menu

Hier kun je zien welke berichten daniel1974nl als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Yes - Close to the Edge (1972)

5,0
Absoluut meesterwerk en als het niet het beste werk van Yes dan is het zeker een album in zijn beste formatie op het toppunt van zijn kunnen. Voor Tales vertrok Bruford, voor Relayer Wakeman (stel je eens voor die albums met die twee nog in de band) en werd het qua niveau toch wat minder. Er zijn weinig artiesten die aan het niveau van Wakeman of Bruford kunnen tippen of ik ken er in ieder geval geen. Ook al moet gezegd worden dat Bruford bij KC wellicht beter op zijn plek was. Heb hem gelukkig met KC gezien. Ongelofelijk wat een drummer. Wakeman ging solo (kwam later dan wel terug maar toch) ook een toetsenist van ongekend wereldniveau.

Ieder nummer, zelfs het nummer America (in een betere uitvoering dan die van S&G) wat mij betreft is de moeite waard, ook al spant het titel nummer wel de kroon en de nw mix van Steven Wilson is er wederom een om van te smullen. De eersten die ik van zijn hoorde waren een paar van zijn eigen albums, drie albums van King Crimson, en Tales, maar dit is ook echt van wonderlijk schoonheid en opent echt een compleet nieuwe dimensie als in hoe je dit album ervaart. Loepzuiver, heerlijk dynamisch en veel voller van geluid al met al.

De Blu Ray beslaat maar liefst 6 verschillende uitvoeringen van het album. Een alternative versie, instrumentaal en nog wat single cuts. Ontzettend mooi en uitgebreid. Dit is absoluut er een voor de echte verzamelaar / Yes fan. Je moet er uiteraard wel de opstelling voor hebben, ook al vermoed ik dat ook de stereo versie alleen al interessant genoeg is van SW, ook al dat een gokje.

Op naar Relayer, The Yes Album of Fragile, afgaande op welke het eerste gaat worden afgeleverd door de postbode.

Yes - Relayer (1974)

4,0
Niet zo goed als Fragile en zeker niet als Close To The Edge. Maar wat is de DTS HD 5.1 remix van Steven Wilson op Blu-Ray weer een feest voor het oor. Vrijwel ieder nummer komt hier echt veel beter tot zijn recht. De tegendraadsheid nog veel meer daarbij (middenstuk van Gates, het begin en finale van Soundchaser). Maar het moment waar mijn kin echt de vloer raakte was bij Soon. Schitterende Mellotron op de achtergrond wat het nummer nog 10 keer zo mooi maakt.

Maar hoe knap ook gedaan en hoeveel beter ook dan andere remasters. Ik blijf vooral Bruford maar ook Wakeman missen. Op naar Fragile en The Yes Album wanneer die dan ook aankomen.