menu

Hier kun je zien welke berichten sjoerd148 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Depeche Mode - Black Celebration (1986)

4,5
Dit album staat voor het hoogtepunt van de Industrial-pop sound.
Op de opvolger zijn de drums minder prominent aanwezig.
Het songmateriaal op dit album bevat krachtige, stampende drums in combinatie met stuwende synths en overtuigende zang van Dave Gahan. Lekker donker DM album met emtionele songteksten bovenop songstructuren die qua geluidsopbouw sterker en indringer worden.

De absolute klapper op dit album is Stripped. Behoort m.i. tot hun beste werk.
Hoe voelt het om ontdaan te zijn van alles; gewoon jezelf te zijn, eigen identiteit te laten zien.
Opvallend aan dit nummer; de startende motor en vuurwerkeffecten.

Dit album behoort tot mijn all-time favourite DM albums.
Ook de bonustracks zijn meer dan de moeite (waaronder Shake the Disease)

Depeche Mode - Delta Machine (2013)

4,0
Erg sterke plaat van Depeche Mode; één van hun betere als je het mij vraagt.
De heren laten horen waar ze goed in zijn. Rauwe met synths doordrenkte nummers. ballads en prima synthpop nummers. Af en toe wat gospel / blues. Hoe veelzijdig kun je zijn ?

In Delta Machine (verandering) wordt Dave Gahan bezeten door de duivel (c.q. nare ervaringen), maar de redding is nabij.
Als je de andere wereld binnentreedt zal alles veranderen; even alles loslaten, de zon op zien komen en zal je raken in je ziel.
De liefdesengel zal je helpen om terug te verlangen naar verleden toen alles goed was.
Je bevrijdt willen voelen.
Uiteindelijk je ziel terug hebben gewonnen. Afgerekend met de duivel.
De pijn is voorbij. Ik leef !

Album ligt qua beleving en thema in het verlengde van Songs of Faith and Devotion en grijpt regelmatig terug naar de rauwe sound van Playing The Angel dan wel Ultra zonder dat het een herhalingsoefening wordt. Erg knap gedaan.

Depeche Mode - Music for the Masses (1987)

4,0
Deze vind ik toch wat minder dan z'n voorganger, alhoewel dit album wel de doorbraak betekende in de Verenigde Staten. De bijbehorende wereldtournee werd afgesloten met een concert in de Rose Bowl. Live Album 101 betreft de registratie hiervan.

Op Music for the Masses staan uitstekende singles als Strangelove en Never Let Me Down. Thema moge duidelijk zijn: vreemdgaan.
Verder Things You've Said een absoluut topnummer uit Gore's koker.
Tot slot completeert Nothing het kwartet toppers.

Depeche Mode gaat subtieler te werk en laat ruimte voor experimenten met de synths.
Deze sound wordt verder geperfectioneerd op MftM's opvolger ....... Juist.

Depeche Mode - Playing the Angel (2005)

4,5
De voorgang Exciter vond ik niet zo geweldig. Freelove kent iedereen wel alleen de rest van het album weet me niet te pakken.
Dit duistere en rauwe Playing The Angel duidelijk wel. Dave Gahan beschreef de sfeer als waar dit album in is opgenomen gelijk aan de opnamesessies voor Violator. Dat is te horen.
Verder opvallend aan dit album is dat Gahan zelf nu ook songs gaat schrijven; Suffer Well (met behoorlijk stevige en rauwe electronica) en Nothings Impossible (wat subtieler) bijvoorbeeld.
Ben Hillier tekent voor de productie (evenals de volgende twee albums) en opnames vinden plaats in Californië.

Playing the Angel is qua tekst en sfeerzetting behoorlijk zwaarmoedig en teneergeslagen. Kennelijk speelt de scheiding van Martin Gore mee. De songtitels laten ook niets tot de verbeelding over. Pijn, lijden, zondaar en beschadigd zijn wel de trefwoorden.

