menu

The xx - xx (2009)

mijn stem
3,91 (1287)
1287 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Label: Young Turks

  1. Intro (2:07)
  2. VCR (2:57)
  3. Crystalised (3:22)
  4. Islands (2:40)
  5. Heart Skipped a Beat (4:02)
  6. Fantasy (2:38)
  7. Shelter (4:30)
  8. Basic Space (3:08)
  9. Infinity (5:13)
  10. Night Time (3:36)
  11. Stars (4:22)
  12. Do You Mind? * (3:47)
  13. Hot Like Fire * (3:34)
  14. Teardrops * (3:50)
  15. Blood Red Moon * (2:13)
  16. Insects * (2:30)
  17. VCR [Matthew Dear Remix] * (4:54)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 38:35 (59:23)
zoeken in:
avatar van herman
4,5
Erg goed album dit. Ik kan het nog niet helemaal plaatsen, maar het is een jongen-meisje combo dat vrij rustige liedjes maakt. De stem van de jongen doet me wat aan de zanger van Fujiya & Miyagi denken. Het heeft ook wel wat van sommige alternatieve jaren '90 muziek (rustige dEUS) en er staat een nummer op dat qua sfeer wel wat aan Chris Isaac's Wicked Game doet denken. Af en toe wordt er ook wel gehint naar wat post-punk-bands, maar dit is zeker niet te vergelijken met de White Lies en Editors van deze wereld; dit heeft een compleet andere sfeer en is veel ingetogener.

Al met al een erg verrassend en bijzondere plaatje. Niet te geloven dat dit een debuut is.

avatar van Chameleon Day
4,0
Dit is een verfrissende release. Een kruising tussen trip-hop en jaren 80 wave. Knap dat deze band uit twee inmiddels toch wel uitgekauwde genres iets nieuws weet te creeren.

De nummers zijn voorzien van mooie sobere arrangementen waarmee een ietwat afstandelijke sfeer wordt neergezet. Diepe bas, eenvoudige gitaarlijntjes in de 'reverb' en dito drum(computer)werk. Fraaie samenzang ook tussen de heer en de dame, zij het dat de dame over aanmerkelijk betere zangkwaliteiten (soulvol) beschikt dan de heer. Toch stoort het verschil in zangkwaliteiten mij (vooralsnog) niet.

Het is ook een puntig album, dat niet te lang duurt en met een aantal nummers beneden de 3 minuten. Dit houdt de spanning er mooi in. De verveling krijgt geen kans om toe te slaan.

Kortom: ik geniet (met dank aan Herman die dit album tipte).

4*

avatar van aERodynamIC
4,0
aERodynamIC schreef:
Hoe dan ook krijgt het vast nog wel eens een herkansing.

Beter maar zo snel mogelijk, en nu geen vluchtige luisterpaalbeluistering.
Zou het mogelijk zijn om me over het gezemel van Romy en Oliver heen te zetten?

