Een beetje een vergeten blues-artiest, helaas, want dit is in ieder geval een magnifiek album. Tijdloze delta blues, dat op dit album lekkerder klinkt dan bijvoorbeeld de verzamelaar van Robert Johnson (Skip James heeft deze nummers in de jaren '30 ook al eens opgenomen!). How Long (Blues) is werkelijk prachtig, wat een doordringende stem had deze man toch. Ook mooi is de afwisseling, Skip speelde zowel de gitaar als de piano, en zo overtreft hij Robert Johnson ook enigszins, omdat het daar nog wel eens eentonig wil worden. Verder wil ik absoluut niets afdoen van Robert Johnson, dat is natuurlijk een echte blues-held, maar ik luister nou eenmaal iets liever hiernaar.