menu

Hier kun je zien welke berichten unaej als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Radiohead - In Rainbows (2007)

Van alle bands en genres die ik in mijn jonge jaren wild aan het exploreren was, voor ten slotte bij jazz te belanden, is ‘Radiohead’ zo goed als de enige waarbij mijn hart nog steeds sneller gaat kloppen. Het gemak waarmee de heren genre-overstijgend te werken gaan en een heel eigen harmonie weten op te wekken uit enkele losse en vooral originele bouwstenen, slaat me telkens weer met verstomming, zowel bij hun meer complexe albums als bij hun jongste.

‘In Rainbows’ zie ik namelijk (al dan niet terecht) als een soort terugkeer naar de eenvoud. De veelzijdige instrumentatie en de vele "soundscapes" op ‘Kid A’ of ‘Hail to the Thief’ worden hier tot de minimum teruggedrongen, terwijl Yorke’s stem en Greenwoods gitaar een steeds prominentere rol gaan innemen. Samen met drummer Phil Selway ontstaat een beklemmende trialoog, die door dense harmonieën omgeven (het album klinkt immers minder eng dan het magsitrale ‘Amnesiac’) een soort sacrale sfeer teweeg brengt – ‘Radiohead’ ten voeten uit.

Precies de vinger leggen op datgene wat de muziek geniaal maakt lukt niet, zoals bij nagenoeg alle wonderbare muziek. We kunnen alleen eindeloos genieten, en ons laten meedrijven op de magische stroom. Ja, ik moet dringend op zoek naar de resem bonustracks.