menu

Hier kun je zien welke berichten wouter8 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

R.E.M. - Chronic Town (1982)

3,5
Chronic Town is het debuut van R.E.M. En een verdomd veelbelovend debuut!

Ik heb de EP gekocht in een box waarin het samen met 'Murmur' en 'Reckoning' als een cd in een lp verpakking was gegoten. Eigenlijk kocht ik de box voor de andere twee 'platen', maar deze blijkt ook best goed te zijn.
Het geluid is natuurlijk heel anders dan op AFTP, maar we schrijven dan ook over een beginnend bandje tien jaar daarvoor.
De opener geeft het geluid van R.E.M. in vroege jaren perfect weer. Krachtig en direct. Het nummer zelf vind ik helaas nogal een beetje kaal en nietszeggend. Het kom in ieder geval niet direct op me over.
Stumble daarentegen weet wel meteen mijn aandacht te trekken. De eerste vormen van wat R.E.M. later zou worden, zijn hier al duidelijk op te vinden. Helaas wordt het geheel niet genoeg uitgewerkt naar mijn mening en blijft het een beetje hangen in de middenmoot. Het nummer komt later wel nog een beetje van de grond, maar weet dit niet vast te houden. Een kort intermezzo met gesproken woord doet het bij mij erg goed, maar het is vervolgens weer jammer dat dan het motiefje weer gewoon terug komt en er mijns inziens te weinig mee wordt gedaan.
Wolves, Lower begint ook weer veelbelovend. De riff is erg leuk en de zang weet me ook meteen te boeien. Het is dat typische jaren '80 R.E.M. geluid. En dat bevalt me wel. Ze hebben het uitgewerkt en zeker verbeterd op de latere platen, maar hier is het allemaal begonnen, en dat maakt het geheel toch wel speciaal. Ook hier is namelijk weer het probleem de uitwerking.
Maar dat hier een ware R.E.M.-klassieker op staat, zegt eigenlijk toch al genoeg. Gardening at Night kreeg op latere albums een opener en toegankelijkere sound. De stem van Michael Stipe, heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld. En dat hoor wanneer je opnames naast elkaar legt. Hier is echter al duidelijk dat het om een wel érg goed nummer gaat. Het grijpt je bij de strot en laat je niet meer los.
Hierna zakt het met Carnival Of Sorts weer iets in, hoewel het niveau wel hoog blijft. Hoger dan de eerste drie nummers. Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze nummers nog steeds (of weer, who cares?) live worden gespeeld. Het heeft namelijk gewoon klasse.

Al met al dus geen slecht album, maar ook niet geweldig goed. Het laat vooral een band zien die enorme potentie had, maar die zichzelf nog aan het ontwikkelen was. Heel erg lang heeft dat niet geduurd, want zelf vind ik Murmur al een erg goed album. Maar ook Lifes Rich Pageant werd maar 4 jaar later gemaakt en dat kan toch wel gezien worden als een ware parel. Chronic Town is een mooi begin, waar de heren wat mij betreft trots op kunnen zijn.

3,5*

Rush - Hold Your Fire (1987)

4,5
Hold Your Fire is een Rush-album dat naar mijn mening een beetje ondergewaardeerd wordt. Het staat een beetje in de schaduw van de 'klassiekers' van de jaren '70 en begin van de jaren '80. Terwijl ik dit eigenlijk nog wel beter durf te noemen dan die albums. Het album geeft een heel andere, maar wel veel frissere en spontanere Rush neer.
Het album begint met Force Ten. Een nummer, zoals Sir Spamalot ook al zei, wat redelijk heavy is voor Rush. Maar het zet wel meteen de toon voor de rest van het album. Degelijk, stevig en goed. Het nummer neemt je mee in het album en is mijns inziens de perfecte opener.
Op Time Stand Still neemt Rush een beetje gas terug, maar dat is dan ook niet verwonderlijk. En niet slecht overigens, verre van zelfs. Ik persoonlijk vind het het prachtigste nummer dat Rush ooit gemaakt heeft. De subtiele schoonheid die Aimee Mann aan het nummer weet toe te voegen is van ongekende aard. En als Geddy Lee dan nog even zijn emotie op een bovenaardse manier aan het nummer weet toe te voegen, kan het nummer gewoon niet meer verpest worden voor mij.

Time stand still
I'm not looking back
But I want to look around me now
See more of the people
And the places that surround me now

Freeze this moment
A little bit longer
Make each sensation
A little bit stronger
Experience slips away...

