menu

Muziek / MusicMeter Live! / Gisteren ... gezien!

zoeken in:
avatar van VladTheImpaler
Zaterdag 29-10: London Calling, Paradiso

Ook van mijn kant een kort verslagje van de najaarseditie van London Calling. De vrijdag had ik overgeslagen omdat er voor mij weinig interessante acts speelde. De zaterdag daarintegen was volgepropt met bands die ik graag wilde zien.

19:00 - 19:30 Chappaqua Wrestling, bovenzaal
Britse band die britpop mixen met typische jaren '90 rock. Ik werd er niet echt enthousiast van, al hebben ze een aardig nummer er tussen zitten. Daar zullen ze er meer van nodig hebben, willen ze ooit echt gaan opvallen.

19:30 - 20:10: The Lounge Society, grote zaal
The Lounge Society heeft toch een kleine buzz aan zijn broek op het moment. Recent een sterk debuut uitgebracht op het beruchte Speedy Wunderground label. Ik was vooral benieuwd of ze die nummers ook live sterk konden overbrengen. Het antwoord hierop is jawel, maar het is wel duidelijk dat ze nog heel wat live kilometers moeten gaan maken. Het zijn nog jonge gasten en de potentie is duidelijk te horen dus ik heb wel vertrouwen in deze band.

20:40 - 21:30: LIFE, grote zaal
Ik heb alleen het eerste half uur gezien omdat ik eerder naar de bovenzaal ben gelopen voor een plekje bij TRAAMS. Ik kan me wel goed vinden in de woorden van blur8. LIFE mist net even die paar sterke songs die uitblinken. Het klinkt allemaal wel lekker, maar nergens krijg je inderdaad dat wow gevoel. Wel hebben ze een erg goede frontman die goed de aandacht weet te pakken.

21:30 - 22:10 TRAAMS, bovenzaal
Na al die jaren eindelijk een keertje TRAAMS kunnen zien. Sinds hun debuut in 2015 volg ik ze al een beetje, maar in de jaren daarna is het rustig geweest met hier en daar een losse single. Tot ze dit jaar eindelijk weer een nieuw album uitbrachtten. Op dat album zijn ze nog meer de krautrock hoek ingedoken en is het tempo omlaag gegaan. Dit optreden kregen we dan ook lange uitgesponnen nummers, maar waar wel een heerlijke flow in zat en nergens verveelde. En mijn geluk kon niet op toen ze afsloten met de absolute klapper 'A House On Fire'.

Daarna even rustig bijgekomen op het balkon en een klein stukje van WH Lung gezien. Die lijken een soort van elektro post-punk te maken, wat niet slecht klonk maar ook niet echt wist uit te blinken.

22:45 - 23:20 Gurriers, bovenzaal
Vorige week had ik Gurriers al gezien op Left of the Dial in Rotterdam en daar waren ze mijn favoriete act. Dus mooi dat ik ze hier nog een keer kon meepakken terwijl ze een mooie spot op de avond hadden. Zoals verwacht ging het al snel goed los en was dit precies de juiste band op het juiste moment, want veel mensen hadden er zin in om even los te kunnen gaan. Gurriers doet met meeste denken aan de energieke kant van stadsgenoten The Murder Capital, met een frontman die de energie en bewegingen heeft van een andere stadsgenoot, Grian Chatten. Ik heb er wel vertrouwen in dat deze band komend jaar wat bekender zal worden.

23:20 - 00:00: Crack Cloud, grote zaal
Laatste act van de avond voor mij was Crack Cloud. Excentriek gezelschap die inderdaad meer in experimentele post-punk hoek zitten. Brachten een overtuigende set en live hebben de nummers ook genoeg energie om de zaal mee te krijgen. Hadden van mij wel iets meer tijd mogen krijgen.

avatar van Edwynn
Eergisteren stond in de eigen woonplaats het blackmetalproject Helleruin een vuile boodschap te verkondigen. En ik was behoorlijk onder de indruk van de ijzige atmosfeer die door het gezelschap werd neergezet. De hypnotiserende riffs en de straffe marsritmes hakten er behoorlijk in. En de sobere lichtshow bracht je onmiddellijk in een desolaat naaldbomenwoud vol bloeddorstig wolvengespuis.
Opperhoofd Carchost bewoog zich druk over het kleine podium, gedroeg zich theatraal en vermeed elke interactie met het publiek. Dat hoort helemaal bij de ouderwetse Scandinavische take op black metal. Grappig was dat we na afloop bij de merchandisetafel een hele timide en vriendelijke jongen te spreken kregen.
Aan bod kwam een dwarsdoorsnede van het oeuvre met natuurlijk de recente split EP Invincible dat extra in het maanlicht werd gezet. Naar aanleiding van hun LP War Upon Man raakte ik geïnteresseerd en deze gasten hebben me niet teleurgesteld. Zelfs headliner God Dethroned kon wat mij betreft niet tippen aan deze kille show.

Dat wil niet zeggen dat God Dethroned slecht was, zeer zeker niet. Er werd lekker gemosht toen oude krakers als Boiling Blood en Villa Vampiria op de menigte werden afgevuurd. Verder was het een mooie dwarsdoorsnede van het oeuvre dat gebracht werd. En Henri Sattler blijft een imposante verschijning op het podium.

Daar tussenin stond ook nog Asphyx afgietsel Soulburn op de planken. Deze band verschoof het geluid een beetje van het old school deathmetalbebeuren naar wat meer black en nog meer doom. Ongetwijfeld de invloed van zanger/bassist Twan van Geel die we nog wel kennen van het trager-dan-traag project Bunkur.
Soulburn wierp hart en ziel in de strijd en dat betekende dat het volop genieten was van de trage black/death. Natuurlijk bereikte de zaal een kookpunt toen het stokoude Crypts Of The Black uit de speakers kwam denderen.

