menu

Queen - The Works (1984)

mijn stem
3,40 (461)
461 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Radio Ga Ga (5:49)
  2. Tear It Up (3:28)
  3. It's a Hard Life (4:08)
  4. Man on the Prowl (3:28)
  5. Machines (Or Back to Humans) (5:10)
  6. I Want to Break Free (3:20)
  7. Keep Passing the Open Windows (5:21)
  8. Hammer to Fall (4:28)
  9. Is This the World We Created...? (2:13)
  10. I Go Crazy * (3:43)
  11. I Want to Break Free [Single Remix] * (4:19)
  12. Hammer to Fall [Headbanger's Mix] * (5:20)
  13. Is This the World We Created...? [Live in Rio] * (3:02)
  14. It's a Hard Life [Live in Rio] * (4:28)
  15. Thank God It's Christmas * (4:22)
  16. Radio Ga Ga [Extended Version] * (6:52)
  17. I Want to Break Free [Extended Mix] * (7:12)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 37:25 (1:16:43)
zoeken in:
Ozric Spacefolk
Tear It Up en Hammer to Fall vind ik juist superkrachtig gedrumd. En de productie ijzersterk.
Zelfde geldt ook voor Hard Life en Keep Passing (onbegrepen topsong)

Enige nadeeltje zijn de elec. pads die Roger speelt in Keep Passing.

Luister bijv. eens als de drums in Machines er in hakt. Fenomenaal!

avatar van bikkel2
3,0
Machines is een uitzondering. Ben ik met je eens. In potentie best een goed nummer. Alleen nu hevig gedateerd door die belachelijke robot stukjes.
Maar verder blijf ik het een produktioneel niet echt sterk geheel vinden.
Niet zoals ik Queen graag hoor. Net even te kil.

avatar van De buurman
3,5
musician schreef:
Ik begrijp werkelijk niet dat je The Works op lijn kunt plaatsen met het oude werk zonder dat de tranen je langs de wangen lopen.

Het is iets beter dan Hot Space maar het album kan toch bepaald niet het enorme gat vullen dat is achtergelaten na, pak 'm beet, A day at the races. Ik begrijp daar niets van. Het verschil is toch hemeltergend breed, dat hóóóóóór je toch ook aan alle kanten? Het is toch duidelijk dat de band hier niet in goede doen is?

Ze geven het zelf ook ruimhartig toe: ze waren inderdaad niet op hun best. Dusdanig, dat Mercury tijdens concerten de fans vooral moest benadrukken dat ze niet uit elkaar gingen. Is dat een band die goed in z'n vel zit?

Nee dus en dat is ook echt niet zo moeilijk te horen. En dan nog 5*****, een wereldalbum
zowaar???


Nee, A Kind Of Magic, The Miracle of Innuendo mag zich zeker wel meten met hun jaren '70 werk? Hou toch op. De band (tenminste: twee leden ervan) doen inderdaad een tikkeltje huilerig over de periode en het album Hot Space. Niet over The Works.

En dat fragmentje waar je op doelt, namelijk dat Mercury een keertje het publiek gerust stelt dat ze niet uit elkaar gaan ("they 're talking from here...", wijzend naar zijn bips), dateert volgens mij van de Magic-tour. Had niks te maken met dat de band niet "goed in hun vel" zou zitten.

The Works was in mijn beleving de laatste goeie Queen-plaat. Innuendo had z'n momenten, maar er staat te veel matig werk op. Hot Space, Magic en Miracle vind ik (Flash Gordon niet meegerekend) hun minste platen. Ieder zijn smaak.

avatar van bikkel2
3,0
They talking from here dateert inderdaad uit de Magic Tour.
Tikkie misplaatst want Queen was juist weer helemaal terug sinds hun waanzinnige peformance op Live Aid.
Al hun albums verkochten weer geweldig en waarschijnlijk hadden ze er weer fans bij gekregen.
Ik snap nog steeds niet waarom Freddie er juist toen mee kwam.
Mits hij al wist dat het voor hem een aflopende zaak was( volgens velen wist hij al dat hij aids had) en er een soort van frustratie uitkwam.

Tijdens de Hot Space tour verdedigde hij zich ongevraagd voor het kersverse album.
Wat nonchalant maar kennelijk toch wat bezorgd, liet hij het publiek weten dat zij wat funky nieuwe nummers hadden, maar de rock niet waren vergeten.
Verantwoording afleggen dus.

