menu

Hier kun je zien welke berichten JoostBo als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

・ ・-・ ・- ・・・ ・ -・・- ・- ・--・ ・ ・・・ (2020)

Alternatieve titel: Erased Tapes

4,0
Erased Tapes brengt jaarlijks een verzamelaar uit met nummers van albums die recent zijn verschenen of gaan verschijnen.
In 2020 was dit wat geheimzinnig. Alle nummers hadden als titel een morsecode en zo werden zij ook aangekondigd nadat je op de playknop drukte.
Voor het gemak hieronder een lijstje met hoe de nummers daadwerkelijk heten en op welke plaat ze staan. Alleen het stuk van Hatis Noit lijkt voor nu een fraaie bonus te zijn.
======================================================================================
1. Ben Lukas Boysen - Medela (Ben Lukas Boysen - Mirage)
2. Bell Orchestre - Colour Fields (Bell Orchestre - House Music)
3. Rival Consoles - Still Here (Rival Consoles - Articulation)
4. Qasim Naqvi - Matic (Qasim Naqvi - Beta)
5. Peter Broderick - Let It Go (Peter Broderick - Blackberry)
6. Douglas Dare - Dance Me to the End of Love (Leonard Cohen cover verschenen op Heavenly Bodies).
7. Masayoshi Fujita - Gaya (Masayyoshi Fujita - Bird Ambience)
8. Hatis Noit - Inori (für Graz) (live Elevate Festival, Graz in 2020)
9. David Allred - Poet Tree (Solo Piano) (David Allred - Felt The Transition)

Ólafur Arnalds - For Now I Am Winter (2013)

2,5
In 2011 verscheen de EP Living Room Songs van Ólafur Arnalds en mij bekroop het gevoel dat er geen ontwikkeling meer zat in de muziek van hem. Het werd allemaal wat vlak en Arnalds begon zijn kunstje teveel te herhalen. Vorig jaar sloeg hij terug met een geweldige soundtrack voor de film Another Happy Day, misschien wel het hoogtepunt uit zijn oeuvre tot nu toe. In ieder geval kan je zeggen dat Arnalds zich in zijn periode bij het label Erased Tapes zich heeft bewezen als een goede hedendaagse componist.

Dit alles is het grote label Universal ook opgevallen en nu verschijnt For Now I Am Winter bij hen. Met ongetwijfeld meer financiën kan Arnalds nu groter uitpakken op plaat waardoor Arnalds nieuwe wegen kan inslaan. Het orkest dat zijn composities uitvoert klinkt groter dan ooit tevoren waardoor de gelaagdheid van zijn muziek is toegenomen. Vooral de instrumentale stukken zijn hierdoor zeer boeiend geworden om naar te luisteren en dat levert een paar mooie stukken op.

Helaas kent dit album een grote tegenvaller en dat is de zang van Arnór Dan. Ik heb werkelijk geen flauw idee wie deze man is, maar de toevoeging van zang in sommige nummers haalt de waardering van het album omlaag. Kracht van 'klassieke muziek' - als ik de muziek van Arnalds zo mag noemen - is dat de muziek zelf het verhaal al vertelt. Ik krijg het gevoel dat de teksten die Dan zingt totaal niet aansluiten op de muziek waardoor het irritant wordt, helemaal omdat de teksten qua inhoud uitleggerig van toon zijn. Voeg daar aan toe de manier waarop Dan het zingt: soms lijkt de stijl sterk op R&B. Niet mooi, het schuurt zelfs. Is dit een keuze van Arnalds zelf geweest of is dit tot stand gekomen onder druk van het label met de gedachte om klassieke muziek onder de aandacht te brengen van de jeugd? Dat laatste zou toch vrij triest zijn...

Ólafur Arnalds - Living Room Songs (2011)

3,5
Het is zeker de moeite waard. Maar toch heb ik het gevoel dat Arnalds in herhaling valt. Als ik dit hoor, vind ik dat zijn ontwikkeling stil staat. Ten opzichte van eerder werk is het niet heel erg vernieuwend meer en ik had gewoon meer van hem verwacht.

De wijze waarop hij dit uitbrengt, blijft een geweldige manier om luisteraars aan je te binden.

Ólafur Arnalds - Two Songs for Dance (2012)

4,0
Met Living Room Songs kreeg ik het gevoel dat de ontwikkeling van Ólafur Arnalds op een dood spoor zat. Toch kwam hij begin dit jaar al sterk terug met de soundtrack voor Another Happy Day. En nu een kleine EP met twee nummers die mijn interesse in Arnalds opnieuw aanwakkeren. Achteraf moet ik Living Room Songs maar zien als een minder tussendoortje.

Het zijn twee nummers die geschreven zijn voor twee dansvoorstellingen. Endalaus II is een nummer met een duistere beat, maar de kenmerkende piano- en vioolpartijen zijn al gauw te herkennen.
For Teda klinkt meer vertrouwd en had zo op de EP Stare kunnen staan, de samenwerking tussen Arnalds met Nils Frahm.

Ólafur Arnalds - Variations of Static (2008)

4,5
Waar Eulogy For Evolution voor mij een van de grootste verrassingen was van 2007, begint 2008 goed met deze nieuwe EP van Ólafur Arnalds.
Persoonlijk vind ik de nummers op deze EP nog iets beter. De verhoudingen strijkers, piano en electronica zijn hier meer in balans.

Fok is echter het nummer wat me het minst doet, al zijn het de kleine geluidjes op de achtergrond die me wakker houden. Maar Við Vorum Smá... is raak. Eerst een vervormde stem wat overgaat in een prachtig stukje piano. Haust is dan weer een strijkernummer maar geeft hetzelfde gevoel. Het loopt vervolgens naadloos over in Lokaðu Augunum en zo langzamerhand vraag je je af hoe het toch mogelijk is dat deze man pas 20 jaar is. Aan het eind van Lokaðu Augunum horen we heel even die vervormde stem weer die we tenslotte ook aan het eind in Himininn Er Að Hrynja, en Stjörnurnar Fara þér Vel horen. Die mooie combinatie, waar ik het eerder over had, wordt hier het beste in weergegeven en dat maakt het slotnummer mijn favoriet.

De EP is voorlopig te koop gedurende zijn tour, 17 februari staat hij in Paradiso, en een echte release kunnen we verwachten in het voorjaar.

Ólafur Arnalds • Nils Frahm - Stare (2012)

4,5
Vrij dure aankoop zo op Recordstoreday, maar nu ik het zo beluister, had ik dit niet willen missen. Ólafur Arnalds en Nils Frahm werken eindelijk eens samen en het resulteert in een EP waarin niet de piano, maar de elektronische kant van beide heren wordt belicht. De muziek doet me een beetje denken aan een eerdere plaat van Nils Frahm die hij samen maakte met Anne Müller: 7fingers. Niet zo verwonderlijk misschien, want het is Müller die op B1 cello speelt.
Een mooie uitgave waarin muziekstijlen als klassiek, electronic en dance bij elkaar komen. Laten we hopen dat Arnalds en Frahm in de toekomst nog meer samenwerkingen gaan doen.

Bij de bijgeleverde digitale download zit nog een extra track: een remix door Max Cooper.