menu

Muziek / MusicMeter Live! / Gisteren ... gezien!

zoeken in:
avatar van vigil
weinig, het interesseerde hem nauwelijks had ik het idee

avatar van motel matches
Helemaal met verslag van vigil eens. Geweldig energiek concert. Tijdens het akoustische deel zakte het een klein beetje in, ook omdat toen de wat mindere nummers werden gespeeld, maar daarna kwam het met alle publieksfavorieten weer helemaal goed. Het viel mij op dat niet Beds are Burning het meeste enthousiasme losmaakte bij het publiek, maar juist Dead heart en blue sky mine. Volkomen terecht trouwens.

avatar van Lars Muziek.
21-06-2017 Wand @Rotown, Rotterdam is binnen veel aangenamer qua temperatuur dan buiten. Wellicht zorgt de muziek van vanavond voor wat zwetende mensen, die elkaar laten plakken en kleven. Helaas blijkt er alleen weinig publiek op Wand af te komen. De zaal bleef heel de avond matig vol met hooguit vijftig tot (krap) honderd mensen. Het zou heel erg goed kunnen dat niet veel psych fans de band van vanavond kennen. Wand uit Los Angeles heeft namelijk in drie jaar bestaan nog niet zo vaak een clubshow gespeelt in Europa, de band heeft vooral veel festivals afgespeeld. Denk bijvoorbeeld nog aan vorig jaar November, waar zij op Le Guess Who speelde. Dankzij deze tour komt de band wat meer in de clubshows te staan, dat bracht zij zowel voor de eerste keer naar Rotown in Rotterdam en de dag daarop naar de Tolhuistuin in Amsterdam.


Maar eerst is het de buurt aan de Belgische Kapitan Korsakov die met drie albums opzak het voorprogramma doet van Wand (op zowel beide NL clubshows). Voordat de band op het podium verschijnt staat het publiek nogal verdeeld en verspreid van elkaar door Rotown heen. Eenmaal als de band gaat beginnen staan we met ze alle wat van elkaar vandaan en als bij meerdere voorprogramma’s drie meter van het podium af. Maar als het publiek vanaf het tweede nummer hoort wat deze Belgen maken voor muziek wordt het wat intiemer. Sommige enthousiaste mensen gaan wat meer naar voren en sommige mensen aan het front raggen er zelfs op los. Kapitan Korsakov spelen hun noise shoegaze nummers live met wat meer pit, waar de fuzz en distortion erg goed gebruikt wordt. Eenmaal bij de inzet van de laatste twee nummers (onder andere ‘In the Shade of the Sun’) wordt er een langzame spannende opbouw gemaakt naar een grote geluidsmuur die tegen het einde aan erg goed word opgevoerd tot een ware explosie. Daarmee sluit de band hun set en hebben ze het publiek goed weten op te warmen voor het hoofdprogramma.

De wissel duurt niet lang tussen beide bands. Wand is al snel klaar met de opbouw en de soundcheck. Het lijkt er ook op dat ze meteen willen beginnen en daarom nog naast het podium staan. Cory Hanson en zijn vrienden zijn eerlijkgezegd moe en ook blij als de tour is afgelopen, die ze zullen afsluiten over drie dagen op het Nederlandse festival Down the Rabbit Hole. Maar eerst is het tijd voor de twee clubshows, waarvan nu in Rotown. De band staat naast het podium nog even te wachten op Evan (de drummer) waarna ze een groepsyell doen en het podium op komen. Gelukkig zijn er fans in de zaal te horen, er klinkt namelijk een luchtig applaus en gejuich naar de band toe.
Als je bekend bent met de band dan weet je dat het album ‘Golem’ aardig wat stevige psychedelische, space rockende songs bevat. Toch moet je meer bekend zijn met de band dan alleen dat goede album. Wand pakt namelijk anders uit op het podium dan op de albums. En ja, dat doen de meeste bands in dat genre, maar Wand is op dat moment echt onherkenbaar.

Door heel de set heen wordt er wel met elk nummer flink geëxperimenteerd tot geïmproviseerd. Even goed als te horen valt dat er gebruik word gemaakt van een ander geluid en vooral de distortion weg blijft, maar er hier en daar wel flink wat fuzz word toegepast. Alleen als je goed luistert haal je er de tekst uit die je herkent en zo de vergelijking kan leggen naar dat bepaalde nummers. En helaas werkt Rotown daar niet optimaal aan mee. Het geluid lijkt goed afgestemd te staan, maar als eenmaal de fuzz word ingezet valt de zang helemaal weg. Jammer want juist de zang van Cory Hanson is erg goed en fijn om aan te horen. Ook de synthesizer lijkt weg te vallen in de meeste nummers. Sommige nummers hebben een volwaardige synthmelodie en andere worden gewoon aangevuld met wat hoge of lage tonen, maar dat moet eigenlijk niet uitmaken. Het is jammer genoeg gewoon niet goed te horen boven de andere instrumenten uit. Gelukkig verpest dat helemaal niks aan het concert, maar word het op sommige moment wel gemist.