It's only a bloody record ( iets van die strekking)

They talking from here, waar ik dit bericht mee begon, had veel meer betekenis gehad in 1982. Dan had ik het zonder meer geloofd. Queen was commercieel weer helemaal op orde in 1986.

Denk daar maar eens over na.

avatar van De buurman
3,5
Die opmerking was puur bedoeld ter verhoging van de feestvreugde, daar zat niets meer achter dan een lange neus trekken naar de pers. Al zeker niets met zijn ziekte te maken. Ik zie totaal het verband niet. Bovendien, volgens Peter Freestone hoorde hij pas in het voorjaar van 1987 dat hij AIDS had.

Verder, Magic deed het misschien nog beter, maar The Works deed het ook niet slecht toch? Behalve in Noord-Amerika dan, maar daar verkochten de platen na The Works al evenmin. Maar Queen had het commercieel ook in 1984 op orde. Tours door Europa, Japan, Zuid-Afrika, Australië...

Mensen lijken wel eens te denken dat Live Aid een soort terugkeer naar het podium was voor de band, maar hun Works -tour was toen net twee maanden afgelopen. En als ze zelf geen vertrouwen in het materiaal van The Works gehad zouden hebben, zouden ze heus niet gekozen hebben om Hammer To Fall, toch geen loeier van een hit geweest, te spelen bij zo'n global optreden van 17 minuten.

avatar van musician
3,0
Commercieel op orde?

Dat is helemaal niet het issue. Hadden ze het commercieel maar niet op orde gehad. In de tijd dat ze nog werden afgezet door de productiemaatschappij Trident in hun eerste jaren, maakten ze de beste albums.

De composities en de productie van The Works zijn buitengewoon pover. Een handjevol aardige dingen, meer niet.
Maar ze zijn daarna, toen Mercury weer Duitsland-af was zal ik maar zeggen, weer meer een band geworden. Met betere nummers een ook zeker een betere (down to earth) productie.

Als je Queen I en uiteindelijk Innuendo naast elkaar legt, is makkelijk te verdedigen dat de band mooi geëvolueerd is van de seventies naar de nineties. Liar kan makkelijk naast The Hitman liggen. Compositorisch had de band het helemaal weer op orde. De funk van Hot Space nergens meer te bekennen, het blikken geluid van The Works was allang weer aan de kant geschoven.

Gezien zijn ziekte moest Innuendo uit de tenen komen, iedereen deed zijn stinkende best om, voor hem, nog het beste album van Queen te maken.
Dat werd dus geen album van het type Hot Space of The Works maar meer de geëvolueerde vorm van Queen I.
De cirkel was rond.

avatar van edje1969
5,0
Mooi hoe de bevlogenheid voor muziek ook voor reacties zorgen. Ja de cirkel is rond. Miracle en Innuendo hadden de Queensound weer terug van rock/pop met harmonieen, soms vernijnig en spits en vaak ook weer met humor. Toch vind ik de "uitstapjes" wel geslaagd. Los dat de beslissing om vanaf Miracle credits te delen en veel meer band eigen te maken inderdaad goed uitpakt.

Another One Bites The Dust is beste voorbeeld van uitstapje. Geweldig nummer en 1 van hun grootste successen. Hot Space is voor velen een album to hate.... kant a is erg dance (wat ik voor 1 album niet erg vind. Ik draai het graag). Kant b is wel vrij gewoon Queenalbum in lijn van Jazz en Game.

Bij The Works blijf ik nummers als Machines en Keep Passing en Tear It Up erg goed vinden. En Is This World prachtig. Als dan toch 1 nummer mij iets minder pakt dan is dit Man On A Prowl. Machines is voor mij echt zo'n nummer om harder te zetten. En die robotmomenten? Ach het was 1984. Frappant dat het bij Machines intussen wel wat gedateerd klinkt terwijl Radio GaGa dat niet heeft. Beiden met effecten.

Over de producties. Heb het idee dat het op The Works wel goed zit. Op het door mij zeer geliefde Races vind ik Good Old Fashioned Loverboy productie vrij mat. Geluid moet al wat harder en klinkt wat matter. Later ook met Save Me en dat bij zo'n prachtige rockballad.

avatar van De buurman
3,5
musician schreef:

De composities en de productie van The Works zijn buitengewoon pover.


Ah, en ik maar denken dat het best goeie nummers waren. Stom!

Maar de productie staat als een huis hoor. De snaresound is misschien wat plat, maar verder is er werkelijk niets mis mee.

