menu

Hier kun je zien welke berichten L_T_B als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Woody Guthrie - My Dusty Road (2009)

5,0
"It's very, very strange. The more time goes by, the clearer Woody's voice gets." Dat is te lezen in het voorwoord van Nora Guthrie, dochter en ambassadeur van Woody Guthrie. En na het horen van de eerste noten van deze box kan ik haar niet anders dan gelijk geven. Nog nooit hebben de nummers van Woody zo ongelofelijk helder geklonken.

Het verhaal achter deze verzameling nummers van één van de belangrijkste troubadours van de 20e eeuw is even wonderbaarlijk als onwaarschijnlijk. In juni 2003 wordt de uit Boston afkomstige manager Michael Creamer gebeld door zijn neef Jim Farrow. Een vriendin van Farrow, Lucia Sutera, had een aantal jaren geleden een complete platenmaatschappij georven en was nu benieuwd wat de waarde van het geheel was. Sutera was woonachtig in hetzelfde appartementencomplex als Irene Harris, wiens schoonvader Herbert Harris, in de muziekindustrie werkte met Moses Asch van Folkways Records ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Harris overleed in 1999 aan een hartaanval en liet al haar bezittingen na aan Sutera inclusief vele originele mastertapes. De tapes waren in grote dozen in de kelder van het appartementencomplex opgeslagen. Zowel Irene Harris als Lucia Sutera hadden nooit veel interesse getoond in de collectie. En zo duurde het 60 jaar voordat Creamer en Farrow in september 2003 als eerste de "Stinson tapes" inventariseerden. Het resultaat was verbluffend. Aangezien het hier originele masters betrof die toevalligerwijs perfect bewaard waren gebleven, was de geluidskwaliteit fenomenaal. Met behulp van Doug Pomeroy, specialist in het masteren van zeer oude geluidsopnamen, werd in 2005 begonnen met het digitaliseren van de oude master tapes. Jammer genoeg heeft Lucia Sutera het eindresultaat nooit mee mogen maken. In april 2007 overleed zij aan kanker.

Van de grofweg 150 opnames zijn er uiteindelijk 54 nummers, waarvan er 6 nooit eerder zijn uitgebracht, uitgekozen voor deze mooi vormgegeven boxset. De nummers zijn evenredig verdeeld over vier cd's; "Woody the Agitator", "Woody's Roots", "Woody, Cisco and Sonny" en "Woody's Greatest Hits". Door zijn superbe geluidskwaliteit en diversiteit aan nummers is deze compilatie aanbevolen voor zowel Guthrie-fanaten die al in het bezit zijn van "The Asch Recordings" en voor iedereen zie zich eens verder wil verdiepen in de folkmuziek van de vroegere 20e eeuw.

Woody Guthrie - The Asch Recordings Volume 1 (1997)

Alternatieve titel: This Land Is Your Land

5,0
In the squares of the city, in the shadow of a steeple;
By the relief office, I'd seen my people.
As they stood there hungry, I stood there asking,
Is this land made for you and me?

As I went walking, I saw a sign there,
And on the sign there, It said "no trespassing"
But on the other side, it didn't say nothing!
That side was made for you and me.


Dit zijn de laatste twee coupletten van het wereldberoemde This Land is Your Land. Deze twee coupletten komen echter maar in weinig covers van dit nummer terug. In de meeste covers wordt dit nummer misbruikt als een patriottistisch manifest en worden de laatste twee coupletten achterwege gelaten. Zo gebruikte George W. Bush de alternatieve versie van dit nummer als zijn lijflied tijdens de verkiezingen. Dit is zeer opmerkelijk omdat This Land is Your Land geschreven is door Guthrie als reactie op Irving Berlin's God Bless America, een nummer doordrenkt van vaderlandsliefde. Guthrie beschouwde dat nummer als een onrealistische en zelfingenomen kijk op de werkelijkheid. Daarnaast was hij niet zo gecharmeerd van Kate Smith, een zeer populaire zangeres uit de jaren '30, wiens versie dikwijls op de radio te horen was. En als blijk van ongenoegen schreef hij dus This Land is Your Land als reactie. Hij wilde de mensen met een ander perspectief laten kijken naar Amerika en eindigde elke couplet dan ook met; God blessed America for me. Wat hij later veranderde in; This land is made for you and me. De melodie van dit nummer is overeenkomstig aan die van het gospel nummer When the World's on Fire. Dit was destijds een populaire melodie die ook gebruikt werd voor het nummer Little Darling, Pal of Mine.

