menu

Steven Wilson - To the Bone (2017)

mijn stem
3,86 (395)
395 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Caroline

  1. To the Bone (6:41)
  2. Nowhere Now (4:03)
  3. Pariah (4:46)

    met Ninet Tayeb

  4. The Same Asylum as Before (5:14)
  5. Refuge (6:43)
  6. Permanating (3:34)
  7. Blank Tapes (2:08)

    met Ninet Tayeb

  8. People Who Eat Darkness (6:02)

    met Ninet Tayeb

  9. Song of I (5:21)

    met Sophie Hunger

  10. Detonation (9:19)
  11. Song of Unborn (5:55)
  12. Ask Me Nicely - Intro * (1:42)
  13. A Door Marked Summer * (7:41)
  14. Pariah [Demo] * (4:08)
  15. People Who Eat Darkness [Demo] * (5:35)
  16. Refuge [Demo] * (4:45)
  17. The Same Asylum as Before [Demo] * (5:32)
  18. Ask Me Nicely * (3:53)
  19. Northern Cyclonic * (3:50)
  20. Detonation [Demo] * (10:18)
  21. Song of Unborn [Demo] * (6:56)
  22. To the Bone [Instrumental] *
  23. Nowhere Now [Instrumental] *
  24. Pariah [Instrumental] *
  25. The Same Asylum as Before [Instrumental] *
  26. Refuge [Instrumental] *
  27. Permanating [Instrumental] *
  28. Blank Tapes [Instrumental] *
  29. People Who Eat Darkness [Instrumental] *
  30. Song of I [Instrumental] *
  31. Detonation (Instrumental] *
  32. Song of Unborn [Instrumental] *
  33. Antisocial * (3:11)
toon 22 bonustracks
totale tijdsduur: 59:46 (1:57:17)
zoeken in:
avatar van herre48
4,0
jellecomicgek72 schreef:
In Refuge doet Wilson zijn manier van zingen mij aan Peter Gabriel denken, meer mensen die dit hebben?

Zeker dit. Ook de keys zitten in de richting van San Jacinto.

avatar van jellecomicgek72
4,0
herre48 schreef:
(quote)

Zeker dit. Ook de keys zitten in de richting van San Jacinto.
Inderdaad, dat nummer ja!

4,0
Ik volg Wilson al jaren. Ik vind het erg bijzonder dat hij al zo lang op zijn hoogtepunt zit. In de jaren '90 - '00 maakte hij al topplaten met o.a. Porcupine Tree. Ten tijde van In Absentia, Deadwing en FOABP dacht ik al: hier gaat hij niet meer overheen komen. Over zijn solowerk was ik in eerste instantie licht sceptisch. Zijn eerste twee soloplaten doen me niet heel veel eerlijk gezegd. Ik verlangde destijds ook erg terug naar de Porcupine Tree tijd. Maar vanaf The Raven, in mijn optiek zijn eerste solo voltreffer, vind ik zijn solowerk zelfs nog beter dan het beste werk van Porcupine Tree. HCE vond ik zelfs nóg beter; hij vond hier de perfecte balans tussen experiment en toegankelijkheid. Routine vind ik zelfs het beste liedje dat hij ooit schreef. Het was al een tijd duidelijk dat hij na die plaat wederom een compleet nieuwe richting in zou slaan. De voortekenen waren er al vroeg dat hij meer de mainstream kant op zou gaan. Op de EP 4 1/2 stond al 'Happiness III', zijn meest poppy song tot dan toe. Ook verscheen er artwork en videoclips met Steven zelf vol in beeld en, god verhoede, zelfs een vrolijke clip waarin hij zelfs lácht. Toch moet ik toegeven dat ik ook zijn poppier werk goed kan hebben, zo lang het goede songs zijn. En dat zijn het!
De deluxe versie komt binnenkort mijn kant op. Tot die tijd kon ik me niet inhouden en de gelekte plaat al een aantal keer beluisterd.

