Hier kun je zien welke berichten Flaphead als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
2562 - Unbalance (2009)

5,0
0
geplaatst: 13 oktober 2010, 13:46 uur
Een kruidenmengsel van dubstep, minimal techno, glitch, breakbeat en 2step maakt dit een heerlijk lome, warmbloedige, gruizige, spannende en gelaagde plaat, zonder zwakke track. Iets wat je (bij voorkeur in de avond/nacht) opzet als achtergrond, maar waar je al snel je volledige aandacht aan wil geven. Het doet zo Brits aan dat het des te mooier is dat het uit Nederland komt.
Unbalance is een misplaatste titel voor een album dat staat als een huis. Niks dan lof!
Unbalance is een misplaatste titel voor een album dat staat als een huis. Niks dan lof!
Ah Cama-Sotz - Épitaphe (1997)

2,5
0
geplaatst: 28 juni 2011, 03:07 uur
vage shit. van prikkende acid-achtige-vroeg-jaren-90-techno naar dreigende darkwave-ambient-drone-mixjes. soms erg teleurstellend, soms erg pakkend.
Archive - Controlling Crowds (2009)

3,0
0
geplaatst: 13 oktober 2010, 13:59 uur
Na Noise vind ik het toch allemaal een stuk minder. De kracht van Craig Walker's stem blijft een gemis, voor de rest is het eigenlijk de bekende mix van triphop, downtempo, freaky pop en hier en daar rap. En dan komt het op een bekende conclusie: niks nieuws, maar toch wel bovengemiddeld lekker.
Archive - Lights (2006)

3,0
0
geplaatst: 14 juli 2011, 20:01 uur
degelijk album, maar na het briljante You all look the same to me en het sterke Noise toch minder. het Archive-geluid is duidelijk aanwezig, maar ik mis de stem van Walker wel. te wisselvallig van sterke en erg zwakke nummers (te ballad).
Because of Ghosts - The Tomorrow We Were Promised Yesterday (2006)

4,0
0
geplaatst: 2 maart 2015, 17:31 uur
Wat gek dat hier nog helemaal geen stemmen voor gegeven staan, wist niet dat het zo'n onbekende band was. Sfeervolle, gedragen, spannende post-rock. Gaat niet altijd even ver de diepte in en mist soms nét die dynamiek, maar zeker een stabiel en goed album.
Bibio - Ambivalence Avenue (2009)

4,0
0
geplaatst: 7 januari 2011, 01:22 uur
folk, soul, eclectic, beats... eigenlijk een heel divers album, maar dan wel allemaal overgoten met een schuimrubberen lofi-filter, waardoor het dezelfde sfeer uitstraalt. goed geslaagd zondagmiddagalbum.
Black Wire - Black Wire (2005)

3,5
0
geplaatst: 6 maart 2015, 15:30 uur
Lekker makkelijke en pakkende frisse indie met een hook, leuk.
Blank Dogs - Under and Under (2009)

3,0
0
geplaatst: 12 februari 2011, 15:53 uur
half-valse, gedistorde gitaren, een drumcomputer, een donker gefilterde stem en een 80's synth zijn grofweg de ingredienten van deze ietswat vreemde plaat. aan de ene kant erg eentonig, aan de andere kant pakkend en een fijne lofi-sfeer uitstralend. jammer dat de sterke nummers aan het begin zitten. geen plaat voor elke dag.
DM Stith - Heavy Ghost (2009)

4,0
0
geplaatst: 7 februari 2011, 17:31 uur
Ijzingwekkend mooie plaat. Het vreemdsoortige in zijn stem, de sfeer van zijn liedjes en stemmingen van geluiden maken het dat je constant hangt tussen verrassing, ongemakkelijkheid, kippenvel en bevreemding.
Bij folk moet ik normaal gesproken aan hele andere muziek denken, maar ik zou inderdaad niet weten in welk hokje je het dan moet duwen als referentie. Experimenteel mag toch ook wel.
Hoogtepunt is voor mij Braid of Voices (ondanks het misplaatste einde), waar ik echt ingezogen wordt.
Bij folk moet ik normaal gesproken aan hele andere muziek denken, maar ik zou inderdaad niet weten in welk hokje je het dan moet duwen als referentie. Experimenteel mag toch ook wel.
Hoogtepunt is voor mij Braid of Voices (ondanks het misplaatste einde), waar ik echt ingezogen wordt.
I Am Kloot - Natural History (2001)