En bij This Land is Your Land houdt bij de meeste mensen de kennis over Woody Guthrie op. En dat terwijl deze grondlegger van het singer/songwriter genre letterlijk duizenden liedjes heeft geschreven. Eind jaren '90 heeft Billy Bragg samen met de band Wilco enkele van deze nog nooit eerder op de plaat gezette liedjes nieuw leven in geblazen. Op de twee Mermaid Avenue albums zijn de teksten van Guthrie te horen op composities van de eerder genoemde Billy Bragg en Wilco. Natalie Merchant (ex-10,000 Maniacs) en Corey Harris verzorgen enkele gastbijdragen op deze albums.
Maar wie is dan die bijna obsessieve liedjesschrijver? Zijn volledige naam is Woodrow Wilson Guthrie genoemd naar de Amerikaanse president Woodrow Wilson die in Guthrie's geboortejaar 1912 tot president werd gekozen. Hier druipt de ironie al vanaf omdat Guthrie zijn hele leven lang gevochten heeft tegen het gevestigde etablissement. Hij werd geboren in Okemah, een klein dorpje in de staat Oklahoma. Al in zijn jeugd kreeg hij grote tegenslagen te verwerken. Zo kwam zijn zus Clara om het leven bij een huiselijke brand en werd bij zijn moeder op jonge leeftijd de ziekte van Huntington geconstateerd. Dit had tot gevolg dat zij opgenomen moest worden en al op vroege leeftijd overleed. Op 19 jarige leeftijd trok hij naar Texas waar hij zijn eerste vrouw Mary Jennings ontmoette. Mary was de zus van Matt Jennings, een muzikant en goede vriend van Guthrie. Samen met Jennings en Cluster Baker vormde Guthrie de groep The Corn Cob Trio. Dit was de start van zijn muzikale carrière. Samen met Mary Jennings kreeg Guthrie drie kinderen. Na een redelijk armoedig bestaan in de Dust Bowls van Zuid-West Amerika besloot Guthrie om zijn geluk te beproeven in Californië. Daar werden immigranten echter slechts onder bepaalde voorwaarden geaccepteerd. Mede als gevolg van zijn belevenissen op zijn reis naar Californië begon zijn politiek en sociale gewaarwording toe te nemen. Dat resulteerde in een hele rits protestliederen. Zo schreef hij het nummer Do Re Mi naar aanleiding van zijn reis naar Californië.

Oh, if you ain't got the do re mi, folks, you ain't got the do re mi,
Why, you better go back to beautiful Texas, Oklahoma, Kansas, Georgia, Tennessee.
California is a garden of Eden, a paradise to live in or see;
But believe it or not, you won't find it so hot
If you ain't got the do re mi.


Eenmaal in Californië aangekomen kwam hij in contact met Maxime "Lefty Lou" Crissman. Samen met haar verzorgde hij muziek voor de radio-uitzendingen op KFVD. KFVD was een commercieel radiostation dat zich richtte op de "hillbilly" en traditionele folk muziek. Het oeuvre van Guthrie en Lefty Lou bevatte in de begintijd veel populaire folkdeuntjes, maar op een gegeven moment kon Guthrie zich niet meer vinden in de commerciële koers van het station en begon eigen geschreven liedjes ten gehore te brengen. Deze liedjes zouden later de basis vormen van zijn eerste plaat Dust Bowl Ballads. Deze commie-songs waren een doorn in het oog van populistische eigenaar van het radiostation. Het zou dan ook niet lang duren voordat Guthrie het radiostation als ook zijn gezin, dat inmiddels ook naar Californië was gekomen, vaarwel zou zeggen om zijn geluk te beproeven in New York.
In New York werd hij direct omarmd door de linkse folk gemeenschap aldaar. Het was ook in New York waar hij begon met het schrijven van zijn autobiografie die in 1976 verfilmt werd door Hal Ashby in de film Bound for Glory.