Intro doet z'n naam eer aan en vormt een uitstekende start. Ik was immers wel degelijk te spreken over de muzikale invulling van XX. Maar goed, misschien blijkt het een valse start te zijn want er is natuurlijk niet bepaald veel zang te horen en het gehum op de achtergrond werkt prima aanvullend dus ik klaag niet.
Het echte werk kan gaan beginnen met VCR: Cocorosie trapt af en Interpol kopt het in en dan mag ons meiske gaan zingen.
Zoals ik al eerder vertelde ben ik liefhebber van Belle & Sebastian waar de zang toch ook vaak erg zijig is, en de franse hijgmeisjes doen het meestal ook niet slecht bij mij. In tegenstelling tot mijn vluchtige eerste luisterpaalbeluistering komt ze er deze keer mee weg maar meneer versterkt het geheel met zijn monotone zang toch wel net even iets té veel van het goede. Voordeel is wel dat het nummer an sich dik in orde is en dat het niet lang duurt. Hoera! Dat viel dan mee deze keer.
Dat The XX best origineel is mag nu wel duidelijk zijn gezien de berichten in de pers en van mijn voorgangers op deze site.
Crystalised vind ik een zeer sterk liedje en wonder boven wonder weet ik deze keer mijn kalmte te bewaren. De kritiek op de zang zal blijven, maar rustig de boel beluisteren doet het zeker geen kwaad i.t.t. tot mijn eerdere zappende gedrag. De term achtergrondmuziek vind ik erg misplaatst want ik ben heel bewust naar dit album gaan luisteren en de volumeknop moest daarbij toch zeker niet op aangenaam kabbelend staan en dan merk je dat het zelfs een soort van intensieve muziek is. Kritiekpuntje is wel dat ik het gevoel krijg dat een nummer als dit wel erg snel afgekapt wordt maar tegelijkertijd besef ik ook dat dit misschien wel goed is ook omdat mijn agressie anders toch weer op zou kunnen komen zetten
Islands is een origineel liedje. Over de zang ga ik me niet meer uitlaten want ik kan rustig concluderen dat ik daar niet echt van onder de indruk ben en dat ze me beiden niet weten te raken maar de gemoedstoestand die het eerder bij me opriep is niet meer aanwezig. Blijft over: een fris wave-nummertje dat zo in de new acoustic movement van wat jaartjes terug geplaatst had kunnen worden maar dan wel een tikkie origineler door die wave-invalshoek en dat gaat ook op voor Heart Skipped a Beat dat klinkt als een frisse poging om het eerste miezerige herfstbuitje van dit jaar te willen worden.
Fantasy gaat duister van start, en een fractie van een seconde moest ik denken aan het album van musicmeter-user reptile71. Sfeervol, dromerig, maar tegelijkertijd ook wel een beetje naargeestig en mistig. Verlaten straatjes midden in de herfst waar de luchten grauw en grijs zijn en waar de miezer van geen ophouden weet. The XX weet wel van ophouden want het duurt slechts 2.38 minuten.
Shelter doet me een beetje terugdenken aan de tijd dat ik naar electronische pop luisterde van bands als Hooverphonic of Alpha (album: Come from Heaven). Hier dan wel met een toevoeging Cocteau Twins-koelheid. Dit nummer schijnt Chris Isaak associaties op te roepen (Wicked Game). Het zal wel aan mij liggen maar ik hoor het er, buiten het gitaarloopje, niet echt in terug.
Op Basic Space krijgen we Hot Chip-achtige electronic. Misschien niet terecht om juist die band als invloed aan te wenden maar het was voor mij de band die het eerst naar binnen schoot toen ik dit nummer hoorde. Fris, rammelend en toch niet al te moeilijk. Toch nog maar een opmerking over de zang: het is allemaal zo 'standaard indie'. Was dit van een ander kaliber dan was ik waarschijnlijk laaiend enthousiast geworden over dit gezelschap. Wat mij betreft gaat meneer in het vervolg gewoon zijn mond houden, want ik merk gewoon dat dit toch een irritatiebron blijft en dat om-en-om getrut mag van mij zo snel mogelijk stoppen.
Infinity is verreweg het beste nummer op dit album. Het is een broeierig nummer dat in de verte een Portishead-echo heeft. Mocht Beth Gibbons 19 zijn geweest dan had het misschien niet eens zo veel anders geklonken. Hoe dan ook beschouw ik dit nummer als een belofte voor de toekomst en voor nummers als deze wil ik mijn negatieve modus gerust uitschakelen. Zeurstemmen? Geen pit? Nu even niet: dit is erg lekker.
Met Night Time begint langzamerhand het einde in zicht te komen. Het gitaarloopje begint me nu een beetje te storen want dat kennen we nu wel. Gelukkig komt er na 2 minuten schwung in en wil ik dat gitaartruukje wel door de vingers zien (oei wat ben ik nu mild i.t.t. mijn eerdere opmerking bij dit album).
Stars mag aan het einde van de rit, gezien zijn titel, nog even schitteren maar doet dat niet echt: weer het gitaarloopje, weer die zeurzang. Een beetje die bekende nachtkaars.... u kent hem wel.

