menu

Muziek / Toplijsten en favorieten / 1001 albums die je moet horen voor je sterft!

zoeken in:
avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/16000/16706.300.jpg

440. Marianne Faithfull - Broken English (1979)

Hiervan heb ik de lp. Ooit voor een euro gekocht wellicht. Het album klinkt bijna net zo gedateerd als Quiet Life. Het verschil is dat het bij de stijl hoort van Japan en bij Broken English niet altijd. Nummers die op zich tijdloos zijn zoals The Ballad of Lucy Jordan en Working Class Hero krijgen een jasje uit die tijd, waardoor het meer om de aankleding lijkt te gaan dan om de inhoud. Een nummer als Why'd Ya Do It blijft wel gewoon overeind. Waar de stem van mannen door het zuipen en roken vaak beter wordt is dat bij vrouwen minder het geval. Maar die van Marianne Faithfull is hier wel goed. Nog niet te hard versleten. Ze was dan ook nog maar 35 jaar.

3,0*


Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 29 (gekocht), 150 (reeds in bezit)

> The Slits - Cut

avatar van luigifort
En als je ze niet allemaal hebt beluisterd voor je sterft?

avatar van Kronos
luigifort schreef:
En als je ze niet allemaal hebt beluisterd voor je sterft?


As soon as you're born you're dying zingt filosoof Dickinson in The Clairvoyant. In die zin is de titel een onmogelijke opdracht. Maar mij is het enkel om de ambitie te doen, zoals ik reeds in de openingspost schreef. Ofwel, als ik ze niet allemaal heb beluisterd voor ik sterf, dan heb ik ze niet allemaal beluisterd voor ik sterf. Dat had je vast ook zelf kunnen bedenken.

avatar van luigifort
Mijn fave Maiden nr.

avatar van Mjuman
Kronos schreef:
Zo, Rudi S heeft er iets van gezegd. Dat is dan ook weer klaar.


Tja, bij ons hebben we uitverkoop - solden heet dat bij jullie. Kreeg echt het gevoel dat er in een magazijn nog wat losse lage cijfers lagen en het magazijnhoofd vond dat die eruit moesten. Kan er met mijn hoofd niet bij hoe iemand albums met prachtsongs (puntig, kort) als Here Comes the Summer, Jimmy Jimmy (met de prachtregel: His mother bought him a synthesizer, got the Human League in to advise her), London Calling en Guns of Brixton zo laag kan waarderen.

Enfin, de gustibus non est disputandum, maar pijn deed het wel

Overigens schreef Heidegger al: Das Sein ist ein Sein zum Tode, waarbij de echte filosoof zich kenmerkt door de ambiguïteit in "zum": dat zowel totaan (tijdigheid) als met het oog op (doelmatigheid) aangeeft.

avatar van Kronos
Mjuman schreef:
Kan er met mijn hoofd niet bij hoe iemand albums met prachtsongs (puntig, kort) als Here Comes the Summer, Jimmy Jimmy (met de prachtregel: His mother bought him a synthesizer, got the Human League in to advise her), London Calling en Guns of Brixton zo laag kan waarderen.

Bij ons is 2,5* nog net voldoende. Voor mij voldoet het album niet dus 2,0*. Ik hoor wel dat het goed gemaakt is en zo, maar de stijl bevalt me niet waardoor er onvoldoende van te genieten valt. Inderdaad, kwestie van smaak. Al wijkt mijn smaak blijkbaar wel af. Slechts 16 MusicMeters stemmen even laag of lager.

En Heidegger, die maakt het zich maar moeilijk met zijn Zijn. Doe mij maar de procesfilosofie van Whitehead.


avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/6000/6322.300.jpg

441. The Slits - Cut (1979)

The Slits laten horen hoe je reggae en ska wel leuk met punk kan combineren. Geen jolige ritmes maar aanstekelijke groove en gekte. De zangeres doet soms aan Kim Gordon denken. Echt een tof plaatje dit. Klinkt als proto-Sonic Youth in Jamaica. Gaat meteen in mijn Spotify bib.

