menu

Hier kun je zien welke berichten ajax013 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Barbara Blue - Memphis Blue (2014)

Alternatieve titel: Sweet, Strong & Tight

4,0
Degelijke mix van r&b en blues van deze uit Tennessee afkomstige zangeres (inmiddels al door insiders ‘gedoopt’ als ‘Reigning Queen of Beale Street’), met vocalen die het midden houden tussen Janis Joplin en Etta James. Het album werd opgenomen in de wereldberoemde Royal Studio in Memphis. Met bijdragen van Bobby Rush, Ronnie Earl en Sonny Barbato.

Bender - Broos (2016)

4,0
Viermansformatie Bender uit Haarlem bracht onlangs hun tweede album uit, getiteld Broos. De band bestaat uit zanger Bert Vissers, gitarist Tom Bak, contrabassist Jos Caspers en trompettist Rodney Calis. Vier jaar geleden debuteerde Bender met de cd Voor Het Te laat Is. Na hun debuutalbum richtte Bender zich nadrukkelijk op het toeren langs de landelijke culturele podia.

Na eerste beluistering klonk het album voor mij gelijk al veelbelovend en na diverse luistersessies bleef die positieve conclusie kaarsrecht overeind. De openingstrack Zo Mooi doet meteen recht aan de titel. De toon is gezet voor meerdere op het album prijkende liedjes, vol van melancholie, prachtige accordeonakkoorden van Mattie Poels en mooie bijdragen van trompettist Rodney Callis, zoals in de intro van het tweede nummer Zonderling. Ook het aangrijpende liedje Tante, zo herkenbaar uit het dagelijks leven van een bejaarde tante met een lang leven achter haar, die dankbaar is voor het bezoek van haar neef.

Bert Vissers beschikt over een aangenaam warme stem, die in 12 van de 14 tracks nadrukkelijk zijn stempel drukt op de mooie, veelal melancholisch aangrijpende teksten, die aangenaam harmonieert met de uiterst gevarieerde muzikale omlijsting. Titelnummer Broos verhaalt over de relatief korte periode van talloze momenten van kindergeluk en is absoluut een ‘groeibriljantje’ dat na iedere nieuwe beluistering nog meer gaat boeien, mede vanwege de als intermezzo uiterst functionele vioolklanken van gastmuzikant Jelle van Tongeren.

Laat ik dan gelijk de andere muzikale gasten in het zonnetje zetten: naast Jelle zijn er gastbijdragen van Robert Bakker (klarinet), Ap de Ree (drums), Mattie Poels (toetsen, accordeon, percussie) en Sjoerd Caspers (Kunkels draaiorgel). Zij hebben een wezenlijke bijdrage geleverd aan dit mooie gevarieerde album dat overigens niet tot stand zou zijn gekomen zonder de financiële ondersteuning van 67 donateurs en het Ramses Shaffy Fonds.

Broos is een prachtig album geworden waar Bender best wel trots op mag zijn. Enig minpuntje vormt wat mij betreft de twee instrumentale nummers, waarvoor de band ongetwijfeld een artistieke invalshoek als doel voor ogen had, maar mij echter de essentie ontgaat. Liever had ik daarvoor in de plaats 1 of 2 mooie luisterliedjes gezien. Maar laat ik niet te veel afbreuk doen aan het eindresultaat van Broos en deze recensie eindigen met mijn complimenten voor het prachtige artwork met alle songteksten.

Bender is een talenvolle band aan het vaderlands ‘kleinkunstfirmament’ waarvan we de komende jaren nog veel moois mogen verwachten.

Deze recensie is ook geplaatst op muziekwereld.com

Brant Croucher - Blanco Country Lights (2014)

4,0
Deze muzikant heeft heel wat muzikale invloeden ondergaan door het feit dat hij in zijn toch nog vrij korte leven al op heel wat verschillende plaatsen heeft gewoond en daarbij o.a. tijd heeft doorgebracht in de bekendste muzieksteden van Amerika. Brant Croucher is een verhalenverteller met een boodschap en vooral een heerlijk mooie stem. De inspiratie voor zijn songteksten haalt hij uit zijn dagelijkse leven en uit diverse gebeurtenissen die rondom hem plaatsvinden.

Brazilian Cafe (2009)