Evenals op Ultra worden rock en electronica weer vakkundig met elkaar in overeenstemming gebracht. Echter Playing the Angel is stukken rauwer en neigt soms naar lichte techno.
Ik vind het een uiterst geslaagd album wat ik niet meer had verwacht na 25 jaar dat de band actief is. Enige mindere nummers vind ik Damaged People en Macro. Verder een consistent geheel wat mij de aandacht 100% vasthoudt.
Erg sterke plaat, die misschien wel wat tijd nodig heeft.

Depeche Mode - Some Great Reward (1984)

4,0
In rap tempo blijft Depeche Mode albums afleveren.
De kwaliteit wordt eveneens steeds beter.
Onder de industrial invloeden van Einstürzende Neubauten (al aanwezig op de voorganger) wordt één van de beste DM singles afgeleverd, People are People. Over hoe belachelijk vooroordelen zijn.

Andere toppers zijn het sterke, seksueel getinte Master and Servant en uiteraard Blasphemous Rumours. Deze laatste gaat over een suicidale tiener die zich tot God bekeert met als bizar resultaat; de dood. Klasse song geschreven door Martin Gore over onrecht.

Sterk album van Depeche Mode.

Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion (1993)

5,0
Na het enorme succes van Violator en bijbehorende tour (mei t/m november 1990) werd een lange rustperiode ingelast.
In de loop van 1992 kwamen de bandleden weer bijeen.

In tegenstelling tot eerdere albums werd een villa in Madrid betrokken om de opnames te starten. De band moest wennen aan deze nieuwe manier van opnemen en produceren.
Gaandeweg de opnames werd DM geconfronteerd met het feit dat de sessies saai en routinematig werden. Wilder stuurde er op aan om de songs minder geprogrammeerd te laten zijn en meer ongedwongen.

Gahan, inmiddels verslaafd aan heroine en wat tattoos rijker, was verhuisd naar LA en onder invloed van de grunge stroming in de VS kwam hij op het idee om het nieuwe album van een rock geluid te voorzien. Niet iedereen kon zich hierin vinden.
De spanning en stress liepen behoorlijk op. Met name Gore stond enorm onder druk om songs van het niveau Violator te schrijven.
De opnamesessie (inclusief jamsessies) hadden maar weinig resultaat mede veroorzaakt door de onenigheid binnen de band (tussen Gore en Wilder).

In plaats van een collectief was Depeche Mode veel individualistischer ingesteld in deze periode.
Flood speelde een voortrekkersrol om de band bij elkaar te houden.
Onder deze druk en stress leverde DM twee van hun beste tracks af; het emotionele In Your Room en Walking in My Shoes.
Het songmateriaal op dit album is meer spiritueel van aard.
In Condemnation (met meesterlijke zang van Gahan) en Walking in My Shoes tracht Gore een religieuze verlossing te beschrijven. DM toch weer meer richting een vaste levensstijl ?
Verder vind ik het onderschatte Mercy in You en I Feel You eveneens absolute klassetracks.

De heren wisten dat zij met één van hun beste albums bezig waren. Op basis van deze positieve invloed werden de opname sessies vervolgd in Hamburg en uiteindelijk afgemixt door Alan en Flood in London.

Misschien wel het meest moeizame album van Depeche Mode (samen met Ultra) echter voor mij na Violator hun beste werk.
De hierop volgende immense wereldtour met de bekende gevolgen, waaronder Wilder's vertrek, zijn uitgebreid besproken.

Depeche Mode - Ultra (1997)

4,5
Na de uitputtende Devotional Tour en de persoonlijke problemen bij de bandleden was het nog maar de vraag of Ultra tot stand zou komen. Martin Gore overwoog een solo-album.

In 1996 kwamen de bandleden weer bij elkaar. Gahan was nog aan het afkicken en verhuisde een jaar later naar New York. Wilder had de band verlaten en de voorheen duidelijke taakverdeling was weg.