Wat uit de set te herkennen is zijn nummers als Floating Head, Self Hypnosis in 3 Days, Lower Order, Fire on the Mountain. Met als nieuw nummer ‘Blue Cloud’ wat de band inmiddels al driekwartjaar speelt en presenteert als nummer wat gaat uit komen op het nieuwe album. Tijdens de afsluiting word het nummer ‘Generator Larping’ lekker lang uitgerekt met een extreem lange solo die Hanson tegenover bassist Robbie uitvoert. De echte afsluiter van de set is het nummer Growing Up Boys dat net als Generator Larping af komt van het eerste album Ganglion Reef. Hiermee speelde de band op deze geslaagde avond maar liefst vijfentachtig minuten lang! En ondanks dat zij erg moe waren van de lange tour speelde ze er toch goed op los!

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
motel matches schreef:
Het viel mij op dat niet Beds are Burning het meeste enthousiasme losmaakte bij het publiek, maar juist Dead heart en blue sky mine. Volkomen terecht trouwens.
Viel mij ook op. Nu vind ik zelf met name Blue Sky Mine ook ver superieur aan Beds Are Burning, dus ik kan me daar uitstekend in vinden. My Country uit het akoestische blokje mag ik ook graag horen (en nog iets liever in de reguliere vorm).

avatar van motel matches
My Country was inderdaad erg fraai, de nummers daarna waren wat minder, maar dit is slechts gezeur in de marge. Het was gewoon een geweldig concert.

avatar van E-Clect-Eddy
23-06 Midnight Oil (support Senior Citizens) Paradiso, Amsterdam: ticket normaal € 35 excl via TicketSwap € 26,50 incl

Heb weinig toe te voegen aan vigil's verslag last minute via TicketSwap betekende korting maar ook dat ik het voorprogramma miste... en een plek bovenin moest zoeken toen ik binnenkwam, zo'n 8 minuten voordat MO het podium betrad. Gelukkig goed onbelemmerd zicht en ook hier was het enthousiasme aanwezig. Daar hoefde je dus niet per se beneden in de zaal te staan.

Ik hou wel van de instelling en muziek van deze Aussies. Proberen een positieve draai te geven aan maatschappelijke uitdagingen / politieke problemen.

Ik heb zo tegen het einde Pete een keert 'Belgium' horen noemen, ik dacht eerst dat hij zich vergiste en dacht in dat de Paradiso bij onze zuiderburen ligt. Maar een persoon vlak naast mij zei dat Pete het over heel iets minder vrolijks had in België... maar ik kon noch hem noch Pete goed verstaan. Durfde het niet aan om zonder oordoppen daar te staan.

Ik ken maar 4-5 nummers echt goed van deze band en nog eens een paar die vaker heb gehoord. Het blokje Warakurna - The Dead Heart - Beds Are Burning - Blue Sky Mine vond ik het heerlijkst.

Pete is zeker een charismatisch performer met dat lange lichaam, dat iets wat woeste hoofd en die maniakale dansbewegingen. Al zijn die wel wat minder flitsend dan in de video's van weleer, was wel één van die dingen die me aantrok bij deze band. Ook geen Aussie hoed op!

avatar van vigil
Voor dat laatste was het de temperatuur misschien ook niet

Dat Belgium hoorde ik ook maar het was niet iets van Hello of Thank You Belgium

avatar van likeahurricane
E-Clect-Eddy schreef:
Ik heb zo tegen het einde Pete een keert 'Belgium' horen noemen


Dat was na Harrisburg. Dat ging over de kerncentrale van Tihange, om daar tegen te protesteren.

luister maar:
http://goo.gl/fVtiXC

avatar van Bonk
Gisteren gezien in het Openlichttheater te Valkenburg: Midsummer Prog Festival 2017

Voor de eerste maal werd het Midsummer Prog Festival georganiseerd en als locatie had men hiervoor het Openluchtheater in Valkenburg uitgekozen.
Eerst maar even over die locatie. Als Friese Groninger was ik daar natuurlijk nog nooit eerder geweest, maar wat een prachtig idyllisch plekje is dat. Een podium als uitloper van een grot, backstage bevindt zich echt in de grot. Een prachtig mooi uitzicht, waardoor er zelfs zonder muziek genoeg te zien valt. De tribune loopt stijl omhoog, zodat je als band, zoals Jan Henrik Ohme (zanger Gazpacho) het mooi verwoordde, ineens op moet kijken tegen het publiek, waarvan hij beweerde dat dat ook terecht was. Ook het geluid was gewoon erg goed in dit theater.
De sfeer was gedurende de hele dag goed en relaxed. Het was een compact terrein, waar je rond de tribune één plek had voor drinken, één voor eten, één voor toiletten en één voor merchandise. Maar dat was wat mij betreft prima te doen. Het liep goed door en het leidde zelden tot onoverzichtelijke lange rijen. Doordat tussen elk optreden drie kwartier pauze zat, had je ook tijd genoeg om even het een en ander te halen en desnoods even de benen te strekken.