4,5
0
geplaatst: 30 maart 2015, 00:10 uur
Heerlijk sfeervol album, dat eigenlijk fijn weg lijkt te luisteren, maar je gaandeweg gewoon meezuigt en je het volume toch iets hoger doet zetten. Lichtvoetige, kleine poprock, vol van sfeer en gevoel, mede door het geweldige stemgeluid en accent van zanger John Bramwell.
Album staat na 14 jaar nog als een huis, dat zegt veel over de kwaliteit!
Album staat na 14 jaar nog als een huis, dat zegt veel over de kwaliteit!
Lucky & Easy - Talent Hoover (2004)

2,5
0
geplaatst: 16 juni 2011, 17:43 uur
Lucky & Easy hadden blijkbaar veel liever op het Warp-label gezeten, want dit album is een overduidelijke mengeling tussen Autechre, Aphex Twin en vooral Plaid. De originaliteit is dus ver te zoeken, maar dat maakt het niet perse een slecht album. De herkenbaarheid en het fijne elektronische uitwerken zorgen in ieder geval voor een goede handvol lekkere tracks. Langspeler Hairspray is duidelijk het sterkste.
Leuk voor de Warp-liefhebbers, maar het blijft een middelmaatje.
Leuk voor de Warp-liefhebbers, maar het blijft een middelmaatje.
My Latest Novel - Deaths and Entrances (2009)

3,5
0
geplaatst: 13 oktober 2010, 13:40 uur
Op de ontmoetingsplaats van pop, folk en indie waait soms een vleugje theatraal bombast, daar ergens zal dit album ontstaan zijn. De samenzang en zoetige violen zijn soms net iets té grijze-wintersokken, maar als geheel komt het behoorlijk bij je aan. Het boeit en ontroert, wat je noemt een mooie plaat.
Radiohead - A Moon Shaped Pool (2016)

4,5
0
geplaatst: 11 mei 2016, 21:52 uur
Altijd spannend om een nieuw album van je favoriete band te gaan beluisteren, zeker aangezien die er niet zo vaak zijn én ze zichzelf de laatste pakweg 25 jaar maar blijven vernieuwen. Na één luisterbeurt, een korte impressie;
Duidelijk minder aanwezige elektronica ten opzichte van de laatste albums. Dat betekent niet automatisch (weer) meer gitaar. Strijkers zijn er meer, ongetwijfeld de invloed van Greenwood. Yorke is nog steeds niet de meest vrolijke, maar zijn zang is en blijft bezwerend.
Het is een introvert plaatje geworden. De sfeer is over het algemeen rustig en donker, maar vaak toch opvallend toegankelijk. Soms wat spooky, soms bijna lichtvoetig. Een plaat voor de avond en nacht. Er zijn uiteraard climaxen, maar er zijn geen grote, bombastische gebaren. Niet met gitaar, niet met elektronica. Dat mis ik een beetje. Eerste 'teaser' Burn The Witch is zelfs het drukste nummer.
Anders dan bij de teleurstellende voorganger heeft dit album wel nummers waarvan je de potentie meteen voelt. Het dreigende Ful Stop zou zomaar de top 10 van mijn favoriete Radiohead-tracks in kunnen vliegen. Met True Love Waits is het wennen om het nummer na 15 jaar in een gitaarjasje nu met piano te horen, maar damn, die komt wel binnen.
Plaat staat voor de tweede keer aan en er zullen er nog vele volgen, als opmars naar het HMH-concert volgende week
Duidelijk minder aanwezige elektronica ten opzichte van de laatste albums. Dat betekent niet automatisch (weer) meer gitaar. Strijkers zijn er meer, ongetwijfeld de invloed van Greenwood. Yorke is nog steeds niet de meest vrolijke, maar zijn zang is en blijft bezwerend.
Het is een introvert plaatje geworden. De sfeer is over het algemeen rustig en donker, maar vaak toch opvallend toegankelijk. Soms wat spooky, soms bijna lichtvoetig. Een plaat voor de avond en nacht. Er zijn uiteraard climaxen, maar er zijn geen grote, bombastische gebaren. Niet met gitaar, niet met elektronica. Dat mis ik een beetje. Eerste 'teaser' Burn The Witch is zelfs het drukste nummer.
Anders dan bij de teleurstellende voorganger heeft dit album wel nummers waarvan je de potentie meteen voelt. Het dreigende Ful Stop zou zomaar de top 10 van mijn favoriete Radiohead-tracks in kunnen vliegen. Met True Love Waits is het wennen om het nummer na 15 jaar in een gitaarjasje nu met piano te horen, maar damn, die komt wel binnen.
Plaat staat voor de tweede keer aan en er zullen er nog vele volgen, als opmars naar het HMH-concert volgende week