Om met de deur in huis te vallen: het is geen niveau'tje The Raven of HCE. Maar het is wel een van de léukste platen die hij ooit maakte. Het begint al met de opener. Wát een lekker nummer met heerlijk ritme is dit direct. Nieuw is de percussie over de drums heen. Een dijk van een nummer. 'Nowhere Now' is een goede Blackfield-achtige song met een sterk refrein, maar het blaast je niet omver.
Songs die dat wel doen zijn de langere tracks van de plaat 'Refuge' (met heerlijke mondharmonica solo) en 'Detonation' met 1 van de meeste verrassende eindes in Wilson's repertoire. Laat je verrassen!

Ook nog een speciale vermelding voor 'People Who Eat Darkness'; Wilson meets QOTSA. Lekker!

Kortom: TTB is geen vijfsterren-plaat zoals de twee voorgangers. Maar wél een wederom vernieuwende, verrassende plaat met vrijwel uitsluitend topsongs. En dat na een carrière van al zo'n 35 jaar. Chapeau!

avatar van meneer
Handige zoons, staat nu op - na alle berichten hier kon ik niet netjes wachten.

avatar van kingfisher
4,0
Om met de deur in huis te vallen: het is geen niveau'tje The Raven of HCE


Inderdaad. Ik ben niet een ultieme fan van het prog-rock genre, maar die 2 albums kan ik erg goed waarderen. Aan die verwachtingen voldoet dit album echter niet.

Het openingsnummer To The Bone is een uitstekende binnenkomer.
Nowhere Now is typisch SW nr, maar zonder te excelleren.
Pariah is een qua stijl een interessant nr, maar ik stoor me wat aan dat vreemde stembandpoliepje van Ninet Tayeb in de lagere tonen. Tekstueel ook vrij plat (I'm tired of facebook etc).
The Same Asylum vind ik dan een van de hoogtepunten van het album, heerlijk rocknummer.
Door met Refuge, ja ook erg goed. De ingetogen coupletten geven een mooie balans met de instrumentale uitspattingen.
En dan ineens Permanating!!! Disco-beat. Falset stem. Oei. Not my piece of cake..
Blank Tapes is aardige duetsong die de spanning op het album wat breekt (positief) waarbij mw Tayeb gelukkig haar stembandknobbel niet laat horen.
People who eat darkness: ja, dit willen we horen! De gitaar-akkoorden lijken me bekend voor te komen, Aerosmith? Nee, kom toch uit bij The Offspring: Kill the Man (wat een vet nummer is dat toch btw).
Song of I: matig nummer wat mij betreft.
Detonation: een van de hoogtepunten van het album. Zou niet misstaan op The Raven. Zou een goede afsluiter van het album kunnen zijn, omdat
Song of Unborn net als Nowhere Now bombastisch is zonder echt te intrigeren.

Alles bij elkaar een redelijk goed album, zou hem op 3,65 waarderen. Duidelijk minder dan zijn twee voorgangers. De gastzangeressen zijn een leuke afwisseling, maar zorgen niet voor hoogtepunten. Als je het album afschud van deze nrs blijft de helft staan wat mij betreft, had tezamen met 4 1/2 een consistenter album opgeleverd.

avatar van Mindscapes
4,0
Nieuw diepte-interview: Steven Wilson explores truth and perception on ambitious forthcoming album To The Bone - firstpost.com

Voor zij die 'm al gehoord hebben: de tekst voor het titelnummer werd trouwens geschreven door Andy Partridge van XTC.

