menu

Hier kun je zien welke berichten Maarten0402 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Blackfield - Welcome to My DNA (2011)

4,0
Tjonge wat heeft dit album geduurd voordat ik het echt goed vind. Ik heb veel van Steven Wilson verslonden. Letterlijk kapot gedraaid en ook Blackfield I, na Blackfield I kwam ik in aanraking met deze en toen deed dit album mijn helemaal niks, daarna Blackfield II geprobeerd... ook zonder succes (nog steeds). Maar sinds kort deze weer opgepikt, omdat mijn muziek smaak regelmatig veranderd en ik moet zeggen dat ik dit toch wel een prettig album vind. Niet zo geniaal als Blackfield I, maar wel goed!

Charles Bradley - Victim of Love (2013)

4,5
Heerlijk album, evenals zijn vorige No Time for Dreaming. Geeft weer lekker het gevoel van de jaren '60 en'70 zoals Metalhead99 ook al aangeeft.
Een klein mannetje met een geweldige stem die ver rijkt.

De videoclip van Strictly Reserved for You vind ik ook erg leuk. Gewoon lekker simpel en geeft een hedendaags gevoel.
Ik ben benieuwd wat hij nog meer gaat brengen.

Fear Factory - Archetype (2004)

5,0
Fear Factory kent niet veel geheimen meer voor mij. Sinds deze plaat uitkwam ben ik volledig in deze band gedoken en het heeft veel moois op me af laten komen. Mijn favourite Fear Factory platen blijven Soul of A New Machine, Demanufacture, Obsolete en (deze) Archetype. Obsolete staat voor mij nog steeds met stip op 1, op de voet gevolgd door Demanufacture, maar deze plaat komt dan nipt hierna.

Dino Cazares is niet meer van de partij en een paar nummers zijn ook een sneer naar hem toen het in die tijd botste tussen hem en Burton. Normaal ben ik niet zo van dat soort ideeën en nog steeds vind ik het soms jammer dat de lyrics over hem gingen, maar de brute sound en productie maakt alles goed.

Nog steeds het meest frisse en originele Fear Factory album na Obsolete! Deze plaat beukt en ramt echt lekker. Lange tijd alweer sinds ik dit kapot draaide, maar sinds kort weer eens zin in en het verveelt nog steeds niet.

Hierna is het teveel gecultiveerde herhaling.

Marilyn Manson - The Pale Emperor (2015)

4,5
Toffe plaat!

Tijdje weer Marilyn Manson aan het draaien. Dan voornamelijk weer de oude albums die ik al in mijn bezit heb (Portrait of an American Family, Antichrist Superstar, Mechanical Animals en Holy Wood).
Dat zijn voor mij toch wel jeugdsentimenten en platen die ik helemaal kapot heb gedraaid en nu weer tof vind na zo lang niet meer te hebben geluisterd.

De albums na Holy Wood vond (en vind ik nog steeds) minder.


Een tijdje terug kwam ik erachter dat Marilyn Manson weer een nieuw album had uitgebracht en dacht dat het wel weer iets zou worden als het recente vorige werk, maar ik was aangenaam verrast en vind dit een super vette plaat geworden!

Shockeren doet hij niet echt meer, die tijd heeft hij wel een beetje gehad, maar muzikaal gezien is dit wel een stevige vooruitgang in vergelijking met zijn vorige recente platen vanaf The Golden Age of Grotesque t/m Born Villain (die platen doen mij weinig tot helemaal niets).
Lekker afwisselende tracks: de eerste twee nummers (waarvan ik Killing Strangers van de film John Wick herkende) zijn lekker hard en daarna afwisselend met wat langzamere nummers en dan weer wat harder. Ook de akoestische bonus track(s) zijn erg gaaf.

Kortom: ik ben aangenaam verrast en ik hoop dat hij dit weet door te zetten in de toekomst!

Moonsorrow - V: Hävitetty (2007)

5,0
Heb deze plaat al de nodige jaren in bezit. Op aanraden van de eigenaar van muziekwinkel Sounds in Rotterdam destijds (bestaat nu niet meer helaas, was een fijne zaak met veel metal, de metal basement waar ook Textures een optreden had).

Twee keer op Graspop gezien, eerste keer kwam niet echt uit de verf (slechte soundcheck). Tweede keer Graspop was echt geweldig. Ben normaal niet zo van de folk metal, maar de manier waarop Moonsorrow dit gebruikt in combinatie met prog en deathmetal is een genot om naar te luisteren.

Deze plaat is een terecht meesterwerk!