Het mag duidelijk zijn dat die eerste indruk niet overeind is blijven staan na volledige beluistering. Ik ben benieuwd wat dit verder gaat doen: gaat dit zo'n langzaam groeiend briljantje worden waardoor het eind december hoog in mijn lijstje komt te staan, of gaat dit me al snel vervelen en ga ik mijn eerdere kritiek weer van stal halen. Ik ben daar nog niet helemaal over uit.
Het zou inderdaad zomaar kunnen gebeuren dat The XX gaat uitgroeien tot een zeer sterk bandje. Ze hebben met een nummer als Infinity al laten horen dat het er in zit.
Nu nog even dat vervelende om-en-om-zang-gebeuren laten vallen en het geheel muzikaal wat meer voorzien van peper en spannender wendingen. Als ze dat voor elkaar krijgen mogen we blij zijn dat The XX bestaat. Zo niet........ ach, dan blijft er nog genoeg mooie muziek over

avatar van Kaaasgaaf
3,5
Een paar dagen geleden besprak ik hier een nieuwe Zweedse band genaamd 'jj' (met kleine letters) en dan is het nu opeens tijd voor het Britse 'The xx' (waarvan beide x'en met kleine letters). Hun debuutalbum heet XX (inderdaad, nu opeens weer met grote letters en zonder 'The' ervoor). Laat ik even vooropstellen dat ik helemaal niet zo van dit soort bandnamen houd. Liever heb ik dat een aantal muzikanten na veel gebrainstorm besluit zich 'The Cocksucking Friedrich Atmosphere' te noemen, zodat voor elke holle pretentie tenminste zo eerlijk mogelijk wordt uitgekomen. Vind ik sympathieker. Bands met namen als !!!, ¿@? en The etH, hebben naar mijn smaak iets te lang nagedacht over hoe hip en stijlvol die naam wel niet op het hoesje van hun cd zal staan. Lekker minimalistisch, lekker strak. En iedereen weet dan ook meteen dat de muziek wel übercool zal klinken.

Zoals u ziet is het artwork van XX inderdaad gedenkwaardig semi-nonchalant simpel. Hoe lang zou daarover vergaderd zijn? Het past ieder geval hélemaal bij de muziek, die zo 2009 is als de jaren tachtig maar kunnen klinken. Staccato gitaartjes, ijle synths, diep-zeurende bas, cool drumcomputertje, rare sampletjes, schattig-bozige meisjeszang, laconiek-onvaste jongentjeszang. En allemaal uiterst, daar is het woord weer, 'minimalistisch'. Haast dreigend traag ook, nergens barst het ook maar een beetje los. En natúúrlijk teksten over relatie-problematiek, verpakt in vertederende poesiealbum-metaforen. Ik wil dit zó graag ruk vinden! Waarom? Omdat ik zo onderhand wel genoeg heb van dat leentjebuur bij Cure & Consorten en behoefte heb aan iets 'echt nieuws'. Die hele jaren tachtig-revival lijkt gewoon nooit meer op te houden. De Nieuwe Hippigheid komt al met al mijn strot uit. En dan ook weer altijd die oh-zo-leuk-uitgekozen-covers, in dit geval Aaliyah's Hot Like Fire en 'lekker foute klassieker' Teardrops van Womack & Womack op de bonusdisc.

Toch ontkom ik er niet aan XX een heel erg fijne plaat te vinden. Daarvoor zijn de liedjes simpelweg te sterk, zoals het melancholische Infinity (dat zowaar ergens wel een beetje aan Chris Isaak's Wicked Game doet denken), het spannende Crystalised, het semi-zwoele Shelter en het speelse VCR. Eigenlijk staan er alleen maar goede liedjes op deze plaat. Maar het zijn niet alleen de afzonderlijke songs die ervoor zorgen dat ik me toch weer gewonnen moet geven. Ik blijf toch ook gewoon ontzettend veel houden van deze sfeer, van dit geluid. Het onderkoeld-seksuele, modieus-miserabele. Ontkennen zou gelijk staan aan zelfverloochening. Dan bén ik maar die irritante hipster die ik zo verfoei. XX? YesYes!


