menu

Hier kun je zien welke berichten barrett als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Isbells - Isbells (2009)

3,0
Net als vele andere Belgen werd ik deze zomer overal geconfronteerd met het fenomeen Isbells. Liedjes als “As long as it takes” en “Reunite” waren bijna niet uit de radioprogramma’s weg te denken. Deze songs konden mij zeker en vast bekoren, maar toch had ik niet onmiddellijk de neiging om een ganse plaat van deze Isbells te proberen.

Nu ik voor het 'Ga dat album eens reviewen'-topic Isbells werd aangeraden om te bespreken heb ik toch maar het ganse album eens beluistert. Wat ik vooraf vreesde komt jammer genoeg na enkele luisterbeurten uit.

Isbells maakt sprookjesachtige songs, die je zou willen vertellen/spelen voor je kinderen voor het slapen gaan. Linken met José Gonzales, Milow en een light versie van Bon Iver zijn nooit veraf. De songs betoveren en pakken je in het begin maar doorheen de plaat vloeit er toch een mak en ééntonige golf die leidt tot gewenning. Na 2 à 3 liedjes en vooral na het vallen van de hits (die trouwens ideaal gekozen zijn) blijkt deze plaat niets anders te zijn dan een herhaling van telkens dezelfde songstructuren.

De link met milow vind ik hier vooral treffend want dezelfde zeer kalme en zelf lakse stem wordt hier ook gekoppeld aan redelijk sobere en eenvoudige arrangementen. Net als bij Milow bereikt Isbells hier een breed publiek mee, maar kan gij mij persoonlijk jammer genoeg niet overtuigen. Deze plaat mist het beetje pit en dreiging dat je dan bijvoorbeeld wel vind bij Bon Iver of, laat ons nog eens zo’n enorme referentie noemen, Fleet Foxes.

Deze plaat is nergens echt slecht te noemen, ze steekt m.a.w. echt goed in elkaar, maar voor mij is ze toch iets te eenzijdig en toch teveel een herhaaloefening zonder pit.

Een krappe 3 sterren is dus voor mij dus de logische slotsom.