menu

Hier kun je zien welke berichten Dexter als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Faith No More - Angel Dust (1992)

5,0
Topalbum. Duidelijk dat Patton hier meer invloed had, want deze luistert wat minder gemakkelijk weg dan 'The Real Thing', maar als het kwartje eenmaal valt wil je niks anders meer. Wat een genot zijn nummers als RV, Malpractice, Be Aggressive en A Small Victory toch! En niet te vergeten de zeer verdienstelijke cover van 'Easy'

Faith No More - The Real Thing (1989)

4,5
Mijn favoriete FNM-album; ik vind 'm net iets leuker dan Angel Dust, waarschijnlijk omdat deze wat 'makkelijker' is.
Epic en Surprise! You're Dead zijn voor mij de topsongs op dit album, maar het hele album is eigenlijk van waanzinnige kwaliteit

Flotsam and Jetsam - The Cold (2010)

3,5
Ik ken Flotsam and Jetsam van na 'No Place for Disgrace' helemaal niet, dus ik kon me laten verrassen door een grote onbekende.

Tot mijn genoegen bleek dit helemaal geen slechte plaat te zijn. Goed, erg origineel is het allemaal niet en de rauwheid die ik me van het debuut meende te herinneren komt slechts sporadisch nog eens op bezoek, maar F&J doet gewoon niet te moeilijk en zet hier een stel degelijke songs op een plaat met een hier en daar een piekje (Always, KYA) en een dalletje (Better Off Dead).
Technisch zit het allemaal snor, zonder in een uitsloofshow te verzanden. Alle pluspunten komen hier tezamen in het beste nummer van het album, Always: vette riff, dreigende ritmesectie gecombineerd met subtiel gitaarspel en een gebalanceerde zang, niet te ruig en niet te gladjes.

Een favoriet zal het nooit worden, maar het is zeker geen straf om hier naar te moeten luisteren. Een mooi tussendoortje voor alle speed-freaks die niet vies zijn van een modern geluid.

Frenzal Rhomb - A Man's Not a Camel (1999)

3,5
Pas dit cd'tje tegengekomen in een verder onbeduidend stapeltje oude albums. Een jaar of acht geleden was ik een groot liefhebber van dit bandje, en na het nog eens opgezet te hebben (met een enorme angst voor het complete verlies van mijn jeugdige onschuld) viel het me nog steeds 100% mee. Waarschijnlijk zal deze vrolijke mix van punk en pop-rock nooit meer tot mijn favoriete genre gaan behoren, maar zo en dan is het toch nog erg leuk. Een plaatje vol lekkere meezingers, puberale teksten en een naïeve, onschuldige aggressiviteit. Beste nummers zijn It's Up to You en Let's Drink a Beer.

Mijn duizendste stem: 3,5.