menu

Depeche Mode - Ultra (1997)

mijn stem
3,94 (365)
365 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: Mute

  1. Barrel of a Gun (5:35)
  2. The Love Thieves (6:34)
  3. Home (5:42)
  4. It's No Good (5:58)
  5. Uselink (2:21)
  6. Useless (5:12)
  7. Sister of Night (6:04)
  8. Jazz Thieves (2:54)
  9. Freestate (6:44)
  10. The Bottom Line (4:26)
  11. Insight (6:26)
  12. Junior Painkiller (2:11)
totale tijdsduur: 1:00:07
zoeken in:
avatar van lennon
4,5
Castle schreef:
Door de vorige posts weer eens opgezet en ik blijf er bij dit album hun laatste hoogtepunt was


Delta Machine wel eens geprobeerd?

avatar van Castle
4,5
lennon schreef:
(quote)


Delta Machine wel eens geprobeerd?

Ja Lennon, ik koop ondanks de heren van DM mij steeds minder raken, nog elk album. Delta Machine ging wel weer de hoopvolle kant op, maar daar ging de vonk niet weer het vuurtje aansteken.

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
Castle schreef:
Door de vorige posts weer eens opgezet en ik blijf er bij dit album hun laatste hoogtepunt was.
Wat een schoonheid in nummers als Home,Sister of Night en Useless.

Eens, al hebben Exciter en Playing the Angel beide nog wel hun momenten. Met de twee recentste worpen kan ik ook minder.

In je opsomming van de topnummers hier mag The Love Thieves eigenlijk niet ontbreken (en de 'hit' It's No Good eigenlijk ook niet).

avatar van lennon
4,5
Castle schreef:
steeds minder raken, nog elk album. Delta Machine ging wel weer de hoopvolle kant op, maar daar ging de vonk niet weer het vuurtje aansteken.



Ik vond Playing the angel ook nog erg goed trouwens! Vind eigenlijk dat de heren altijd wel kwaliteit leveren, maar zoals eind 80, begin 90 is het niet meer, maar is ook niet echt eerlijk te vergelijk denk ik dan?

avatar van Castle
4,5
Net zoals de artiest veranderd, zal ook de fan / luisteraar veranderen, soms ten goede,maar soms ook ten nadele van de klik of vonk tussen hen.
Al moet ik toch toegeven het nooit slecht is bij DM

Ja it's no good hoor er zeker ook bij Casartelli

Misterfool
Ultra; een album wat er bijna niet was gekomen. Dave Gahan was begin jaren 90 zwaar aan de drugs. Een zelfmoordpoging en overdosis later, is hij nog niet van de aardbodem verdwenen. De kat heeft blijkbaar echt 9 levens. Vanaf dit album is Depeche Mode tevens haar vierde wiel kwijt. Alan Wilder was naar aanleiding van voorganger “Songs of Faith and Devotion” vertrokken. De band, weer een trio, moest zichzelf opnieuw uitvinden.
-
Dat deze plaat in het teken staat van een pijnlijke wederopbouwfase is dan ook geen verrassing. Deze revalidatieperiode doet gelijk bij openingstrack: “Barrel of a gun” zijn intrede. Net als” I feel You” van het vorige album is dit nummer een uptempo (industrial)-rocker. Waar het voorgaande nummer sprak over een gevoel van onoverwinnelijkheid, staat hier juist een aftakelingsproces centraal. Angst en wanhoop ondersteunt door een pompend ritme. "... in need of sleep that doesn't come."
-
“Home” is mijn lievelingsnummer van Depeche Mode. Het thema van het nummer vind ik erg sterk. Het gevoel thuis te zijn, is zeker een dubbelzinnige. Aan de ene kant het gevoel je plek gevonden te hebben, aan de andere kant de verantwoordelijkheid die het met zich mee brengt. Zeker in moeilijke tijden! Daarnaast heeft het nummer een van de beste instrumentale conclusies. Violen die op imposante wijze door de elektronica en de gitaren heen snijden. Kippenvel! Elke keer weer!
-
“Useless “is een boze serenade waar Gahan van zich afbijt als de gedaagde in het beklaagdenbankje. De gitaarlijntjes in dit nummer zijn meesterlijk . Misschien wel het meest pakkende nummer van dit album.
-
Ten slotte is er ook nog een typische albumtrack die mij opvalt. “Sister of Night” is een broeierige compositie. Niet het soort broeierigheid die doet denken aan een prachtige zomernacht met een hint van erotiek. Nee, dit nummer is als klamp angstzweet. Er zitten veel details in het nummer verstopt die eerder angstig en verdrietig klinken; zoals de huilende synth die het nummer afsluit. De zang van Gaham klinkt vermoeid. Werkelijk iemand aan het eind van zijn Latijn.
-
Tot en met “Sister of Night” is het niveau torenhoog. De nummers die daarna komen zijn ook erg goed, maar ik zet ze simpelweg minder vaak op. De electrorock die Depeche mode hier biedt, in combinatie met de aangrijpende thematiek, maakt dit desondanks een meesterwerk. Ik vind dit album net ietsjes minder dan Violator. Ik twijfel tussen 4.5* en 5*

avatar van pureshores
4,5
mooie recensie Misterfool.