3,75*


> Elvis Costello and The Attractions - Armed Forces

avatar van Rudi S
Oh wat was het vroeger toch veel beter

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/960.300.jpg

442. Elvis Costello & The Attractions - Armed Forces (1979)

Elvis Costello slaagt met grote onderscheiding voor de moeilijke derde. Armed Forces is het eerste album dat rijk georchestreerd is. Maar het zijn geen toeters en bellen om het gebrek aan goede songs te camoufleren. Hier staan geen missers op. Macmanus is een virtuoos in het componeren.
Als ik me goed herinner leerde ik zijn muziek kennen door mijn jongere broer die begin jaren negentig het verzamelalbum The Man had gekocht voor het nummer Good Year for the Roses. En na zelf Mighty Like a Rose en Girls! Girls! Girls! in huis te halen was ik fan.

4,25*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 29 (gekocht), 151 (reeds in bezit)


> Neil Young & Crazy Horse - Rust Never Sleeps

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/2000/2387.300.jpg

443. Neil Young & Crazy Horse - Rust Never Sleeps (1979)

Bijna 25 albums van Neil Young staan hier in de platenkast. De vraag is dus of Rust Never Sleeps nog een meerwaarde kan zijn. Op basis van het stemgemiddelde zou ik denken van wel. Maar de vaagheid tussen live en studio stoort me een beetje. Zo hoor je het publiek wel tijdens My, My, Hey, Hey maar eindigt het nummer met een fade out zonder dat je daar nog applaus bij hoort. Het album mist daardoor de sfeer van een live album maar het klinkt ook niet zo zuiver als een studio album. De liedjes zelf zijn wel gewoon goed met na het openingsnummer ook Powderfinger als een van de uitschieters.

4,0*


> Gang of Four - Entertainment!

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/5000/5227.300.jpg

444. Gang of Four - Entertainment! (1979)

Voor een album waar postpunk vernoemd wordt als genre was dit aanvankelijk een aangename verrassing. Vette funkbas, stevig drumwerk en dan die scherpe hoekige gitaar erbij. Helaas lijken de nummers op de tweede helft wat typischer postpunk, Love like Anthrax uitgezonderd. En de gitarist blijkt uiteindelijk toch iets teveel een one-trick pony. Beste nummers, Damaged Goods, Return the Gift en Guns Before Butter.

3,25*


> Cheap Trick - At Budokan

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/3000/3605.300.jpg

445. Cheap Trick - At Budokan (1979)

Als je begin jaren tachtig in een groepje hardrockliefhebbers Cheap Trick vermeldde was je meteen onderwerp van spot. Ik hoor het album nu voor het eerst en het is wel wat harder dan ik verwachtte, maar toch vooral harde rock en geen hardrock. Het nummer Big Eyes blijk ik naast de bekende hit ook te kennen. I Want You to Want Me heb ik altijd een zeiknummer gevonden. Ging je op een feestje aan de dj vragen of hij geen hardrock had, dan kreeg je in het beste geval Smoke on the Water en in het slechte geval Cheap Trick. Het woordenspel in de tekst is wel goed maar dat hebben ze natuurlijk niet zelf bedacht. Ze hebben er alleen een rotrefrein van gemaakt. Ik vond het dan ook heerlijk dat Peter Gabriel er een variant op maakte in het prachtige Love to Be Loved.

And in this moment, I need to be needed
With this darkness all around me, I like to be liked
In this emptiness and fear, I want to be wanted
Cause I love to be loved
I love to be loved



2,75*


> Fleetwood Mac - Tusk

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/10000/10104.300.jpg

446. Fleetwood Mac - Tusk (1979)

De stem van Stevie Nicks klinkt altijd als een klok maar verveelt snel zeker in slappe nummers. Christine McVie klinkt nog steeds als een onderdrukte huismoeder in de jaren vijftig, die liedjes zingt tijdens de strijk of de afwas. Er zijn wat mooie momenten, zoals de gitaarsolo in Sisters of the Moon. Maar het valt vooral op dat Tusk een rommeltje is net als de band waarschijnlijk was, omwille van wat relatieprobleempjes. Twee opeenvolgende nummers als That's Enough for Me en Brown Eyes werkt niet als contrast maar verpest de sfeer van die laatste. Niet dat dit erg is want veel stelt het niet voor. Het oersaaie geneuzel van McVie in Never Make Me Cry is zelfs zo erg dat het debiele gestamp van I Know I'm Not Wrong (Buckingham) gek genoeg wel even bevrijdend werkt. Maar toch kon ik niet snel genoeg de skipknop vinden. Vervelend album van een vervelende band.