Bron: http://kasblog.punt.nl/

avatar van DigiHans
4,0
Mooie ingetogen plaat. Luistert lekker weg en blijft boeien.

avatar van Blitz!
4,5
Voor mij echt dé debuutplaat van het jaar!

Heerlijke samenzang, poppy met een donker randje en toch héél sensueel.

'Intro' is zoveel meer dan gewoon een doordeweekse intro en is al een nummer op zich, die meteen ook de toon zet voor de rest van de plaat.

De rest van de nummers bestaat voor mij alleen uit hoogtepunten.

Hopelijk zorgen ze in de toekomst voor nog meer muzikale parels.

avatar van orbit
3,5
Dit doet me héél erg veel denken aan allerlei indiebandjes uit de jaren 80/90. Vooral die lispelende duozang van vrouw en man tesamen, een beetje Pixies of Sonic Youth-achtig. Qua muziek heeft het daar ook wel wat van weg (maar dan de rustiger nummers van die bands), en het hangt ook aan de eerdere voorbeelden van die bands, zoals de 80s wave. Het geluid van The Cure komt dan soms bij me op, maar ook New Order en Depeche Mode natuurlijk in hun vroege jaren. Kortom, inspiraties te over.. op zichzelf best een beluisterbaar plaatje. Ik ben niet zo'n liefhebber van die half door elkaar gesproken teksten (doet ook aan Tricky denken inderdaad), anders zou ik dit waarschijnlijk hoger geven. De muziek vind ik namelijk best lekker, zoals met name Heart Skipped A Beat, Night Time of Shelter. Maarja, dan zou het waarschijnlijk zijn unieke combi van factoren verliezen..

avatar van Headphone1st
0,5
Deze cd van The XX -xx heeft na een keer of vijf beluisteren een herinnering naar boven gebracht waar ik blijkbaar een goede reden voor had om die diep weg te laten sluimeren .

Ik stapte om een uur of zeven 's avonds op het vliegveld van Frankfurt in een Lufthansa-toestel dat mij in een paar uurtjes naar Damascus vloog , waar het ondertussen donker was geworden . Opstijgen , vliegen ,landen , alles perfect verlopen .Geen luchtzakken of gaten in het tarmac ; gladjes en spanningsloos . Saai bijna . Tenminste dat dacht ik tot ik in een ruimte terechtkwam waar we konden wachten tot het vliegtuig weer zou vertrekken . Die ruimte bestond uit lichtgele formica-wanden met daarin een soort van groenig-aquariumglasruiten die gevat waren in dof uitgeslagen aluminium kozijnen .Op de grijze badkamer-tegeltjes stonden in rijen van tien lichtbruine stadion-stoeltjes.

Doodstil was het en dodelijk saai . Totdat ik zag dat er een telefoon-automaat aan een pilaar was geschroefd .Ik nam de hoorn van de haak en hoorde de kiestoon : ik heb daar een halfuur naar staan luisteren en naar nu blijkt is dat een hemels geluid als je dat vergelijkt met de cd van deze overgehypte The XX .

@ diegene die op zijn bed ligt te blowen met the xx ; die wachtruimte visualiseren zou jou nog wel eens een kick kunnen geven .

3,0
Het minimalisme van The xx balanceert op de moeilijk te onderscheiden lijn van mooie rustgevendheid en doodsaaie verveling - en valt regelmatig te verkeerde kant op. Het grootste mankement bevindt zich echter niet bij de liedjes op zich - die gaan namelijk op plezierige wijze het ene oor in en het andere weer uit -, maar het feit dat er totaal geen afwisseling in het album zit: xx is elf keer een variatie op hetzelfde liedje, wat ervoor zorgt dat het album na drie nummers vervelend begint te worden. Intro, Crystalized en in mindere mate Shelter zijn best aardig; de rest is doodsaai en doet verlangen naar het eind van het album. Een hypeje zoals zovelen: om volgende maand weer vergeten te zijn.

