menu

Hier kun je zien welke berichten Drs. DAJA als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Ramones - Ramones (1976)

4,0
Is dit album een soort Metal Machine Music-achtige grap waar alle muziek-liefhebbers in meespelen? Ten tijde van ingewikkelde rock-meesterwerken komt er een plaat uit met nummers die uit de meest denkbaar simpele akkoorden partijen bestaat met teksten die veelal het herhalen van de titel zijn met als meest creatieve aanvulling af en toe een "whoo-hoo". Ieder nummer klinkt hetzelfde en enige urgentie is volledig afwezig. Als je van recht-toe-recht-aan punk of rock 'n' roll houdt is een act als The Sex Pistols veel uitbundiger en krachtiger en zijn artiesten als Nina Hagen en Herman Brood & His Wild Romance veel uitdagender en adrenaline-verhogender. Ramones mogen dan het begin van de punk-beweging zijn; hun debuut album vind ik pijnlijk matig.

Randy Newman - Live in London (2011)

4,5
Randy Newman is een fantastische verteller van zijn muziek. Hij weet op onnavolgbare wijze een sfeer en intimiteit te creëren waarbij het orkest naadloos aanvult. Ik ben ook enorm onder de indruk van de klank van deze plaat. Opgenomen in een kerk met een prachtige natuurlijke galm en een warmte en nabijheid die ik zelden op live-albums gehoord heb.

Reindier - Porcelain (2015)

4,5
Waanzinnige debut EP. Reindier heeft een heel bijzondere klank. Het is zeer sferische muziek met prachtige dynamische zanglijnen. Live is hij trouwens ook fantastisch. Hoogtepunten zijn Cold Love, My Man en Control Me. Ik kijk uit naar een eerste album.

Richard O'Brien - The Rocky Horror Picture Show (1975)

5,0
Geweldige soundtrack. Interessant gebruik van het herhalen van eerdere motieven. Lekker kitcherige teksten die juist door hun zelfbewuste houding ernstig effectief werken. Zo durf ik I'm Going Home één van de meest effectief emotionele ballads van de glamrock te noemen. Een schitterend tijdsbeel van de opkomst van glamrock, het einde van rock 'n' roll en de double feauture tijd. Tevens angstvallig bewust van de tijdelijkheid van haar eigen stijl die ook niet lang heeft mogen duren.

Ricky Nelson - Ricky Sings Again (1959)

4,5
Dit is werkelijk een prachtige rock ‘n roll-plaat. In veel opzichten een vrij typische, rustige en keurige plaat maar dat is met zo’n zalige geliktheid en fantastische klank geproduceerd dat het meer dan de moeite waard is. Echt zalig!

Ringo Starr - Ringo (1973)

4,0
Music4ever schreef:
Ik heb de versie van 'I'm the Greatest' van John Lennon.
Die is veel beter dan deze van Ringo.
Maar over het album gesproken,
het is wel leuk maar niet echt super.
Behalve I'm the Greatest' en 'Six 'o' Clock.
Six 'o' Clock' is overigens van Mccartney.


Daar ben ik het niet mee eens eigenlijk. Volgens mij is dat nummer I’m the Greatest pas echt leuk als het van de underdog komt. Ik vind juist dit nummer (en de gehele vrolijke bombast van deze plaat) goed passen bij het vriendelijke lobbes-achtige imago van Ringo Starr. Los van dat je hem de pompeuze tekst van het nummer gunt zit er ook iets heerlijk ontwapenends in zijn stem. Lennons versie van het nummer vind ik juist niet werken omdat er nergens (voldoende) gerelativeerd wordt, de tekst komt dan natuurlijk van iemand die meende groter te zijn dan Jezus Christus.

Ik vind het trouwens een zalig album.

Rodriguez - Cold Fact (1970)

5,0
Toch grappig dat puur door een fantastische documentaire het net is alsof er midden in de geschiedenisboeken van de '70s muziek een nieuwe naam is ontstaan. Die aandacht is maar goed anders had ik dit album waarschijnlijk nooit gevonden; Cold Fact is een een van de sterkste dingen die ik ooit van een singer/songwriter heb gehoord. Rodriguez stem klinkt slik en doorleeft en hij blijkt een fantastische verteller. Van de prikkelende openingstrack Sugar Man tot Jane S. Piddy; ieder lied heeft wat te zeggen. Prachtplaat.

Roger Waters - Is This the Life We Really Want? (2017)

5,0
Roger Waters is zelden zo relevant geweest voor de tijdsgeest. Wat een album!

Roy Harper - Stormcock (1971)

4,5
Dit is niet even de zoveelste folk-zanger met wat leuke liedjes. Roy Harper weet met Stormcock een album te maken dat binnen de Folk muziek net zo eigenzinnig is als Pink Floyd binnen de progressieve rock. Het bevat composities, lange nummers met overgangen die je nooit binnen folk gehoord hebt die episch en imposant zijn terwijl je niets anders hoort dan twee mannen met gitaren. Het is een wonderlijke prestatie met een ijzersterke sfeer en een muzikaal unicum. Prachtalbum!