menu

Hier kun je zien welke berichten RockAround als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Zandland - Zandland (2019)

4,0
Mijn recensie op Luminous Dash:

Jazz met beeldende, surrealistische teksten, in het Nederlands dan nog wel: heel vaak zal het nog niet gedaan zijn. De stem achter Zandland is die van Niels Boutsen, beter bekend als Stoomboot, die eerder al tekende voor een rist liedjes vol sprankelende taalvondsten. Hier wordt hij omringd door jazzmuzikanten op saxofoon, gitaar, drum en bas: een weergaloze combinatie.

Boutsens fluisterende parlando is al ritmisch op zichzelf: hij weet als geen ander waar hij woorden moet neerzetten en stiltes moet laten. De muzikanten doen echter meer dan enkel ondersteunen. Luister maar hoe de saxofoon een prachtige, ochtendlijke melodie neerzet op Muurbloempje en een avondlijke op Ik weet niets meer, of hoe de gitaar zich schijnbaar moeiteloos om de woorden heen kringelt als rook in een jazzclub van weleer op Ik ben niet bang.

Af en toe wordt het gaspedaal stevig ingedrukt, zoals op Geef het spook geen kans, en kunnen we van jazzrock spreken, dan is de sfeer weer heerlijk meditatief, zoals op Boze wolf. En natuurlijk zijn er de teksten, die de luisteraar meenemen op een reis over het kronkelende pad tussen wakker zijn en dromen. Laat dit alles nogmaals een bewijs zijn dat dit zandland grootse muziek voortbrengt.

Zjef Vanuytsel - De Zotte Morgen (1970)

4,5
Vlaamse feestdag 2011, een warme avond in de Mechelse binnenstad. We schuimen wat terrasjes af, maar dan blijkt er iets te doen te zijn op de Grote Markt, laat ons daar eens naar gaan kijken. Daar staat Zjef Vanuytsel te glunderen. Omringd door muzikanten en met veel liefde voor muziek brengt hij zijn mooiste liedjes op een fantastische manier.
Natuurlijk kende ik het nummer De Zotte Morgen, dat is een klassieker uit de hoogdagen van de kleinkunst die iedereen in Vlaanderen weleens voorbij heeft horen komen. Maar die avond was voor mij de gelegenheid om het stof nog eens van het album De Zotte Morgen te blazen. Want deze hele plaat staat als een huis. En nu, nu Zjef ons voorgoed verlaten heeft, laat ik mij nog maar eens meeslepen door zijn betoverende stem, die zich rond alle mogelijke onderwerpen kronkelt: de dorpsjongen die de zotte morgen meemaakt in de drukke stad, 's middags wakker wordt met een houten kop, kennismaakt met de high society en alle andere mensen die sociaal willen zijn en uiteindelijk de liefde vindt. De begeleidingsband, rijk aan instrumenten, mediteert en explodeert mee tot op het bot, nu eens stevig rockend, dan weer heerlijk bluesy en jazzy of wondermooi intiem op het barokke sonnet Ik weet wel mijn lief. En de teksten laveren tussen prachtige poëzie en scherpe satire, die nog lang niet gedateerd is (lees Sociaal zijn maar eens met het nieuws over de vluchtelingencrisis op de achtergrond). Zjef schonk ons deze plaat vol hart en ziel en wij zullen ze blijven beluisteren tot in de eeuwigheid, elke zotte morgen opnieuw.