menu

Hier kun je zien welke berichten Rudi S als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Neil Young with Crazy Horse - Everybody Knows This Is Nowhere (1969)

5,0
In het kader van het topic 52 essentiële klassiekers uit de pop/rock geschiedenis
Wil ik hier Everybody Knows This is Nowhere
Neil Young had nog niet zolang geleden zijn eerste soloalbum gemaakt toen hij met dit album op de proppen kwam.
Volgens de notes bij het album in 2 weken opgenomen.

Neil had ergens de band Rockets (met verwijzing naar de 6e track; Running Dry (Requiem for the Rockets)) opgedoken en deze omgedoopt naar Crazy Horse.
Neil Young heeft al zo'n 30 jaar (ook met tussenpozen) plezier van Crazy Horse als band, ondanks dat het overlijden van Danny Whitten destijds keihard bij Neil is aangekomen.

Danny Whitten vulde Neil Young in zang en gitaarspel mooi aan, dat zie (hoor) je direct al terug in het openingsnummer Cinnamon Girl.

Cinnamon Girl (het 3e 39 graden nummer) is meteen een goede introductie van Crazy Horse, prominent aanwezige gitaren en Young en Whitten als vocalisten.
Het is duidelijk het gaat hier om de beat en drive.
Dit nummer zou een vast onderdeel van het repertoire van Neil Young blijven.

De 2e track Everybody Knows This is Nowhere, is een lievelingsnummer van mij, de prachtige zang die ijl en hoog gaat.
Het is van de mooiste liedjes over heimwee.
De lala koortjes passen mooi bij dit nummer.
Neil Young heeft nooit tussen de lijntjes gezongen en eigenlijk geldt dit ook voor zijn gitaarspel, ik vind beiden buitencategorie.
Round en round is een langzaam nummer, slechts begleidt door 3 gitaren (Robin Lane speelt hier mee en zij zingt ook in de achtergrond samen met Whitten).

Kant 1 wordt afgesloten door het lange Down by the river, samen met Cowgirl geschreven op een ziekbed met koortstemperatuur van zo'n 39 graden C.
Down by the river verteld het verhaal van een man die bedrogen wordt en zijn vrouw bij de rivier doodschiet.
De zang van Neil Young is fantastisch maar wat dit nummer legendarisch maakt zijn toch de gitaarpartijen.
Nergens krijg je de indruk dat hier de beste gitarist van de wereld aan het woord is, maar toch speelt er niemand beter, mooier, het is de soul het gevoel het onbeschrijfbare wat muziek zo mooi maakt.
Snik, naar kant 2.

Loosing end is de prachtige opener van kant 2, die weer profiteert van de samenzang.
Het gevoel wat dit soort nummers geeft maakt dit album heel bijzonder.
Running dry, is droefenis wat nog eens aangedikt wordt door de viool van Bobby Notkoff.
Dit is zo'n nummer wat Neil goed ligt en door zijn overslaande stem iets extra's geeft

Afsluiter Cowgirl in the sand is pure magie.
De opmerking over het gitaarspel bij Down to the river gaat hier zeker ook op.
Het spel is opzwepend en opwindend, koortsachtig.
Na dit nummer is het over en uit, geen bonusnummers please.

Everybody Knows This is Nowhere, is een plaat om te koesteren met een ongeloofelijke drive en soul.
Dit is zo,n plaat die je overal mee naar toe neemt of tijdens een aardbeving uit je huis gaat redden.