Mooie package. Maar Helleruin stal de show.

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Gister naar Overmono in de Melkweg geweest. Ze deden een liveset waarmee ze momenteel de wereld aan het rond touren zijn. Toch wel aparte ervaring, een soort clubnacht maar dan heel kort en op de maandagavond. Voorprogramma was Naone, een Zuid-Koreaanse die al vrij stevig draaide waardoor in korte tijd iedereen al in de juiste vibe kwam. Wel apart dat ze daarna niet meteen overschakelden naar Overmono, maar de huis-dj eerst nog even wat suf singer-songwriter spul opzette (o.a. een hele slechte cheesy cover van Perfect Day van Lou Reed) terwijl het podium werd klaargemaakt. Een beetje een mood killer moet ik zeggen.

Overmono draaide vervolgens een interessante mix van allerlei stijlen, zoals we ook kennen van hun releases. Hoorde invloeden voorbij komen van o.a. techno, trance, dubstep, 2-step en drum & bass. Hoogtepunten waren Gunk (meteen als tweede track, toen zat de sfeer er wel weer in), So U Kno, Bby en Blind Date. De week is op deze manier wel goed afgetrapt

avatar van predator
Even een enorme dank naar staralfur, want daardoor ontdekte ik dat Sigur Ros aan het optreden is. Ik zit kennelijk nog niet goed in de concertenmodus na corona. Maar door swap voor een hele mooie prijs een kaartje kunnen kopen voor het optreden in Afas op 1 november.

En tot mijn grote vreugde kwam er lekker veel oud werk langs in een optreden van bijna 3 uur. Het was geweldig en overweldigend, de sfeer was kerkwaardig en de kwaliteit gewoon heel hoog. Nog een mooie hoodie gekocht, echt een topavond gehad.

avatar van VladTheImpaler
02-11: Bon Iver, Ziggo Dome

Na twee jaar uitstel was het gisteren eindelijk tijd voor Bon Iver in de Ziggo Dome. Van te voren was ik toch wel een beetje huiverig of zijn muziek wel geschikt is voor een zaal als deze, maar achteraf was dat nergens voor nodig. Het geluid was vanaf het eerste nummer direct perfect en het decor plus lichtshow was erg smaakfol gedaan. Verder ook heel erg fijn publiek, erg stil en aandacht luisterend en weinig schermpjes voor me gezien. Vooral tijdens een bloedmooie versie van Re:stacks kon je een speld horen vallen. De setlist was ook een mooie mix van een aantal classics van de eerste twee platen en het nieuwere werk. Het was dus een heel erg optreden die wel hoog in het lijstje van dit jaar komt.

avatar van predator
Ook naar Bon Hiver in Ziggo geweest. Het recente werk is niet helemaal m'n ding, had zo af en toe het gevoel dat ik weer bij het concert van Kanye West in Ahoy (2008) was. De elektronische stemvervorming werd soms wel heel fanatiek gebruikt. Zonde, want juist die stem is zo mooi.

Maar verder helemaal eens met VladThempaler. Fijn publiek, mooie lichtshow, goed geluid, perfect samenspel, dit was overduidelijk vakwerk.

avatar van remcodurez
VladTheImpaler schreef:
02-11: Bon Iver, Ziggo Dome


Ik ben gisteren hem gaan zien in het Sportpaleis, door de covid vertraging was ik zijn muziek al wat ontgroeid. Vindt hetgeen hij maakt alles behalve tijdloos, maar goed ik hoopt op een fijne avond want ik ken het meeste van zijn repertoire en heb een brede smaak, ook de experimentele dingen die hij doet.

VladTheImpaler schreef:
02-11: Bon Iver, Ziggo Dome
Het geluid was vanaf het eerste nummer direct perfect en het decor plus lichtshow was erg smaakfol gedaan.


Daar ging het bij mij al fout. Ik wist op voorhand dat het Sportpaleis slecht is op vlak van geluid, maar eens om de zoveel jaar laat ik me toch verleiden er een optreden te gaan zien. Toch werd ik gisteren voor de zoveelste keer nog maar eens zwaar teleurgesteld. Het geluid was ontiegelijk slecht! Dit werd me al snel duidelijk tijdens het voorprogramma, waar de muziek van Carm herleid werd tot ongecontroleerd lawaai. Met nog een beetje hoop dat het voor een deel door de afstelling kwam en de onkunde van de groep, begon de hoofdact. Maar ook hier weinig beterschap. Alsof de EQ enkel frequenties doorlaat dat onder de 100Hz en boven de 5k hz uitkomt, het lijkt alsof je naar een oude transistorradio zit te luisteren onder water. Daarnaast zit er zo'n irritante Delay (nagalm) op elk geluid. Bij rustige nummers of nummers met weinig drums valt dit minder op. Maar met de bij momenten toch wat complexe/drukke arrangementen van Bon Iver is dit echt een nachtmerrie. Nummers worden herleid tot een waas aan overlappende geluiden.
Ik ga me de volgende keer dit optreden nog even opnieuw voor de geest moeten halen voordat ik terug tickets voor het sportpaleis boek.

Vorige week een concert gezien van Moderat in de Ancienne Belgique. Daar was alles mooi in balans. Wat een verschil kwa geluid!

VladTheImpaler schreef:
Verder ook heel erg fijn publiek, erg stil en aandacht luisterend en weinig schermpjes voor me gezien. Vooral tijdens een bloedmooie versie van Re:stacks kon je een speld horen vallen.


Ook dit viel tegen. Achter ons zaten Franstaligen die het nodig vonden continu WHOOO te roepen bij elk rustig moment en er onder elkaar over te lachen. Ik vermoed aan de wietgeur te ruiken, dat er een duidelijk aanleiding was voor hun gedrag.