Bij mij is Freestate alleen maar gaan groeien.
Overigens prefereer ik de single remix van Useless boven de album versie

Misterfool
pureshores schreef:
mooie recensie Misterfool
Thanks!, ben het overigens met je eens ten aanzien van de single remix van Useless. die vind ik net iets puntiger dan de albumversie.

Robertus
Alweer een Depeche Mode-parel ontdekt waarmee ik mijzelf weer schaamteloos wil feliciteren! Nog iets te vroeg voor een uitgebreide review plus sterrentoekenning, maar graag wil ik hier nu al het een en ander over kwijt:

Wederom een topproductie zonder zwakke plekken! Ik kan werkelijk geen slechte song ontdekken hier en ik heb nu al het vermoeden dat hij zelfs zijn voorganger (SOFAD) voorbijstreeft. En het stemgeluid van Martin Gore lijkt mij nog meer aan te spreken naarmate hij ouder wordt. Home en The Bottom Line zijn werkelijk prachtig en de eerste zelfs bijna garant voor waterlanders.

It's No Good is weer zo'n heerlijk dansbaar, opbouwend anthem waar DM patent op lijkt te hebben en zou zelfs voor mij nog vijf minuten door mogen gaan. Wanneer ik Sister Of Night hoor dan zie ik echt een compleet gebroken Dave voor me die een soort laatste smeekbede houdt, maar uiteraard is dit wel ingegeven door voorkennis over de staat waarin de band hier verkeerde. Maar wat een monument van gitzwarte, beklemmende melancholie.....

En voor ik het weet heb ik weer meer geschreven dan ik van plan was....maar dit maakt echt indruk. De ambitie van de band was niet hoger dan naar de studio gaan en kijken hoe ver ze komen. Alan Wilder weg en Dave halfdood...Alleen al daarom is dit een product van de buitencategorie, maar ook als je dat allemaal wegdenkt is dit gewoon standaard + DM kwaliteit. Maar wel zwarter en melancholieker dan ooit, meer voor de nacht dan voor de dag, maar zo'n product als dit neerzetten, dat zowel instrumentaal en productioneel klinkt als een klok en tegelijkertijd dichtbij, warm en menselijk is, dat kan alleen DM. En met Barrel Of A Gun zijn de ijzersterke, van je sokken blazende albumopeners ook weer terug!

Als ik dan toch nog een puntje van kritiek omwille van het muggeziften wil toevoegen: Er had nog wel een tweede "It's No Good" op mogen staan omwille van wat luchtigheid tussen het topzware materiaal.

Denk dat ik toch maar begin met een voorzichtige 4,5 sterren....en dit schrijfsel bij nader inzien toch maar bij de recensies toevoeg. Dit gaat alleen nog maar groeien..

avatar van deric raven
3,5
Ultra is vergelijkbaar met A Broken Frame.
Een van de smaakmakers valt weg waardoor ze nog maar met drie man sterk zijn.
Alan Wilder schreef dan wel niet de basis van de nummers, maar leverde wel een groot aandeel bij de inkleuring daarvan.
Dave Gahan heeft veel geleden door zijn drugsverslaving, en ik blijf het jammer vinden dat zijn mooie stem verloren is gegaan.
Natuurlijk is het allemaal een stuk doorleefder, maar voor mij had dit niet gehoeven.
En Andrew Fletcher, wat moet ik daar over zeggen.
Laat ik het zo stellen; toen Kraftwerk besloot om zelf niet meer op het podium te gaan staan, en die rol te laten vervullen door robots, zou hij zo kunnen solliciteren.
Andrew is geen Paul Rutherford van Frankie Goes To Hollywood of een Bez van Happy Mondays die de boel kan redden met danspasjes.
Nee, die gave bezit hij ook niet.
Dus eigenlijk is het duidelijk Martin Gore die het werk moet verrichten.
Dit is dus niet een persoonlijke Gahan album, wat velen denken, maar de weerspiegeling van Gore op de stand van zaken in Depeche Mode.
Waarschijnlijk is bij Gahan alles op gegaan aan drugs, en heeft Fletcher zijn geld op een rekening staan, welke hij pas na zijn 65e kan opnemen.
Ultra is grillig, en laat een gebroken, uitgeputte band horen.
Gahan zingt al gelijk op Barrel Of A Gun alsof hij net van het beademingsapparaat is gehaald, en eigenlijk zich nog aan de door een arts voorgeschreven rustperiode moet houden.
Voor mij is met het verdwijnen van Wilder van het toneel een creatieve armoede ontstaan, die de overige leden moeizaam proberen te reanimeren, met af en toe iets van een hartslag in de sound, maar het klinkt als het kunstmatig in leven houden.
Wel ben ik het album steeds meer gaan waarderen, en dat komt eigenlijk voornamelijk door een band als Editors.
Hun In This Light and on This Evening straalt een soortgelijke grilligheid uit, al levert die plaat een sterker geheel op.

