menu

Hier kun je zien welke berichten Cabeza Borradora als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Vicious Rumors - Digital Dictator (1987)

3,5
Vicious Rumors heeft met dit album een perfect kookboek eind jaren tachtig Heavy Metal afgeleverd. Tien goed gevarieerde recepten met de perfecte ingrediënten, van uitstekende kwaliteit en de juiste dosering. Rijkelijk gekruid met gitaarsolo's, vinnige drumpartijen, en een gezonde dosis agressie gemengd met de nodige melodie. Het enige wat ontbreekt is de hand van een echte meesterkok in de bereiding, iets wat meer karakter en persoonlijkheid zou hebben toegevoegd. Dit is waarschijnlijk ook de reden waarom Vicious Rumors indertijd, ondanks de goede kritieken in de pers, niet is doorgebroken. Wil je een idee van hoe Heavy Metal was eind jaren tachtig (naast de Trash Metal, die na een grote opmars half jaren 80 in deze periode bijna in volle bloei was), dan heb je aan dit album een goede introductie.
Luister ook eens naar het debuut, Soldiers of the Night, dat meer dieptepunten heeft dan Digital Dictator, maar ook een paar sterkere uitschieters heeft. Hij klinkt ook iets minder gepolijst, door de productie, maar ook door de wat primitievere vocals van Gary St. Pierre, die voordien de vocalen voor zijn rekening nam aan de zijde van Marty Friedman op het nu legendarische cult album "One Nation Underground" van Hawaii.

Volbeat - Beyond Hell / Above Heaven (2010)

4,0
Rare dingen gebeuren soms: Volbeat was volledig aan mij voorbijgegaan. Toen dit album als enige metal album opdook in het lijstje van 20 beste 2010 albums volgens de muziekredactie van De Morgen, prikkelde dat mijn nieuwsgierigheid, en zodus kennis gemaakt met dit album. Bij de eerste luisterbeurten was ik echter niet erg onder de indruk. Het klinkt wel lekker, maar ik vond het niet bijster origineel, de gedachten aan een Metallica kloon sluimerden reeds. Na een luisterbeurt of drie heb ik hem maar aan de kant geschoven. Todat ik op een gegeven moment verschillende cd's random play had opstaan en mijn aandacht speciaal getrokken werd door een bepaald nummer, dat bij nader inzien uit dit album kwam. Deze aardige verrassing heeft me ertoe aangezet het album nog eens in zijn geheel te beluisteren, en nu kwam ik tot een geheel andere conclusie. Wat een heerlijk album! Okee, het blijft te omschrijven als Metallica meets The Offspring, en voor metal is het erg toegankelijk en radiovriendelijk. Maar de songs zijn wel ijzersterk, en ook muzikaal zit het erg knap in elkaar. Ik blijf bij verschillende stukken wel met het gevoel zitten dat ik het al eens ergens anders eerder gehoord heb, maar nooit kan ik het exact thuisbrengen. Na een poosje wordt het zelfs nog verwarrender, want omdat de songs zo sterk zijn, ga je denken "klassieke" dingen te herkennen, die je geheugen dus reeds gewoon uit het album zelf heeft opgepikt. Al bij al, een topper wat betreft radiovriendelijke punkrock-metal.