VladTheImpaler schreef:
De setlist was ook een mooie mix van een aantal classics van de eerste twee platen en het nieuwere werk. Het was dus een heel erg optreden die wel hoog in het lijstje van dit jaar komt.


De setlist was inderdaad goed. Ik hoorde wel wat mensen klagen over de snelle switches tussen indie-pop en indie-electronica, waaronder mijn vrouw, die het liever wat eenvoudiger heeft, maar mij stoorde dit niet.
Wel vond ik Skinny Love teveel gebracht als rock-song ipv het ingetogen te houden. Iets wat veel bands jammer genoeg vaker doen met hun rustigere populaire nummer.

Als het geluid ok, of goed geweest was had ik het best een aangenaam/goed concert gevonden. Maar helaas ben ik nu teleurgesteld naar huis gegaan.

avatar van B.Robertson
Gisteravond bij het Holland Heavy Festival geweest in Iduna, Drachten. Begon al halverwege de middag met tal van bandjes die begin jaren 80 aan de weg timmerden, maar ik werk op zaterdag - en mijn chauffeur ook - dus was ongeveer 19:45 uur aanwezig. Op tijd om Burning te zien waar benadrukt werd dat dit de band van de organisator was. Helaas was de basgitaar veel te hard afgesteld en hoorde je de gitaristen vooral in de hoge regionen. Na vier nummers toch maar naar de oordoppen gegrepen (dat kon niet eerder want ik had mijn handen vol bier). Toen duurde het niet lang of ik ging naar de mobiele snackwagen en bij de CD-handel kijken.

Tegen 21:00 uur kwam datgene waar ik voor kwam: Highway Chile / Helloïse. Helaas heeft drummer Ernst van Ee er van het zomer een punt achter gezet en is het voor een vervanger niet makkelijk ingespeeld te raken als men weinig optreedt. Het Helloïse-gehalte had bovendien niet meer dan een bijrol, daar waar ik Highway Chile amper ken. Na een viertal nummers raakte ik toch enthousiast, wat zowel door bier als door de performance kwam. Zanger Stan Verbaak vind ik live wel goed met een charismatische uitstraling. Voor de setlist gewoon even bij livealbum 'Locked Up Live' kijken dat ik net heb toegevoegd en daar 'Destination' ergens tussenzetten; de enige afgezant van 'Polarity' kon op mijn bijval rekenen. Gaandeweg het optreden die live-CD even bij de merchandisingtafel gekocht. Geluid was mooi zuiver en op dragelijk volume.

Goed half elf Picture met nieuwe zanger Peter Strykes en een invaller voor gitarist Jan Bechtum die revaliderend is van een handblessure en op twee liedjes meedeed. Peter zei eind van de avond dat hij het eigenlijk geen liedjes mocht noemen, als hij iets aankondigde, maar songs! Goede zanger/frontman met geweldige inzet die de glorie van Picture hoog hield. Hij werkte eerder met hen in 2016 om ze live uit de brand te helpen, heeft Vandenberg op zijn CV volgens Metal Archives en is verder rock/metal-opera zanger. Picture maakte echter een valse start met een veel te zacht afgesteld geluid dat na het eerste liedje bijgesteld moest worden. Bij de echte start met 'Message from Hell' waren de dunne rijen publiek helaas pijnlijk duidelijk voor band en barpersoneel maar bleef men zich inzetten een goed optreden te leveren. Bassist Rinus Vreugdenhil is met 71 de oudste en als enige overal bij betrokken en was van oudsher enthousiast en stond op een gegeven moment ook weer tussen het publiek te spelen. Ik had de indruk dat drummer Laurens Bakker (67) er meer moeite mee heeft met meerdere keren een break als de anderen al los willen. "Bakkie" doet alleen op de 2e helft jaren 80 periode 'Traitor' t/m 'Marathon' niet mee. Speciale vermelding nog voor gitarist Gert, uit Brabant, die inviel voor Jan Bechtum wat niet zo'n punt is want Picture wisselt naast zangers ook wel vaker van gitaristen. De CD's 'Old Dogs New Tricks' en 'Warhorse' nog gekocht bij hun merchandising. Ook nog leuk overigens dat toen Peter de toegift aankondigde en ik 'The Hangman' brulde die song ook echt als laatste kwam. Setlist weet ik niet zo exact, wel dat ik acht bier gehad heb.

avatar van Nr.4
Gisteren in een uitverkochte Tolhuistuin soulband Thee Sacred Souls aan het werk gezien. Toffe nieuwe retro-soul. Zowat hun hele zojuist uitgebrachte album kwam voorbij met als hoogtepunten Easier said than done, Can I call you Rose?, Lady love en Weak for your love. Een enkele non-album track werd gespeeld en back-up zangeres Jensine Benitez deed nog twee solotracks, die me wat minder deden. Leadsinger Josh Lane zingt ogenschijnlijk zonder moeite alle nummers met evenveel flair en enthousiasme. De band speelt strak en geen noot te veel. Wil je een vernieuwend en verrassend optreden, dan moet je dit links laten liggen. Wil je een kwalitatieve, overtuigende, traditionele soulshow zien, dan is dit een must-see.
Persoonlijk heb ik er erg van genoten, was wel in de mood voor de bijna hippie-achtige liefdesverspreiding van deze jonge band. Goed om te zien dat er ook een aanzienlijk deel van het publiek vooraan bestond uit nieuwe aanwas. En complimenten aan zowel het fantastische geluid als aan DJ Taco Fett die geweldige tracks draaide in het uur voorafgaand aan de show.