De Bonneville Power Administration was een leverancier van stroom die opwekt werd door middel van een hydraulische systeem dat aangelegd werd bij Columbia rivier. Deze immense dam, de Grand Coulee Dam genoemd, werd in 1941 voltooid. Veel burgers waren echter zeer sceptisch tegenover deze nieuwe vorm van energiewinning. Daarom besloot de BPA om een aantal televisiespotjes te maken en vroeg Guthrie om deze van muziek te voorzien. Roll On Columbia en Grand Coulee Dam zijn twee van de meest bekende van de 26 liedjes die hij schreef voor dit project. Naar eigen zeggen schreef hij deze 26 liedjes in maar 26 dagen. Ook één van mijn favoriete Guthrie-liedjes Pastures of Plenty is één van deze BPA-songs.

Green pastures of plenty from dry desert ground
From the Grand Coulee Dam where the waters run down
Every state in the Union us migrants have been
We'll work in this fight and we'll fight till we win


Het was ook in New York waar Guthrie meer gelijkgestemde muzikanten ontmoette. Onder hen onder andere Pete Seeger en Lee Hays waarmee hij in 1940 the Alamanac Singers oprichtte. Met deze groep toerde hij enkele jaren door Amerika, maar de groep viel vrij snel uit elkaar door interne frictie tussen de bandleden en het feit dat ze door de Amerikaanse regering op de zwarte lijst werden gezet. Daardoor werd het voor the Almanac Singers vrijwel onmogelijk om hun muziek nog ten gehore te brengen tijdens reguliere optredens. Na de aanval op Pearl Harbor viel deze groep dan ook definitief uit elkaar waarna alle bandleden hun eigen weg gingen. Het was ook tijdens zijn periode bij the Alamanac Singers dat hij de fameuze slogan This Machine Kills Fascists op zijn gitaar schreef.

In 1942 ontmoette hij Marjorie Mazia met wie hij kort daarna een relatie begon. En tijdens zijn verlof van Amerikaanse Marine in 1945 zou hij met haar in het huwelijk treden. Ze verhuisde naar een huis op Mermaid Avenue in Coney Island. Na zijn drie kinderen uit zijn eerdere huwelijk met Mary Jennings kreeg hij met Marjorie Mazia nog eens vier kinderen waaronder Arlo en Norah. Samen met zijn vier kinderen leefde Guthrie en Mazia een redelijk gelukkig leven in Coney Island. Maar de dood van zijn jongste dochter Cathy zorgde ervoor dat Guthrie in een serieuze depressie raakte. Ook Cathy kwam, net als zijn zus Clara, om bij een huiselijke brand. Na de dood van Cathy bleef hij soms dagenlang weg van huis en sliep onder bruggen en in portieken. Het was juist de geboorte van Cathy die hem de inspiratie had gegeven om zich ook te wagen aan kinderliedjes. En daar heeft hij er dan ook honderden van geschreven. De bekendste is wellicht Car Song waarin hij op bijna infantiele wijze in het refrein een auto nadoet.