Re-Drum - Differential Analysis (2009)

4,0
0
geplaatst: 8 augustus 2011, 22:34 uur
dynamische en afwisselende plaat: dromen en dansen, luchtig en donker...desondanks behoudt het een geheel. genres als IDM, downtempo en breakbeats worden aangedaan en allemaal zeker niet onverdienstelijk.
een erg aangename verrassing, blij dat ik deze op mijn pad tegenkwam!
een erg aangename verrassing, blij dat ik deze op mijn pad tegenkwam!
Suuns - Images Du Futur (2013)

4,5
0
geplaatst: 26 maart 2015, 19:47 uur
Bevreemdend en spannend. Licht experimentele muziek die lang niet voor iedereens oren geschikt zal zijn. Een echte luisterplaat wel, ondanks dat het hier en daar heus wel 'dansbaar' zal zijn. Gitaren en electronica worden op intelligente wijze met elkaar samengebracht, op een wijze die doet denken aan Radiohead, maar dan stiekem ook weer helemaal anders. Een logischere link naar die band is echter wel de zanger, die sterk aan Thom Yorke doet denken. Sfeervolle prachtplaat!
The Field - Yesterday and Today (2009)

3,5
0
geplaatst: 13 oktober 2010, 13:44 uur
The Field blijft een raar dingetje hoor. Hij heeft het vreemde vermogen om intrigerend te blijven door zijn ellenlange nummers, zonder dat er nou zoveel dynamiek in zit. Standaard die 4/4-beat, veelal aangevuld met wat minimal techno. Bijzonder? Nee. Of toch? Waarom blijf je er dan zo naar luisteren? Het is de tergend langzame opbouw, de spanning... denk ik.
The Go! Team - Rolling Blackouts (2011)

1,5
0
geplaatst: 22 juni 2011, 01:43 uur
alle originaliteit van het debuut is verdwenen. het is meer van hetzelfde, maar dan veel slechter uitgevoerd. alleen Apollo Throwdown deed me nog een beetje opveren.
The Go! Team - Thunder, Lightning, Strike (2004)

4,5
0
geplaatst: 22 juni 2011, 01:42 uur
verfrissend, choastisch en speels. het is allemaal wat lo-fi in elkaar gedraaid en klopt niet altijd even goed, maar het enthousiaste springt ervan af en dat zorgt voor een aantal behoorlijk energieke tracks.
The Organ - Grab That Gun (2004)

4,5
0
geplaatst: 1 maart 2015, 18:19 uur
Niet zo lang geleden ontdekt, geen idee meer hoe. Maar daarna behoorlijk grijs gedraaid.
Erg synthy 80's gevoel, heerlijk catchy en die gekwelde stem is geweldig.
Groot was dan ook mijn teleurstelling toen ik ontdekte dat de band inmiddels uit elkaar was.
Verslavend album.
Erg synthy 80's gevoel, heerlijk catchy en die gekwelde stem is geweldig.
Groot was dan ook mijn teleurstelling toen ik ontdekte dat de band inmiddels uit elkaar was.
Verslavend album.
The Rifles - Great Escape (2009)

3,5
0
geplaatst: 13 oktober 2010, 13:54 uur
Lekker in het gehoor liggende, vaak simpel overkomende, maar treffende nummers, met veel plezier gespeeld. Ondanks het Britse-snotjongens-gevoel waar het genre nou eenmaal mee doorspekt is, is dit een goed volwassen album. Sterk!