menu

Hier kun je zien welke berichten heicro als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Waylon Jennings, Willie Nelson, Johnny Cash, Kris Kristofferson - Highwayman (1985)

3,5
Gelegenheidsbandje van vier Country grootheden dat uitgroeide tot een ongekend succes dankzij hun Middle of the Road reportoire en
"Highwayman" dat een grote hit werd.
"Desperados Waiting for a Train", van Guy Clark is van een ongekende schoonheid. "Big River" is bekend van Johnny Cash.
De overige nummers liggen lekker in het gehoor en worden goed vertolkt, maar zijn niet bijzonder.
Een aardig plaatje.

Wayne Hancock - Tulsa (2006)

3,5
Het is duidelijk te horen dat Wayne Hancock is geinspireerd door Hank Williams.
Tulsa springt van blues en country naar jazz, van rock en rockabilly naar western swing.
Het is voornamelijk vrolijke muziek met veel steelguitar klanken uit een ver verleden, maar toch klinkt Tulsa niet gedateerd. Het is wel allemaal een beetje veel van hetzelfde, waardoor halverwege de cd de aandacht een beetje verslapt.

White Owl Red - Afterglow (2020)

4,0
Dat White Owl Red zijn briljante album 'Naked and Falling' zou evenaren of zelfs zou overtreffen lag niet in de lijn van mijn verwachting na het horen van de al eerder uitgebrachte singles 'Working Class Heroes' en 'I Walk The Line With You'. Dat zijn goede nummers, maar missen wat mij betreft de emotie en melancholie, de twee sterke eigenschappen van deze muzikant.

Nu wil je een album niet alleen maar vullen met tranentrekkers, dus begrijpelijk is het wel dat White Owl Red wat variatie wilde brengen op zijn nieuwe album. Er staan dus een aantal vlot in het gehoor liggende nummers op. De muzikale stijlkeuze varieert ook van country, folk en indierock tot aan blues.

Toch zijn het weer de rustige nummers die mij het meest de aandacht trekken. Dan vind ik White Owl Red op z'n best. 'Through Is Through', 'Hold On' en 'Wake Up' zijn dan ook als vanouds meesterlijk.

White Owl Red - Existential Frontiers (2019)

4,5
Zijn vorige album 'Naked and Falling' uit 2017 met werkelijk briljante nummers als 'Alcoholic Stepmom', 'Hurts Like Hell', 'In Ruin' en 'The Cracks Keep Getting Bigger' kreeg geweldige recensies maar het koperspubliek negeerde het compleet. Musicmeter ook.
Van de duizenden albums die ik heb gehoord is 'Naked and Falling' van White Owl Red één van mijn all-time favourites.

De veelzijdige singer-songwriter, J. Josef McManus, die optreedt onder de naam White Owl Red maakt met zijn alt-country - Americana gedreven album 'Existential Frontiers' opnieuw indruk. McManus is een beetje een vocale kameleon. Naast Dylanesque-zang hoor je ook gelijkenissen met Steve Earle, David Byrne en Howe Gelb. Hij past zijn stem aan naar het liedje. Soms rauw dan weer parmantig, maar ook romig, zacht bij ballads. Zijn stem leent zich vooral voor treurnis, daarom vind ik zijn melancholische nummers de beste. 'Breaking Away', 'See Through Me' en 'Hand-Me-Down Girl' zijn daar voorbeelden van.

Voor wie houdt van verhalende songs met emotie en hartstocht op Americana leest, zeg ik: Luisteren!