1,5*

avatar van CD-Recensies
3,5
The xx met minder

Het album van The xx (XX, 2009) kwam al een haf jaar geleden uit en is dus al niet meer nieuw te noemen. Maar als je het album gemist hebt, is het meer dan de moeite waard om deze achterstand toch nog in te halen.

XX is a thoroughly cohesive, moving and accessible album. This young band of Londoners exhibits a level of maturity, artistry and potential that far exceeds their years. At the same time, their youth and relative inexperience may be part of the key to their music’s success.
(bron: www.popmatters.com)

The xx is een uit London afkomstig kwartet dat met XX hun debuutalbum oplevert. Onder de productie van beatsmid Jamie Smith wordt een minimalistische achtergrond van strakke beats en plukkende gitaren neergezet. En daaroverheen zingen afwisselend en samen gitariste Romy Madley Croft en bassist Oliver Sim.

Vooral de (samen)zang maakt de muziek van The xx zo wonderschoon. Romy haalt met gemak de uithoeken van het muzikale spectrum, terwijl Oliver zich voornamelijk in het middengebied als een stabiele crooner.

Zowel de hoes als de titel van album en band verraden niet een al te grote creativiteit, maar dit is een illusie. The xx levert een schitterend album waarin een ijskoude sfeer wordt neergezet, die bij nader inzien toch warm blijkt te zijn. En dat is knap voor een band waar de gemiddelde leeftijd niet boven de twintig uitkomt.

Tekst afkomstig van mijn cd-recensies.nieuwslog

avatar van deric raven
4,5
Momenten pakken.
Sfeer creëren.
Vanaf het eerste nummer.
Eenvoudig Intro genoemd.
Minder is meer.
Eerste kennismaking.
Kusjes van The XX.

Afsluiting van een liefdesbrief.
Groot gemis.
Berichten aan een onbereikbare geliefde.
Telkens afsluitend met XX.
Tieners met innig verdriet.
Schaamte voor hun gevoelens.

Vandaar de schuchterheid.
Aarzeling in de zangpartijen.
Ziel bloot durven te leggen.
Vervolgens het hoofd gebogen.
Gewoon door spelen.
Niks aan de hand houding.

Onverwacht succesvol.
Omgang met idolen status.
Spijt van deze openbaring.
De wereld die je diepste ego kent.

Daar ligt schijnbaar de kracht.
We willen weer lekker puberen.
Kleine problemen voor groot aanzien.
Deze band vastpakken.
Lekker knuffelen.
Aai over de bol geven.
Onschuld in de puurste vorm.

avatar van avdj
4,0
Het kost veel tijd om dit album te kunnen waarderen. The xx maken allesbehalve makkelijk in het gehoor liggende popsongs. Ook het tempo ligt vaak vrij laag. Toch is het een album met een origineel geluid dat zich goed van de massa weet te onderscheiden.

Echt knallen doet het niet maar blijkbaar is dit tegenwoordig de weg die vernieuwers inslaan. Hetzelfde geldt voor TV on the Radio. Uitstekende band die je niet na 10 minuten luisteren kunt beoordelen. Geen meezingers (in de goede zin van het woord) maar ingetogen, sfeervolle songs. Uiteindelijk weet het toch wel een snaar te raken en kom ik op 4*

avatar van Snoeperd
4,5
Mijn eerste echte recensie is voor een plaat die net buiten mijn top 10 valt

The xx – XX

The xx staat voor beklemmende, sfeervolle muziek
The xx maakt doordachte muziek die van top tot teen is uitgekleed
Het voelt kaal aan, de rustige muziek, de hoes met alleen een wit kruis op de voorkant
Aan de andere kant hoor je op deze beklemmende plaat vrolijke melodieën
Het plaatje werkt verslavend
De donkere klanken die ervoor zorgen dat je dit plaatje zoveel mogelijk luistert
Crystalised, het ultieme voorbeeld, een parel, een kristal van een lied
Het heeft nicotine in zich, een verslavende werking
Maar dit is een positieve verslaving, een gelukkig gevoel
Geen lichamelijke bijwerkingen, enkel onder invloed van geluk