1,5*


> Pink Floyd - The Wall

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/70.300.jpg

447. Pink Floyd - The Wall (1979)

Another Brick in the Wall, Part 2 is een goed voorbeeld waarom ik als muziekliefhebber geen fan ben van dit soort conceptalbums. Waarom zou je zo'n sterk nummer met zo'n magnifieke gitaarsolo op het einde nog verpesten? Ik heb het nummer ergens op MiniDisc staan, waarbij ikzelf de fade out vroeger heb ingezet, zodat ik het geroep over pudding niet meer hoef te horen.
Het hele album beluisterde ik vandaag voor de tweede of derde keer. Slecht wordt het nergens, al vind ik iets theatraals als The Trail nogal irritant. Comfortably Numb doet het hier op MusicMeter goed maar is in mijn oren niet heel bijzonder. Doet me denken aan iets op Dark Side of the Moon, of Whish You Were Here. En dat geldt voor meerdere nummers. Vernieuwend is Pink Floyd hier eigenlijk niet. Het is een conceptalbum met het vertrouwde concept van ingetogen liedjes, samenzang, mooie solo van David Gilmour. En opvallend hoe weinig pit er in zit. Een flink aantal stevige uptempo nummers had wat meer contrast kunnen geven. Van alle albums die ik van deze band al beluisterd heb, dat zijn er acht, is dit samen met The Endless River toch wel de minste.

3,0*


> Public Image Ltd. - Metal Box

avatar van Rudi S
GrafGantz schreef:


Zeg jij er nu ook eens wat van, Rudi S!


Het ging zo-even over Fleetwood Mac, misschien heb jij even tijd.

avatar van Kronos
Ik dacht dat niemand hier fan van Tusk was dus heb ik me niet ingehouden. Sorry. Maar ik heb vandaag toch ook een paar mooie dingen geschreven over albums uit dit boek. Misschien kunnen jullie daar op focussen.


avatar van GrafGantz
Rudi S schreef:
(quote)


Het ging zo-even over Fleetwood Mac, misschien heb jij even tijd.


Ik heb niet veel tijd, dus ik hou het bij "Schande!"

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/3000/3070.300.jpg

448. Public Image Ltd. - Metal Box (1979)

Op zich boeiend, maar een te eenzijdig recept om zestig minuten te blijven boeien. Het klinkt misschien wat te onverschillig. Nihilistisch. Lydon zeurt en doet dat goed, maar waar moet het heen als zelfs hij zich niet meer kwaad lijkt te maken. Weg, de woede die nog wel op het debuut te horen is. Een naargeestig album in een naargeestige tijd. Interessant, het heeft iets, maar ik ga dit niet voor mijn plezier nog eens beluisteren.

2,75*


> Michael Jacson - Off the Wall

avatar van luigifort
Je gaat hard, waren er hier niet tijden dat je 1 album per week of minder haalde?

avatar van Kronos
Kwestie van wel of geen tijd en zin hebben.

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/0/34.300.jpg

449. Michael Jackson - Off the Wall (1979)

Het contrast met Metal Box kan bijna niet groter zijn.

Wat productie en mix, zang en instrumentatie betreft, benadert Off the Wall griezelig dicht de perfectie. Alleen de nummers halen niet allemaal hetzelfde niveau. Don't Stop 'Til You Get Enough, Workin' Day and Night en Off the Wall laten Jackson op zijn best horen. En er staan nog goeie nummers op. Helaas ook een paar draakjes, allemaal op de b-kant. De ergste zijn Girlfriend en She's Out of My Life. Met Burn This Disco Out komt er weer wat leven in de brouwerij maar het mag duidelijk zijn; het beste was toen al even op. En het duurde maar liefst drie jaar, een eeuwigheid in die tijd, voor er weer genoeg sterk materiaal afgewerkt was.

3,75*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 29 (gekocht), 152 (reeds in bezit)


> The Damned - Machine Gun Etiquette

avatar van Rudi S
Kronos schreef:


Maar ik heb vandaag toch ook een paar mooie dingen geschreven over albums uit dit boek. Misschien kunnen jullie daar op focussen.



Nah, lijkt mij logisch toch , dit zijn immers de beste 1001 albums die je ooit nog eens moet horen

avatar van Kronos
Sommige albums in dit boek maken het vooruitzicht dat je ooit moet sterven iets minder erg.

