menu

Hier kun je zien welke berichten hoi123 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Opgezwolle - Spuugdingen op de Mic (2001)

4,0
Ondanks dat ik al een tijdje m'n best doe om mezelf uit mijn leekstatus wat betreft Nederlandse hiphop te halen, heb ik Opgezwolle altijd een beetje links laten liggen. De reden die ik er achteraf voor aan zou wijzen is denk ik dat ik ze altijd een beetje afdeed als zo'n hiphopgroep die flowt om het flowen, zonder echt wat over te willen brengen met hun muziek. Nu moet ik zeggen dat ook na een twintigtal luisterbeurten deze impressie niet helemaal verdwenen is: laten we eerlijk zijn, nadat Rico op Ritmen verkondigt dat hij "meer flowt dan smeerkaas" komt er op dat nummer tekstueel niet veel meer voor dan de zelfophemeling die binnen dit hoekje hiphop wel een beetje een trope is. Maar godverdomme, wat doen ze het goed.

De twee mc's van Opgezwolle hebben een duidelijk talent voor het vrij lomp neerleggen van hun lines op een manier die je heerlijk mee laat gaan in de testosterontrip van hun muziek, en daarbuiten nog een taalgevoel waar je u tegen zegt. Dit wordt vooral duidelijk op het absolute summum van het album, namelijk Opgezwolle de Volle. Hier gaat Rico zo ongelooflijk hard dat je er een beetje ontroerd van wordt: verse na verse ratelt hij de meest agressief virtuoze lines af die het woord opzwepend een compleet nieuwe betekenis geven. "Het is adrenaline wat we aan willen bieden", zo claimt Sticks op Als Die Mic Aanstaat, en dat is ook precies wat hij in hetzelfde verse doet met zijn lage flow doorspekt van binnenrijm en slimme ritmische vondsten.

Bij zulke twee mc's moet je natuurlijk een kundige dj neerzetten, en Delic vervult die rol meestal met verve. Passend bij de verses zet hij een klassiek "cool" geluid neer, en op momenten dat hij van luiheid beschuldigd zou kunnen worden gooit hij er een drum 'n bass-achtige break doorheen, zoals op Ritmen, of eist hij de aandacht even op met een instrumentale outro, zoals op Zwolle. Alleen de muzikale keuze om ene Karlijn wat refreintjes te laten zingen op XI blijkt een beetje een flater: door de nogal B-merk Voice of Holland-achtige zangbegeleiding wordt de sentimentele lading van het nummer van ontroerend naar kitsch geduwd. De andere gastartiesten zijn gelukkig wel fantastische keuzes. Op Als Die Mic Aan Staat laat Typhoon hier 6 jaar voor zijn debuutalbum even horen waarom hij later Nederlands bekendste rappers zou worden, maar vooral zijn broer Blaxtar steelt compleet de show op Voor Die Peeps met zijn zwart-zaad-verse, samen met de eerdergenoemde verses van Rico misschien wel de beste van het album.

Nogmaals, normaal gesproken ben ik zo'n vervelende pretentieuze lul die óf iets van een boodschap, óf iets van emotie nodig heeft om iets tot mijn favoriete hiphop te kunnen rekenen. Opgezwolle is alleen goed genoeg in het overbrengen van de coole vibe die ze willen uitstralen dat al die verwachtingen compleet verdwijnen. Als je hiphop zo moet doen, doe het dan als Opgezwolle.