avatar van lennon
4,5
Je beschrijft t mooi deric raven maar ik ben 't niet met je eens dat Gahan zijn stem minder is geworden (integendeel) en vermoeid klinkt. Dit album markeert juist de wederopstanding van een Gahan die clean is, en weer zin heeft in 't leven. Wellicht laat je je misleiden door de tekst, maar het is toch echt zo.

Dat Wilder er niet meer bij was, scheelt zeker omdat de voorgaande albums in een opwaardse spiraal zaten qua niveau, maar ook zonder Wilder vind ik de mannen genoeg kwaliteit hebben.

Ben het wel met je eens dat Fletcher een soort verplicht aanhangsel vormt, en weinig toevoegt.

avatar van orbit
5,0
Ik vind deze plaat het tegendeel van creatieve armoede, juist een herleving van het experimentele donkere geluid dat ze op MftM ook al zo vernuftig in elkaar staken. Mis Wilder dan ook totaal niet hier, lijkt me dat Gore hier vooral weer de grote hand in heeft gehad.

avatar van deric raven
3,5
Dat moet ook wel zonder Wilder.

Misterfool
Gore is dan toch wel een (wellicht zelfs de) drijvende kracht achter Depeche Mode. Iemand die het voortouw neemt in moeilijke tijden, maar niet per se de voorgrond opzoekt. Eerst al bij Broken Frame na het opstappen van Clarke en ook na het wegvallen van Wilder. Zelf vind ik dit een van hun beste albums. Aan de ene kant haalt het weer de duistere sferen van midden jaren 80 aan, aan de andere kant juist een modernere Industrial-sound. Alleen Violator vind ik beter eigenlijk. Met Playing The Angel en Delta Machine hebben ze met zijn 3'tjes toch bijna dit niveau nog eens benaderd. Voor een band in de herfst van hun bestaan, is dat toch bijzonder knap.

avatar van vigil
4,5
Toch leuk die aandacht ineens voor DM

avatar van orbit
5,0
deric raven schreef:
Dat moet ook wel zonder Wilder.


Ik bedoel dat Gore ook de grote hand had in MftM bijvoorbeeld.

avatar van deric raven
3,5
Zoals ik ook al reeds noemde.

deric raven schreef:

Alan Wilder schreef dan wel niet de basis van de nummers, maar leverde wel een groot aandeel bij de inkleuring daarvan.

avatar van orbit
5,0
Dit is wat mij betreft rauwer en minder gepolijst dan MftM, maar daardoor minstens zo intrigerend en kwalitatief geen zak minder. Maar jij zal hem ook vaak genoeg hebben gedraaid voor een goed oordeel DR, daar twijfel ik niet aan.

avatar van deric raven
3,5
Niet zo vaak als Music for the Masses, maar dat is ook hun beste album.

Robertus
deric raven schreef:

Ultra is grillig, en laat een gebroken, uitgeputte band horen.
Gahan zingt al gelijk op Barrel Of A Gun alsof hij net van het beademingsapparaat is gehaald, en eigenlijk zich nog aan de door een arts voorgeschreven rustperiode moet houden.


T.a.v. de eerste opmerking van Deric Raven: Dit zijn wel de feiten, maar ik hoor het totaal niet af aan de muziek, en dat is juist wat ik zo knap vind aan dit album. De songs doen kwalitatief niet onder voor SOFAD of zelfs Violator! De productie vind ik fris, in tegenstelling tot wat je zou verwachten van een band in zulke omstandigheden.

Dan de tweede opmerking: Barrel Of A Gun is niet echt het juiste voorbeeld om Gahan' stemgeluid te beoordelen, want er zitten veel effecten overheen, zelfs een beetje distortion. Ik stoor me er niet aan, maar dat heeft hij eigenlijk helemaal niet nodig. Luister eens naar Sister Of Night: Dat klinkt krachtig in zijn totale gebrokenheid! Nog even los van verslavingsperikelen hoor ik hier ook gewoon een zanger die wat ouder wordt, wat rijper en niet meer persé een volume wil opzetten om een heel festivalterrein te doen deinen. (trouwens, ik vraag me wel af wat voor een drama dat wel niet geweest moet zijn in de studio, om de toen nog zwaar zieke Gahan te laten zingen......en dan ook nog zo op tape kunnen krijgen, ik kan daar met mijn pet niet bij, maar doet mijn verwondering alleen maar stijgen)