Om 14 uur mochten Caligula's Horse aftrappen, terwijl we nog uitzicht hadden op de hardlopers van de Cave Man Run die de berg omhoog moesten zwoegen langs het Openluchttheater. Deze Australische band kende ik het minst van de optredende bands, maar ik werd aangenaam verrast. Deze heren wisten een prima show en setlist voor te schotelen. De muziek hield het midden tussen de stevige progrock en progmetal. De nummers zaten prima in elkaar en waren afwisselend genoeg. Er werd prima gemusiceerd en de zanger kon echt heel behoorlijk zingen, al waren er enkele momentjes waar hij iets minder stemvast was. Ze speelden drie kwartier en ik heb me al die tijd erg goed vermaakt. Al met al een zeer geslaagd begin van dit festivalletje.

Daarna het Russische Iamthemorning. Deze band tapte uit een iets ander vaatje dan de overige bands vandaag, wat de zangeres zelf ook al was opgevallen. Ze weten wat mij betreft op een hele mooie manier klassieke elementen te koppelen aan mooie nummers die erg ingenieus in elkaar zitten. Hoewel het ongetwijfeld niet ieders 'cup of tea' zal zijn, ben ik gelukkig niet de enige die deze mening is toegedaan, wat onder andere blijkt uit het feit dat hun laatste album Lighthouse de 'Album of the Year'-award heeft gewonnen van het toonaangevende magazine Prog. Het klassieke element komt onder andere naar voren door het mooie viool- en cellospel. En het helpt dat je een zangeres hebt die wel spontaan lijkt (lijkt, want veel van de gemaakte grapjes kwamen me bekend voor van de vorige keer dat ik ze zag) over te komen en vooral die prachtig loepzuiver kan zingen. Ze speelden een mooie dwarsdoorsnee uit hun oeuvre. Een fonkelend, heel sterk optreden van een uur.

Daarna mocht Pain of Salvation anderhalf uur los voor een optreden. En wat voor een optreden! Ik had ze nooit eerder gezien, maar wat een energie, kracht en klasse straalden deze Zweedse heren uit. Niet alleen werd er heerlijk gespeeld, ik was vooral verrast dat ze live zo goed harmony wisten te zingen. De stemmen vulden elkaar dan goed aan en er klonken prachtige koortjes. Er werd veel van Remedy Lane en natuurlijk het laatste album In the Passing Light of Day gespeeld en laat dat nu mijn favoriete twee albums van deze band zijn. Dat betekende een behoorlijke stevige setlist, maar dat leek ook het merendeel van het publiek alleen maar gelukkig te maken. Ik had hoge verwachtingen van mijn eerste optreden van deze band, maar deze werden met gemak overtroffen! Zeker als er dan wordt afgesloten met een prachtige en geëmotioneerde uitvoering van In the Passing Light of Day.

Daarna werd er qua heftigheid weer een tandje afgeschakeld, want het Noorse Gazpacho mocht opdraven voor tevens een optreden van anderhalf uur. Het verhaal was dat de zanger zich niet erg lekker voelde en tijdens het eerste nummer leek hij even moeite te hebben om er in te komen. Daarna was hier niets meer van te merken. Het was de derde keer dat ik deze band zag en net als de vorige keren bleek dat de heren het niet moeten hebben van hun podiumpresentatie. Maar goed, dat betekent dat je prima je ogen even dicht kan doen en daar leent deze prachtige sfeervolle muziek zich juist uitermate goed voor. Je laat je gewoon betoveren door de prachtige zang, de heerlijke melodieën en het bij vlagen gevoelige vioolspel. Ze speelden een paar prachtige lange nummers van de diverse albums. Het was dan ook volop genieten en ook dit anderhalf uur vloog voorbij.

Inmiddels was de avond echt gevallen en dat betekende dat er ook eindelijk iets te zien was van de lichtshow, waarbij de omgeving prachtig uitgelicht werd. Dat gebeurde tijdens een optreden van bijna twee uur van Anathema. Ook hen had ik nog nooit live gezien en ook hier had ik hoge verwachtingen van. Aan de setlist lag het niet. Uiteraard veel nieuwe nummers, maar gelukkig ook genoeg van de albums daarvoor. De band staat als een huis, er wordt genoeg gegeind tussendoor (niet altijd geslaagd) en de heren kunnen erg goed spelen, waardoor soms een muur van geluid ontstond in de goede zin van het woord, want toch wist je nog goed de finesse te horen. Bij vlagen klonk het echt geweldig! Maar helaas viel er ook wel een kanttekening te maken, want zowel Daniel Cavanagh als Lee Douglas vond ik geregeld niet geheel stemvast en er ook wel echt naast zitten. Dat ontneemt dan wat mij betreft toch echt wel iets van de magie van het optreden.