avatar van B.Robertson
Vanmiddag wederom in Iduna, Drachten geweest. Ditmaal voor het optreden van Doro. Voorprogramma was het eveneens Duitse StormHammer. Zit wat in de power metal-hoek en alhoewel reeds in de jaren 90 opgericht, zag ik vooral jonge bandleden rond een oudere bassist geformeerd. Leuke opwarmer voor Dorothee Pesch. Doro zag ik nog niet eerder en behalve haar solodebuut ben ik niet echt bekend met haar repertoire en kom niet veel verder dan wel eens van Warlock gehoord. Uit dat Warlock-verleden werd afgaande op de aankondigingen rijkelijk geput. Beetje vergelijkbaar idee misschien met een Udo Dirkschneider met veel Accept op de setlist. De inzet van Doro zelf was iig. meer dan goed met veel interactie met het publiek en de songs met enthousiasme gebracht. Vakbekwame band erbij met haarzuiver geluid. Speeltijd was anderhalfuur.

avatar van Lars Muziek.
6 november 2022 TivoliVredenburg loopt op deze avond vol met metalheads. Zowel in Ronda (Amaranthe) als in de Pandora (Perturbator) spelen (alternatieve) metalbands. Beide concerten zijn uitverkocht. In de Pandora is daar nog niks van terug te zien. De avond daar wordt zelfs lang. Het loopt met de soundcheck namelijk wat uit en je krijgt drie verschillende bands te zien tijdens een concert. Perturbator neemt namelijk Author and Punisher en Health mee tijdens deze Europese tour. Avondvullend dus! En speciaal voor Health ben ik er voor naar Utrecht afgereisd.

Helaas heeft Health hun eigen Europese tour wel moeten halveren waardoor de clubshow in Utrecht (in De Helling) gecanceld werdt. Dit omdat Perturbator zijn Europese tour moest verschuiven vanwege corona naar november. Author and Punisher trappen de avond af met een set van een half uur. En wellicht gelijk de hardste qua geluid. Het duo zet een alternatieve metal set neer met een hoop electronica. Met een soort van nietpistool begeleid door een katrolletje produceert de artiest een vrij hard drumgeluid. Daarnaast lijkt het erop dat hij nog een kleine synthesizer bespeeld waarnaast hem zijn mede bandlid zorgt voor het gitaargeluid. Het klinkt allemaal een beetje chaotisch en bombastisch. Ook het publiek raakt er niet door enthousiast. De hoofden blijven nog even stil dan dat er headbangers tussen staan.

Het is dan aan Health om het publiek tot enthousiasme te brengen. Voordat de band op komt is het al te merken dat de zaal wat voller wordt en het publiek wat meer naar voren trekt. De setup van de band is niet groot maar voldoende om verschillende nummers uit hun oeuvre live uit te voeren. Sinds het laatste Nederlandse optreden (2018) is daar nu zelfs een synthesizer bij gekomen. Je zou het bijna niet merken, maar toch voegt het wat toe aan sommige nummers. Het is dan vooral gaaf om te zien hoe de bandleden rete strak op elkaar in weten te spelen en daardoor een strakke neer te zetten. BJ Miller gaat tekeer op de drums, waar Johnny alles uit zijn effectenbak (pedalen en andere knopjes) weet te halen. En dat waar ondertussen zanger Jake Duzsik met zijn typische popstem er netjes boven uit weet te zingen. Ondanks de hoop noise en distortion is het toch een hele prestatie wat ze neer zetten. Dat terwijl niet alles even goed uit de verf weet te komen trekken vooral de bekende tracks als Stonevist, Victim en Hateful de rest ook op niveau.

Na een set van 40 minuten en 15 gespeelde nummers zit het er op. Dan pas is goed te merken dat TivoliVredenburg echt kwam voor Perturbator. De zaal is nu wat flink voller en lijkt hiermee meer uitverkocht uit te stralen dan eerder op de avond. Iedereen schuift al wat meer naar voren en sluiten aan om zodanig dichter bij het podium te komen. Met een grote setup aan een soort van poort met lichtbakken erin komt het duo al in het licht van de strobo het podium opgelopen. De sfeer is meteen gezet. Vuisten gaan omhoog en alle hoofden gaan van laag naar hoog op het ritme van de muziek. Iedereen is volop aan het headbangen.Ondanks live er alleen maar een drummer en toetsenist is (die ook gitaar speelt) lijkt dit toch voldoende om een set mee op te vullen. Het tempo en de energie zit er in ieder geval volledige in. En ze weten daar het publiek ook goed in mee te brengen. Opgeven moment zelfs zo ver dat er in het midden van de zaal een moshpit ontstaat. Het geluid doet naast metal ook wat weg hebben van postpunk en dankzij sommige melodieuze synth melodieën wat syntwave te hebben. Verder is het voornamelijk een dikke laag aan geluid wat op een hoog tempo harder en harder wordt opgevoerd. Het duo wist dan ook goed in elkaar op te spelen en wisten daarmee een goede set neer te zetten.

avatar van VladTheImpaler
Woensdag 9 november: Black Midi - Tivoli, Pandora Zaal

Gisteren voor de derde keer dit jaar Black Midi live mogen zien. Het was uiteindelijk een kort maar krachtig weerzien. Het concert duurde helaas maar een uurtje, maar stiekem is dat ook wel prima want in dat uur wordt je compleet omver geblazen, in positieve zin. Het blijft indrukwekkend hoe deze live machine van zacht naar hard en weer terug kan schakelen. John L met een furiositeit afgevuurd zoals ik nog niet eerder had gezien. 27 Questions was vroeg in de set een hoogtepunt met een croonende Greep. Chaos kan fantastisch klinken zoals in een nummer als Eat Man Eat. Misschien omdat ik ze dit jaar al twee keer eerder zag dat ik iets minder omver geblazen was, maar live blijven deze gasten een fenomeen. Alleen wel heel jammer dat hun saxofonist er niet bij was. Die kan het geheel nog net dat extra zetje geven.