Alternatieve titel: Putumayo Presents: Brazilian Cafe

4,0
Het nieuwste album in de Putumayo-reeks met aantrekkelijke wereldmuziek voert ons naar Brazilië. Van Braziliaanse muziek zijn in de loop der jaren ontelbare verzamelalbums gemaakt, zodat de lat erg hoog ligt om mij als groot liefhebber van dit genre enthousiast te maken. Zoals ik al verwachtte toen ik de door Putumayo Records gezonden envelop met dit schijfje opende, is de kwaliteit en de originaliteit van deze Brasil-sampler zeer goed. Bekende artiesten als Djavan, Ceumar, Katia B en Rosa Passos leveren hun bijdrage, maar met name de overige acht tracks wil ik speciaal onder uw aandacht brengen. De vanaf 1991 in Frankrijk woonachtige Braziliaanse singer-songwriter Márcio Faraco woonde voor zijn komst naar Europa in verschillende Braziliaanse steden. Faraco's bossanova bevat Braziliaanse en Europese invloeden. Met zijn warme en sensuele zang sluit hij zich aan bij klassieke Braziliaanse bossanova zangers als Chico Buarque en Baden Powell. Teresa Cristina and Grupo Semente brengen pure samba rechtstreeks van Rio de Janeiro uit de luidsprekers. Carlinhos Cor Das Aguas is een singer/songwriter uit de kuststad Salvador in de staat Bahia; hij is een exponent van de Afro-Braziliaanse muziekstijl. De song Outro Lugar is de titelsong van een andere singer/songwriter, Toco, afkomstig uit Sao Paulo. Ondanks zijn jonge leeftijd openbaart Toco zich als een kenner en bewonderaar van de originele Bossa Nova uit de jaren zestig. De in Salvador geboren, begin dertiger, Alexandre Leao, blijkt een ster te zijn in zijn land. Tot mijn schande maak ik voor het eerst kennis met hem via zijn song Vumbaro Amar, een uiterst relaxte Brasil-song dat smaakt naar meer. Marcia Salomon, tot nu toe ook nog voor mij een onbekende Braziliaanse zangeres, brengt bossa ‘a la Bebel Gilberto’ met het nummer Quando o Carnaval Chegar. Arranco de Varsóvia vervolgt met een aanstekelijke samba Força Da Imaginaçao en dan zijn we inmiddels bij het slotnummer van deze zeer geslaagde Putumayo-sampler, een duet van Ana Costa en Oswaldo Cavalo. Ana Costa volg ik al vanaf het begin van haar inmiddels 15-jarige carrière. Ana heeft wat mij betreft één van de mooiste stemmen in haar genre; Oswaldo Cavalo vult haar mooi aan met zijn warme stem in dit duet. Resumerend: opnieuw een album van Putumayo dat ik aanbeveel voor verplichte aanschaf, met name voor de liefhebbers van Braziliaanse muziek.

Gepubliceerd op mijn muzieksite Muziekwereld: 1 augustus 2009
Deeplink: http://www.muziekwereld.com/rec-putumayo_presents_brazilian_cafe.1.htm

Brentsleng - Jammer (2015)

3,5
Brentsleng is een vanuit Amsterdam opererende Nederpop-band, bestaande uit zeven enthousiaste muzikanten, die hun muzikale invloed ontlenen uit de rock, blues, ska en reggae.

Een aantal weken geleden verzocht bandlid Jeroen Kleuters mij of ik een recensie wilde schrijven over hun nieuwe album ‘Jammer’. Na een aantal luistersessies en enige research is het thans zo ver, waarbij de eerlijkheid wel gebiedt te zeggen dat uw recensent persoonlijk geen liefhebber is van het muziekgenre dat Brentsleng brengt. Op hun website vergelijkt de groep hun repertoire met dat van Doe Maar en Drukwerk, waarbij mijns inziens voor laatstgenoemde fameuze Noord-Amsterdamse formatie die vlieger van de getrokken vergelijking iets meer opgaat dan die met één van de meest succesvolle groepen uit de vaderlandse popgeschiedenis. Dat komt door de stem van Herman Wouters met een vergelijkbaar Mokums accent als het geluid van Harry Slinger. Daarmee is de ‘naar Muziekwereld-begrippen’ enigszins lage cijferwaardering meteen verklaard, maar daar moeten de lezers van dit review maar ‘doorheen prikken’ en zich niet teveel door laten beïnvloeden. Er is immers ontegenzeglijk een omvangrijk publiek voor de muziek die Brentsleng brengt en het moet gezegd dat ik me levendig kan voorstellen dat de band met gemak een zaal kan ‘platspelen’. In de studio komt alles wat minder tot z’n recht, maar het album vormt natuurlijk wel een mooie opmaat om eens een optreden van Brentsleng live te ervaren.

De twaalf liedjes op ‘Jammer’ zijn heel gevarieerd, zowel tekstueel als muzikaal, laverend tussen ska (Visite, Terug naar Jou, Check Dubbel Check), rock (Water en Brood, De Zevende Hemel), Rock ’n Roll (Iedere Keer) tot naar mijn mening de leukste song, het met een latinsausje gelardeerde slotnummer Geld (mooie trompetbijdrage van Martje de Roos). Deze afsluiter is met 6 minuten ook het langstdurende nummer.

Het is duidelijk te horen dat we hier te maken hebben met zeven ervaren gelouterde muzikanten, die het volledig in zich hebben hun enthousiasme te doen overslaan op hun live-publiek. En dat vormt een mooie basis voor Brentsleng om na jarenlang hard werken nog meer welverdiende landelijke bekendheid te krijgen.


Mijn recensie op Muziekwereld
http://www.muziekwereld.com/brentsleng.htm