trots als een aap met 7 staarten op de prachtige variatie op het standaard blues-schema die hij voor die song bedacht heeft.

Voor mij de beste Zepplaat. Alleen al het openingsnummer. Bonham doet eindelijk waar hij voor aangenomen is, goed spelen. De riffs tussendoor zijn geweldig en tonen de klasse van Page. De meest gevarieerde plaat ook en dat maakte dat Zep met kop en schouders uitstak tussen andere rockbands. Hier toonde de band voor het eerst echt de wereldklasse die ze wat mij betreft nooit helemaal waar maakten. Het bleef te veel een fan bandje.
Ook een nummer als Friends is geweldig. Waar hadden we eerder gehoord. Beatles misschien?
Maakt niet uit. Nogmaals, de beste. Hierna kocht ik 4 nog maar daar was ik, vooral door stairway to heaven heel erg snel op uitgeluisterd. En daarna werd zep nog slechts een herinnering aan mijn jeugd. En dat bleven ze tot ik zeker 20 jaar later weer deze plaat opzette en weer herinnert werd hoe goed dit album was en hoe middelmatig de andere.

De meest gevarieerde LZ plaat lijkt mij toch Houses Of The Holy. Ook In Though The Out Door & Physical Graffiti zijn gevarieerder dan III. In mijn opinie dan toch.