Joh, het is smaak, meer niet. Het is echt onzinnig om te zeggen dat ze toen slechte nummers schreven, en later weer goeie. Ik vind juist dat na The Works het aantal matige nummers meer en meer de overhand nam.

Wel grappig dat je juist The Hitman noemt. Dat nummer vind ík nou juist weer pure armoede. Zo zie je maar.

buizen
Het gaat hier slechts om de elpee "The Works" van Queen.
Verder nergens om maar vind wel dat er erg veel geredetwist wordt op dit topic, met allerlei zijpaden.
Vanuit het niets worden hier ook opeens persoonlijke Queen-top-tiens gedropt.
Misschien Queenfans eigen?

avatar van meneer
buizen schreef:
Het gaat hier slechts om de elpee "The Works" van Queen.
Verder nergens om maar vind wel dat er erg veel geredetwist wordt op dit topic, met allerlei zijpaden.
Vanuit het niets worden hier ook opeens persoonlijke Queen-top-tiens gedropt.
Misschien Queenfans eigen?


Dan moet je om een moderator gaan roepen, maar blijkbaar vinden velen dit leuk ! Niet alleen bij Queen hoor.. Gewoon een vast cluppie wat zich bij meerdere albums uitleeft.

Maar misschien vinden we binnenkort deze discussies terug bij : Rotte Queen Discussie (?)

En de zomervakantie is bijna voorbij.. Volgens mij veel docenten en studenten hierzo.. Ik ook. Morgen weer beginnen..

Cured
Queen trekt een vast 5-10 tal users hier zodra er iemand wat over een album van Queen schrijft. Dit is een vicieuze cirkel, beste Buizen.

avatar van meneer
Cured schreef:
Queen trekt een vast 5-10 tal users hier zodra er iemand wat over een album van Queen schrijft. Dit is een vicieuze cirkel, beste Buizen.


Klopt als een Buiz !

avatar van Bonk
3,5
bikkel2 schreef:
They talking from here, waar ik dit bericht mee begon, had veel meer betekenis gehad in 1982. Dan had ik het zonder meer geloofd. Queen was commercieel weer helemaal op orde in 1986.

Denk daar maar eens over na.


Ik kan nu de bron niet meer vinden, maar ik heb ooit gelezen dat het te maken had met sterke berichten die er toen waren in de Britse roddelpers, dat Queen op het punt stond om uit elkaar te gaan. Dat was de reden dat Freddie het toen naar voren bracht. Geruchten die trouwens niet geheel op niets waren gebaseerd, want heb ook May wel eens horen erkennen dat ze in de eerste helft van de jaren tachtig geregeld behoorlijke ruzie gehad hebben in de studio. Echter tijdens de Magic-tour was het weer echt een band, die lol had aan spelen.

avatar van bikkel2
3,0
Dacht ik dus ook. Live Aid gaf de band weer een enorme boost. Dingen konden alleen maar beter gaan vanaf die tijd.
Misschien reageerde Freddie op iets wat daarvoor gebeurde.
In de periode 80 t/m 85 was de band bepaald niet hecht.
Hot Space werd niet geweldig ontvangen en May en Taylor lieten dat in de pers niet onopgemerkt.
Met frisse tegenzin werd het album nog wel verdedigd , maar de uitdrukking van de gezichten van het 2 tal sprak boekdelen.

Als Queen had gestopt had het zomaar na Hot Space kunnen gebeuren.
Ik meen dat John Deacon een grote rol had om de band weer bijeen te krijgen.
Hij schijnt de aanjager geweest te zijn om aan The Works te werken.

avatar van Bonk
3,5
Maar het was tijdens The Works nog verre van koek en ei tussen de verschillende bandleden. Ze begonnen elkaar pas weer leuk te vinden ten tijde van de Magic Tour (nog niet tijdens de opname van het album) en de opnames van The Miracle, waarbij het besluit om de credits voortaan altijd aan Queen als band te geven een erg belangrijke factor was. Het klopt dat John Deacon wel kon bemiddelen (volgens mij waren de credits zijn idee), maar heb ook wel eens gelezen dat hij ook af en toe best van zich af kon bijten als het moest.
Freddie reageerde volgens mij echt op een artikel wat die week in The Sun (of een andere hoogstaand blaadje) had gestaan over hoe slecht het ging in de band (wat toen niet meer waar was). Was dus wel een directe aanleiding.
Maar goed, nu maar weer over The Works, want anders maken we Buizen weer in de war

avatar van iggy
3,0
bikkel2 schreef:
Ik meen dat John Deacon een grote rol had om de band weer bijeen te krijgen.
Hij schijnt de aanjager geweest te zijn om aan The Works te werken.