Overigens nog een kleine shout-out naar de best wel toffe suprise-act Dos Monos. Een Japanse groep die experimentele hip-hop maakt. Ik geloof dat ze nog op Le Guess Who? staan ergens de aankomende dagen. Dus voor wie daar is en wel houdt van een portie experimentele hip-hop zijn ze zeker een aanrader.

avatar van Lars Muziek.
10 november 2022 black midi @Maassilo, het Rotterdamse publiek loopt te hard van stapel. Al vanaf de eerste gespeelde track 'Sugar/Tzu' ging het publiek al helemaal los en ontstond er al een moshpit. De band is dat eenmaal wel gewend bij optredens. En ergens vraagt de muziek van black midi er ook wel om maar ergens ook weer niet. Het ritme gaat namelijk alle kanten op en bevat ook een paar mooie (rustige stukken). Zo ook bij '27 questions' waar er een grote kring gevormd werdt in het publiek en iedereen tijdens de overgang dacht vol te gaan moshen, worden ze verrast met een rustig en minder hard moment uit dat lied. Dit zorgt wel weer voor een mooi moment waarop iedereen in de pit een soort van slowpit vormt en al walsend/dansend er op reageert. Je vraagt je dan even wel af of merendeels van het publiek weet waarvoor ze gekomen zijn.

Wel leuk en aardig al dat gerauwdauw, maar de band zat niet te wachten op crowdsurfers die vanaf het podium een diepe duik wilde nemen. Ergens heeft de band dus gelukkig wel een grens bij hun optredens. Een van de twee zangers bracht later op de avond nog wel een aanpassing in de tekst van een van de liedjes die er gespeeld werdt. Zo zong hij over het publiek en dat Rotterdam beter is dan Amsterdam. Daar kan je dan ook wel weer wat bij bedenken. En zeker als je ziet dat ze tijdens deze tour Amsterdam overslaan en enkel Rotterdam en Utrecht aandoen. Wie zal het zeggen.

Het tempo is moeilijk te bepalen, maar de band is overduidelijk op dreef. Ze weten goed op elkaar in te spelen en het tempo onderling goed te bepalen. Eenmaal als je denkt er helemaal in te zitten wordt je op een muziekaal zijspoor gezet. Zo wordt je elke keer wel weer verrast. Van rock tot jazz momenten, het gaat alle kanten op. Het levert daarbij ook een hoop experimenteel werk op. Daarin vormen zich ook af en toe wat melodieën uit andere tracks van andere bands die even tussendoor gecoverd worden. Eenmaal vanaf Chondromalacia Patella wordt het tempo wat gelijk gehouden. De daarna gespeelde nummers zijn namelijk wat meer in te komen en gaat de band er eenmaal vol gas doorheen. Daarmee eindigen ze na een uur gespeeld te hebben en is Rotterdam zowel verrast als vermoeid naar huis gegaan.

avatar van vigil
Propaganda, 10-11-2022
De Boerderij, Zoetermeer

Claudia Brücken: leadvocal en een beetje percussie
Susanne Freytag: elektronische drumpad, 2de stem, leadvocal en toetsen tijdens Duel

Dude 1: toetsen
Dude 2: elektrische gitaar en toetsen
Dude 3: drums

En zo had ik gisteravond ineens een concert, in het begin van het jaar vroeg een muziekvriend of ik mee wilde gaan en dat wilde ik graag, kaartje betaald en niet in de agenda gezet. De laatste tijd hele andere prio's en dus niet meer aan gedacht tot van de week een appje kwam...

Dus ik was er en heb genoten! Tenminste niet zo van het voorprogramma.... League of Lights zou een kruising zijn tussen John Foxx en Kate Bush. Je zou voor minder... Helaas was het ook minder, muzikaal zaten er aardige passages tussen maar de zangeres van dienst was ondermaats. Ze galmde als een volkszanger en dat irriteerde de drie kwartier die ze kregen.

De zangeressen van Propaganda waren zeker niet ondermaats, sterker nog die waren beide uitstekend bij stem. De als twee zeer degelijk overkomende dames waren net zoals de rest van de band in stemmig zwart gekleed. De danspasjes waren stijf en tuttig maar nogmaals met de stembanden was niets mis.

Het geluid was fenomenaal goed (iets wat ook wel hoort bij deze act) en Dude 3 was fantastisch. Een zeer energieke drummer met een mooi helder geluid. Dat maakte het live gevoel bij de soms wat kille muziek en voordracht (wat ook zo hoort) ineens helemaal af.

De band heeft natuurlijk weinig output behoudens de 80s klassieker A Secret Wish welke uitkwam op het legendarische ZTT label van de minstens zo legendarische producer Trevor Horn en het nieuwe album wat een half jaartje geleden verscheen. Dus vrijwel alles van die twee albums kwam voorbij in de anderhalf uur dat het concert duurde en alles was eigenlijk even goed. Al had p:Machinery, en dan met name de synthriffs, nog wel iets vetter gekund. Maar goed, iets met een kniesoor. Als ik een paar hoogtepunten moet noemen en waarom ook niet; Dream Within A Dream, Beauty Is Truth en Dr. Mabuse

Setlist

The Night
Chasing Utopia
Sorry for Laughing
Don't (You Mess With Me)
The Murder of Love
The Chase
Dream Within A Dream
Beauty Is Truth
Frozen Faces
Only Human
The Wolves Are Returning
p:Machinery
Dr. Mabuse

Duel
Ribbons Of Steel

avatar van Nr.4
Le Guess Who festival bezocht gisteren. Twee redenen: wilde er graag eens heen en dit was de enige dag dat er nog kaarten waren. Daarbij traden Noori & his Dorpa band op die een verrassend vet album uitbrachten dit jaar.
Live in de grote zaal van Tivolivredenburg speelden ze de nummers van Beja Power overtuigend. Heerlijke groove zit er in die muziek, ook live. Bijzonder instrument en leuke drummers. Verder niet echt een spectaculair optreden, maar wel sterk.

