menu

Hier kun je zien welke berichten Capo Regime als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

eLZhi - The Preface (2008)

4,0
Momenteel lijkt vrijwel iedere nieuwe rapper commerciële en gladde beats te gebruiken en een auto-tune-setje te hebben aangeschaft ter promotie van zijn nieuwe single. Het wordt maar weer eens duidelijk wat voor effect tijdelijk commercieel succes van een select groepje op de hiphopwereld kan hebben. Temidden van alle gekte lijkt om de zoveel tijd een rapper op te staan die zich hiertegen wil verzetten. Elzhi probeert zijn steentje bij te dragen aan dit verzet.

Elzhi is geen onbekende in de hiphopwereld. De rapper heeft al werk verricht met zijn groep Slum Village en heeft een promotiealbum uitgebracht genaamd Euro Pass. The Preface is zijn officiële debuutalbum.

Er wordt vaak gezegd dat een goed begin het halve werk is. In dat geval hoeft Elzhi zich helemaal geen zorgen te maken voor de toekomst, want hij heeft samen met producer Black Milk een prachtige debuutplaat weten neer te zetten. De vocalen zijn uitmuntend en werken harmonieus samen met de heerlijke beats van Black Milk en de teksten van Elzhi zijn goed bedacht en duidelijk. Daarnaast is zijn stem prettig om naar te luisteren, want de MC klinkt gretig, zonder een grove stem te hebben à la DMX.

Het harmonieuze aan de plaat is zeker niet alleen aan de rapper toe te schrijven, maar ook aan Black Milk. De kwaliteit van zijn beats maakt één ding duidelijk: de producer heeft zichzelf zonder meer overtroffen. Het werk van de man uit Detroit krijgt normaliter een ruime voldoende, maar op The Preface heeft hij duidelijk de lat hoger gelegd voor zichzelf. Milk schuwt een diversiteit aan instrumenten namelijk niet. Zo kan de luisteraar catchy keyboard-melodieën verwachten, maar ook blaasinstrumenten - en dit allemaal vermengd met gezang van een achtergrondkoortje. Opvallend is dat in de muziek van Black Milk juist een opgewekte toon te onderscheiden valt, terwijl in het noorden van Amerika meestal donkere hiphop wordt uitgebracht.

Tijdens het beluisteren van de Intro (The Preface) krijgt men een goede indruk van wat er op de rest The Preface verwacht kan worden. Na een discussie met een onbekende, waarin hedendaagse hiphop en rappers worden besproken, laat Elzhi een goede rap horen op een lekkere beat. De kwaliteit van de muziek wordt na de intro behouden of overtroffen.

Een zeker noemenswaardige en originele track is Guessing Game. Dit nummer is een schoolvoorbeeld van Elzhi’s tekstueel vermogen. De titel Guessing Game is niet uit de lucht gegrepen, Elzhi laat de luisteraar telkens wachten op de betekenis van een regel. Elk laatste woord laat hij eindigen in de volgende regel, waardoor er elke keer een cliffhanger ontstaat over de lading van een regel en de luisteraar er naar blijft “raden”: “Check, this girl was peckin' my neck//She knew this one minute man who used to bust in one sec-//-retary; it was a dude named Kev//He went to church on a Sunday and turned his back on the rev-‘//-olution; bet, you caught on yet? Okay//Your dogs turn scaredy-cat when they facin' the vet-//erinarian; because they not this slick, I keep a chick lost for words, that's why she hop all on my dic-//-tionary”. Zoals te verwachten valt leidt dit tot scherpe en grappige regels als: “And every time she opened up her mouth she was givin' me head-//-aches”. Elzhi rapt hier nonchalant en lijkt het moeiteloos te doen, zoals op de rest van The Preface eigenlijk ook het geval is. Ook op de begintrack The Leak weet de rapper de indruk te wekken dat hij zonder inspanning een grote hoeveelheid tekst vloeiend op de beat kan zetten.

Fire Rmx mag niet ontbreken in het rijtje goede tracks. Op deze lekkere track is een gastrol weggelegd voor bekende namen uit Detroit zoals: Black Milk, Guilty Simpson, Fatt Father, Danny Brown en Fat Ray. Het mag duidelijk zijn dat het hier verder gaat dan simpele cameos. Alle heren komen aan de beurt en doen niet voor elkaar onder , ze laten hun lyrics los op een heerlijke productie. Milk lijkt aan de lopende band tunes te maken die iedere hiphopluisteraar in een jaknikker omtoveren. Bijna alle beats zijn opzwepend en soulvol tegelijk, waardoor ze zowel op de dansvloer als in de huiskamer succes kunnen hebben. Opvallend is ook dat de beats modern klinken, maar nergens te gelikt worden.

Motown 25 is eveneens een samenwerking met een grote naam uit Detroit. Hier rapt Elzhi samen met Royce Da 5’9” op een uitzonderlijke beat. Er is een sample gebruikt van een mannenstem en het is zo goed gemixt met de rest van de geluiden zoals de keyboard en de drums, dat het resultaat zich kan meten met de beste beats van Kanye West.

Van rappers uit Detroit zijn we meestal donkere tracks gewend, maar Elzhi en Black Milk hebben een zomers album The Preface weten te maken. Zo kan de luisteraar het zonnetje al zien schijnen als hij Save Ya opzet. Wel is het jammer dat voor de luisteraars van Euro Pass Motown 25 bekend in de oren zal klinken. Samen met Talking In My Sleep, Transitional Joint en Save Ya is de track gebruikt voor The Preface, maar om Elzhi daar op af te rekenen zou oneerlijk zijn. Euro Pass is en blijft immers slechts een promotiealbum.

Elzhi heeft met The Preface zonder meer weten te verrassen. Daar waar iedereen bijvoorbeeld naar Raw Footage heeft uitgekeken, had men beter de aandacht kunnen vestigen op The Preface. Ice Cube probeerde deze zomer de westkust van Amerika tot leven te wekken, Elzhi heeft bewezen dat het Noorden in ieder geval nog springlevend is. Om alleen Elzhi aan te prijzen zou oneerlijk zijn tegenover de producer die ongeveer het hele album voor zijn rekening heeft genomen. Black Milk heeft zich van zijn beste kant laten zien en toont aan zich te kunnen meten met de grote jongens. Als dit het begin is van Elzhi als solorapper mag iedereen uitkijken naar de toekomst, want zulke muziek maakt duidelijk wat hiphop zo leuk maakt.

www.hiphopleeft.nl