avatar van gigage
De discussie al hier is best grappig. Verwijzingen alom, peter gabriel, pearl jam, abba. Mainstream pop songs mag wel maar dan alleen als Steven Wilson ze maakt haha. De vijfjes vliegen dan ook weer om de oren? Nee dat nog niet.
Het is verder geen oordeel over het album , dat komt later wel. Enjoy

avatar van Alicia
4,0
Als ik To the Bone op dit moment een cijfer zou geven, zit ik zo rond de 4 dikke sterretjes. Prachtige nummers als Detonation, Refuge en To the Bone worden afgewisseld met... ach ja, twee of misschien drie wat mindere liedjes waaronder de reeds uitgebrachte singles. Ik ben ook niet zo gecharmeerd van de zangeressen. Hoe dan ook, was dit maar mainstream pop. Dan zou ik weer wat vaker naar de radio luisteren en dat doe ik dus zelden of nooit (meer). Alle referenties daargelaten... ik hoor toch voornamelijk een 'speelse' Steven Wilson.

avatar van pos
4,5
pos
Deze plaat nu een dag of 3 constant op repeat. Wordt echt bij ieder rondje beter en beter. Ook de reeds bekendere nummers passen moeiteloos in het geheel. Zelfs de disco stamper Permanating (Mamma Mia) is gewoon een heel sterk liedje. En met al die pop-invloeden valt het verder uiteindelijk wel mee. Gewoon weer een album met hele mooie muziek.

avatar van west
4,0
Kies hier maar eens 3 favorieten uit: er staan weer te veel (erg) goede nummers op om op te noemen. Geweldig!

bas1966
ik deel het enthousiasme niet. erg vlakke, saaie plaat met een paar leuke nummers 3,5,6.
echt een tegenvaller na HCE. Eerst Arcade Fire en nou dit

avatar van west
4,0
En wat te denken van 1, 4, 9 & 10?

avatar van Rudi S
4,0
west schreef:
En wat te denken van 1, 4, 9 & 10?


Bij de chinees geweest vandaag

avatar van west
4,0

avatar van west
4,0
De gitarist(en) op dit album spelen een fantastische hoofdrol. Wat een solo's staan erop!

avatar van kingfisher
4,0

People who eat darkness: ja, dit willen we horen! De gitaar-akkoorden lijken me bekend voor te komen, Aerosmith? Nee, kom toch uit bij The Offspring: Kill the Man (wat een vet nummer is dat toch btw).


correctie: The Offspring - Pay the Man

avatar van SirPsychoSexy
4,0
chevy93 schreef:
Op voorgaande albums kan ik toch altijd wel één of een paar nummers aanwijzen die het 'verpesten' waardoor het geen wereldtopper is, maar 'gewoon heel goed'.
Eventjes heel licht off-topic gaan: nu ben ik toch benieuwd welke dat op de voorganger was, want daar viel voor mij geen zwaktebod te bespeuren.

avatar van chevy93
4,0
Het titelnummer en Ancestral hadden er van mij zo af gemogen.

avatar van Rogyros
3,5
Dat is grappig. Bij die twee nummers heb ik gele sterretjes staan.

avatar van Erikpol
4,5
Dit album moet je echt vaker luisteren inderdaad. Detonation is tot dusver mijn favoriet. Wat een heerlijke meeslepende melodieën weer.
HCE lijkt niet te overtreffen, maar dat hoeft ook niet en is bijna onmogelijk.

avatar van west
4,0
Ik snap de vergelijking die regelmatig gemaakt wordt met HCE niet. Dit is (weer) een behoorlijk andere plaat. En weer levert Steven Wilson topkwaliteit.

avatar van SirPsychoSexy
4,0
chevy93 schreef:
Het titelnummer en Ancestral hadden er van mij zo af gemogen.
Ancestral dan nog. Voor mij één van de absolute toppers.

De vergelijking met HCE heeft natuurlijk vooral te maken met het feit dat die nog vers in het geheugen ligt en de hoogst scorende plaat uit zijn carrière is hier op MuMe. Hoewel ik ook een enorme voorliefde heb voor de voorganger, verhindert dat me niet om deze To the Bone met een open geest en getemperde verwachtingen tegemoet te treden. Voor mij mag het helemaal anders klinken, zolang het maar met liefde gemaakt is.