Verder nog drummer Asher Gamedze en zijn jazzkwartet bezig gezien. Jammer genoeg slechts de laatste helft vanwege overlap, maar dat klonk als een goed jazzoptreden. Zie dat soort optredens wel liever in een jazzclub seated setting dan staand in een popzaal.

Vervolgens naar the Master Musicians of Jajouka. Dat was een gezelschap van Marokkaanse mannen op leeftijd en die muziek ervaarde ik afwisselend als tof hypnotiserend door die snerpende fluiten maar ok als veel van hetzelfde en irritant af en toe. Geinig om eens te zien maar niet mijn ding.

Leuke sfeer verder wel tijdens dat festival. Volgend jaar eerder bij de kaartverkoop zijn als er wat meer staat dat me boeit, liefst ook niet op een doordeweekse donderdag.

avatar van Lars Muziek.
11 november 2022 Smudged @Vessel11 Rotterdam, de band ramde de Vessel 11 door de diepte van het water. Gelukkig bleef de boot drijven aan wal, maar stel je maar eens voor... honderd mensen al stampend en duwend alle kanten op... De band bestaat al sinds 2016 en begon ooit als een duo. Toen der tijd waren de twee heren al live te bewonderen met groene smink op hun gezichten. Vanavond is het in ieder geval anders. Er is een vollere band bezetting en met een hoop festivals zijn de heren dit jaar erg doorgegroeid. Dit tot aan een eigen EP release show die deze avond plaats heeft gevonden. Lijkt de band rond Bart Hoogvliet en Mink Steekelenburg nu opeens stap naar het serieuze te nemen? De bandleden komen namelijk allemaal zonder groene gesminkde gezichten het podium op. Een volle setlist van tien nummers en een EP op zak. Ondersteund door het Nospray label. Gelukkig is het allemaal nog wel vrijheid blijheid bij Smudged. Want ook op deze avond houd de band zich niet in en wordt er in volle opgave gespeeld. Noem het noiserock, krautrock, electronics het is dansbaar, spannend maar vooral hard. Al bij het tweede gespeelde nummer ging de boot van links naar rechts op het water door de menigte die aan het moshpitten waren. Gingen al de glazen op het podium om en de gitaarpendalen (zonder board) verschoven alle kanten op. De zanger zoekt meerdere malen het randje van het podium op en gaat in een van de laatste paar nummers zelf ook even het publiek in. Als eenmaal de set wordt afgesloten met 'Hypnotized' is het al helemaal stampen geblazen. En heeft de band bewezen nog helemaal zichzelf te zijn en zelfs een stukje beter.


12 november 2022 pva @Vessel11 Rotterdam, het podium ligt er fris en schoon bij waar het de avond ervoor nog bezaaid was met omgevallen glazen en gemorst bier. De Britse band pva mag het schone podium betreden en bemachtigen met hun muziek. De Vessel 11 boot is ook op deze avond weer uitverkocht. Deze keer niet met een band en publiek wat al te hard gaat met moshpits, nee deze avond is het dansen geblazen. En hoe! Pva is nog vrij onbekend maar hebben op vele festivals deze zomer al een leuke intreden gedaan met hun debuutalbum op zak. Gewapend met een drumstel, twee synthesizers en een gitaar spelen de drie bandleden hun muziek live. Het is een sensatie. Zelfs de lichtshow op de boot doet sfeervol aan en gaat mee op het ritme van de muziek. Alle melodieën uit de synthesizer (en samplebord) worden begeleid door ritmisch drums van Louis Satchell. Met zang van zowel zangeres Ella Harris als soms ook de zanger/producer Josh Baxter komen de tracks eigenlijk nog meer tot leven. Naast ondersteunende keys bespeeld Harris ook nog een gitaar in sommige nummers. Maar de muziek balanceert vooral op electronica waar het soms aanvoelt als live techno wat door een band en instrumenten neer wordt gezet. Daarnaast is het op vele momenten ook weer spannend hoe de tracks op een bepaalde manier opgebouwd worden en tot een sterke climax tot een einde komen. Bij eigenlijk elk gespeelde nummer dans je wel mee. Na eenmaal 50 minuten iedereen uitgedanst is en het optreden klaar is voelt het nog ergens aan alsof er meer in zit. Helaas laat de band zich door het harde gejuich van het enthousiaste publiek niet terug komen voor een toegift. Maar behoud de band in de gaten, want hier zit nog zoveel potentie in voor meer!

avatar van Nr.4
Mathias Eick quintet in Paradox te Tilburg. Even geen tijd om uitgebreid te beschrijven, maar dikke aanrader om deze Noorse jazztrompettist te gaan bezoeken. Supermooi concert. Echt prachtig, vooral de violist erbij was errug mooi.

avatar van Lars Muziek.
16 november 2022 Nation of Language @Paard, Den Haag. Speelt vanavond voor de tweede keer in Nederland. Eerder dit jaar stond de band nog in Doornroosje, waar ze tevens voor het eerst in Europa waren voor een tour. Toch gaat Nation of Language al wat langer mee dan vandaag, maar krijgen ze nu inmiddels ook wat meer bekendheid in Europa. Er valt dan niet te zeggen dat ze geen podium ervaring hebben. Ze zijn namelijk al actief sinds 2016 en hebben al een hoop optredens achter de rug in Amerika. De band weet dus wel hoe ze een optreden moeten geven. Zo ook vanavond tijdens de clubshow in het Paard in Den Haag, tijdens deze tweede Europese tour.