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/11000/11062.300.jpg

450. The Damned - Machine Gun Etiquette (1979)

'Niet Mijn Stijl (aflevering 32)' Maar dit is weer een van de leukere punkplaatjes. Het verrast met inventieve variatie, met spetterende gitaarsolo's en opzwepende ritmes. Toch leuk ook om eens de muziek van al die punkbands te horen waarvan ik meestal alleen de naam kende.

2,75*


> Gary Numan - The Pleasure Principle

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/8000/8571.300.jpg

452. Gary Numan - The Pleasure Principle (1979)

Bekende naam, Gary Numan. Ik heb er een aantal jaar geleden nog een lp van gekocht (Warriors). Niet echt mijn ding maar toch leuk. Dit debuut is beter, al is het wel veel van hetzelfde. Het meest doet mij dit denken aan Brian Eno, vooral de zanglijnen. Het nummer Cars kende ik al wel volgens mij, of het deed me erg denken aan iets dat ik net eerder op het album had gehoord.

2,75*


> The Specials - Specials

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/2000/2825.300.jpg

453. The Specials - Specials (1979)

Een bandnaam die ik niet kende maar het openingsnummer A Message to You Rudy wel natuurlijk. Het album is geproduceerd door Elvis Costello. Aan deze muziek kan je geen hekel hebben zou ik denken. Ik ben een leek wat ska betreft. Mano Negra en Manu Chao komen het dichtst in de buurt. En ik heb nog een verzamelaar: 40 Island, Ska's the Limit. Die ga ik maar eens klaarleggen. En dit album mag in mijn Spotify bib.

3,75*


> 1980

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/16000/16469.300.jpg

454. Adam and The Ants - Kings of the Wild Frontier (1980)

Toch wel anders dan ik verwacht had. Ik herinner me de lp hoes en heb Adam Ant in dat gekke outfit toen ook wel eens op tv gezien in een clipje. Maar toen was ik nog maar tien of zo. Ik weet dat het toen even een hype was maar later in de jaren tachtig niks meer van gehoord. Echt goed vind ik het niet, te wisselvallig. Maar wel apart, met die Burundi drums. Na het titelnummer hebben we het beste gehad, met Jolly Roger als dieptepunt.

2,75*


> Dexys Midnight Runners - Searching for the Young Soul Rebels

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/10000/10783.300.jpg

455. Dexys Midnight Runners - Searching for the Young Soul Rebels (1980)

Dit is echt een vreemde mix. Is het door de smog of het bier zonder schuim, heel veel Britse zangers hebben zo'n typisch afgeknepen stemgeluid. Zo ook Kevin Rowland, waarbij ik meteen denk aan Pulp. Maar voor de rest zingt Rowland vooral als een soulzanger. Dat maakt het raar voor mij, want het stemgeluid zelf vind ik absoluut niet soulvol. In de muziek overheersen vaak blazers en de nummers zijn ook allesbehalve gewoon. Ik weet niet of ik het vreselijk of geweldig moet vinden. Voor nu hou ik het op 'intrigerend'. En drie sterren, waarmee het nog alle kanten op kan.

3,0*


> AC/DC - Back in Black

avatar van Kronos
https://www.musicmeter.nl/images/cover/2000/2964.300.jpg

456. AC/DC - Back in Black (1980)

We hadden Dynasty van KISS al een jaar in huis, maar dit was nog wat anders. Geen popinvloeden te bespeuren hier. Back in Black was een van de eerste lp's van grote broer. Ik zal tien of elf geweest zijn. Met Lego bouwden we gitaren, speelden dit album af en gaven ons AC/DC concert.
Elk nummer is goed en er staan enkele toppers op. Echte klassiekers. De gitaarriffs zijn vaak complexer dan aanvankelijk lijkt maar tijdens refreinen voor mijn smaak soms te simpel begeleidend. En de zang van Brain kan na een tijdje tegen gaan steken.

4,5*

Tussenstand: 0 (verlanglijstje), 29 (gekocht), 153 (reeds in bezit)


> The Cramps - Songs the Lord Taught Us

avatar van Johnny Marr
Kronos schreef:
Het nummer Cars kende ik al wel volgens mij

Tja, natuurlijk kende je dat al. Wie kent Cars nou niet?

Gast
geplaatst: vandaag om 20:02 uur

geplaatst: vandaag om 20:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.