menu

Hier kun je zien welke berichten L_T_B als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Malvina Reynolds - Sings the Truth (1966)

4,0
Malvina Reynolds begon haar zangcarrière op een leeftijd waarop vele anderen besluiten te stoppen met werken. In 1960, op 60-jarige leeftijd, verscheen haar debuutalbum "Another County Heard From". Dat wil overigens niet zeggen dat ze pas op zeer late leeftijd actief werd in de muziekwereld. Al vanaf de late jaren '40 trad ze op op folkfestivals in de omgeving van Los Angeles. Samen met Earl Robinson en andere muzikanten was ze ook actief in de People's Songs beweging. People's Songs was een organisatie die op 31 december 1945 werd opgericht door onder andere Pete Seeger en Lee Hays en wiens motto was: "to create, promote and distribute songs of labor and the American people".

De titel van haar vervolgalbum "Sings the Truth" is een uitermate treffende beschrijving van het album. Gewapend met enkel een gitaar beschrijft Reynolds in 14 schijnbaar eenvoudige nummers de Amerikaanse samenleving. Het bekendste nummer van dit album is onmiskenbaar "Little Boxes". Reynolds schreef dit satirisch nummer over de verregaande veralgemenisering van de Amerikaanse middenklasse reeds in 1962. Volgens haar zijn alle huizen "of different colors" en zijn ze "all made out of ticky-tacky" maar "all look just the same". Een aantal jaren geleden beleefde het nummer een comeback wanneer het in diverse uitvoeringen te horen is als de themesong van de populaire TV-show Weeds. Naast "Little Boxes" bevat het album nog een aantal vooruitziende composities waaronder de anti-nucleaire protestsong "What Have They Done to the Rain" die in 1964 een 13e plaats opleverde voor The Searchers in de Engelse hitlijst.

Mariee Sioux - Faces in the Rocks (2007)

4,5
Soms kom je tot aangename verassingen wanneer je compleet willekeurig een album download. Op deze manier leerde ik vorig jaar Alela Diane kennen. Na één luisterbeurt had ze direct mijn hart gestolen. The Pirate's Gospel heeft het uiteindelijk zelfs gehaald tot mijn nummer 1 album van 2006. Alela’s album werd in 2006 opnieuw uitgebracht door Holocene Music maar ze onderhield ook nauwe banden met Grass Root Record Co. Zo staat haar nummer Dry Grass and Shadows op de Grass Roots verzamelaar Family Album. Grass Roots is een klein label uit Nevada dat vooral kleine lokale artiesten onder contract heeft staan. Eén daarvan, Mariee Sioux, sprak mij direct erg aan.

Mijn blijdschap was dan ook groot toen ik ontdekte dat ze als voorprogramma voor Brightblack Morning Light zou optreden in Paradiso. Op 28 mei was ik dan ook present in de kleine zaal van Paradiso. Tezamen met een schamele 20 andere toeschouwers zagen wij Mariee enigszins onbeholpen en al giechelend het podium opklimmen. Eenmaal op het podium wist ze met behulp van enkel een akoestische gitaar en zoet, zweverig stemgeluid de complete zaal voor zich te winnen. En na een ietwat korte set waarin ze veel nummers van haar eerste EP A Bundled Bundle of Bundles speelde, verliet ze lachend het podium. Daarna werd het podium klaar gemaakt voor Brightblack Morning Light. Maar dat optreden stond in schril contrast tot de nogal altijd giechelende Mariee Sioux. Naar goed gebruik kocht ik na het concert de eerder genoemde Family Album verzamelaar en een vinyl EP waarop Two Tongues en Buried In Teeth te horen zijn.

In dezelfde maand dat ze optrad in Paradiso, was ze ook aan het werk aan haar eerste album. Ook al telt de CD maar 8 nummers, het is toch gevuld met bijna 50 minuten aan muziek. Ten opzichte van haar vorig jaar uitgebrachte EP zijn er drie nieuwe nummers te horen en is er één nummer afgevallen. De teksten gaan vooral over de wild stromende rivieren, de pijnboombossen en de overige schoonheden van de Noord-Californische natuur. In het nummer Bravitzlana Rubakalva bezingt ze een denkbeeldig land. Oftewel Nevada City waarna ze heimwee heeft nadat ze naar San Luis Obispo is verhuisd. Haar Indiaanse achtergrond is duidelijk terug te horen in de diverse nummers. Dit geeft het album net een andere dimensie waardoor net iets anders klinkt dan de standaard singer/songwriter met gitaar.

Zowel Mariee Sioux als Alela Diane en Joanna Newsom komen oorspronkelijk uit Nevada City. Er moet daar toch iets speciaals in het water zitten. En het zal niet lang meer duren voordat een vierde dame uit Nevada City, Alina Estelle Hardin, haar neus tegen het venster zal drukken. Haar nummer Cotton White op de Grass Roots verzamelaar belooft in ieder geval al veel goeds.

Memphis Minnie - The Best Of (2008)

Alternatieve titel: 1933-1937

4,0
Gitaarspelende blueszangeressen zijn zeer spaarzaam. Maar dit selecte groepje is wel van een zeer hoogstaand niveau. Wat te denken van Sister Rosetta Tharpe, Elizabeth Cotten of Memphis Minnie. De laatste naam zal de meesten het minst bekend in de oren klinken. En dit terwijl Minnie oftewel Lizzie Douglas een van de meest invloedrijke figuren was in de vooroorlogse blues.

In 1929 trouwde ze met gitarist Joe McCoy met wie ze een muzikaal duo vormde. Tijdens de jaren '30 trok ze naar Chicago alwaar zij een van de grondleggers was van de Chicago Blues. Na slechts vier jaar strandde haar huwelijk met McCoy waarna ze in 1939 hertrouwde met Ernest "Little Son Joe" Lawlars. Tot op 61-jarige leeftijd bleef Minnie actief in de Chicago bluesscene en vervolgens keerde ze in 1958 samen met Little Son Joe weer terug naar Memphis.

Dit album - met de subtitel "1933-1937" - bevat opnames van Minnie tijdens haar hoogtijdagen eind jaren '30. Van de klassieke blues songs als "I'm Bad Luck Woman" en "Caught Me Wrong Again", opgenomen tijdens de fameuze mei 1936 sessie, tot de meer georchestreerde country blues opgenomen in 1937. Anders dan de subtitel doet vermoeden staan op deze cd ook nummers die opgenomen zijn in juni 1938, haar laatste sessie voordat zij in contact kwam met Little Son Joe een jaar later.

Mindy Jostyn - Cedar Lane (1997)

3,0
De eerste nummers van Mindy Jostyn's "Cedar Lane" waren erg hoopgevend. Vooral de krachtigere nummers zoals "Other Guys Girls" en het titelnummer "Cedar Lane", een blauwdruk van de perfecte straat in een willekeurig idyllisch Amerikaanse dorpje, zijn erg krachtige nummers die staan als een huis. Jammer genoeg vervalt het album naar het einde toe in zouteloze, kale jazzy popsongs. Van de Mindy Jostyn die als een stoere rocker met bijbehorende gitaar is te zien op de achterkant van het cd-boekje is jammer genoeg weinig overgbleven. Haar eerste album "Five Miles from Hope", met gastbijdrages van Carly Simon, Donald Fagan en Garth Hudson, is daarentegen een meer samenhangend americana-geheel.