Ik zit nu aan Pariah en moet trouwens zeggen dat het weer verdraaid goed klinkt. Overheerlijke productie ook opnieuw, op dat vlak scoort deze alvast de volle pot.

avatar van kingfisher
4,0
Een halfje erbij, van ruim voldoende naar goed. Draai deze plaat liever dan van favo band AF, dat zegt wel weer voldoende over beide platen. Asylum, Refuge, People, wat een nummers.

(Inmiddels ben ik er van overtuigd dat Permanating het perfecte nummer is voor het eurovisie songfestival)

bas1966
ga deze echt nog een kans geven, gezien de gigantisch hoge score.
de plaat is zowiezo meer 'blackfield' achtig, maar daar is opzich niks mis mee.
mijn score staat dus op status 'voorlopig'....hoop dat ik te snel geoordeeld heb.

avatar van legian
3,0
Bonk schreef:
Toch mooi hoe anders je blijkbaar ook zulke zaken kunt beleven legian.

Ik pak juist geregeld een boek of een uitgave erbij op het moment dat ik iets beluister. Ik blader het dan nog weer eens door en bekijk bijvoorbeeld de illustraties. Zeker als het een verhaal is als Hand.Cannot.Erase. Het fysieke aspect hoort voor mij ook wel bij de muziekbeleving. Ik blader zelfs nog geregeld cdboekjes door.

Ik heb dan vaak juist weer minder met sommige bonuscd's met allerlei demo-uitvoeringen en de tiende mix van een nummer. Hoewel ook dat soms wel echt iets kan toevoegen omdat je hoort hoe een nummer tot stand komt.
Mooi hoe anders het dus kan zijn. Ik kijk eerst bij dit soort uitgaves naar de uitvoering in verhouding tot de prijs (reden waarom ik nog wel even getwijfeld heb over de de luxe editie van To the Bone om enigszins on-topic te blijven), terwijl anderen dus juist eerst naar de extra muziek kijken


Beetje late reactie maar goed.

Met het fysieke aspect ben ik het wel eens hoor, maar de meerwaarde die een deluxe zich voor mij in dat opzicht oplevert vind ik het geld simpelweg niet waard. Hoewel ik heel graag die van Grace for Drowning had willen hebben toentertijd.
Het grootste pluspunt voor mij zit hem in extra muziek. En dan inderdaad niet de demo uitvoeringen, mixes of live registraties maar echte bonus nummers. Iets wat bij zijn eerste twee albums nog het geval was en ik de laatste albums dus eigenlijk mis.
Misschien kijk ik er nu ook harder tegenaan omdat het geld mij niet om de oren vliegt en ik daarom meer kijk naar wat ik ermee doe.

Daarnaast heb ik al zijn solo albums in digibook versie, dan moet deze er eigenlijk ook wel in die versie bij vind ik.

avatar van legian
3,0
legian schreef:
Kwam hij met Hand. Cannot. Erase. nog zo sterk terug en dan krijgen we nu dit. Het stemt niet hoopvol. Ik laat het album voorlopig dan ook nog maar liggen.

Dit album bewijst maar weer dat Wilsons single's geen juiste indruk van zijn album geven.

Hmm, net Permanating beluisterd maar dit wordt hem niet. Het is niet niet zo vervelend als Song of I, maar ik word er niet vrolijk van en dat voor zo'n vrolijke popsong.

En ook hier moet ik op terug komen. In het verloop van het album bevalt dit nummer erg goed.

Nu ik een eerste luisterbeurt achter de rug heb klink dit album eigenlijk helemaal niet als Wilson. En dat bewijst maar weer de kwaliteit van zijn kunnen. De typische Wilson stijl is natuurlijk niet ver weg en komt in Detonation dan ook weet terug. Tevens een ontzettend fijn nummer.
Ook Pariah klinkt ongelofelijk fijn en is op dit moment de absolute favoriet van de plaat. Hij komt hier zowaar emotioneel en gevoelig over, wat voornamelijk door de toevoeging van Tayeb te maken heeft.
Verrassend genoeg merkte ik dat ik aan het mee-swingen was op Permanating. En dat terwijl ik een ongelofelijke afkeer had van het nummer als single. In het geheel doet hij het erg goed en dat komt voornamelijk omdat de nummers daarvoor de sfeer van dit nummer heerlijk opbouwen.
De nummers daarna echter, uitgezonderd Detonation, doen het allemaal een stuk minder en Song of I is toch wel een dieptepunt op de plaat.