Dit is met zekerheid het mooiste stuk van het nummer voor mij en het mag een aantal keren voorbijkomen, gelukkig.
Voor Open Secrets is het natuurlijk dan heel erg moeilijk om me nog te overdonderen. En dat lukt het ook niet, niet na Time Stand Still. Maar om het nummer dan slecht te noemen, is een overstatement, en hoe. Het nummer is gewoon erg goed. Meer niet, maar ook zeker niet minder. Alleen jammer van haar plaats na Time Stand Still, hoewel het eigenlijk niet uit maakt wat er had gestaan.
Second Nature is zo een nummer dat prachtig wordt opgebouwd. Heerlijk subtiel wordt het nummer steeds harder, om vervolgens weer even gas terug te nemen. Er ontstaat in dit geval een erg mooi, ingetogen maar zeker geen saai nummer. Dan voor mij als een soort 'rustpuntje' op het album geldt. Dit 'rustpuntje' heeft dan puur en alleen betrekking het gitaarwerk aangezien het weer van enorme schoonheid is.

We fight the fire
While we're feeding the flames

Prachtig toch!

Ook Prime Mover is een nummer, dat volgens mij niet vaak meer live gespeeld wordt, net als de rest van dit album eigenlijk. En toch, ik hoor dat het live gewoon enorme potentie zal hebben. Met dit nummer geeft Rush weer een beetje gas bij en komt de rock weer terug in de muziek. En dat is toch wat we van de heren willen horen!

Lock And Key is dan een heerlijk nummer dat zo een single had kunnen worden (ik weet niet of dat ook is gebeurd?). Het nummer bouwt zich rustig op en er wordt de tijd genomen. Iets wat ik als erg prettig ervaar. Het lijkt of het nummer zich gewoon vanzelf ontwikkelt, alsof het zo hoort en niet gemaakt is door drie mannen. Het heeft gewoon iets over zich heen, iets wat ik niet kan beschrijven, maar iets dat het nummer wel érg mooi maakt. Het is het begin van Kant B en zoals Kant A begon met Force Ten en hiermee meteen de toon voor het album (en Kant A) wist te zetten, is dit precies hetzelfde het geval voor Lock and Key.
En ook op Kant B komt vervolgens als tweede nummer een ware parel voorbij, ditmaal in de gedaante van Mission. Mij staat dit nummer altijd bij als 'Hold Your Fire', maar dat zal komen doordat dat de openingszin van Geddy Lee hier is, en dat toch wel enige gelijkenis vertoont met de albumtitel... Het nummer mag eigenlijk niet onderdoen voor Time Stand Still, maar als ik dan toch echt moet kiezen, ja, dan kies is voor het afwisselendere karakter van Time Stand Still. En dat komt dan vooral door de gastbijdrage ben ik bang.
Het basloopje dat Turn The Page inleidt, verdient ook even een aparte vermelding, Het luidt het nummer echt prachtig in en zet meteen de sfeer voor het nummer goed neer. Snel, opgewonden maar toch beheerst. Net zoals het nummer dus. Overigens is op dit nummer de gehele baslijn echt goed te noemen. Turn The Page maakt de verwachtingen beter waar dan Open Secrets en dat getuigt toch ook echt van klasse.
Thai Shan vervolgens creëert dan precies zo een sfeer die je van een nummer met een dergelijke titel zou verwachten. Een panfluit creëert een sfeer die Oosters aandoet en waar Geddy Lee op fenomenale wijze een prachtige tekst aan weet toe te voegen. Het nummer is net als second Nature heel ingetogen en rustig. Een prachtige ballad en een mooi uitstapje naar een andere cultuur.
High Water is dan de afsluiter en vind ik helaas in deze rol een beetje tekortschieten. Het nummer past perfect bij de rest van het album, maar is gewoon geen afsluiter. Daar is het te onuitgesproken voor. Het is een nummer dat ik eerder op plaats 6 of 7 op een album zou zetten. Verder is het helemaal geen verkeerd nummer. Maar wel het minste van het album.

Het mooie van het album is, dat Rush er hier in weet te slagen de trends uit de jaren '80 te combineren met hun typerende eigen geluid. En dit weten ze op een danige manier te doen dat het eindproduct werkelijk prachtig is te noemen. Waar rush in de jaren '70 me te zeer een product uit haar tijd is en waar veel synth-geörienteerde bands uit de jaren '80 me totaal niet weten te boeien, is de vereniging van deze twee elementen een gouden combinatie gebleken. Althans voor mij.

4,5* (vanwege High Water)