menu

Hier kun je zien welke berichten Poles Apart als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

The Beach Boys - Summer Love Songs (2009)

3,0
Een nieuwe zomer, dus (weer) een nieuwe Beach Boys verzamelaar, je kunt er zo onderhand de klok op gelijk zetten.

"Summer Love Songs" moet gezien worden als een aanvulling op "The Warmth of The Sun", een collectie die in 2007 uitkwam en opgepoetste en alternatieve versies van bekende nummers bevat en een aantal nieuwe stereo mixen, het is een prachtig klinkende verzameling, maar zelfs voor de echte fan niet eens zo bijster interessant. Meer een volgende poging om de kassa weer eens te laten rinkelen.

Terwijl de kluizen uitpuilen van interessant restmateriaal en onuitgegeven nummers (waar blijft bijvoorbeeld die "Smile Sessions" boxset?), kiest Capitol Records er telkens maar weer voor om de bekende nummers te recyclen en van een bepaald thema voorzien weer eens uit te brengen. Dit keer ligt de nadruk op de zomerse, vrolijke liefdesliedjes. Er werden wat verloren gewaande mastertapes uit 1964 teruggevonden in een kelder (van het "Shut Down Vol. 2" album), en dat wordt gevierd met deze release, waarop welgeteld 7 nieuwe stereo mixen terug zijn te vinden, maar "Don't Worry, Baby", "Hushabye", "I'm So Young", "Good To My Baby" en "Time To Get Alone" gaan er in sommige gevallen niet eens op vooruit in die nieuwe mix ("Good To My Baby" verliest een aanzienlijk deel van zijn oorspronkelijke 'punch'), en zijn de moeite echt niet waard.

Wat deze release voor de fans wel nog interessant maakt is de afwijkende versie van "Why Do Fools Fall In Love" (op zich een zwak nummer, en een cover notabene), en het verschil met het origineel zit hem in het intro zoals het door Brian Wilson in 1964 oorspronkelijk bedoeld was, maar toen geschrapt werd. Nu is het dus in ere hersteld en het is fraai, een stuk beter dan de rest van de song.

Het prijsnummer op deze CD is zonder twijfel Dennis Wilson's simpele, maar wonderschone "Fallin' In Love", dat in de originele versie in 1970 (getiteld "Lady") als de B-kant van de single "Sound Of Free" (onder de noemer "Dennis Wilson & Rumbo", Rumbo was Daryl Dragon, later bekend als een helft van het duo Captain & Tennille) uitgebracht werd. Het was nooit eerder officieel op CD verschenen, niet in de originele versie en ook niet in deze versie, een stereo mix, voorzien van een nieuw, Nick Drake/Robert Kirby-achtig intro. The Beach Boys speelden het in de "Sunflower" en "Surf's Up" tijd regelmatig live.

Het is klein lokkertje, dat nummer, een juweeltje dat doet uitzien naar een echt iets toevoegende release, eentje met louter onuitgebracht materiaal uit de archieven, niet een zoveelste compilatie. Ik hoop dat de mensen van Capitol de fans eens wat meer bieden de volgende keer.

The Beach Boys - Ten Years of Harmony (1981)

4,0
Op CD inmiddels al vele jaren out-of-print, op dubbel-LP nog wel ruimschoots te vinden (tweedehands dan). In 1981 uitgebracht als verzamelaar die de periode "Sunflower" (1970) tot en met "Keepin' the Summer Alive" (1980) beslaat, en wat de plaat interessant en anders dan al die andere compilaties maakt is de aanwezigheid van een paar rariteiten en single versies (#5 en #8).

De matige rocker "It's A Beautiful Day", werd opgenomen voor de soundtrack van de film "Americathon" en is nog altijd alleen op dit album te vinden, dat geldt trouwens ook voor de cover van "Sea Cruise" (gedreven gezongen door Dennis, een "15 Big Ones"-outtake en good fun).

Het zomerse "San Miguel" (stammend uit 1969, en in overweging genomen voor "Sunflower") werd in 1993 ook op de "Good Vibrations: Thirty Years of the Beach Boys" boxset gezet. Enigszins verrassend is de aanwezigheid van Dennis Wilson's solo single "River Song" (van diens "Pacific Ocean Blue"), een nummer dat eerder ook door de band werd opgenomen, maar nooit verder werd uitgewerkt. De live versie van "Darlin'" stond eerder al op "The Beach Boys In Concert" en is dus geen bijzondere toevoeging.

Een beetje een allegaardje van nummers, helaas wordt het voortreffelijke "Love You" album bijvoorbeeld compleet over het hoofd gezien (bewust?), desalniettemin een LP die ik koester omdat hij een aardig beeld geeft van de wisselvallige jaren '70 output.

The Gosdin Brothers - Sounds of Goodbye (1968)

5,0
Klassieker vanjewelste in het country rock/bluegrass genre. En dan heb ik zeker niet teveel gezegd. Toch slechts 3 stemmen hier op de site en nog geen berichten.

