menu

Hier kun je zien welke berichten heicro als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Dallas Burrow - Dallas Burrow (2021)

4,0
De Texaan Dallas Burrow kreeg outlaw country met de paplepel ingegoten. Zijn vader was bevriend met Townes Van Zandt en Guy Clark. Met hun muziek is hij groot gebracht.

Was zijn vorige album al sterk, deze nieuwe van hem met 14 nummers luistert ook weer prettig weg.
Als Country-en Americana-fans zijn we gewend aan rauwe, eerlijke verhalen. Daar lenen deze genres zich perfect voor. Dallas Burrow tilt die verhalen naar een hoog niveau. Tekstueel is het vaak erg goed dus. Bovendien is hij gezegend met een uitstekende stem. Maar de liedjes zijn niet allemaal even sterk. Sommigen zijn m.i. net niet spannend genoeg en de alom geprezen single 'Country Girl' is niet helemaal mijn ding. Toch blijven er genoeg geweldige nummers over. 'American Dream', Born Down in Texas'' en 'My Farther's Son' zijn mijn favorieten.

Dalton Mills - Dalton Mills (2020)

4,0
De recensies van altcountry.nl lees ik altijd omdat ze doorgaans overeenkomen met mijn eigen mening. Ik vind alleen dat ze nogal kwistig 5 sterren uitdelen. Snel heel euforisch van een album zijn. Dalton Mills krijgt dus 5 sterren van hun met dit album en dat wekte uiteraard mijn nieuwsgierigheid op.
Smaken verschillen natuurlijk, maar ik ben altijd veel behoudender. Ik heb na 7000 albums beluistert te hebben nog nooit 5 sterren aan een album gegeven. Er is altijd wel een iets dat ik minder vind.

Het album van Dalton Mills is tekstueel sterk. Het gaat over het dagelijks leven, over het missen van familie waar je van houdt, over worstelingen, en over depressief zijn. Het zit dus vol emoties, maar er zijn ook liedjes die een gevoel van geluk oproepen.
Hij heeft een fijne stem en zijn liedjes tonen overeenkomsten met die van Townes van Zandt. Allemaal pluspunten. De productie is kaal, zonder franje. Het is gewoon goede muziek.
Jammer alleen dat de pedal steel in veel liedjes té aanwezig is. Hij had er naar mijn idee goed aan gedaan de begeleiding wat meer af te wisselen met een banjo, mondharmonica en/of een slidegitaar. Heb ik toch weer een minpuntje gevonden. Wat ben ik weer kritisch. Maar al met al is het een sterk debuut.

Dan Stuart - Can 'o' Worms (1995)

4,0
Dan Stuart was ooit samen met Chuck Prophet belangrijk in de band Green On Red. Ze waren verantwoordelijk voor twee fantastische Americanaklassiekers, namelijk 'Two Lovers Waiting to Die' en 'You Couldn't Get Arrested'.
Op dit album komt Dan Stuart soms in het Tom Waits-territorium qua stem. Daarom is het album nogal donker, mede ook door de gruizige, vuile gitaargeluiden die regelmatig te horen zijn. 'Panhandler' is daar het beste voorbeeld van. Dat hij ook is geinspireerd door Lou Reed hoor je weer in 'Filipina Stripper' en 'The Greatest'. Daarnaast hoor je ook verfijnde Americana geluiden in 'In Madrid' en 'Can't Get Through' mijn favoriete nummer.

Dave Rawlings Machine - A Friend of a Friend (2009)

3,5
Ik ben zeker niet onder de indruk van dit album.

Tot dusverre heeft Dave Rawlings samen met de fantastische zangeres Gillian Welch als gitarist en tweede stem een reeks indrukwekkende cd's neergezet.

Nu zijn de rollen omgedraaid en zingt Gillian Welch op de achtergrond. Een verkeerde keuze m.i. want Dave Rawlings z'n stem is vooral bij de vrolijke neo-traditionele hillbillyachtige countryliedjes niet best. Bovendien zijn het niemanddalletjes.

Bij rustige nummers komt hij nog het meest tot zijn recht.
Method Acting / Cortez the Killer (ja, van Neil Young!) is bijna 11 minuten genieten, vooral door zijn fraaie gitaarwerk en Bells of Harlem is het andere hoogtepunt, dankzij de inbreng van Gillian Welch.
Deze twee hele goede nummers zorgen er echter niet voor dat deze cd de middelmaat ontstijgt.

Dieter van der Westen / Eric van der Westen - The Sun Will Rise Again (2021)

3,5
Opvallend toch wel dat een goed product van eigen bodem totaal geen aandacht krijgt hier op Mume, terwijl ze toch geen onbekenden zijn.
Eric Van Der Westen bestormt al jaren de wereldpodia samen met o.a. Sezen Aksu en zijn broer Dieter Van Der Westen is een graag geziene gast op de grootste festivals met zijn Nederlands-Marokkaanse band Kasba.
Hoewel hun muzikale werelden redelijk ver uit elkaar liggen, besloten ze samen een album op te nemen met zelf geschreven Americana en folk songs. Een logische stap aangezien ze beiden al jarenlang hiervoor een voorliefde hebben.

Dieter speelt akoestisch gitaar, dobro, mondharmonica en zingt . Eric bespeelt de contrabas. De meeste nummers zijn geschreven door Dieter, maar er zijn ook een paar in een modern jasje gestopte ‘traditionals’ te horen.

Het is een album met subtiel klinkende gitaarwerk geworden. Bovendien heeft Dieter een mooie en warme stem. Eric’s spel op de contrabas behoudt soms de nodige vaart. Hoewel hij de liedjes niet schreef werkte hij de muziek wel verder uit. Dit album is vooral een resultaat van de beide broers.

'The Sun Will Rise Again' is een goed album vol met sfeervolle en intieme liedjes. Hun muzikale talent, maar vooral het jarenlang spelen op wereldwijde podia is te horen. De internationale klasse spat eraf.