Crystalised is maar één van de 10 parels die op dit plaatje staan
De Intro is episch, geen zang, alleen minimale en fenomenale instrumentatie
Vrolijke melodieën hoor je terug in VCR
Het nummer wordt er door gedragen
Het positieve klinkt ook door in Islands
Een liefdeslied, uitgevoerd met perfectie
De perfectie van the xx, die de boventoon voert op dit album
Heart Skipped A Beat zit barstensvol energie
Het nummer is rustig en zo zal iedereen het ook bestempelen, als rustig
Maar als je het nummer uitkleed, voelt, dan voel je die energie
De energie die je laat bewegen, mee laat tikken en keihard mee laat zingen

Het tweede deel van de plaat wordt ingeluid door Fantasy
Het geeft je het gevoel alsof je in de ruimte zit
Of misschien zit je wel in de fantasie van de zanger
Geen idee waar je bent maar je voelt je op je gemak
Het nummer ontpopt zich niet, wat je na de rustige opbouw wel verwacht
The xx houdt het klein, wat het nummer in het begin onopmerkbaar maakte
Later ontdek je de kracht van het nummer
Shelter houdt je in de greep, het beklemmende sfeertje is volop aanwezig
Het thema is negatiever als de nummers op de eerste helft van het album
Een ruzietje wordt bezongen in dit nummer
Het boekje dat bij de cd zit toont beelden van de ruimte
Basic Space doet dat ook, net zoals Fantasy
Een nummer dat bestaat uit een hypnotiserend deuntje
Het deuntje laat je door de ruimte zweven
Het laat je wegdromen, doe je ogen dicht en je ziet de ruimte
Je schrikt wakker bij Infinity
Niet dat dit nummer zo ruig is, maar energiek is het wel
Het refrein is opgebouwd uit zang en daar achter steeds een slag
Een slag op een instrument dat ik niet ken, het klinkt elektronisch
Die slag op het onbekende maakt dit nummer tot één van de beste nummers
In Night Time is de rust teruggekeerd
Die rust blijft, ook in het laatste nummer Stars
Het album wordt rustig, beheerst en vooral mooi uitgezongen.
The xx bewijst dat je met minieme mogelijkheden een plaat kan maken die neigt naar perfectie

5*

avatar van hoi123
4,0
De eerste 3 nummers van xx zijn fenomenaal.
Intro werkt zich op een Interpol-achtige wijze onder je huid en het gitaarloopje betovert, samen met de fluisterende achtergrondzang. Een volwaardig nummer.
Vcr begint met een lief, spannend loopje dat later wordt uitgebouwd met een heerlijk jaren 80-gitaartje. De samenzang tussen de soulvolle Romy Madley-Croft en de nonchalante maar oh zo charmante Oliver Sim is fenomenaal.
Ook Crystalized heeft die geweldige samenzang en dat heerlijke gitaartje. Iets catchiër dan de twee voorgangers en nog een grote stap genietbaarder. Het refrein is een royale portie endorfine.

Deze eerste nummers geven mij het gevoel dat het eerder genoemde Interpol ook geeft.
Stedelijk, nachtelijk en eenzaam zijn de drie sleutelwoorden en The xx breidt dit gevoel uit door er wat jongs, wat speelsheid erdoorheen te mengen. Puberaal, maar op een goede manier.

Hierna wordt xx echter stukken minder. Islands is door de aparte drums en het afstandelijke sfeertje nog enigszins intrigerend en spannend, maar jammer genoeg vervallen deze jonge Londenaars hierna in een grotendeels oninteressante brij van drumcomputers en samenzang.
Uitzonderingen zijn er uiteraard wel, met als voorbeeld de fantastische outro van Infinity, maar deze zijn stuk voor stuk fragmentarisch. Desondanks luistert het allemaal prima weg, maar verder dan dit wil xx bij mij niet komen.

avatar van Sfeermaker
4,5
Tijd voor mijn eerste bericht op deze site onder een nieuwe naam.