Het neemt niet weg dat we om middernacht een heerlijke dag afsloten vol geweldige muziek, die we op een prachtige plek hebben mogen beleven. Volgend jaar schijnt er een nieuwe editie te komen. Als ze dan weer een line-up van dit niveau weten te boeken, ben ik er zeker weer bij, ondanks de ruim 750 kilometer die er voor gereisd moet worden. Het hoogtepunt dit jaar was voor mij toch wel echt Pain of Savation!

avatar van stoepkrijt
Leuk verslag, Bonk! Ik had nog niet van het festival gehoord, maar het klinkt aanlokkelijk genoeg om een eventuele editie van volgend jaar in de gaten te houden.

avatar van Casartelli
Casartelli (moderator)
likeahurricane schreef:
Dat was na Harrisburg. Dat ging over de kerncentrale van Tihange, om daar tegen te protesteren.

luister maar:
http://goo.gl/fVtiXC
't Is aan mij geheel voorbijgegaan. Maar een man of 50.000 heeft hem kennelijk wel verstaan.

Dim
Amy Macdonald, Oosterpoort Groningen, 25/06/2017

Als ik bij álle artiesten die in Groningen komen spelen na de gedachte "dat is erg leuk, daar moet ik heen" de daad bij het woord zou voegen, zou ik nu volledig verzadigd en bovendien hopeloos platzak zijn. De Oosterpoort bood ook dit seizoen weer een ruim aanbod, maar denkend aan de portemonnee was strenge selectie geen overbodige luxe. Gisteravond sloot ik het seizoen 2016/2017 af met een bezoek aan Amy Macdonald - de aankondiging van dít optreden was genoeg reden om meteen te bestellen.

Tien jaar geleden nog in het voorprogramma van Paul Weller - 2007, het jaar waarin This Is The Life het levenslicht zag en wellicht mijn meest gedraaide album ooit. De prettige eenvoud van folky pop gecombineerd met fijne tempowisselingen - ik kreeg er geen genoeg van. Opvolger A Curious Thing bracht echter geen enthousiasme teweeg; sterker nog, mijn liefde was in zodanige mate gezakt dat ik in 2012 Life In A Beautiful Light nauwelijks een tweede luisterbeurt gunde. Met iets meer geduld startte ik eerder dit jaar haar vierde plaat in. Ook Under Stars deed mij niet van mijn stoel springen, maar ik bleef 'm deze keer wél draaien - om de nummers langzaam maar zeker beter te horen worden.

Terwijl de voorman van support act Midas met Leids accent schattig probeert over te komen en het toepasselijke nummer Amy het beste uit hun oeuvre blijkt te zijn, vraag ik mij af hoeveel muzikanten er straks tezamen met Amy het podium op komen lopen. Rond 21.00 weten we het antwoord: het zijn er maar liefst vijf, de technicus niet meegerekend.

Openend met de titeltrack van het jongste album gevolgd door Don''t Tell Me That It's Over (dat ene nummer dat behoorlijk veel op Coldplays Clocks lijkt maar ondanks of dankzij dat (haalt u zelf door wat u niet van toepassing vindt) een erg lekker nummer is) zit het tempo er lekker in - maar uitbundig gedanst wordt er niet - de helemaal vooraanstaande kinderen en een enkele kaalhoofdige vijftiger daargelaten. Amy maakt een opmerking over het matige enthousiasme en informeert quasi-bezorgd of men er wel een leuke avond van wil maken, wat opnieuw een betrekkelijk lauwe reactie oplevert. Tsja, lieverd, ten eerste sta je niet voor een stel uitgelaten landgenoten maar betreft het hier nuchtere Groningers en ten tweede verstaat de helft je niet.

Het moet gezegd: concentratie is vereist om het Schotse accent van de zangeres te volgen. Maar wanneer de zaal hier eenmaal enigszins aan gewend is, laat het zich moeiteloos inpakken door de dertigjarige Amy, die ondanks de grote hoeveelheid tatoeages nog weinig van haar schattige-buurmeisje-met-gitaar-imago heeft hoeven inleveren. Het is dan ook niet moeilijk om het met haar eens te zijn: ze roemt de mix van leeftijden in het publiek (een uitstekende aangelegenheid om Youth of Today weer van stal te halen), weigert om haar stijl te veranderen wanneer radiostations haar geen airplay geven ("dit komt ook van mijn nieuwe album, maar je hebt het dus nog niet gehoord") en organiseert een altijd vermakelijke minibattle tussen de mensen vooraan en het zittende publiek als inleiding naar Slow It Down.

