menu

Hier kun je zien welke berichten tbouwh als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

R.E.M. - Automatic for the People (1992)

4,0
Prijsalbum. De bekendste (?) van R.E.M., met daarop een aantal zeer bekende nummers van de band. Everybody Hurts, maar zeker ook Drive, Man on the Moon en Nightswimming. Persoonlijk vind ik deze nummers allemaal ijzersterk, maar vooral Nightswimming vind ik echt prachtig. Zeker in combinatie met Find the River, die daarna het album afsluit. Automatic for the People moet het vooral hebben van het sterke begin en einde. In het midden zakt het wat in; Monty, Ignoreland, Sweetness Follows en , Star Me Kitten zijn duidelijk stukken minder. Op basis van de prijsnummers zou ik neigen naar 4,5*, maar daarvoor is dit album in de breedte helaas niet sterk genoeg. Deze plaat maakt me benieuwd naar andere albums van de band. Losse nummers ken ik zat, maar aan de albums ben ik verder nog niet toegekomen. Voor deze een geruime 4* dus.

Racoon - Another Day (2005)

2,5
Zonde ! Love you More en Brother zijn werkelijk schitterende nummers, maar de rest weet gewoon nergens te boeien. Oppervlakkig en af en toe zelfs saai.
Liverpool Rain vind ik dan toch stukken beter, op deze plaat zijn niet alleen de singles goed, maar ook de andere nummers.
Een nipte 3*

Radiohead - OK Computer (1997)

4,5
Hét album van MM, dat moet toch wel. Het eerste dat ik zag toen ik mij een paar jaar terug inschreef op deze site was dat OK Computer fier op 1 stond, en dat is nu dus nog steeds het geval. Samen met the Smiths en Arcade Fire is Radiohead ook wel zo'n beetje het paradepaardje van de algemene smaak hier. Via de ladder leerde ik steeds beter naar de band te luisteren. Ik kende Radiohead al voordat ik op MM zat, maar het was mij doorgaans toch iets te duister, en de melodramatische zang was in eerste instantie ook niet echt mijn ding. Het waren de meer rustige nummers die ik als eerste ging waarderen. Denk aan Exit Music, of Fake Plastic Trees/Street Spirit van andere albums. Later volgde het progressieve Paranoid Android en zelfs een apocalyptische uitbarsting van het kaliber Idioteque. Mijn favoriete band is het niet geweest en zal het ook niet worden, maar ik ben wel van de muziek gaan genieten. Zodanig dat mijn eerste luisterervaring niet mis is geweest. Paranoid Android, Karma Police en Exit Music op één album, dat tekent al wel hoe goed dit album is. Drie fantastische nummers, aangevuld met oa No Surprises, Let Down en Lucky. In eerste instantie vond ik deze nummers nog niet fantastisch, maar ze beginnen te groeien. The Tourist vind ik een schitterende afsluiter. Waar ik vooralsnog minder over te spreken ben is het tweeluik Electioneering/Climbing up the Walls. Wellicht kan ik daar nog overheen stappen, want wat daarna komt is weer zeer de moeite waard. Ook het bonusmateriaal dat ik tot nu toe geluisterd heb is uitstekend (Polyethelyne vind ik een uitstekend nummer).
Voorlopig zet ik 'em op 4,5*

Radiohead - The Bends (1995)

3,5
Fake Plastic Trees en Street Spirit vind ik geweldige nummers, die hun sporen bij mij ruimschoots hebben verdiend. Bij OK Computer hadden Exit Music, Paranoid Android en Karma Police eenzelfde status. Waar ik bij deze plaat echter ook door de rest verrast werd, blaast the Bends mij nog niet omver. De straight-on benadering die deze plaat kenmerkt (het liedje staat m.i. centraal) pakt lang niet in alle gevallen goed uit. De liedjes die ik al goed vond, blijven staan als een huis, maar nemen in het geheel een wat onnatuurlijke plaats in. Rustige nummers laten zich afwisselen met keiharde rock. Mijn voorkeur ligt dan toch bij de rustige nummers, want de rocksongs op deze plaat vind ik niet echt boeiend. Het tweede gedeelte van the Bends vind ik het best, met Bulletproof, Black Star en Sulk. In het eerste gedeelte blijft High and Dry overeind, naast Fake Plastic Trees.
Ik snap wel dat dit album zo hoog staat aangemerkt. The Bends is van prima kwaliteit en herbergt een aantal toppers. Voor mij wordt het de uitdaging dit album als geheel te kunnen gaan waarderen. Tot dan 3,5*

Ramin Djawadi - Game of Thrones: Season 3 (2013)

5,0
Zeer goede soundtrack waarbij de Lannister stukjes ( Rains of Castamere instrumentaal oa ), de Daenerys stukjes ( Mhysa, Dracarys ) en uiteraard de Main Title erbovenuit springen.

Het korte nummer dat Shireen acapella zingt bezorgt kippenvel, en ook Wall on Ice is erg mooi.

Minpuntje : The Bear and the Maiden Fair. Een vreemde eend in de bijt, die totaal niet strookt met de rest van de soundtrack.

Ramin Djawadi - Game of Thrones: Season 4 (2014)

4,0
Ook in seizoen 4 weet Ramin Djawadi weer een prima GoT-score te leveren. Hem aanstellen voor de scores van de serie is een geweldige keuze geweest. Naast de bekende main titles en het veel terugkomende Lannister-thema hebben we ook nieuwe muziek: zo doet het bombastische Let´s kill some crows zijn intrede en is er in Meereen weer goed ingespeeld op de Daenerys-thema´s.
Dat Game of Thrones ook internationale artiesten trekt, bewijst de versie van Rains of Castamere van Sigur Ros, al blijft de ( instrumentale ) oorspronkelijke versie verreweg het best.
In eerste instantie geef ik deze score 4*, omdat ik nog niet zo weggeblazen ben als bij eerdere scores. Het begin van de afsluitende track, the Children, is wel echt weergaloos mooi.
Over het algemeen kan gezegd worden dat dit schitterende muziek is die de serie niet alleen waardig is, maar ook daadwerkelijk beter maakt.
Dik 4*

Ramin Djawadi - Prison Break (2007)

4,0
Heerlijke soundtrack die perfect past bij de serie. Wanneer je deze score los luistert komt ie wellicht af en toe wat saai over, in de serie komt ie nog vele malen beter tot zijn recht. Het deuntje van Strings of Prisoners is werkelijk kippenvel.
Ramin Djawadi levert hier een voorproefje van het klassewerk dat hij nu voor Game of Thrones ( heeft ) verricht. 4*