The xx - xx (2009) is een verslaving geweest de afgelopen weken. Het minimalistische, rustgevende geluid is daarvoor waarschijnlijk de verklaring. Wél is er een aantal luisterbeurten overheen gegaan voordat ik meerdere nummers ging waarderen. Ik dacht eerst dat de koek wel op was voorbij het vierde nummer "Islands". Inmiddels heb ik deze gekocht als CD, iets wat ik alleen doe wanneer ik een album erg kan waarderen.

Het meest genieten blijft toch wel de "Intro" van het album. Het inzetten van de bass op het zachte getokkel van de jaren '80 klinkende gitaar en de synth. Een duidelijk uitgeschreven nummer waarvan de lijntjes makkelijk te ontleden zijn, en heerlijk samengaan. Van mij zou deze wel langer mogen duren. Gelukkig is er altijd nog de repeat knop.

De kracht van dit album bestaat uit de zachte gitaarmelodieën, welke heerlijk worden ondersteund met allerlei elektronische drums, bassen, synths en andere samples. De lome en hese zang bevalt me ook wel. Het samenspel van deze elementen en de traagheid van de nummers maakt dit album tot een fijne en ontspannende belevenis.

Hoogtepunten: Intro, Islands & Night Time.

Een lief en rustig album. Aanrader voor liefhebbers van electronische muziek, en dan met name Trip-Hop/Ambient luisteraars.

avatar van Banjo
4,5
simpele pakkende deuntjes...
maar toch geweldige mooie en meeslepende muziek maken
Ja dat verdient zeker wel 4 1/2 ster!

avatar van Co Jackso
4,0
Dit album heb ik inmiddels grijsgedraaid en ook nu kan ik er nog steeds geen genoeg van krijgen. Het blijft een heerlijke trip die niet wordt onderbroken door minpuntjes. Het is dan ook best bijzonder dat er nog een paar hoogtepunten aan te wijzen zijn. Crystalised is wat mij betreft het echte prijsnummer, hoewel Infinity, Stars en Intro niet ver achterblijven. xx is een geweldig album en het lijkt mij sterk dat ze dit magische debuut ooit gaan overtreffen.

avatar van tbouwh
4,0
Heerlijk ontspannen cd. Dit is voor mij de ultieme relaxmuziek, het glijdt allemaal zo lekker voorbij. De elektronica, gecombineerd met de mooie, hypnotiserende zang maken dit tot een fijne plaat, die ik kan blijven opzetten. De intro is machtig, en daarnaast vind ik VCR, Infinity, Stars en uiteraard Crystalised erg mooi. De enige matige nummers zijn wat mij betreft Basic Space en Fantasy, waarvan ik Fantasy ook echt tamelijk inspiratieloos vind. Het geheel luistert echter fantastisch weg. Het nadeel daarvan (ja, dat kan ) is dat ik soms m'n aandacht enigszins verlies. Ik moet echt mijn best doen om dan de schoonheid in de individuele nummers terug te horen. Alleen bij Crystalised en de Intro is en blijft dit geen enkel probleem.
Solide 4* voor dit mooie album.

avatar van stoepkrijt
3,0
Dit debuutalbum van The xx heb ik schijnbaar nog op 3,5 sterren staan, maar voor een album waaraan ik zo weinig aandacht schenk als deze is dat misschien toch wat te veel van het goede. De enige nummers die ik nog wel eens luister zijn Crystalised en Intro. Tijd voor een kleine opfriscursus.

Met Intro en Crystalised aan het begin schiet xx al direct veelbelovend uit de startblokken. Ook VCR heb ik altijd leuk gevonden. Het is een wat loom liedje, maar dat is nu eenmaal hun stijl. Die stijl is nu precies het grootste mankement aan deze band: Hun muziek is geregeld wat futloos en (te) dromerig naar mijn smaak. Maar goed: Geniet met mate, dan is het prima te pruimen.
Verder met Islands, de tweede successingle. Een ondergeschoven kindje bij mij, want ik heb nu eenmaal in mijn hoofd zitten dat Crystalised beter is. Nu ik ze zo achter elkaar hoor twijfel ik daar plots aan. Vanaf het introotje is Island meteen érg lekker en de vaart zit er goed in voor een xx-liedje.