Zitten bij een concert als je ook (redelijk) vooraan kunt staan - mijn keuze zal het niet snel worden, maar gezien de op plaat toch vrij tamme muziek is het geen wonder dat alle zitplaatsen bezet zijn. This Is The Life - de grote hit van tien jaar terug - is ook live een uiterst aanstekelijk, maar ook zeer braaf en popliedje - en niet een uitgesproken meezinger. Gelukkig dat de iets stevigere platen van het debuutalbum ook aan bod komen er er meegeschreeuwd kan worden met Poison Prince (geschreven voor Pete Doherty) en Mr. Rock & Roll.
4th of July had met de rijke bandbezetting prima in het wat stevigere rijtje gepast, maar helaas wordt hier gekozen voor een akoestische versie die helaas niet goed uit de verf komt, wat de technicus mag worden aangerekend; aan Amy zelf ligt het niet, die blijkt over een dijk van een stem te bezitten - nu eens ingehouden, dan weer bijna schreeuwerig, maar nooit zo dat het lelijk wordt. Gelukkig maar dat ze een herkansing krijgt wanneer alle muzikanten op de pianist na het podium verlaten en haar stem bij Never too late écht tot recht komt. Na de toegift speelt ze in haar eentje een magnifieke versie van Prepare to fall - waarmee het beste van het nieuwe album in ongeplugde versie tot ons kwam. De andere platen van het laatste album weten niet écht te overtuigen (al klinkt fijne opener Dream On natuurlijk niet ineens slecht) en de te frequente "aanwijzingen" van de gitarist om te gaan klappen of zwaaien beginnen op gegeven moment ook irritant te worden - en zo wordt voorlaatste track Down By The Water bijna een deceptie. Gelukkig maar dat afgesloten wordt met het beste nummer: Let's Start A Band van het (dat bleek maar weer eens vanavond) onverwoestbare debuut. Benieuwd hoeveel van de twaalfjarigen vooraan dit na vanavond in de praktijk willen brengen.

avatar van Don Cappuccino
26/06: Salem's Pot - Little Devil, Tilburg (prijs: 5 euro)

De reis met de trein naar het optreden ging niet van harte. Aangekomen op station Breda bleek er een seinstoring te zijn tussen Breda en Den Bosch waardoor er zeer beperkt treinen reden en een heel stuk trager. Dit resulteerde in het missen van het eerste kwartier van het optreden. Ik was dus even lichtelijk chagrijnig toen ik aankwam.

Dat was verdomd snel voorbij toen ik de eerste tonen hoorde. Salem's Pot komt uit Zweden en brengt een heerlijke combinatie van doom, stoner, blues en psychrock. De band focust zich live vooral op het hardere materiaal, want ik heb niet veel van de uitstekende laatste plaat genaamd Pronounce This gehoord, de nieuwe nummers klonken ook weer een stuk harder. Morsige riffs waar gelukkig Electric Wizard geen monopolie op heeft gevraagd werden de zaal in gedonderd in combinatie met een swingende ritmesectie, spacegeluidseffecten, orgeltjes en wanhopige wazige vocalen. De uitstraling van de band leek op een gemaskerd bal ''gone wrong''. Uiteindelijk heb ik een uur Salem's Pot gezien en kon ik concluderen dat het nog steeds vijf euro en een kloterige terugreis terug waard was.

avatar van vin13
@Don Cappuccino. Ik heb Salem's Pot zelfs gratis kunnen meemaken in Hengelo(Metropool) en was aangenaam verrast. Een prima band. Aanrader voor blues en rock/stoner fans met een beetje weirdness erbij.

avatar van gigage
Anthrax, De Pul , Uden. Naar ik vernomen heb kon deze gig er nog net tussen voordat de band het vliegtuig in ging. Tja dan krijg je dus geen toegift. Leuke moshpits, weinig nieuwe tracks (=2. Breathing Lightning en All of them Thieves), altijd feest mede aangevuld door het bier. Weet niet hoe het was in Alkmaar maar de zang was (bewust?) ver achter in de mix.
Na anderhalf uur was het weer gedaan, toch jammer.

avatar van likeahurricane
Gisteren het altijd leuke Metropolis festival gezien. Ondanks de slechte weersverwachtingen was het prima weer. Het was daardoor denk ik iets minder druk dan andere jaren en je kon prima bij alle podia's terecht. Ook het programma bevatte geen grote hoofdacts, maar bands als de Strokes, the Killers, Smashing Pumpkins en the Black Keys hebben aan het begin van hun bestaan op Metropolis gestaan.