De gebeurtenissen van voorgaande jaren drukken een duidelijk stempel op het geluid van Ultra. Zo is de opener, Barrel of a Gun, een koude harde song met een combinatie van electronica en rock. Sterk nummer waarin Dave duidelijk nog kampt met de naweeen van zijn verslaving.
Home is een ongekend sterke ballad van Martin Gore met een aantal verwijzingen naar de zware periode van Gahan.
Andere kraker van dit album, It's no Good, laat een geweldige bass horen. Uselink is een soort soundscape, volgens mij eerste instrumentale track op een DM album.
Sister of Night met een Gahan die nog aardig onder invloed was is prima afwisselende song waarin rustige stukken afgewisseld worden voor stevige electronica.
Freestate en Insight zijn de andere hoogtepunten wat mij betreft.

Ultra beschrijft de terugkeer van een band die (bijna letterlijk) ten dode was opgeschreven.
Depeche Mode heeft zich door deze periode heen geslagen en levert dit prima album af.
Het album laat een rauw, emotioneel en soms zwaarmoedig geluid horen.
De combinatie tussen electronica en rock is ook een erg fijne.

Depeche Mode - Violator (1990)

5,0
Violator; Depeche Mode in absolute topvorm. En voor mij één van de beste albums ever.

Het ultieme electropop album opgenomen in Italie en Denemarken.
Iedere song tot in perfectie uitgevoerd.
Wilder (arrangementen) en Flood (techniek) nemen de productie voor hun rekening.
Ieder instrument, sample of echo wordt tot in detail ten gehore gebracht.

Teksten komen grotendeels van Martin Gore.
In eerste instantie werd Enjoy the Silence (Words are violence, break the silence, are meaningless and forgettable ) opgenomen als ballad, echter Wilder maakte er een up-tempo song van. Geniaal ?
De nodige erotiek weet Gore ook weer in zijn songs te stoppen; Blue Dress en World in My Eyes.

Enjoy the Silence is overigens de beste single die Depeche Mode heeft afgeleverd.
Voor mij misschien zelfs wel de beste single ooit.
Een prachtige tekst ondersteund door een mooi arrangement met de gitaar van Gore in een hoofdrol.
Tevens staat de video nog steeds op mijn netvlies gebrand. Koning Dave dwalend door een geweldig landschap .... Wat een plaat !

Ook wordt het experiment niet geschuwd.
Personal Jesus (gebaseerd op boek van Priscilla Presley) is een country electrosong over letterlijk een persoonlijke messias (Jezus) zijn voor iemand. Een persoon die je hoop geeft en zorg verleent. Een steun en toeverlaat.

Eigenlijk alleen maar toppers op dit album met in byzonder nog Halo, Policy of Truth en Clean.

Ook het artwork is dik in orde. De rode roos op de hoes is voor mij de mooiste uit het DM oevre.

Wat een ontwikkeling heeft Depeche Mode doorgemaakt zeg.
Van synthpop via industrial pop naar electropop. En er worden nog hoofdstukken toegevoegd.

Madrugada - Industrial Silence (1999)

5,0
Erg sterk debuut van Madrugada.
Ben per toeval bij deze band terecht gekomen. Soms moet je geluk hebben
Doet me denken aan The National, Radiohead en beetje Editors.
De stem van Sivert Hoyem is helder en is prachtig. Gitaarwerk van Robert Buras ook.

Prima opgebouwde songs; laag voor laag. Goede afwisseling tussen de wat stevigere nummers en rustpunten.

Album beleef ik als een vlucht uit een relatie, maar dit avontuurtje loopt anders dan geplanned.
Begraven in een kussen voor meer dan een miljoen dagen.
Het maakt me niets meer uit wat er gebeurd is.
Ben in de bar een meisje tegengekomen, leren broek en strakke lippenstift.
Samen vluchten, iedereen aan de kant.
We moeten hier weg.
Jij op de achterbank van m'n Terraplane en ik achter het stuur.
Vreemde blauwe lucht betrekt de hemel.
Gelukkig weten we een oud huis in 'the-middle-of nowhere'.
Daar zijn geen geheimen en zijn we alleen.