Die moest natuurlijk zijn geld zien terug te verdienen. Want die gekke John moet zo'n beetje een fortuin hebben uitgegeven aan dat nieuwe (belachelijke) kapsel van hem.

avatar van bikkel2
3,0
Vinger in het stopcontact stoppen kost geen geld

avatar van iggy
3,0
Da's ook alweer waar.

avatar van lennon
4,0
Het is 1984. Kleine Lennon is enorm liefhebber van Doe Maar, maar heeft ondertussen ook al andere muziek ontdekt. Golden Earring, Duran Duran, Depeche Mode en Queen kwam daar ook bij. Radio Ga Ga kwam op single uit, en ik was meteen verkocht. Wat een kracht, wat een stem, wat een video clip! Dit waren eindbazen voor me Vooral die ene met die snor. Wat een krachtige man! Toen I want to break free volgde wilde ik meer horen. Sinds die tijd ben ik ze niet meer uit 't oog verloren. Ik had natuurlijk 10 jaar in te halen. Deze 10 jaar heb ik tijdelijk opgevangen met de lp Greatest hits. Ook die viel goed in de smaak. Nu, ruim 30 jaar later heb ik alles van de band wel in bezit, en bewonder ze nog steeds. En de kracht van Mercury is nog steeds als toen. Een bijzondere band, met een zeer bijzondere frontman.

1.Radio Ga Ga (5:49)
De eerste tonen slepen me al mee. De beat is rustgevend, de synths en rest van de muziek eveneens. De zang van Mercury raakt me. De kracht van het refrein pakt me nog steeds. De clip vliegt aan me voorbij, die honderden mensen daar die met zijn allen in het ritme van het nummer hun handen in de lucht staken. Erg mooi nummer, wat totaal niet aan kracht heeft ingeboet in de loop der jaren. Mijn allereerste kennismaking met de band, een zeer aangename. Zeer sterke Taylor compositie, gepimped naar het juiste niveau door Freddie.

2.Tear It Up (3:28)
Een beetje een begin als We will rock you. De song neigt naar de oude Queen. Het rockt goed, en de gitaar van May wordt lekker geraakt! Het is een compositie van May, en gelukkig hebben ze de vocalen aan Freddie gelaten. De combinatie met dit soort muziek past hem erg goed. Wederom een erg fijne track, die live echter wat rauwer klinkt dan hier. En dus in die hoedanigheid nóg beter klinkt.

3.It's a Hard Life (4:08)
Een zeer typisch Freddie achtig intro laat ook meteen een echt Queen geluid horen. Het is het begin van (voor mij) één van Queen's mooiste nummers. Weer hoor ik die power in het refrein. Iets wat alleen Queen kon zonder meteen overdreven te klinken. De melodie is bijzonder mooi, en de vocalen van Mercury vind ik echt waanzinnig. Echt een schot in de roos dit nummer. Ik herinner me de clip ook nog goed. Ook typisch Freddie, lekker theatraal met veel overdreven kleding en make up/haar. Toch heeft de single hier niet veel gedaan, dat heb ik nooit echt begrepen.

4.Man on the Prowl (3:28)
Een rock 'n roll track. De vergelijing met Crzay little thing called love is snel gemaakt natuurlijk. Dit nummer bevat wel wat meer instrumenten, en een echte Rock 'n roll piano. De echo in Freddie's stem doet denken aan een Elvis tribute. Het nummer is niet hoogstaand, maar zeker niet slecht. Weer geniet ik van Freddie's stem. Het wat aprubte einde verrast me wat, en had naar mijn idee wat subtieler gedaan kunnen worden.

5.Machines (Or Back to Humans) (5:10)
Een nummer wat meteen een soort sign of the times laat zien. De synth voerde de lijsten aan in deze periode. Maar eigenlijk is dit alleen het geval in het intro. Het refrein wordt heerlijk opgepakt door drums, gitaar en bas. De elektronische stem (Taylor) vind ik wat storen in de song. Het past wel bij het thema, maar maakt het nummer wat stuk. Ik vind dit de minste track van het album. Meer B-kant waardig.