De Ash Recordings waarvan deze cd het eerste van vier delen is, heeft betrekking op Moses "Moe" Ash. Ash was een man die geobsedeerd was door culturele en politieke muziek. Deze obsessie zorgde ervoor dat hij een pionier werd in de opnemen van niet-commerciële muziek. Hij werd in Warschau geboren als zoon van de Yiddische schrijver Sholem Ash. Zijn vaders werk zorgde ervoor dat het gezin Ash wel eens moest verhuizen. Zo woonde hij in zijn jeugd onder andere in Berlijn, Parijs en New York. Op zijn zestiende vertrok hij richting Europa om daar elektronica te gaan studeren. Ook daar kwam hij weer in contact met nieuwe muziek. Zo leerde hij de folksongs van zijn medestudenten uit Brazilië, Nederland, Oostenrijk en Rusland. Eind jaren '30 begon hij met opnemen van platen wat met de nodige hobbels gepaard ging. Het was ook bij Moe Ash dat Woody Guthrie bijna al zijn muziek opnam. Zijn eerste opname was op 21 maart 1940 toen Alan Lomax hem interviewde voor het Library of Congress en de laatste sessie was op 7 januari 1952. Guthrie nam in die twaalf jaar platen op voor RCA Victor, the Bonneville Power Administration, Keynote Recordings, General Records en vele vele radioshows. Het exacte aantal opnames die Guthrie gemaakt heeft samen met Ash is moeilijk te achterhalen omdat Ash zeer onnauwkeurig was in het bijhouden van documentatie omtrent zijn opnames.

Eind jaren '40 verliet hij ook zijn tweede gezin om samen met Ramblin' Jack Elliott wederom richting Californië te trekken. Hij was ondertussen geestelijk en lichamelijk zeer onstabiel geworden en begon vroege vormen van chorea te vertonen. In Californië trouwde hij voor de derde maal met Anneke van Kirk en werd voor de achtste keer vader. Uiteindelijk keerde hij weer terug naar New York waar Marjorie weer de zorg van hem op haar nam. Hij werd onder andere gediagnosticeerd voor alcoholisme en schizofrenie voordat men erachter kwam dat hij ook leed aan de ziekte van Huntington. Van 1956 tot 1961 verbleef hij in het Greystone Park Psychiatric Hospital en daarna in het Brooklyn State Hospital. Zijn laatste levensjaar sleet hij in het Creedmoor Mental Institution waar hij op 3 oktober 1967 overleed. Door zijn slechte gezondheid in zijn laatste levensjaren was hij zich niet bewust van de hernieuwde interesse van de folkmuziek door middel van de folk revival van de jaren '60.
Woody Guthrie is voor veel muzikanten een grote inspiratie geweest. Zo is een jonge Robert Allen Zimmerman nog op bezoek geweest in het Creedmoor Mental Institution om zijn grote voorbeeld nog in levende lijve te kunnen aanschouwen. In 1962 had hij al het nummer Song to Woody opgenomen voor zijn titelloze debuut. Daarnaast hebben onder andere Phil Ochs, Joe Strummer, Bruce Springsteen, Dropkick Murphys, en de eerder genoemde Billy Bragg en Wilco zich laten inspireren door de muziek en het leven van Woody Guthrie.

Het eerste deel van The Ash Recordings bevat een grote diversiteit aan liedjes. In liedjes als Gypsy Davy, Jesus Christ en Jesse James worden de historische figuren van weleer bezongen. Daarnaast bevat deze cd ook een keur aan nummers over de (destijds) hedendaagse gebeurtenissen; When That Great Ship Went Down (het ongeluk met de Titanic), Sinking of the Reuben James (een vergat van de Amerikaanse marine), Lindbergh (Charles Lindbergh, de eerste man die non-stop over de Atlantische Oceaan vloog), Jarama Valley (veldslag in Spanje in februari 1937 tegen dictator Franco). En met zijn talking blues liedjes als Talking Hard Work schaart hij zich samen met Bob Dylan's Subterrean Homesick Blues als voorloper van de hedendaagse rapmuziek.

Ook al is de stem van Woody Guthrie niet de beste die ik ooit gehoord heb. Ook laat de kwaliteit van de opnames soms te wensen over. Ook al beperkt de instrumentatie zich veelal tot een gitaar en een mondharmonica tóch blijft Woody Guthrie voor mij één van mijn, zoniet mijn favoriete artiest. Guthrie bezat een enorme puurheid en liett zich absoluut niet door andere vertellen hoe hij zijn leven moest leiden of welke liedjes hij moest zingen. Dat wil niet zeggen dat het een arrogante man was. Integendeel. Hij was een erg warme en humoristische man die jammer genoeg gekweld werd door een terminale ziekte.

If you play more than two chords, you're showing off.