The Pin Drop is dan de volgende. En voor iedereen die wil laten horen dat Steven verschrikkelijk zingt, dit is het perfecte voorbeeld. het begin is niet alleen vervelend maar ook echt irriterend, de zeurderige en zeikerige stem die hij hier opzet, moge hij dat nooit meer doen.

Dit was mijn reactie ten tijde van The Raven en is ook van toepassing op The Same Asylum as Before. Hoewel dit nummer later wel wat beter wordt is de zang niet om aan te horen.

Het is een veel vrolijkere plaat geworden die wat tijd nodig heeft om te bezinken. Ik twijfel nu wel licht om hem toch maar alvast te bestellen.

avatar van SirPsychoSexy
4,0
bas1966 schreef:
ga deze echt nog een kans geven, gezien de gigantisch hoge score.
de plaat is zowiezo meer 'blackfield' achtig, maar daar is opzich niks mis mee.
mijn score staat dus op status 'voorlopig'....hoop dat ik te snel geoordeeld heb.
Amper 22 stemmen staan er nog maar, en het zijn meestal de meest fervente aanhangers die eerst stemmen, dus dat kan nog serieus veranderen. Het zal wel nog wat dalen afgaande op de teneur van de commentaren hier denk ik. Na de eerste twee luisterbeurten bevalt het mij wel, maar wordt het niveau van HCE voorlopig niet (over de gehele lijn) gehaald.

avatar van pjh1967
Rogyros schreef:
Dat is grappig. Bij die twee nummers heb ik gele sterretjes staan.

Dan moet je het album wel beoordeeld hebben, zonder cijfer geen gele sterretjes.....

avatar van Rogyros
3,5
De songs Hand. Cannot. Erase. en Ancestral staan op het album Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase. (2015). En die heb ik met een welverdiende score van 4,5* beoordeeld, pjh1967.

Het gesprek ging erover dat chevy93 vond dat de voorgaande albums van Steven Wilson nog wel eens wat zwakkere momenten had en deze twee nummers van Hand. Cannot. Erase. gaf hij als voorbeeld.

Het album To the Bone heb ik nog niet beluisterd.

avatar van meneer
Na eerst de introducerende nummers een aantal keren op Spotify te hebben beluisterd was het voor mij echt even afwachten op het gehele album. De eerste uitgebrachte nummers niet verder echt goed beluisterd want ik had bij H.C.E. eerst ook niet zo'n goede indruk aan de hand van een 2-tal nummers (zie verder bij het album zelf).

Ik heb voor het gehele album echt de afgelopen week tijd gemaakt (vakantie en vrije tijd te over met deze zeer Nederlandse Zomer). Koptelefoon op, ogen dicht en binnen laten komen. Mijn eerste mening is duidelijk: wat een waardige opvolger in de stijl van hoe Wilson zich ontwikkelt. Het geluid is zo mooi geproduceerd, er is veel te ontdekken, afwisseling, diepgang, vernieuwing en toch ook weer herkenbaar de hand van de meester himself en de meespelende muzikanten.

Ik ben nog lang niet klaar met dit album. Dit gaat een mooie ontdekkingsreis worden in productie, teksten en gewoon genieten . Verder kan ik nog niet echt veel kwijt over dit album op MuMe, het zijn de eerste indrukken. Maar ik ben wel zeer enthousiast, vandaar deze snelle post !

Zeer benieuwd naar het concert in maart 2018 in Brussel. Wilson (en band) live is machtig mooi !

Gast
geplaatst: vandaag om 01:59 uur

geplaatst: vandaag om 01:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.