6.I Want to Break Free (3:20)
De single versie begint met een synthesizer en dus anders dan de versie op het album. Persoonlijk vind ik de 7 inch intro mooier. Maar dat doet verder niks af aan het nummer. Natuurlijk heeft de hilarische clip bijgedragen aan het succes van dit nummer. Freddie als vrouw (inclusief snor) maar ook Taylor als meisje.. en ik moet zeggen dat hij er echt heel erg vrouwelijk uit zag in die clip. Het nummer zelf kan natuurlijk nooit meer worden los gekoppelt van die beelden. Wel verrassend dat het idee van die clip van Taylor afkomstig is, terwijl je zou denken dat Mercury hier toch meer mee te maken zou hebben. Het blijft voor mij ook nog steeds een vermakelijk nummer. Mede door de weer prachtige vocalen van Freddie. Geschreven door Deacon, die weer laat zien dat hij erg goed was in het componeren van zeer hitgevoelgie songs.

7.Keep Passing the Open Windows (5:21)
Een intro ala Hard life. Het heeft me wel meteen te pakken. de bas en piano die volgen doen me denken aan een Joe Jackson track. Dat gevoel blijft het hele piano werk me vervolgens geven in het nummer. Als het nummer dan toch echt op gang is gekomen, zijn we weer in een Queen song beland. Ik geniet van het nummer. De synths laten een geluid horen, die ik herken van Freddie's solo album Mr. Bad guy. Mooie gitaarwerk en solo van May.

8.Hammer to Fall (4:28)
Weer een rock track, geschreven door May. Ook hier zijn de lead vocalen voor Freddie. Ook bij dit nummer prefereer ik de live versies. Die zijn wat sneller (lijkt het) en wat rauwer. Dit is toch wat gepolijste rock. Neemt niet weg dat ik weer geniet. Dit blijft een lekkere meezinger.

9.Is This the World We Created? (2:13)
Een track met een maatschappelijke boodachap die (helaas) nog steeds van kracht is. De inhoud gaat over armoede in de wereld (in dit geval Afrika) en past goed bij het Live Aid idee. Ik vind het een erg mooie afsluiter, en dit nummer zet me nog steeds aan 't denken bij elke speeltbeurt. Het is even feest, maar aan 't eind moeten we ook weten dat er op vele delen van de wereld een heel ander leven wordt geleefd.

Het moge duidelijk zijn, Queen heeft na Hot Space zijn excuus aangeboden met dit album aan de fans die nogal geschrokken waren. Zoals in de 70's werd het niet meer, maar in ieder geval was de rock gitaar weer ter hand genomen. Voor mij was dit album een zeer aangename kennismaking met de band. Indrukwekkend vooral. De reanimatie van de band die zo hard nodig was. Het leek afgelopen na Hot Space, gelukkig is dit uiteindelijk niet het geval geweest. We hadden veel moois moeten missen.
Na het Live Aid concert hadden de heren hun reputatie weer helemaal terug en sloot iedereen ze in hun hart. Wat een geweldenaars waren het die dag. Ook al lees ik alsnog van veel oudere liefhebbers dat ze dit album niet zo trekken, live was de band de baas!
4 dik verdiende sterren voor dit album!

Cured
Queen rules on MM ! Is this The MM We Created ?

buizen
Weer hoor ik die power in het refrein. Iets wat alleen Queen kon.[...]


avatar van lennon
4,0

zonder meteen overdreven te klinken.

avatar van bikkel2
3,0
Het is een verschil.....als je Queen ( in dit geval) later ontdekt.
lennon stapte hier hier in en ik stapte eigenlijk uit.
Radio Ga Ga was de 1e single en die beviel mij uitstekend.
Ondanks de electronica bleef Queen herkenbaar, mede dankzij het ijzersterke refein en de originele insteek.
Ik begrijp nog altijd niet de afkeer van velen.
Het is voor mij nog altijd het sterkste werkje van dit album.
The Works schommelt erg in kwaliteit verder.
I Want To Break Free is dankzij de clip nog enigzins verteerbaar, maar zonder dat, blijft er imo niet veel anders over dan een niemendallerig draakje die nogal opzichtig op een groot publiek is gericht.

Queen ging daar ook voor. Geen opvallende ontwikkelingen meer, nog steeds wel met de nodige variatie, maar toch wat makkelijker willen scoren.
Live een topatractie en steeds meer publiek.
Tja........ wie ben ik dan nog.

avatar van meneer
bikkel2 schreef:
Tja........ wie ben ik dan nog.