De vraag is wie in de toekomst gaat doorbreken. Bij de punk van Idles gaat het heftig aan toe en spelen de zaal plat. Bij andere zoals Beach Slang is het minder druk. Ze spelen een cover van weezer.
Mogelijk gaat Yungblud het maken. De set is kort en de vraag is wat allemaal live is. J. Bernardt van Balthazar met zijn soul volle stem springt aan het eind nog het publiek in. Tenslotte nog The Orwells die een mooie dag afsluiten.

catchup
Martha Wainwright, Chelsea Hotel - Paradiso Noord 3-7-2017 - YouTube
Geweldig concert in het knusse Paradiso Noord van Martha Wainwright. De band van het voorprogramma (Bernice) bleek haar begeleidingsband en deed het goed. Mooie setlist van ouder werk (year of the dragon, bleeding all over you, factory, radio star) en nummers van het nieuwe album. En deze prachtige cover. Na afloop wilde ik met haar trouwen. Een vrouw met zo'n stem, die er zo uitziet, met zo'n jurk (this is not a dress dear, it's a robe) en high heels die stevig de maat aangeven... (zucht) Nu gaat het wel weer, en ga ik nog maar eens dat oudere werk opzoeken.

avatar van Joxer
gigage schreef:
Anthrax, De Pul , Uden. Naar ik vernomen heb kon deze gig er nog net tussen voordat de band het vliegtuig in ging. Tja dan krijg je dus geen toegift. Leuke moshpits, weinig nieuwe tracks (=2. Breathing Lightning en All of them Thieves), altijd feest mede aangevuld door het bier. Weet niet hoe het was in Alkmaar maar de zang was (bewust?) ver achter in de mix.
Na anderhalf uur was het weer gedaan, toch jammer.

Ook in Alkmaar was na 1.20 uur de koek al weer op.
De zang was hier goed in de mix gezet en zelfs zodanig dat ik erg onder de indruk was van Joey's zangprestaties. Daar heeft de tand des tijds verrassend weinig invloed op gehad!
Ik vermoed dat wij dezelfde set hebben gezien, ook hier fijne pits, fijn bier en jammer genoeg maar 2 nieuwe nummers.
Top zaaltje trouwens, dat Victorie.

avatar van El Stepperiño
Gisteren bij Portnoy & friends geweest in 013, dat was een hele fijne herbeleving van een heel aantal Dream Theater-klassiekers. Gespeeld door Mike, de band Haken en nieuwe publieksfavoriet (ook mijne sinds het laatste optreden met de Neal Morse band in 013) Eric Gilette op gitaar. Superstrak gespeeld, en erg vet om dit mee te mogen maken. Alle nummers kende ik nog van buiten, en er werd veel van mijn favoriete DT-cd Scenes From a Memory gespeeld. Oude tijden herleefden, laatste keer dat ik Dream Theater zag was alweer even geleden.

avatar van west
En op 7 juli 2017 zag ik toch echt in Parijs weer Guns N Roses in de (bijna) originele samenstelling. Dus met Slash, Axl, Duff & Dizzy. Fantastisch was het! De heren speelden met heel veel passie 3 uur en een kwartier lang 30 (!) nummers. Bijna alle songs waren langere versies, met extra solo's en improvisaties en ik moet zeggen dat ik toch zelden zo'n strakke steengoede band heb gehoord. Nu ze niet meer onder invloed van whatever zijn, zijn het pure pro's die willen laten zien wat ze allemaal niet in huis hebben en dat is veel. Dit was de setlist: Guns N’ Roses Concert Setlist at Stade de France, Saint-Denis on July 7, 2017 | setlist.fm

Axl Rose had al indruk gemaakt bij AC/DC, toen hij hun hielp bij het laatste stuk van hun wereldtour door Noord-Amerika en Europa. Ik heb ze in Düsseldorf gezien en hij deed het echt super. Nu, met zijn eigen band deed hij dat weer. Slash was de grote ster. Hem zag ik even geleden in Paradiso. Dat was natuurlijk geweldig. Maar goedemorgen: wat hij allemaal tevoorschijn toverde in het Stade de France was fantastisch. Richard Fortus, de andere gitarist, speelde ook zijn solo's en ook hij speelde ijzersterk. Duff McKagan speelde op een basgitaar met het Prince symbool: mooi! Later had hij een Lemmy t-shirt aan. Wat een geweldige bassist is hij. Dizzy op de toetsen is ook top. Alles was top. Oh ja: ook de 90.000 man internationaal publiek, merendeel Frans natuurlijk. Wat een sfeer! Om nooit te vergeten.

avatar van Edgar18
Leuk dat je een jaartje later toch nog een verslagje schrijft!

avatar van spinout
Gisteren gezien:George Kooymans. En nog wel in mijn thuisstad Hoogstraten! Maar ja, de man woont dan ook slechts een dorp verder. George parkeerde zijn zwarte Porsche cabriolet aan de Vrijheid, terwijl ik langs reed. Verder heb ik hier niets over te melden .

avatar van bikkel2
The Pilgrims - Caprera Openlucht Theater Bloemendaal. 8 Juli 2017.

