Wire - 154 (1979)

Trui - met dit weer??? Dan ben je wel een onverbeterlijke koukleum en/of je hebt een BMI van 23. Vandaag in de tuin actief geweest, in short, polo en teva's - voelde de zomer - Gui Boratto op de achtergrond, voor wat het waard is

Vond die "sokkel" trouwens wel een mooi koninklijk beeld geven en zag Wilfried, bij wijze van spreken, in het fameuze interview al vragen: Maar wanneer bent u nou voor het laatst van uw sokkel geblazen?

Wire is hier in huis meer muziek bij draadjesvlees

Zeker. Maar bij zo'n perfect album hoort natuurlijk perfect Nederlands, nietwaar?

Bij Single K.O. kun je horen waar Departments S. zijn inspiratie voor “Is Vic There?” haalde. Grappig...

Een ietwat verlate kennismaking. Het klinkt vertrouwd. Wat nu natuurlijk bijdraagt aan het vertrouwde gevoel is dat ook mijn bankrekeningnummer sinds mensenheugenis begint met 154.....

Dit is een briljant album met fraaie zang en muzikale omlijsting.

Dat kun je van zóveel platen zeggen. Is er dan niets dat je over 154 kwijt wilt? Dit neigt naar Territorial Pissing.

Doet deze user vaker en net als aan de lopende band 5* geven aan albums.
Wat is A Touching Display toch een fantasisch nummer en bijna een blauwdruk van heel veel postpunk dat in latere jaren zou verschijnen. Dit album is met Unknown Pleasures een maatstaf geweest voor veel beginnende bands in die tijd.

er is verschil tussen dingen kunnen zeggen en het ook gewoon onomwonden zeggen

Hoe is dit Punk? Staat toch echt bij dit album op Mume.
Nougoed, het is me zeker meegevallen. Goede eigen herkenbare sound met de nodige goede rockers.
Gaat voor mij richting de new wave af en toe.

Postpunk noemen ze dit tegenwoordig.. Maar new wave is helemaal niet zo'n gekke gedachte.
Prima plaat.

Heb deze plaat nu zo' 40 jaar in huis, is samen met Low en Remain in Light de plaat die ik het vaakst beluisterd heb, een absoluut meesterwerk!

Jaren geleden via muziekkrant OOR, ik meen een persoonlijke top 10 van popjournalist Eric van den Berg, kennis gemaakt met dit voor mij nog onbekende album. Samen met Script of the Bridge van The Chameleons kan ik mij herinneren. 154 is inmiddels al 42 jaar oud, maar de muziek staat nog steeds als een huis. Dit soort albums kom je toch nauwelijks meer tegen vandaag de dag. Pure nostalgie.

Nummer 1 in de Oorlijst van beste postpunk albums ooit. Onvermijdelijk natuurlijk met Erik van den Berg, de voormalig hoofd redacteur, in de gelederen. Zo lang ik mij kan herinneren geeft hij al hoog op over het album in de muziekkrant. Ik heb het album weer eens gespeeld. Na aankoop, ergens begin jaren 00, hooguit één keer. Ik vond het niet veel. Door die positionering aan de kop van heel veel goede albums, heb ik toch nog een poging gewaagd. Wat mij direct opvalt, is dat kennelijk door al die nieuwe postpunk bands van de laatste jaren, mijn oren anders aangelegd zijn. Ik hoor nu van alles in 154, maar ook heel veel geen postpunk, maar veel van wat er voor 1978 werd uitgebracht in met name het V.K. Nog geen oordeel, daarvoor is het te vroeg. Maar goed is het zeker.

Berichten verplaatst naar Muziek > Toplijsten en favorieten > Oors Postpunk Top 154