Jij bent een Bikkel !

Nee, even serieus. Ik herken wat je zegt. Ik ben ook bij The Workshop echt even met Queen gestopt. Ietwat teleurgesteld zat ik daar naar die hoes te kijken en de LP te beluisteren. De rocker songs vond ik geen Rockers meer. Het werd allemaal wat plastic.

Achteraf gezien werd dit album voor mij de inzet van de vele slechte muziek (door heel veel bands) die door de commerciële inval werd gemaakt. Muziek ondersteund door leuke clipjes. Daar ging het steeds meer om.

Maar wel een prachtige kans om juist andere muzieksoorten uit de jaren 60 en 70 te gaan ontdekken !

avatar van De buurman
3,5
Het was niet mijn kennismaking met Queen, maar wel de eerste release die ik bewust van ze meemaakte. Hoewel ik me toen ook al realiseerde dat het niveau van het oudere werk nergens gehaald werd, vond ik het toch een aardige plaat. De grootste hits van het album vind ik juist de mindere stukken. Radio Gaga vind ik vooral leuk vanuit een nostalgisch oogpunt en de sfeer van vroeger die het (inmiddels) bij me oproept. Maar een echt goed nummer kan ik het niet noemen.

Overigens: de hoes, hoe eenvoudig ook, vind ik prachtig. Eén van hun betere.

avatar van The_CrY
2,0
Toen ik The Works net leerde kennen was het één van die albums die mijn vader niet op CD had gekocht, dus kocht ik hem toen ik tien jaar was van mijn zakgeld. Mijn vader had wel een videoband met daarop bijna alle videoclips van Queen, dus ik was al bekend met 'Radio Ga Ga', 'It's a Hard Life', en 'Hammer to Fall'. Als kind was ik er hardstikke blij mee en heb ik deze schijf vaak gedraaid. Waar de rest van mijn leeftijdgenoten op Venga Boys aan het dansen waren en met Hitzones thuis kwamen, had ik mijn eerste Queen CD. En blij dat ik was.

Als ik nu terug kijk, snap ik goed waarom mijn vader dit album (samen met een paar andere rond dezelfde tijd) nooit op schijf had gekocht. Hij heeft overigens wel alle LPs. The Works is voor mensen die in die tijd actief fan waren wellicht anders ontvangen dan door het persoon die ik ben. Het heeft erg weinig om het lijf, naar mijn idee. Ik lees het meeste hierboven al; plastic, dunnetjes, commercieel... Over dat laatste zal ik geen uitspraken durven doen, maar plastic en dun ben ik het zeker mee eens. Zelfs 'Tear It Up', wat een rocker zou moeten zijn, komt niet lekker uit de verf. Ik beperk me wat dit album betreft tot de genoemde singles, en ook tot 'Keep Passing the Open Windows'. Dat vind ik nog wel een pareltje.

avatar van De buurman
3,5
Ik begrijp wel dat sommigen de sound wat "plastic" vinden. Dit werd echter alleen maar erger op de hieropvolgende albums, als je het mij vraagt. De drumsound is niet geweldig hier, maar verder vind ik het een erg goed klinkende plaat.

avatar van bikkel2
3,0
Het is idd ook de klank van The Works die niet echt lekker pakt.
Op A Kind Of Magic hebben ze dat weer veel beter voor elkaar.
De songs hier klinken wat iel en schel en de drums van Taylor zijn imo lelijk en blikkerig.
Toch vreemd dat de albums op een gegeven moment in produktionele zin zo verschilden.
The Game en Hot Space klinken fris en lekker open, terwijl Jazz en deze gewoon niet prettig in het gehoor liggen.

avatar van De buurman
3,5
bikkel2 schreef:
The Game en Hot Space klinken fris en lekker open, terwijl Jazz en deze gewoon niet prettig in het gehoor liggen.


The Game en Hot Space zijn toevallig beide grotendeels in Musicland in München opgenomen. Beiden klinken inderdaad erg goed voor Queen-begrippen.

Ozric Spacefolk
Wat mij betreft de start van Queen mark 2. Op synthpop en new wave ge-ente rockmuziek.

Bye bye classic rock, Queen is klaar voor de 80's. Alleen Man on the Prowl vind ik beneden peil. Oh ja en I Want to Break Free, dat is het slechtste van Queen ooit.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:20 uur

geplaatst: vandaag om 14:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.