menu

Hier kun je zien welke berichten TornadoEF5 als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

A Primary Industry - Ultramarine (1986)

4,5
Van alle pre-You Made Me Realise releases is dit waarschijnlijk de beste. Onbegrepen, niet erkend en heel erg obscuur meesterwerkje dat helaas verloren is gegaan, en dat wel wat meer invloed had mogen hebben op de muziekindustrie. Een soort industriele versie van Cocteau Twins met shoegaze en post-punk invloeden die daarmee de brug vormt tussen het eerdere werk van de Twins en de latere shoegaze-acts. Qua geluid een beetje out-of-place in de Eighties.

A.R. Kane - 69 (1988)

3,0
Baby Milk Snatcher en The Madonna is with Child vind ik machtige nummers. Verder helaas wel te veel het gevoel dat het een te wisselvallig album is, maar verder heeft deze band wel veel betekent voor de stijlen die me het meest dierbaar zijn, en ik denk zelfs dat de typische geluiden of technieken door hun o.m. gepionierd werden.

Air - Moon Safari (1998)

3,0
Ik luister regelmatig elektronische muziek. Ik heb deze plaat al tal van keren proberen op te starten, maar nooit echt afgeluisterd. Dat heb ik nu wel gedaan. Maar om eerlijk te zijn, misschien is het eerste nummer nog wel oké, maar ik vind hier gewoon niet veel aan, zeker als liefhebber van elektronische muziek. Misschien is dit zo typisch elektronische muziek voor mensen die nauwelijks iets elektronisch kunnen verdragen, maar volgens mij heeft de tand des tijds hier al goed aan geknaagd.

Alborosie - Soul Pirate (2008)

4,0
Blijkbaar redelijk wat lof op deze site ontvangen indertijd, maar nu toch een beetje vergeten of genegeerd. Andere tijden. Ik ben het wel eens dat dit een goed album is, kende al heel wat nummers van bij vrienden te horen. Relaxed, catchy en vooral consistent over het hele album heen, meer moet dat niet zijn.

Alice Glass - Alice Glass (2017)

3,0
Ironisch genoeg doet dit qua sound nog het meest denken aan het album van Crystal Castles album waar ze zelf niet meer bijzit. Dit voelt echt zelfs aan als een verlengde ervan, alleen kan ik toch de andere stem nog net herkennen, maar het verschilt ook niet veel. Ook qua kwaliteit verschilt het er niet veel van. Ik heb er echt een zeer gelijkaardig gevoel bij. Met misschien net iets meer uitschieters, maar toch ook 2 nummers die echt slecht zijn, en 1 nietszeggend nummer. Without Love, Forgiveness en Blood Oath zijn de leukste nummers. Ik strand dus opnieuw bij 3.5*.

Alvvays - Antisocialites (2017)

4,0
Eerst klinkt het mooi, maar pas na een paar keer beluisteren worden de lagen duidelijker en duidelijker, herkenbaarder en herkenbaarder. Erg sterk album!

Amy Winehouse - Back to Black (2006)

3,5
Geweldige artieste die bekend werd omwille van haar geweldige en unieke stem, maar ook omwille van haar exorbitante en losbandige levensstijl, mede ook een bewijs dat je met momenten artiesten ook eens met rust moet laten, in plaats van ze dag in, dag uit te achtervolgen wat enorm slopend is. Ze had de gave om soul naar het grote publiek te brengen. Grootse artieste!

Aphex Twin - Selected Ambient Works 85-92 (1992)

4,0
Erg mooi album. Ik had eigenlijk iets minder goeds verwacht, maar dit klinkt inderdaad heel modern en je ziet duidelijk waar de invloeden vandaan komen (tenzij iemand voorheen hetzelfde deed). Ik begin wel te begrijpen hoe veel van mijn favoriete artiesten hier de mosterd vandaan gehaald hebben. Het is een sterk album, zeker omdat het vandaag nog steeds werkt. Ik kende Xtal al langer, maar de favoriete nummers van mij zijn eigenlijk Green Calx, Ptolemy en Hedphelym. Pas bij die nummers begon ik in te zien dat dit erg goed was (waarbij het ervoor gewoon goed was).

