Ik heb eigenlijk sinds ik kennis maakte met het woord gothic en alles wat het betekent, een afkeer voor de stijl gehad. Ik weet zelf niet eens zo goed waarom. Misschien heeft het te maken met een of andere eikel waar mijn broer het wel eens over had, dat schijnt een goth geweest te zijn. Hoe dan ook, ik doe momenteel mijn best om over mijn gothic-fobie heen te komen. Deze plaat is voor mij een van de manieren om dat te doen. Ik vind ‘m namelijk best leuk!

De keyboardklanken van When I Am Queen, luiden met wat goed drumwerk erbij dit album in, gevolgd door twee bijzonder sterke en harde nummers. De muziek van Jack Off Jill is hard genoeg om metal te heten, de solo’s ontbreken alleen. Rabitteen en Strawberry Gashes zijn wat langzamere en gevoeligere nummers, vooral die tweede weet de juiste snaar te raken. Author Unknown is weer een stuk ruiger en begint in ieder geval met een behoorlijk smakelijk baslijntje. Witch Hunt is een goed geplaatst pauzenummertje op de helft van deze plaat, die weer goed verder gaat met Cinnamon Spider.

Underjoyed vind ik helaas een behoorlijk slap nummer, zingen over verveling is meestal vrij… Vervelend. Surgery moddert een beetje door en vind ik eigenlijk ook niet zo’n sterke. Losing His touch ook niet, die teksten vind ik gewoon een tikkeltje te flauw. Star No Star is wel een goed nummer, het klinkt als iets dat Olivia Lufkin had kunnen bedenken. Clear Hearts Grey Flowers en Lovesong sluiten dit album waardig af.

Ben ik nu over mijn afkeer voor alles wat met de gothicstijl te maken heeft af? Ik heb geen idee. Ik vind Clear Hearts Grey Flowers in ieder geval een goede plaat die ik nog vaak zal draaien.