Vern en Rex Gosdin zaten begin jaren zestig in een bandje genaamd The Hillmen, met Chris Hillman, en hielpen die andere (ex-)Byrd Gene Clark een (behoorlijk) handje in 1967 bij het maken van zijn fraaie solo debuut. Een jaar later namen ze hun eigen LP "Sounds Of Goodbye" op, die net zo invloedrijk en sterk is als "The Fantastic Expedition Of Dillard & Clark", uitgebracht in hetzelfde jaar.

Dit album bevat naast de reguliere LP (die slechts 11 nummers bevatte) alle andere nummers (singles, b-kantjes etc.) die de broertjes samen maakten, er staan tussen het originele materiaal ook wat covers en hoewel deze niet tot de sterkste tracks behoren, kunnen ze toch moeiteloos als 'geslaagd' gezien worden, ze vallen zeker niet uit de toon.

Nu, een dikke veertig jaar later, klinkt dit materiaal nog steeds fris, geïnspireerd, de vocale harmonieën bijzonder goed, zeer indrukwekkend zelfs, en dat alles maakt voor een plezierige luisterervaring, echt zo'n plaat die je blijft opzetten omdat ie zo verdomd goed is.

Voor iedereen die wat heeft met The Byrds, Gene Clark/Dillard & Clark, Everly Brothers, the Flying Burrito Brothers/Gram Parsons verplichte aanschaf.

Magistraal.

Thirteen Moons - You Will Find Mercy on Your Road (1990)

4,0
Bedankt philtuper. Ik zal het eens proberen. Ten eerste: m'n Top 10 is meer een soort van Tip 10, albums waarop vooralsnog alleen ikzelf gestemd heb hier op de site, en die meer aandacht verdienen, leuk dus dat jij nieuwsgierig bent geworden naar deze plaat.

Waarom staat deze dan op #1? Thirteen Moons is zo'n band die ik compleet toevallig ontdekte vele jaren geleden toen ik muziekblogs afstruinde op zoek naar iets nieuws, het was de hoes van hun debuutalbum Little Dreaming Boy (1986) die de aandacht trok, en dat ik na beluistering gelijk op vinyl aanschafte. Uiteraard zocht ik ook gelijk de andere albums van de band op, want wat ik hoorde viel goed in de smaak.

Thirteen Moons komt uit Zweden, en bestaat op dit album uit zanger Göran Klintberg en gitarist Anders Holm, die de band ergens begin jaren '80 oprichtten samen met de in 2014 overleden saxofonist Mats Gunnarsson, die alleen op de eerste twee albums meedoet. Er is verder weinig over ze bekend. Wat de heren tegenwoordig uitspoken? Geen idee, dit was hun laatste plaat, er kwam alleen nog een verzamelaar uit, die verdomd moeilijk te verkrijgen is, wat dus ook niet echt helpt om de band alsnog onder de aandacht te brengen.

De muziek is te beschrijven als een soort mix van bands als Felt en the Durutti Column, maar dan met een scheut Scandinavische melancholie erdoorheen gewoven, als je het een een hokje moet duwen zou ik voor 'dream pop' kiezen, je hoort strijkers, cello, piano, het is muziek geïnspireerd door Britse post-punk, maar met een stevige folk achtergond.

Het zal niet ieders kopje thee zijn, en ik verwacht ook wel dat mensen het gevoel krijgen hier en daar naar Mark Knopfler (!) te luisteren, maar laat je dat niet afschrikken. Het is mooie, zachte, gevoelige muziek, die warm aanvoelt op een dag als vandaag, het sneeuwt buiten en is verdraaid koud. De lente is in aantocht, maar Koning Winter laat zich eerst nog even gelden.

Geef dit album, of anders Little Dreaming Boy, dan wel tweede worp Origins eens een kans en ontdek, net als ik, many (13?) moons ago, de schoonheid van dit bescheiden werk.

Dit is de titeltrack:

You Will Find Mercy On Your Road

Townes Van Zandt - In the Beginning... (2003)

4,0
Een postuum uitgegeven verzameling van prachtige opnames uit 1966, twee jaar voordat Van Zandt's reguliere debuut "For The Sake Of The Song" uitkwam.

Van Zandt's weduwe vond deze verloren gewaande songs in 2002 terug, en het is allesbehalve restmateriaal of prutswerk (zoals gewoonlijk bij dat soort uitgaves), de kwaliteit van de nummers is verbluffend (zowel muzikaal als tekstueel gezien) en de gedreven- en bevlogenheid druipt ervan af. Hier is een nog erg jonge artiest vol ambitie aan het werk, zowel solo als met band. Het is dus geenszins een collectie demo's, het zijn stuk voor stuk volwaardige, uitgewerkte nummers die Van Zandt opnam met als doel bekendheid te verwerven buiten Texas.

De productie is ook beter dan op de eerste 'normale' Townes Van Zandt platen, die hier en daar nogal wat knullig klinken, de ruwere, directere aanpak hier werkt stukken beter.

Hoogtepunten of favorieten uitkiezen is eigenlijk onbegonnen werk, het sterke "Hunger Child Blues" bijvoorbeeld is een behoorlijk stevige country rock song, zo ruig klonk Townes zelden. "Maryetta's Song" is dan weer zo'n typisch rustig en hemels mooi nummer dat niets anders doet dan kippenvel opwekken.

Een essentiële uitgave. Absolute must voor liefhebbers van deze Texaanse meester.