Spanning loopt op. Zoet avontuur krijgt zoute en wrange bijsmaak.
Dit meisje blijkt zich toch anders voor te doen dan in eerste instantie gedacht.
Voelt als een mokerslag; wegwezen hier. Dit is niet de bedoeling.
Emotionele achtbaan geweest; uiteindelijk weer berusting.

Placebo - Loud Like Love (2013)

3,5
Het eerste deel van het album vind ik wat vlak en veel op de automatische piloot, echter Scene of the Crime is een positieve uitzondering.

De single Loud Like Love is goed en de opzet van Hold on to me is origineel, maar komt bij mij niet helemaal uit de verf. Jammer.
Rob The Bank is een van de mindere nummers op dit album. Dit geldt ook voor Purify.

Maar Placebo kan het nog wel; goede songs maken.
Dit album heeft ook een aantal fantastische tracks die zich kunnen meten met het beste werk.A Million Little Pieces, Exit Wounds, Begin the End en Bosco.
Hierin laat Molko horen nog over voldoende creativiteit te beschikken.

Jammer dat de andere nummers niet in verlengde van deze songs liggen en dat er geforceerd teruggegrepen wordt naar het geluid van het debuutalbum.

Als geheel toch een 4* (eigenlijk zou 3,5* op z'n plaats zijn), omdat Placebo toch een van m'n favoriete bands blijft.

Sigur Rós - Takk... (2005)

5,0
sjoerd148 schreef:
Maar het gaat zeker goedkomen na een aantal luisterbeurten.

Inmiddels vaak beluisterd en wat is dit een prachtig album.
De (rustige) opbouw van de nummers, de prachtige gitaarmuren en de hemelse zang.
Echter met Milano en Andvari wil het nog niet zo vlotten.

De teksten zijn simpel (Springen in plassen (3), Ik zie een trein (5), Mijn neus bloedt (4), etc) maar de muziek is prachtig.
Sigor Ros wil met Takk... een positief, gelukkig gevoel creeren en danken (Takk...) dat we leven en gelukkig zijn.

Sigur Ros is voor mij mysterieus, maar als je eenmaal de code gekraakt hebt dan blijf je luisteren.
Bij de eerste tonen van dit album word je als het ware het album binnengetrokken om na ruim een uur weer uit te stappen.

Als eerder al beschreven wordt de link met Radiohead (voor mij één van de allerbeste bands ooit) snel gelegd. Op zich wel te begrijpen.
Beide bands zijn exclusief en niet te labellen aan een muziekstroming.
Wanneer ik Gong beluister had dit best een nummer van Radiohead kunnen zijn.

De muziek van Sigur Ros wordt vaak in het Post-Rock hokje gestopt.
Waarschijnlijk door de lange instrumentale stukken en de korte zang.

Takk...is voor mij een zeer aangename kennismaking met Sigur Ros.
Momenteel zit het album tussen 4* en 4,5*.
Binnenkort Ágætis byrjun en Inni gaan beluisteren en uitkijken naar het nieuwe album.

The Boxer Rebellion - Promises (2013)

4,0
Staat op de luisterpaal. Kon het toch niet laten om alvast te luisteren.
Album is inderdaad weer toegankelijker dan de eerste twee albums.
Dit album is eveneens experimenteler dan Cold Still.

Er staan m.i. toch zeker 4 zeer sterke nummers op: Diamonds, Dream, Promises en Keep moving.

Bij Fragile en Always laten de heren de synths wat meer spreken.
Prima nummers maar niet meer dan dat. Ook Low is goed te noemen.
Echter Safe House, New York en Take me Back zijn TBR onwaardig.

Jammer dat The Boxer Rebellion gelinked wordt aan het meest recente werk van The Killers en Coldplay. Daar doe je ze toch echt mee te kort. The Killers zou willen dat ze Always uit hadden gebracht.

Ik vraag me af of dit album niet te snel is uitgekomen.
Wellicht beter om wat meer tijd te nemen dan overhaast een plaat uit te brengen.

Hopelijk is de experimentele fase bij deze ook geeindigd en gaan ze op volgend werk een album maken op niveau van Diamonds etc. Daar zijn ze toe in staat en hebben dat al driemaal bewezen !