Arcade Fire - Funeral (2004)

3,0
Niet slecht, zit wel potentie op groei tussen. Voor mij mag het persoonlijk iets wilder en actiever. Maar voor mij is het wel één van de betere albums die in die top 10 staat, al zal ik er nog meer naar moeten luisteren. Ik weet niet of het een blijver is. Het eerste nummer en het tweede deel van het album (Crown of Love, Wake Up, Haiti en Rebellion (Lies)) vind ik het sterkst.

Arctic Monkeys - AM (2013)

2,0
Do I Wanna Know kende ik vooral van The Crew, en heeft ook belachelijk veel YouTube views. Doet me een beetje denken aan de Twenty One Pilots hype. Beetje beugehoord eigenlijk, nooit echt een fan van geweest en vond het altijd een heel vervelende themesong voor een game. Vond het niet echt passen bij The Crew en door dit liedje speelde ik zelfs The Crew niet zo graag, puur omdat het altijd dat zelfde liedje was, wanneer je op het menu klikte (er waren wel andere reden waarom The Crew suckt zoals het verhaal en de irritante voice-overs met een afschuwelijke stem, maar bon. Eigenlijk is het één van de slechtste mainstream games die ik ooit gespeeld heb, en dan is het vervolg nog naar het schijnt 10.000 keer slechter. Het geluid van de game is eigenlijk afschuwelijk op bijna elk vlak).

Is het album dan beter. Tja. Op zich had ik niets tegen Whatever People... en FWN, maar ik had eigenlijk gehoopt dat die nummers of albums me beter zouden bijblijven. Blijkbaar 26 keer geluisterd naar 505 op last.fm en 125 keer naar Arctic Monkeys. Ik kan me eigenlijk geen enkele van de nummers herinneren behalve Do I Wanna Know? 505 ben ik zelfs alweer compleet vergeten. Dat zegt heel veel. Maar op zich is het geluid van die albums nog oké.

Nummer 2 (R U Mine?), Nummer 3 en Nummer 4 zijn absoluut verschrikkelijk. Dan wordt het terug wat beter met I Want It All en No.1 Party Anthem. Daarna weer twee mislukte nummers. Why'd You Only Call Me When You're High is ook weer zo een vervelend nummer. Snap Out of It idem dito. Ik heb wel het gevoel dat het redelijk catchy nummers zijn als je dit inderdaad veel luistert, maar de kutproductie verneukt het gewoon bij 90% van de liedjes. Knee Socks is ook weer een erg slecht nummer. En het nummer om mee te eindigen is ook weer ja flauw. Wat mij ook stoort zijn de vocals buiten Turner.

Het probleem met AM is dat het productiegeluid gewoon verschrikkelijk is. Ik vind de stem wel oké, maar het is gewoon instrumenteel en vooral qua productie gewoon afgrijselijk en verschrikkelijk. Bij het middenstuk is de ergernis iets minder groot, maar begin & eind is een lijdensweg voor mij.

Bij de meeste albums of groepen die niet echt voor mij zijn, begrijp of zie ik wel waarom er anderen van houden en zie ik ook wel waarom het werkt, of waar de mooiheid in schuilt, maar hier zie ik het niet, en voor mij is het echt "spit in your face" muziek.

Muziek dat te vergelijken valt als op een zure citroen bijten, en nu maar doorspoelen met iets zoets zoals Japanese Breakfast.

Aya Gloomy - Kanjiru (2019)

4,5
Wat een heerlijk album. Dit gaat extreem verslavend zijn voor mij.

Aya Gloomy - Tokyo Hakai (2021)

3,5
Licht tegenvallend, zeker na de fantastische EP Kanjiru. Een enkele keer hoor je de genialiteit en energie van Kanjiru terug, zoals bij het nummer Micro Creature, maar ik hoorde het weinig tot niet in de andere nummers terug. De nummers die op Micro Creature volgen vind ik dan ook wel weer best oké. Aya Gloomy's beste nummers doen me denken aan Empress Of qua vibe en energie, vanwie haar eerste albums als ecletische en moeilijk doordringbare electropop worden omschreven, met vooral ook in haar beste nummers behoorlijk veel percussie, waar de meeste electropop voor mij te glad overkomt, alsof iemand met een strijkijzer over de plaat is gegaan, en de catchiness eruit haalt, terwijl het vaak wel de percussie of de synths die het doen bij mij. Op Micro Creature niet zo veel speciaal te vinden op deze plaat. Kanjiru vind ik een stuk beter.