Ik hoor wel dat Wilder weg is en dat alles op Gore drijft, met name aan de soberheid en het sneller tot de kern komen van de liedjes. Maar Gore anno 1997 is natuurlijk ook niet meer het groentje dat hij was in 1982 en heeft Wilder eigenlijk ook niet meer nodig. Hij hoeft zich ook niet meer te bewijzen en pent hier gewoon een stel songs neer die recht uit zijn hart komen en er inhoudelijk en muzikaal gewoon niet om liegen! En Home vind ik ook nog eens één van de beste DM songs en sowieso de allerbeste vocals van Gore, kippenvel!

Het enige wat me weerhoudt van de maximale score is de lengte van het album..Aan het eind zakt het voor mij een beetje in en heb ik wel gehad. Maar dat heb ik al snel met albums die langer duren dan pakweg 50 minuten.

Robertus
deric raven schreef:

En Andrew Fletcher, wat moet ik daar over zeggen.
Laat ik het zo stellen; toen Kraftwerk besloot om zelf niet meer op het podium te gaan staan, en die rol te laten vervullen door robots, zou hij zo kunnen solliciteren.


Wederom goed verwoord, deric raven!

avatar van james_cameron
4,0
Eén van de beste albums van Depeche Mode. Van de atypische dreigende opener Barrel Of A Gun tot het prachtige afsluitende Insight is het genieten geblazen. De band combineert hier kunstig de electronica van de beginjaren en de meer rock-georiënteerde aanpak van het latere werk. Dave Gahan is tevens uitstekend bij stem.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,5
Geweldige opvolger van Songs Of Faith And Devotion en heeft zich vanaf vandaag gevoegd bij mijn kwartet favoriete Depeche Mode Albums ( Some Great Reward, Music For The Masses, Violator & Songs Of Faith And Devotion ).
Het geweldig rockende Barrel Of A Gun is een fantastische opener, je hoort echter wel dat Gahan zijn stem aan slijtage onderhevig is geweest.
Tekstueel zit het album ook sterk in elkaar, e.e.a ademt toch een neerslachtige sfeer uit ( this is an insight into my life ).
Dave Gahan is door diepe dalen gegaan.
Home, It"s No Good , Useless & Freestate vind ik andere hoogtepunten van dit donkere album.
Overigens een vette voldoende voor de geluidskwaliteit van de plaat.

avatar van luigifort
5,0
Zeer onderschat album van de boys. Dit is een van mijn meest gedraaide platen van ze. Een stuk rustiger, mooie sfeer..echt late avond en nachtmuziek en een pak mooie songs!

avatar van bikkel2
4,0
Met je eens luigi.
Mnder explosief, maar er staat zeker hoogstaand werk op.
Iets ander jasje, maar duidelijk Depeche Mode.

avatar van vigil
4,5
Een niet echt gemakkelijk zittend jasje maar wel spannend, grillig en rauw

Je zou zeggen 1997 Top 3 materiaal

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Naar aanleiding van het concert gisteren en de live versies van Home, en Barrel of A Gun vandaag weer eens opgezet. En ik moet zeggen ik kan deze steeds mooier vinden.
Bovengenoemde nummers en Useless zijn gewoonweg prachtig.
It's no Good knalt er ook in.
Donker met een gouden randje,

avatar van lennon
4,5
In vond Barrel of a gun er gisteren niet zo lekker uitkomen. En destijds in 98 met de hits tour kwam ie ook al niet zo over. Denk dat dat nummer live moeilijk is. Op dit album heerlijk donker.. pikkedonker.

avatar van lennon
4,5
Ik doe een opwaardering van 4 naar 4,5.

Destijds keek ik enorm uit naar de release van deze plaat. Zeker ook omdat het zo waardevol was dat Dave nog in leven was na zijn zelfmoord poging, en er dus nieuw werk kwam.
Nu, 21 jaar later klinkt de plaat nog steeds zo enorm mooi als destijds, en eigenlijk alleen nog maar mooier.

Dit album boet geen millimeter in met de jaren. Dat heerlijke donkere sfeertje, dat is als een verslaving. Samen met Violator en Song of faith and devotion is dit zeker een top 3 plaat in de Depeche Mode lijst voor me.

avatar van brajoapau
Opwaardering van 4 naar 5.

Zoals reeds hierboven vermeld, Ultra boet geen millimeter in met de jaren, en ook niet één nummer dat ik hier skip; iets wat ik jammer genoeg wel heb bij de opvolgers, hoewel dat zeker en vast ook wel solide albums zijn uiteraard.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:15 uur

geplaatst: vandaag om 02:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.