Het optreden wordt gestart met de op 7 inch uitgebrachte single A Different Kind of Life. Op dat moment is het er even in komen en lijkt het een goede opwarming te zijn voor de band. Eenmaal met de tweede en derde inzet van 'Automobile' en 'Rush & Fever' komt de band wat meer opgang. De 80's vibe is dan al goed hoorbaar en het swingen in het publiek komt dan ook wat meer opgang. Ook zanger Ian Richard Devaney neemt dan al vrij snel het hele podium tot zich waar hij al dansend en zingend alle kanten op gaat. Waarop er daarna twee nummers volgen van het laatst uitgebrachte album. Een daarvan is Wounds of Love waarbij de vrij eentonige maar aanstekelijke synth melodie door Aidan Noell het nummer voort laat slepen en de relaxte bassline van Alex MacKay het goed aanvult. Daarna speelt de band een oudere single 'What Does the Normal Man Feel' wat het tempo wat meer opkrikt met een snellere drum melodie.

Het is dan nog even wachten tot er wat hoogte punten volgen in de setlist. Ondertussen blijft het tempo dan wisselend tussen uptempo en downtempo songs. Eenmaal bij 'This Fracture Mind' stijgt het optreden naar een lang verwacht hoogte punt. Deze track opgevolgd door het sterke 'The Wall and I' song, bevat een heerlijke bassline en pakt daarmee het publiek nog even goed in voor een perfecte afsluiter van de set. Toch ontbreekt er dan nog een echte hit van de band. En zo slim als ze zijn wordt de toegift eenmaal na een Pixies cover dan echt afgesloten met Acros That Fine Line. De hit waar waarschijnlijk heel het Paard(en) stal op gewacht heeft. Want laten we eerlijk zijn, het publiek wist soms goed boven de live muziek uit te komen met hun gepraat. De band liet het publiek dan ook wel lang wachten met het spelen van deze hit. Gelukkig waren er ook overduidelijk echte fans aanwezig die bij zowel elk gespeelde nummer even goed kon genieten als bij de definitieve afsluiter.

De jonge bandleden bewezen hiermee een goede set op te kunnen bouwen. Wisselend is er goed gekozen tussen up en downtempo songs waar het nergens echt inzakte. Ook weten ze daarin bepaalde hoogtepunten goed te verspreiden over het aantal gespeelde nummers. Waarbij die echte hit goed gekozen was om op het einde te spelen van de set. De bandleden speelde op deze avond overduidelijk ook met heel veel plezier. Ze leken het ook weer erg fijn te vinden terug te zijn in Nederland. Met een praatje hier en daar liet vooral Devaney zijn waardering blijken aan het publiek. De band komt tijdens deze tweede Europese tour nog langs Vera in Groningen (19/11) en TivoliVredenburg in Utrecht (20/11).

avatar van Mausie
Mausie (crew)
Lars Muziek. schreef:
16 november 2022 Nation of Language @Paard, Den Haag. Speelt vanavond voor de tweede keer in Nederland. Eerder dit jaar stond de band nog in Doornroosje, waar ze tevens voor het eerst in Europa waren voor een tour.

Mausie schreef:
Gister Nation of Language in de Tolhuistuin gezien. Vrij nieuwe band, maar ik vond het allemaal erg ervaren en professioneel ogen op het podium. Zanger Ian Richard Devaney heeft een erg goede stem en ging helemaal op in zijn muziek, dansend over het podium in een waas van rook en rood licht. Aidan Noell ging lekker los met haar synthesizer, wat een hoop mooie melodieën trekt ze daar toch uit. Sowieso hebben ze opvallend veel pakkende nummers na twee albums, de set kakte bijna nergens in. Een avondje in de 80's wanen was het wel met deze synthpop band, aanrader

Ze hebben eerder ook al Amsterdam bezocht

avatar van Venceremos
VanWyck in de intieme setting van de Lutherse Kerk, Groningen. Het eerste full-band concert (!) in Stad (vóór de corona-break trad ze ook al weinig op).

Met haar prachtige, veelzijdige stem en stemmig ondersteund, gaf Christine Oele een integrale vertolking van jaarlijstjes-plaat The Epic Tale of the Stranded Man ten beste. Tussendoor vertelde ze mooie verhalen over het concept. Erg sympathiek en ontspannen allemaal. Ze sloot de geslaagde avond af met een kleine bloemlezing uit haar 3 overige albums.

Dit jaar slechts 3 optredens mogen bijwonen maar de dames Munroe, Lenker en Oele en kameraden hebben wél memorabele prestaties geleverd.

avatar van TornadoEF5
Gisteren yeule voor de 2e keer live gezien! Live is die enorm gegroeid wel, al was het ook al super vorig jaar, maar het is een heel andere performance. Qua liedjes kende ik de meeste liedjes: Pixel Affection, Poison Arrow, Eva, Friendly Machine, Too Dead Inside, Bites on my Neck, Don't Be So Hard on your Own Beauty, Mandy, I Heart You, Electric (denk ik) en dan nog 3 dat ik niet kende, waarvan 1 voorafgegaan werd door "this is a new song". Men weet ook wel hoe men een zaal moet meetrekken.

Bites on my Neck live is niet normaal eigenlijk.

avatar van Lars Muziek.
Mausie schreef:

(quote)

Ze hebben eerder ook al Amsterdam bezocht


Dat heeft dan plaats gevonden tijdens hun eerste Europa tour eerder dit jaar. Ik dacht dat ze toen enkel Nijmegen aan deden, maar dus ook Amsterdam. Super tof!

avatar van Hanszel
Afgelopen donderdag (17-11-22) Wolf Alice in TivoliVredenburg.

Uitgesteld concert van begin dit jaar, vanwege covid verplaatst.