Opeth - Sorceress (2016)

4,0
Ik blijf het toch soms vreemd vinden hoor. Opeth zie ik als een band die hun muziek continu vernieuwd en ontwikkeld. Mensen refereren wel erg makkelijk naar Blackwater Park, maar dat album was toen samen met Still Life ook al een grote verandering ten opzichte van Orchid, Morningrise en My Arms, Your Hearse. Tuurlijk bleef Opeth wel lang gebruik maken van grunts (als uitzondering van Damnation van het tweeluik Deliverance/Damnation). Maar zelfs daar met Damnation al een flinke verandering. Eerlijk gezegd heb ik zelf meer moeite gehad met Damnation, dan deze nieuwe platen. Damnation heb ik flink moeten draaien en daar begon voor mij eigenlijk de acceptatie binnen Opeth dat ik ze veelzijdiger moest zien.

Ondanks hun vernieuwen blijf ik het typische Opeth sound er steeds in herkennen, maar wel in een andere richting sinds Heritage. Toch een erg prettige verandering vind ik persoonlijk, waar andere bands hedendaags in saaie herhaling vallen of een karikatuur van zichzelf worden.

Slayer - Reign in Blood (1986)

3,0
Ben misschien een uitzondering en heb ook veel Slayer gedraaid, maar dit album in zijn geheel vind ik gewoon veel minder dan Show No Mercy, Hell Awaits, (vooral) South of Heaven en Seasons in the Abyss.

Komt voornamelijk omdat ik de opbouw mis in veel nummers hier. Je wordt er meteen in gepleurd en dat vind ik normaal nog geen probleem, maar dan wel met een brute opbouw en dat vind ik hier ook net niet het geval in de meeste nummers (lekker raggen en op een ander nummer ook, maar dan net even het ritme anders). Het album in geheel blend teveel ineen voor mij (te weining unieke nummers, teveel dat een herhaling van elkaar is en soms zelfs rommelig: Jesus Saves of Reborn).
Uitschieters van nummers zijn dan ook Angel of Death, Criminally Insane en Raining Blood. Dat zijn zonder twijfel brute nummers, maar de rest is voor mij toch wel teveel van hetzelfde terwijl ik bij South of Heaven en Seasons in the Abyss echt unieke variatie in nummers hoor met brute opbouw (veel meer spanning).
Geef mij Show No Mercy, Hell Awaits, South of Heaven en Seasons in the Abyss!!! Dat is en blijft voor mij echt Slayer!

Steen - Baby (2015)

4,0
Steen is gevormd door zijn situatie in het verleden en zijn kijk op de maatschappij. Zo gaat dat helaas in bepaalde gezinnen. In het geval van Steen is het voor hem persoonlijk kut dat het zo gegaan is, maar zijn muziek hebben we erdoor te danken.
Wat is "goed" vraag ik mezelf af in dit geval.

Zijn leven was anders als zijn moeder meer aandacht aan hem zou hebben gegeven en niet al zijn emoties zou negeren met de fles. Maar dat is niet gebeurt waardoor we nu Steen hebben zoals het is en zoals het ook vaak (helaas) gaat!.

Steen - De Vader (2011)

4,0
Tja, dit is misschien wel het meest aparte. Normaal heb ik een erge hekel aan mensen die te onpas het woord "Kanker" gebruiken, maar in het geval van Steen... Hoe hij het gebruikt kan ik niet anders vinden dan een soort diepgewortelde ontevredenheid over de maatschappij die eruit moet (en ik leef met hem mee). Zijn uitlaatklep is de muziek en de harde teksten. Zijn soort hip-hop is een aparte kunstvorm. Steen is gewoon een "Cultfigure". Een fenomeen! Ik had nooit verwacht dat ik ooit hiphop uit NL echt, maar ook echt vet zou vinden.

En die docu over Steen is ook echt vet!

The Wire... and All the Pieces Matter (2008)

Alternatieve titel: Five Years of Music from The Wire

4,5
Voor mij de beste TV serie. Eigenlijk dankzij The Sopranos en daarna veel andere series als Corleone (Il Capo Dei Capi) en True Detective Seizoen 1. Die genoemde series... iedere keer weer dacht ik "het kan niet beter", maar dan is er toch nog 1 serie die ik niet gezien had en dat was The Wire. En ik denk dat dit letterlijk een laatste hoofdstuk zal zijn in (voor mij) de meest geniale, uitgewerkte en diepgaande serie ooit zal zijn.

De soundtrack heb ik ook besteld. Niet alle muziek vind ik goed, maar ik zie zelfs die soundtrack anders dan veel andere soundtracks. Dit is een ervaring, een beleving en dat ervaar ik iedere keer weer met deze soundtrack.
De packaging design is ook echt meesterelijk en het boekje wat erbij zit... een verhaal opzich met info die ik nog niet wist over The Wire.