Als je een album lange tijd niet gehoord hebt is eigenlijk ieder nummer dat je terughoort een aangename verrassing. Zo ook Heart Skipped a Beat. Een prima liedje zo op het eerste gehoor. Toch begrijp ik heel goed waarom dit album zo in de vergetelheid is geraakt. Ik kan geen element ontdekken dat dit liedje onvergetelijk maakt en dat me verleidt het nog een keer op te zetten. De 'X-factor' ontbreekt, gek genoeg.
Het outro van het vorige liedje was nog behoorlijk fraai, vanaf Shelter zakt het album definitief in elkaar. De muziek wordt nog dromeriger en trager, de melodie is steeds verder te zoeken en de wat zeurderige zang van zowel Romy als Oliver begint steeds meer op te vallen. Zo kabbelt het album voort en kalft mijn aandacht af.

Basic Space komt voorbij. Ik veer weer op. De melodie is terug en het is meteen weer interessant. De muziek is subtiel en minimaal als altijd, maar wel geraffineerd genoeg om me echt te boeien.
Infinity herken ik. Ook dit nummer heb ik blijkbaar nog wat vaker gedraaid sinds ik dit album leerde kennen in 2010. De ontspannen, bijna nonchalante sfeer weet mijn aandacht verrassend goed vast te houden, maar vijf minuten blijkt toch teveel van het goede.

Night Time begint. Ik veer wéér op, nu harder dan de vorige keer. Ik spits mijn oren, niet alleen omdat in het intro weer herken, vooral ook omdat dat intro zo mooi is. Het tempo gaat langzaam omhoog, de muziek wordt wat voller en luider. Night Time bewijst dat een sfeervol liedje best een beetje pit en volume mag hebben. Sfeervol op zijn Warpaints zou ik het bijna willen noemen. Heerlijk om dit liedje weer eens gehoord te hebben!

Bij Stars zakt het tempo helaas weer in en zo gaat het album als een nachtkaars uit. Als ik xx in het juiste perspectief zie is dit best een bijzonder album. Dit soort dromerige, elektronisch geladen indie was er in 2009 bij mijn weten nog niet veel. De liedjes zijn op zichzelf helemaal niet zo bijzonder, het is vooral de sound die dit album en deze band maakt tot wat ze zijn.
Overdonderd ben ik niet. Toen ik dit album jaren terug leerde kennen niet en nu ook niet. Toch heeft The xx een paar parels van liedjes gemaakt. Intro en Crystalised wist ik jaren terug al op waarde te schatten, Basic Space en Night Time krijgen nu alsnog de waardering die ze verdienen.

3* voor deze moderne klassieker met een kleine 'k'. Geen hoofdprijs, wel een voldoende.

avatar van uwoga
4,5
Fantastisch album, heerlijke instrumentals waar je heerlijk op weg kan dromen.

4*

avatar van Reijersen
3,0
Naar aanleiding van dit topic heb ik dit album beluisterd.

Aangezien ik het album al een beoordeling heb gegeven is het blijkbaar zo dat ik deze plaat al eens beluisterde. Maar eerlijk gezegd kan ik mij daar nog maar weinig van herinneren. The xx is er eentje die ik vooral ken uit de MuMeLadder reeksen. En daarbij is het er ook eentje die van mij nu en dan weleens wat punten kreeg. Verder ken ik het werk van Jamie xx met Gil Scott-Heron. Het album moet het voor mij vooral hebben van het instrumentale/muzikale gedeelte. Ze weten namelijk een hele goede, fijne sfeer neer te zetten gedurende de hele plaat. Vocaal is het allemaal wat minder spannend, past het wel bij de sfeerzetting en moet ik zeggen dat ik het vocale gedeelte van de zangeres interessanter vind dan die van de zanger. Wel vind ik dat er vocaal gezien gewoon te weinig gebeurd. Het had het album wellicht nog een extra kick kunnen geven. Al met al is het luisteren naar dit album een zeer ontspannen luisterervaring te noemen door de fijne producties.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:43 uur

geplaatst: vandaag om 12:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.