menu

Hier kun je zien welke berichten Chameleon Day als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Saeta - Else Another Light Might Go Out (2009)

3,0
Ik ben hier toch niet zo kapot van. Het is (heel) veel van hetzelfde. De arrangementen zijn nogal eenvormig. Weinig variatie. Dat hoeft nog geen onoverkomelijk probleem te zijn wanneer dit gecompenseerd wordt door goede, originele uitvoeringen en sterke melodieën, maar die hoor ik - op enkele vlagen na - niet.

En de mannelijke zang is erg zwak. Mss wel het grootste minpunt. Gewoon lelijk. Die zanger doet imo aan "overacting": hij doet vreselijk zijn best om emotie in zijn zang te stoppen, maar hij slaagt daar niet in. Het komt geforceerd over, althans op mij. Toppunt is bijvoorbeeld het slotnummer: 'About You'. Lachwekkend bijna.

Het heeft ook iets "gothic"-achtigs, hoewel het geen gothic is.

Section 25 - Always Now (1981)

4,5
Ik ben dit album nu zo'n 20 jaar na een eerste poging weer eens aan het proberen. Vond het toen maar een slap JD-aftreksel. Het bevalt me nu stukken beter moet ik zeggen....echt stukken beter. Smaak rijpt met de jaren zullen we maar zeggen.

Section 25 is op dit album het experimentele, tikkeltje avant-gardistische broertje van Joy Division. Hoewel er geluidsmatig duidelijke overeenkomsten zijn, is het toch ook echt anders. Minder melodieus, maar wel hypnotiserend. Erg introverte muziek ook, die je naar mijn smaak in volstrekte afzondering tot je moet nemen (zoals nu, vrouw en kinderen al lang te bed). Maar dit moet je niet te vaak horen, denk ik.

Vooral 'Friendly Fires', 'Dirty Disco', 'Hit' en 'New Horizon' kunnen mij bekoren. De bonustracks zijn teveel van het goede en voegen niets toe (ook teveel schreeuw-zang)....behalve dan dat 'Oyo Achel nog wat' vind ik wel grappig...hypnotiserend ritme.

PS: klopt het dat Crispy Ambulance een beetje in dezelfde lijn van deze muziek ligt? Vond ik 20 jaar terug ook geen bal aan, maar wil het net als dit maar weer eens proberen.

Simple Minds - Empires and Dance (1980)

5,0
Ijzingwekkend mooi album. Behoort tot het beste van de Minds. Mooie zware en strakke baslijnen van Derek Forbes (man wat kon die lekker bassen zeg). Snoeiharde, strakke drums van Brian McGee en innovatief toetsenwerk en electronische bliebjes van Michael MacNeil. Jim Kerr klinkt bij vlagen zeer onheilspellend en Charlie Burchill fabriceert prachtige atmosferische gitaarklanken. De Minds laten hier een mooi staaltje eigenzinnige post-punk zien. Absoluut een topper in het genre. Destijds wel geduid als de 'Cold Wave of the New Europeans' en dat geeft de sfeer van het album heel behoorlijk weer. Het roept bij mij het beeld van strak blauwe winterluchten op.

Mijn toppers hier:
- 'Today I Died Again' (dat nummer blaast je volledig weg na het vrij lichte (maar mooie) 'I Travel'; het dendert werkelijk over je heen)
- 'Celebrate' (hypnotiserend cultnummer met een mooi tegenritme dat aan het einde wordt ingezet)
- 'This Fear of Gods' (donker dansnummer met een heerlijke flow van bas en drums)
- 'Constantinople Line' (strak en abstract; mooie atmosferische gitaarklanken)
- 'Thirty Frames a Second' (extase)

5*