The Pilgrims is een rockband die in de jaren 90 o.l.v Reniet Vrieze even hot was.
Robuuste rock met flair en Vrieze zijn zware indrukwekkende stem viel op.
Een paar albums, grote festivals, maar ineens viel het uiteen.
Gitarist Persijn Joling werd in 2005 getroffen door een hersenbloeding en dat was voor Vrieze aanleiding om de band te ontheven.
Hij begon in het Zaanse zijn eigen studio en de toch al liefst op de achtergrond opererende zanger/gitarist, vond het lang goed zo.
In 2016 werd aangekondigd dat The Pilgrims weer nieuw leven ingeblazen zou worden.
Een nieuwe plaat ( met wat herbewerkingen en nieuw materiaal) werd opgenomen en met een theatertour op zak, genaamd; PunkSoulRock'Roll. ( evenals het album.)
Naast Vrieze speelt er overigens geen origineel Pilgrimslid meer mee.

De entourage is prachtig in dit openlucht theater.
Omringd door een bos en een prachtige vijver voor het podium.
De Haarlemse band Sway mag het voorprogramma verzorgen en doet dat gedegen.
Melodieuze Amerikaans getinte rock met sterke vocalen en pakkende composities.
Niets nieuws, maar de eenheid en de strakheid is uitstekend.
Geluidstechnisch niet helemaal goed in balans, maar een prima opwarmer.

The Pilgrims konden met een gerust hart aan de gig beginnen.
En de start was voorbeeldig. Heaven werd op een mystieke manier ( leek wat op Peter Gabriel) gebracht.
Een zittende Reniet begon na een lang intro te zingen en dat voelde gelijk vertrouwd. De power en dat bronsige is er nog steeds.
Een rustieke passende opbouw met het fraaie family dat indruk maakt. De frontman lijkt zich helemaal thuis te voelen op de buhne.
Het is een volksjongen die praat alsof hij gezellig met je aan de bar zit. Wars van arrogant gedoe.
Een degelijke eerste set ( het is tenslotte een theatergig) toewerkend naar het magnum opus White Men. Nog altijd een killer van een song en publieksfavo.
De band is perfect op elkaar ingespeeld en zelfs een celliste is er bij voor de intiemere momentjes.
De 2e set is steviger en een highlightje is het oorspronkelijk met Jimmy Barnes opgenomen Come Undone. Nu zingt Vrieze dit met een backgroundzangeres.
Mooi ook het nieuwe Orange Street ( autobiografisch.)
Tevens is de 2e set gebouwd op wat meer instrumentale momentjes van de leden.
Bassist Dave Besse speelt inventief en zijn zoemende spel is perfect.
Toetsenist Niels Schutten heeft een mooie hammondsound en is een aanwinst in het geheel.
Leadgitarist Roy Jansen speelt venijnige solo's en laat het hier en daar op een prettige manier sleazy klinken.
De backgroundvocalisten stonden wat zacht in de mix had ik het idee.
Uiteindelijk een prima tweede gedeelte met een band op stoom en immer die geweldige strot van Vrieze.
Halverwege werd Helter Skelter ( Beatles) gespeeld, maar daar had wat meer mee gedaan kunnen worden.
Ik had gehoopt op coirtjes, maar die bleven achterwege.
Toegiften: Bowie's Heroes ( nice!) en Stranger, die eerder afgebroken moest worden omdat het gewoonweg tijd was.

Concluderend: Een prima concert. Sfeervol, rockend en voorbeeldig uitgebouwd.
En ook een mooie reden om dit te doen.
"Ik doe dit voor mijn kids, die mij nog nooit live hebben gezien." verteld Vrieze halverwege het concert.
Mooie kerel met veel interactie met het publiek, en die stem is echt onverwoestbaar.
Goed te concluderen dat hij met The Pilgrims weer terug is.

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
spinout schreef:
Gisteren gezien:George Kooymans. En nog wel in mijn thuisstad Hoogstraten! Maar ja, de man woont dan ook slechts een dorp verder. George parkeerde zijn zwarte Porsche cabriolet aan de Vrijheid, terwijl ik langs reed. Verder heb ik hier niets over te melden .


Goed verhaal, lekker kort

Robertus
spinout schreef:
Gisteren gezien:George Kooymans. En nog wel in mijn thuisstad Hoogstraten! Maar ja, de man woont dan ook slechts een dorp verder. George parkeerde zijn zwarte Porsche cabriolet aan de Vrijheid, terwijl ik langs reed. Verder heb ik hier niets over te melden .


