menu

Hier kun je zien welke berichten barrett als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Anne Clark - Changing Places (1983)

4,5
Deze dame is zeker de vrouwelijke tegenganger van Ian Curtis. Donkere teksten met een beat eronder... Voor de mensen die deze dame nog niet hebben ontdekt. Lees dan snel eens volgende tekst die boekdelen spreekt.

A Poem for a Nuclear Romance

What will it matter then
When the sky's not blue but blazing red
The fact that I simply love you

When all our dreams lay deformed and dead
We'll be two radioactive dancers
Spinning in different directions
And my love for you will be reduced to power

The screams will perform louder and louder
Your marble flesh will soon be raw and burning
And kissing will reduce my lips to a poem

Hideous creatures will return from the underground
And the fact that I love you
Will die

You don't have to sleep to see mightmares
Just hold me close
Then closer still
And you'll feel the probabilities pulling us apart.

Wat maakt deze dame zo apart dan of is zij gewoon een cloon van Ian Curtis. Wel neen ze is geen cloon ze is, zoals iemand hierboven al zei, gewoon een zielsverwand van Ian Curtis.

Ze schetst hele situaties de hele tijdsgeest van de jaren 80 met een simpel gedicht. Daarenboven ben ik nog nooit zo gepakt geweest door zo'n kale muziek... Simpele beats en soundscapes kleuren deze plaat, maar bovenal is het de teksten van Anne Clark die deze plaat zo verschrikkelijk brillant maken. Ze spreekt jij luistert en je word gewoon terplekke neergebliksemd.

Probeer deze plaat, ze is gewoon brillant want geef toe net 40 stemmen voor deze plaat is gewoon schandalig....

Alle mensen die ooit van Joy Division hebben gehoord en die band kunnen smaken, sit down and listen to Anne Clark! Je zult het met mij eens zijn dat deze dame gewoon meer verdientdan een povere 40 stemmen voor deze top plaat.

Antony and the Johnsons - The Crying Light (2009)

3,5
Na 2 prachtige albums met als bekroning een Mercury Price is het natuurlijk afwachten of deze het nog altijd doet. Als deze plaat nog kan boeien of dat ze eigenlijk terug in herhaling gaat vallen. Wel dat doet ze eigenlijk beiden. Het is een zeer boeiende plaat met wederom heel innemende liedjes op een heel Antony and the Johnsons manier.

Langs de andere kant had ik ergens stiekem wel gehoopt dat hij zou gaan experimenteren. Stel je eens voor Anthony goes Ambient alla David Bowies' Low of Anthony goes Electro/Rock alla Kid A van Radiohead.

Het lijken allemaal vage verzinsels, maar vergeet niet zijn werk met Hercules and Love Affair, dat was toch meer electro. Eerlijk gezegt smaakt dat ook wel naar meer... De vraag is of hij er nog iets meer zal doen.

Natuurlijk is dit album zeker een aanwinst aan een rijk musikale bibliotheek die Musicmeter eigenlijk wel is. Voor mijn part kan het nog wel even, maar ik vrees dat deze man toch ergens zal moeten innoveren anders zal zijn formule helaas wat achterhaalt worden.

Over dit album kan ik eigenlijk redelijk kort en bondig zijn, dit is gewoon meer lekkers zoals I Am a Bird Now. Je hoort een gekwelde geest die beschutting zoekt in zijn muziek en zijn teksten (die wederom echt prachtig zijn).

Voor mij duidelijk een 4-4.5, maar voorlopig hou ik het toch op een 4 wie weet stijgt deze plaat nog, zoals I am a Bird Now.

Axelle Red - Face A / Face B (2002)

2,5
Voor mij was dit album destijds de eerste ontmoeting met Axelle Red, een dame die ik achteraf ben blijven volgen... Op deze plaat gebruikt ze meer electronische geluiden wat mij enorm aanspreekt.

Wat mij altijd het meest boeid aan deze artieste is de grote waaier aan genres waaruit ze kan kiezen. Ze speelt funk, pop naar gewone ballads. De kracht van deze roodharige dame...

Dit album geeft ik dan ook een 3.5....