Mijn eerste (en hopelijk niet laatste) keer Wolf Alice live aan het werk gezien. Hoewel het concert zelf niet bijzonder bijzonder was, was het kwalitatief dik in orde! Sowieso hun hele discografie vind ik geweldig en ze brachten het ook goed.
Bassist was eigenlijk de enige die een beetje contact had met het publiek. Hij vroeg helemaal hyper "Hello Utrecht, are you doing OK" en meldde even hoe geweldig het was om hier te zijn. Het publiek was enthousiast maar de uitvoering was een beetje plichtmatig.
Zoals gezegd weinig interactie en ook een 'thank you' na een nummer kon er niet vanaf bij de zangeres. Misschien druk tourschema of gewoon moe. Ik heb video opnamen van andere optredens gezien en daar is ze wel blij dus ik neem aan dat ze niet ineens een arrogante bitch is geworden

Het eerste deel was een beetje gezapig maar zeker na 'play the greatest hits' kwam de zaal goed los. Tijdens Giant Peach een tamelijk serieuze pit vooraan, maar zonder agressie. Fijn om even te kunnen springen. Daarna was het alweer bijna afgelopen, en kennelijk hebben ze gekozen om Moaning Lisa Smile als eerste toegift te spelen, waarna Don't delete the kisses een collectief meegezongen afsluiter was.

Voor mij was het ook de eerste keer in deze zaal (Ronda), wat geluid en faciliteiten dik in orde. Fijn formaat.

Setlist:

Smile
You're a Germ
Formidable Cool
Delicious Things
Lipstick on the Glass
Planet Hunter
Space & Time
Bros
Safe From Heartbreak
How Can I Make It OK?
Play the Greatest Hits
Silk
Feeling Myself
Lisbon
Visions of a Life
The Last Man on Earth
Giant Peach
-----------
Encore tbd
No hard feelings or Moaning Lisa Smile
Don't Delete the Kisses

avatar van Lars Muziek.
20 november 2022 Nation of Language @TivoliVredenburg, Cloud Nine. De band uit Brooklyn sluiten hun Europese tour af op deze avond in Utrecht. Met optredens in Den Haag en Groningen resulteert dit vanavond zelfs in een uitverkochte Cloud Nine zaal. Recht zoals die gaat spelen ze een eigen clubshow, geen voorprogramma dus. En dat geeft het publiek ruim de tijd om binnen te komen en de band op te wachten. Om 9 uur is het dan zover, de intro 'Lou Reed - Perfect Day' wordt ingezet en de bandleden komen het podium op. De band heeft er zin in en het publiek ook. Er wordt volop enthousiast gereageerd, met bij elk gespeeld nummer steeds luider en langer applaus. Geen mensen zoals in Den Haag die door de muziek heen gingen praten, nee, het publiek kwam hier volop voor de muziek en de band.

Soms kan je dan ook te enthousiast zijn en het podium opspringen... Het betreden van de comfortzone van een band kan soms slecht uitpakken, maar zanger Ian Richard Devaney nam de fan goed in ontvangst en liet hem zelfs even twee woordjes mee zingen. Dit waarna een crewlid van de band de fan van het podium af haalde. Laat deze zelfde man nou ook nog eens achteraf zijn zonnebril naar de band gooien om nogmaals aandacht te vragen wordt het wel een beetje vervelend en storend. Maar op het moment dat bassist Alex MacKay eenmaal de zonnebril opdoet steelt hij daarmee wel de show. Gelukkig laat de band zich er ook verder niet door afleiden en spelen ze gedreven door.

Met een andere setlist dan het andere optreden komen er ook weer andere nummers voorbij, waaronder Miranda en I've Thought About Chicago. Ondanks dat het geen echte of grote hits zijn zorgt het wel voor wat vernieuwing in de set. Ook de volgorde hierin is anders, zo wordt het nummer Automobile deze keer als eerste in de toegift gespeeld. Net als de meeste tracks heeft ook dit nummer een heerlijke 80's vibe en is zeker op zijn plaats als toegift. Even goed als er weer standaard en vertrouwd afgesloten wordt met Across That Fine Line. Dit nummer blijft de hit van de band en sluit het optreden af als een feestje! Volgend jaar zal de band mogelijk te bewonderen zijn op enkele festivals in Europa. Mis dat niet, dan komen ze ongetwijfeld de volgende keer weer terug in een volgeladen Pandora in TivoliVredenburg.

avatar van staralfur
The Mary Wallopers, Merleyn Nijmegen

The Mary Wallopers veroveren met hun versie van Ierse traditionele muziek Ierland en de UK, en deze maand is het Europese vasteland aan de beurt. Merleyn is verre van uitverkocht, maar er hangt een gezellige pub sfeer en zoals verwacht zijn er ook wat Ieren aanwezig.

Vanaf de eerste noot is het raak: de mannen zijn goed bij stem, weten met hun banter tussendoor en in de teksten het publiek te laten lachen en er wordt al gauw meegestampt, geklapt en (door een enkeling) gezongen. Ze brengen een bepaald soort bravoure aan een al bekend concept van publiedjes met een boodschap. (die boodschap varieerde van inkomensongelijkheid, dronkenschap tot aan onbeantwoorde liefdes). Voeg daar nog een flinke dosis DIY mentaliteit, zelfspot en spelplezier bij en je hebt een topavond. Aan het eind ontstond nog een soort van mini moshpit, maar na een uur spelen was het helaas toch echt voorbij.

Vanavond spelen ze nog in Amsterdam, ik hoop echt dat ze vaker deze kant op komen. Wat een feest!

avatar van Johnny Marr
Little "Simbi" Simz kwam heel correct in Antwerpen gisteren. Wat jullie ArthurDZ, Arno en Gretz?

avatar van ArthurDZ
Ja man, geweldig optreden!

avatar van Gretz
Episch in het kwadraat, afv(l)oeren enzo


avatar van Juul1998B
THE CURE WAS AMAZING, PERIOD

Gast
geplaatst: vandaag om 22:38 uur

geplaatst: vandaag om 22:38 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.