Grappig, daar woon ik ook in de buurt. Woont hij dan in Meerle/Rijkevorsel (B) of wellicht op Nederlands grondgebied (Zundert/Rijsbergen/Breda)?

avatar van spinout
Kooymans woont in Rijkevorsel, België, waar hij, zo las ik op Wikipedia, ook een opnamestudio heeft.

avatar van gigage
Het laatste wat je wil horen als je 's ochtends opstaat is regen op de dag van een openlucht evenement. En nog meer regen en dan moet je toch maar gaan reizen richting één van de oudste steden des lands. Want Guns N' Roses speelt een week na Robbie Williams in het Goffertpark te Nimwegen (12 juli 2017) En plots stopt het met regenen en dus kan de poncho ongedragen de kliko in, gelukkig. Het concert is vervroegd en wat west al eerder aangaf, Axl Slash en Duff spelen geen 3 maar 3.5 uur. Ze zijn zowaar niet te laat maar beginnen zelfs eerder om de eindtijd te halen. Er is dus veel verandert in de Not in this lifetime tour waar Nederland de laatste gig is op het Europese vaste land. Geeft dat nog iets extra's dat gegeven? Yes, Angus Young, waarmee Axl nog getourd heeft als vervanger van diens zanger bij AC/DC, betreedt ook de stage en samen trakteren ze 65.000 betalende gasten en passanten in het park op Whole Lotta Rosie en Riff Raff. Ander hoogtepunt vond ik de gehele versie van Coma. Wat een geweldige track blijft dat toch. Ticket te duur? ja. Veld te vol? ja. Willen missen? No way.

avatar van Bonk
Gisteren gezien in Neushoorn Leeuwarden, Devin Townsend Project (DTP).

Eerste keer DTP live zien in Neushoorn (prima zaaltje), waar ik ook nog nooit eerder geweest was. Een avond van primeurs dus.
Eerst nog even het voorprogramma. Dat was ene heer Devin Townsend die alleen met een gitaartje op het podium stond. En meteen werd duidelijk dat dit deze man geen enkele moeite heeft om voor enig entertainment te zorgen. Hij lijkt alles te zeggen wat in zijn hoofd opkomt en laten we het er maar op houden dat dat voor- en nadelen heeft. Het zorgt er in ieder geval voor dat er ook wat te lachen valt.

Muzikaal gezien was het niet allemaal even interessant qua 'voorporgramma', want soms wat te lang uitgesponnen en wat te kabbelend, maar op andere momenten spannend, mooi en intens.

Het contrast was natuurlijk groot toen hij daarna met zijn volledige band vol van geluid optrad. Waar ik bang was dat het mogelijk een muur van geluid zou worden, viel dat gelukkig erg mee, waardoor je ook goed kon horen hoe goed de heren konden spelen. Bombastisch uiteraard, maar er zat ook genoeg afwisseling in de setlist waardoor het interessant bleef, want Devin Townsend maakt wel een bepaald soort muziek, maar herhaalt zeker niet steeds hetzelfde trucje.

En dan helpt het dat Devin zichzelf niet al te serieus neemt en niet zwaar op de hand is, waardoor het ook iets luchtigs krijgt. Je moet ook wel luchtig zijn als je ooit twee albums hebt vol weten te krijgen met een soort metalmusical over een alien die de aarde vernietigt omdat hij geen goede kop koffie krijgt

En dan viel er naast het entertainment vooral iets anders op. De geweldige vocale kwaliteiten van Devin. Wat kan die man geweldig krachtig zingen, maar ook prachtig ingetogen en die screams mogen er ook zijn. En dan binnen een paar seconden van het ene uiterste naar het andere. Dat die dat op de plaat kon, maar het lijkt alsof hij er live ook niet zijn hand voor omdraait. De man niet stembanden hebben van de beste kwaliteit elastiek die er bestaat. Trouwens geldt dat ook voor zijn gezichtsspieren, want heb wat bijzondere uitdrukkingen voorbij zien komen

Was het onderhoudend? Jazeker! Theatraal? Nogal. Was het geregeld over the top? Ook dat. Hard? Volgens mijn oren wel. Maar muzikaal in orde en afwisselend genoeg? Zonder problemen. Dus genoten! Absoluut.

Hoewel ik niet zal beweren dat dit bij mijn beste concerten ooit komt, had ik wel het gevoel dat ik een fenomeen aan het werk gezien heb!

avatar van vin13
@Bonk mooi verslag. Ik was er ook bij(weekend Leeuwarden van gemaakt). De nieuwe nrs van Transcedence Stormbending en Higher vond ik ook passend en sterk net zoals oudjes Deadhead en hyperdrive. Zijn eigen support was beetje stand up comedian en af en toe sterke momenten Love? en gezellig zoals het publiek zelf. Relaxte sfeer.Ik heb Dave gitarist en Nick bandcrew nog ontmoet want ze zaten in hetzelfde hotel WTC en passant nog samen op de foto.Leeuwarden vind ik als stad ook een aanrader.

avatar van likeahurricane
Gisteren een gedeelte van het Valkhof Festival gezien.

Mooie concerten gezien van Mario Batkovic, die ik al eens tijdens Le Guess Who had gezien.
Toen een geweldige verrassing in de Janskerk, nu overdag toch een andere sfeer, maar toch wel goed.




Ook Tamino, de Belgische Singer songwriter die wel wat weg heeft van Jeff Buckley.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:21 uur

geplaatst: vandaag om 11:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.